Tag: perch

Inmiddels alweer het derde verslag van Frans van der Putte op Roofvisweb. Ditmaal niet over snoekbaarzen op de rivier, maar een geheel andere richting op: een dag en een ochtend op pad met Sean op zoek naar een dikke snoek. Het mooie van vissen op roofvis, is dat je alle kanten op kunt en de mogelijkheden vrijwel eindeloos zijn.

Tekst en foto’s: Frans van der Putte

Ik ben geen visser die zich helemaal toespitst op één techniek, één water of één vissoort. Al snel leerde ik, dat je gebruik moet maken van wat de omstandigheden je te bieden hebben. Wat doet de wind? Hoe hoog staat het water? Hoe zonnig gaat het worden? Hoe waren de vangsten daar en daar onder deze omstandigheden afgelopen jaren? Soms kan het plannen van een dagje vissen een soort ingewikkelde rekensom zijn, maar soms moet je ook gewoon domweg kiezen om ergens heen te gaan omdat je daar zin in hebt. Deze visdag was voor ons toch wel een rekensom. We zouden naar de benedenrivieren gaan om daar een snoekbaarssessie te gaan houden. De voorspelling was echter dat het windkracht 5 zou gaan waaien, en ook nog eens uit de ‘verkeerde’ hoek. Plan dus op het laatste moment gewijzigd, en dat legde ons geen windeieren.

Nadat ik weer veel te laat ben gaan slapen, deze eerste dag met Sean dit seizoen. Onderweg in alle vroegte zelfs een kleine file, waardoor zoals vrijwel altijd, Sean eerder bij de helling is dan ik. Gelukkig is van ‘wachten op Frans’ gaan sprake, de spullen moeten immers nog even klaargemaakt worden voor de afvaart. De schuit van Sean ligt al snel weer te dobberen met ondergetekende als tijdelijke kapitein terwijl de nodige sloten op de trailer gezet worden en Sean instapt en het roer overneemt. Daar gaan we weer! Als wij met zijn tweeën gaan snoeken, kan het niet anders dan dat er de nodige Lucky Lures aan de spelden gaan. Die krengen zijn gewoon donders goed en als de omstandigheden het toelaten zullen wij maar wat snel naar deze kunstwerkjes grijpen omdat ze gewoon vaak grote vis opleveren en we zijn er helemaal gek van. Goed, genoeg geleuter over materiaal want dat is eigenlijk helemaal niet zo interessant allemaal: het is een vangstverslag en die kant gaan we dan nu ook op.

De wind valt tot nu toe erg mee, zoals wel vaker in de ochtend. De eerste aanbeet laat tamelijk lang op zich wachten. Maar het is Sean die de eerste naar binnen harkt vandaag. Donkere wolken verschijnen aan de horizon. Het gaat niet lang droog blijven. Tijd voor een versnapering om wat energie te krijgen: Sean heeft uit Zweden een blikje blauwe Burn meegenomen, helaas niet verkrijgbaar in Nederland maar dat spul is met toch een partij lekker!

Niet veel later is het weer raak voor Sean, geen grote maar wel nummer twee van de dag. Langzaam maar zeker begint het te spetteren, en daarna goed te regenen. Nooit leuk als je op het water zit! Toch is de moderne technologie daarvoor handig: even snel in de regen de waterdichte smartphone erbij, even kijken op het appje en we weten direct dat het niet lang aan zal houden, die regen. Met een gerust gevoel vissen we verder. Beiden missen we nu een paar mooie aanbeten. Sean haakt een hele zware vis die na een paar tellen gewoon losschiet…. Helaas dat hoort er allemaal weer bij vandaag. Lange tijd vangen we niets totdat Sean er eentje in de kraag vat. Bij de boot blijkt het een zogenaamde ‘two-toner’ te zijn, zoals je wel een vaker ziet bij snoek dat een kwart van de vis een andere kleur heeft. Toch blijft het best bijzonder!

We draaien nu een hoek van het meer op waar de wind vol op staat. Nu kunnen we goed merken dat de voorspelling van de wind wel klopte! We zijn blij dat we niet aan het snoekbaarzen zijn. Nu komt Sean in actie, hij mist twee aanbeten, vangt drie snoeken achter elkaar, verspeelt weer een hele hele zware vis die maar blijft gaan en gaan. Hier moeten we zijn! Ze moeten allemaal zijn Lucky Perch in de kleur natural perch hebben. Aan mijn kant van de boot zijn alleen de spreekwoordelijke krekels te horen, de snoek is partijdig .

Weer regen, nu een echte wolkbreuk. Gelukkig hebben we beiden onze poncho’s bij ons. Het ziet er niet uit, zo’n lange jurk maar hij valt over je knieën en achter je kun je hem over de stoel gooien en als je daar dan ook nog eens een regenbroek onder aan hebt en laarzen, dan blijf je dus compleet droog! We bespreken het feit dat vaak na een dikke regen- of onweersbui, de snoek helemaal los gaat of dat je dan een hele dikke vis kunt vangen. En jawel, na de regen komt zonneschijn maar ook snoek! De aanbeten volgen elkaar op, maar ze blijven niet vaak hangen. Sean haakt een vis maar heeft wat materiaalissues. Ik weet niet meer precies wat, maar volgens mij moest hij er een verse onderlijn aanknopen.

Ik neem het roer even over en terwijl hij bezig is, wordt zijn Lucky Perch weer eens gegrepen, ditmaal in het schroefwater. Uit automatisme grijp ik de hengel, en zet de haak. Sean staat rustig op en neemt de hengel over. “O, het is geen grote.” De vis verzet zich lekker, en begint ineens heel erg veel lijn te nemen. Sean heeft niet veel in te brengen. Misschien is het dan toch wel een grote? Na een paar minuten komt de vis bij de boot. “Zo da’s een aardige kop! Die gaat wel over de 110!” Sean pakt de vis uit het water. “Nou Sean, die gaat wel richting 120!” De haken zitten een beetje link, dus eerst even onthaken en dan meteen maar op de plank. “Wat een rare kronkelstaart!” maar, zelfs met die kronkel in de staart, meet de vis…. 127cm! Zonder die kronkel… was het gewoon een 130 geweest! Sean’s oude PR was ook 127, maar dit is dus eigenlijk een verbetering in onze ogen, ook al is de lengte hetzelfde. Ik schiet een reeks plaatjes, hieronder twee foto’s waarbij op de tweede foto de kronkel heel erg goed te zien is.

Wat een belevenis! Vlug terug, en lang hoeft de vis niet bij te komen of deze zwemt met een krachtige staartslag. We kunnen de kolos nog een tijdje zien ‘staan’ op de bodem, waarna ze wegschiet met een flinke spurt. Wellicht om ooit de 130 te gaan bereiken? Wij zijn er even stil van, wat een verhaal. Die Lucky perch natural perch heeft iets magisch vandaag. We gaan weer lekker verder met vissen, en nu klappen beide hengels van Sean weer krom. Zonder te twijfelen bied hij mij er eentje aan. Ik ben er erg blij mee, het is een cadeautje van 98cm! En dat blijkt later de laatste vis van de dag te zijn.

Vandaag aantallen en een monster in de boot. Helaas moeten we wat vroegen stoppen omdat Sean nog een afspraak heeft. De dag erop zouden we weer op pad gaan, en ditmaal startten we wat vroeger. Voor het gemak blijf ik een nachtje pitten, dan weten we tenminste zeker dat ik niet te laat kom en vroeg op het nest lig. En daar staan we dan, de volgende morgen: nieuwe ronde, nieuwe kansen op hetzelfde meer. De verwachtingen zijn hoog.

Daar waar het gisteren zo goed was, valt nu helemaal niets te halen. We zijn er nu natuurlijk ook een stuk eerder, maar ze doen het gewoon helemaal niet. Dreigende luchten drijven over, en steeds zien we in de verte regenbuien die ons net missen. We gaan op zoek naar nieuwe stekken, en dat doen we uiteraard al trollende. Na enige tijd wordt mijn Esox Blade gegrepen, een krachtpatser van 93cm is het resultaat.

De eerste van de dag, en de zon staat nog niet erg hoog. Het idee is dat we vandaag niet lang op het water zullen zijn, dus kiezen we snel een pad en vissen de meeste interessante stekken af. Het blijft weer lange tijd stil en het regent gelukkig nog steeds niet. Wat later is het Sean die een monsterlijke aanbeet krijgt. Een kolos heeft zijn Lucky Perch gegrepen. De vis neemt lijn, gaat ervandoor en… schiet los. Even later hetzelfde. Bah bah wat een pech! Tot overmaat van ramp komt er nu een dikke vette regenbui aan denderen. We doen onze regenkleding weer aan, en het begint te hozen en te hozen. Ongelooflijk wat een water komen er uit de lucht. Alles is zeik en zeiknat, bah! Als het stopt met regenen zijn we als een kind zo blij. Pff dat is niet leuk zeg om dan midden op het water te zitten! Een uur gaat voorbij. Een paar aanbeten volgen maar niets blijft hangen. En jawel hoor, daar komt weer zo’n regenbui aan en daar zitten we weer een half uur in de stortregen. Inmiddels is de tijd voorbij gevlogen en blijft het alleen nog bij die ene vis.

We gaan weer trollend naar een andere stek toe, en na een uurtje krijg ik dan toch nog een aanbeet op de Esox V2. Een slanke vis die goed vecht, en op de plank toch nog tot 103cm komt. Het wordt de afsluiter van de dag.

Rond half twaalf ligt de boot weer op de trailer en blikken we nog even terug op wat memorabele momenten. Monster in de boot gehad, maar zeker ook monsters verspeeld afgelopen twee dagen. Dit doen we snel nog een keertje over! Maar dan zonder stortregen en zonder die vervelende losschieters…

Frans van der Putte