Iedereen kent het wel, iedereen maakt het wel eens mee, elke visser vraagt het zichzelf wel eens af…Waarom vallen de resultaten zo vreselijk tegen? Waar is die vis gebleven? Hoe kan het dat ik op deze stek, waar ik zoveel vertrouwen in heb die vis gewoonweg niet kan vinden?
Oplossing voor dit probleem kan zijn, verkassen. Simpelweg een andere stek zoeken waar de vis wel blijkt te zijn. Vis je vanuit een boot dan is de fishfinder natuurlijk een heel handig hulpmiddel, deze gaat zeker succes opleveren. Maar als je vanaf de kant vist ligt dat net even anders. Nu zijn er wel dieptemeters/fishfinders in de handel te krijgen die een kantvisser kan gebruiken maar ze werken in mijn ogen niet altijd even handig. De praktijk wijst uit dat het best wel een hoop gedoe is om goed met zo’n ding om te gaan. Het kost ook de nodige moeite om de vis echt goed in kaart te brengen. Zelf kies ik er vaak voor om de techniek aan te passen of te verfijnen. Reeds beproefde succesvolle technieken kan je fine tunen daar waar de vis niet wilt toehappen. Lees verder “Juiste techniek of verfijnen van technieken voor betere vangsten.”
Na de afgelopen dagen lekker te hebben gevist blijven er nog een aantal dagen over. En het is de bedoeling dat we dat in het laatste verslag gaan proppen. Donderdag, 25 mei, is de laatste dag in het hotel en daarna logeren we vanaf vrijdag tot maandag bij onze gastheer. Er is dan maar weinig tijd om aan het verslag te werken. Vrijdag worden we opgepikt door Hiroshi. Uiteraard wordt er dan eerst gevist en zaterdag is het niet anders. De zondag is weer culturele dag en de maandag sluiten we vissend af. Lees verder “Dennis en Dominique laatste dagen – Okinawa Japan”
Zoals beloofd in het vorige verslag hebben we ons dinsdag en woensdag vol op de vis gestort. Dinsdag zijn we wadend het rif op gegaan, wat heel goed mogelijk is doordat het rif hier met eb voor een groot deel (bijna) droog komt te staan. Sommige dagen kun je hier een paar honderd meter van de kant af komen. Hierbij moet je kleine stukken waden en is het belangrijk om het tij goed in de gaten te houden. Het is mogelijk om twee ur voor en twee uur na het laagste punt te vissen voor je weer het water uit moet zijn. Lees verder “Dennis en Dominique Reeffishing – Okinawa Japan.”
Na de zaterdag te hebben afgesloten met een heerlijke barbecue met onder ander onze zelf gevangen vis hebben we voor het slapen gaan met behulp van Hiroshi een Japans nieuwsprogramma op tv bekeken. Erg interessant, want Japanse televisie is toch wel heel anders dan bij ons. Tijdens het kijken hebben we het gehad over de verschillen en overeenkomsten tussen onze landen. Maar Okinawa mag je eigenlijk weer niet vergelijken met Japan, aangezien de cultuur op Okinawa toch een heel stuk vrijer is dan op het vasteland Japan en op veel meer punten gelijk is aan de westerse manier van leven.
Tekst en foto’s: Dennis Horvath en Dominique Kleijwegt Verdoes
De grot
Dat er op Okinawa toch ook veel tradities zijn, die veelal met het vereren van de geesten van de voorouders te maken hebben, dat hebben we zondag allemaal geleerd.
Nadat we redelijk uit hebben kunnen slapen, gingen we weer op pad om het themapark Okinawa World te bezoeken. Op dit park zijn verschillende attracties te bezichtigen. Zo hebben we een wandeling van bijna een kilometer door een grot gemaakt. Er is een klein dorp gebouwd met huizen zoals die vroeger werden gebouwd. Er is een tentoonstelling over de Habu, een giftige slang die hier veelvuldig voorkomt en waarvan de beet zonder tegengif kan leiden tot permanente verlammingen.
En uiteraard hoort bij deze tentoonstelling een soort show waarin ze van alles uitleggen en laten zien met een levend exemplaar. Na afloop moesten we van Hiroshi en zijn vrouw verplicht op de foto met een Python (de zwaar agressieve Habu is daar dus echt niet voor geschikt).
Super Eisa Dance
Een ander hoogtepunt op dit park is de Eisa Dance, een traditionele dans die normaal gesproken in oktober wordt uitgevoerd (er wordt tijdens deze dagen op verschillende plekken, eten klaargezet. De dans is bedoeld om, gedurende drie dagen, de geesten van de voorouders te verwelkomen als ze de levenden bezoeken en om ze aan het eind weer terug te sturen naar waar ze normaal gesproken verblijven. Het is een heel krachtige dans waarbij drums, draken en toneel gebruikt worden.
De volgende stop is in het zuiden van het eiland waar we Memorial Park bezoeken. Hier worden de vele slachtoffers herdacht die er zijn gevallen bij de Slag om Okinawa. Het park is erg indrukwekkend. Er zijn gedenkstenen met de namen van de slachhtoffers, een museum en een gigantische Buddha waar kan worden gebeden voor vrede in de wereld. Ook het uitzicht vanaf de Suicide Cliff is, hoe gek ook, adembenemend.
Suicide Clif waar veel mensen door kwade opzet om het leven zijn gekomen tijden WO II
Alles bij elkaar een zeer leerzame dag, waarna we aan het begin van de avond weer inchecken in ons hotel.
De maandag houden we kort. Uiteraard snappen we dat het op deze site vooral over vissen moet gaan, dus hier volgen wat foto’s. Zoals je kunt zien werken we hard om het aantal soorten in een rap tempo omhoog te brengen. En dit is nog niet alles….. Overmorgen meer hier op Roofvisweb!
Het eerste deel van het Japanse avontuur van Dennis en Dominique leest u hier….
Het tweede deel van het Japanse avontuur van Dennis en Dominique leest u hier….
Het derde deel van het Japanse avontuur van Dennis en Dominique leest u hier….
