Tag: lureparts

Deel 1: De aankomst.
Eerder dit jaar waren Oscar en ik zoals altijd aanwezig op de Visma met Lureparts. Beurzen zoals de Visma zijn altijd leuke plekken om contacten op te doen, zowel nationaal als internationaal. Zo kwam er dit keer een gezellige man genaamd Pascal Brissaud op de stand, samen met zijn vismaat Johnny. Pascal en Oscar raken aan de praat omdat Pascal een tackle shop heeft en wat kunstaas van Lureparts wil gaan verkopen. Pascal vertelt over zijn bedrijf en geeft een foldertje: hij is eigenaar van het restaurant genaamd de Watermill Lodge in Noord-Ierland. Een bekend restaurant waar mensen van heinde en verre naartoe komen: het restaurant heeft diverse grote prijzen in de wacht gesleept (en staat zelfs in de Michelingids!) en Pascal (tevens ook de chef-kok) is bekend van kookprogramma’s op televisie.

Tekst en foto’s: Frans

Naast koken is vissen dé grote passie van Pascal, en het runnen van een sportvisparadijs een grote droom. Daarom is hij enige tijd bezig om de Watermill Lodge op de kaart te zetten als bestemming voor sportvissers. Hij heeft diverse accommodaties, en een tiental visboten. Zijn formule is zeer servicegericht, en service kun je op veel manieren uitvoeren. De service van de Watermill Lodge is ‘unheard of’, zoiets heb je nog nooit meegemaakt! Maar daarover later meer.

Even terug naar de Visma van eerder dit jaar. Om maar even een cliché te gebruiken: van het één kwam het ander, en Oscar sprak af dat we in september van dit jaar een tripje gingen doen naar de Watermill Lodge, om te ervaren wat Pascal heeft opgezet in Noord-Ierland. En die trip hebben we dus nu gehad: een tripje om nooit te vergeten, een hele ervaring!

Watermill Lodge is gelegen aan Loch Erne, een uitgestrekt gebied van meertjes en baaitjes en rivieren. Het water stroomt een heel klein beetje, maar daar merk je eigenlijk niet veel van. Het water is helder, maar niet glashelder en het heeft een soort roestkleurtje, net als onze veenwateren. Doodlopende baaitjes zijn vaak een stuk helderder dan het gedeelte waar het daadwerkelijk stroomt (maar nogmaals, die stroming daar merk je niets van, je weet alleen dat hij er wel degelijk is). Het water is het hele jaar door koud te noemen, volgens Pascal komt de watertemperatuur zelden boven de 17 graden Celsius uit. Karper en Meerval komen in het water niet voor, er zijn echter wel grote hoeveelheden witvis te vinden, en bizarre hoeveelheden baars. Naast natuurlijk snoek en forel.. Snoekbaars komt trouwens ook niet voor in dit water! Wat ook nog het vermelden waard is zijn de ‘hybrids’: een kruising tussen blankvoorn en brasem, die veelvuldig voorkomt in dit water en hier erkend worden als een echte sportvis. Genoeg over het water en verder met het ‘verhaal’. Op dinsdag moest ik nog gewoon werken, op woensdag vertrekken we en op zondag is het de bedoeling dat we weer terug zijn in Nederland. Dat lijkt heel erg kort (drie hele dagen vissen) maar we hebben later het gevoel dat we een paar weken weg zijn geweest! We vliegen met KLM, en hebben de vlucht van 11:15. Vroeg in de ochtend komen we aan op P03 en al snel is de bagage ingecheckt.

We doen nog een bakkie en een broodje en voor je het weet zit je in het vliegtuig op weg naar het groene eiland. De vlucht neemt een uur en een kwartier in beslag, maar door het tijdsverschil (klok een uurtje terug) komen we nog vóór het middaguur aan in Belfast. Hup door de controle en daar staat Pasal ons al op te wachten.

Een warm onthaal, een geweldige persoonlijkheid en dat fantastische Franse accent waarmee Pascal Engels praat… geweldig. Een kleine anderhalf uur rijden vanaf het vliegveld (tijd die 100% volgepraat wordt met vissen natuurlijk) en we komen aan bij de Watermill Lodge. Op de foto’s ziet het er natuurlijk prachtig uit maar ‘in het echt’ is het nog vele malen mooier! “You must be hungry?” luidt de vraag van Pascal, en die beantwoorden wij bevestigend. “Come on in, I’ll make you something nice!”

Zo gezegd, zo gedaan. Voor we het weten zitten we te smullen van een heerlijke entrecote met een glaasje wijn erbij. Terwijl we zitten te eten, sjouwt een medewerker van de Lodge onze spullen naar onze kamer! We praten nog wat, en gaan daarna naar onze kamer om de spullen in orde te maken. Omdat we niet veel bij ons hebben, is dat natuurlijk zo gepiept. Hengeltjes uit de koker, reeltjes erop, onderlijntjes eraan. Daarna visbroek en visjas aan en we kunnen gaan! We willen richting de trailerhelling lopen maar de weg wordt geblokkeerd door medewerker Marin in een golfkarretje. Dat is het transport naar de boot! Haha wat maken we nu weer meer? De spullen worden op het karretje geladen en we stappen in. Een paar tellen later zijn we bij de helling, en daar ligt onze boot al klaar, met lopende motor welteverstaan. We maken nog een praatje met Marin, hij werkt hier al acht jaar en je kunt duidelijk zien dat hij heel veel plezier heeft in zijn werk.

De boot die we meekrijgen is een typische ‘bass-boat’, heel veel ruimte om te gaan staan en te werpen, een console om te sturen en heel veel vakken om de spullen in op te bergen. We krijgen een kaart mee (de boot die we de volgende dag meekrijgen is voorzien van GPS, deze boot niet), en krijgen de instructie om binnen de boeien te blijven tijdens het hard varen. Overal op het water is de ‘vaargeul’ gemarkeerd met paaltjes, met aan de bovenkant een bord met een rode en een witte zijde. De witte zijde markeert de plaats waarop je de paal moet passeren. We krijgen van Pascal nog even mee dat als je binnen de markering vaart, je niet op obstakels hoeft te letten en je altijd vol gas kan, én mag varen! En dit zonder enige vorm van vaarbewijs, want dat kennen ze hier niet (en dat is fijn want mijn vaarbewijs lag op dat moment veilig in mijn boot in Nederland haha).

Oscar ik en hadden al eventjes naar de kaart gekeken, maar het is nu wel heel erg kort dag om echt even op verkenning uit te gaan. We blijven dus heel erg dicht bij de Lodge, en gaan gewoon domweg trollen. Tot mijn grote verbazing is het water niet erg diep, er zijn grote ‘vlaktes’ van 2 meter diep. Deze zijn voor de werpers onder ons natuurlijk prachtig, en dat ga ik ook zeker doen als ik er een keer een week of tien dagen ben, maar voor nu is de meest effectieve methode domweg kilometers maken. Zo leer je het water ook erg snel kennen. Voor mij is het even wennen aan de boot, de hengelsteunen zitten ook op heel andere plekken dan ik gewend ben. Maar eigenlijk gaat het prima zo! We zitten net lekker en hoppa daar heeft Oscar de eerste vis te pakken van de vakantie! Een snoekje is voor zijn chatterbait gevallen. Snel resultaat!

En de aanbeten blijven volgen. We missen een aantal vissen, maar weten er uiteindelijk zes in de boot te krijgen. Topstekjes waren kuilen waar het twee meter plateau ophield en het talud naar een meter of vijf afdaalde. Er stond een stevige wind dus deze plek terugvinden was niet altijd even gemakkelijk, maar de vis was erg gretig. Diep vissen was niet nodig: ook boven vijf meter kwamen ze het kunstaas halen! En wat een kracht… Pascal vertelde al dat het net was alsof de vissen hier ander DNA hebben, en ik snap wel hoe hij daarbij komt. Springen, de aanbeet is vaak bizar hard, vechten alsof je een monstervis te pakken hebt (die later 70cm blijkt te zijn..) die eerste avond is al een hele ervaring.

Langzaam maar zeker werd het dus te donker om te vissen/ navigeren, en het werd tijd om terug te gaan naar de Watermill Lodge. Vol gas naar de helling, en daar zijn vanuit de verte al remlichten en waarschuwingslichten te zien. Het is Marin, die de trailer al netjes het water heeft gereden. Ik geef een dotje gas, en de boot rolt mooi de trailer op.

Marin ratelt de boot vast en vertelt ons te blijven zitten in de boot. Met de boot op de trailer rijdt hij naar de Lodge en daar stappen wij uit. Service! De spullen kunnen in de boot blijven liggen (ik neem echter mijn kunstaaskoffer mee want die zet ik altijd open zodat de boel kan drogen) en we gaan naar onze kamer. Hup, visbroek en visjas uit, schoon T-shirt en op naar het restaurant. De kamer is zo dicht bij het restaurant, dat je niet eens je jas aan hoeft te doen. Eenmaal binnen gaan we lekker bij de open haard zitten en worden we voorzien van een halve liter Carlsberg de man. Kijk: dat is nu vakantie! Genieten met de hoofdletter G! Er verschijnt een lekker voorafje, en als we ons bier op hebben wordt ons een tafel gewezen.

Het eten is echt heel erg goed! vooral het hoofdgerecht is echt excellent, eend met aardappelpuree en geserveerd op een manier waarbij het bijna zonde is om op te eten, zo mooi.

Pascal komt bij ons zitten en legt nog eens uit dat je vooral jezelf moet kunnen zijn in het restaurant, en dat is hem zeker gelukt. Je zit heel vrij en ook al ben je een snoekvisser die hier met (bij wijze van spreken) zijn laarzen nog aan naar binnen loopt: niemand kijkt naar je of verwijt je iets. En dat is heel erg prettig! Dat draagt ook nog eens heel goed bij aan het genieten, je voelt je hier gewoon heel erg op je gemak en op je plaats. Pascal komt bij ons aan de tafel zitten en praat nog eens honderduit over de visserij hier, en vraagt ons naar onze ervaringen op het water deze avond. Het is een hele gezellige avond, en we voelen ons bijna familie van de chef. Het is een echter entertainer, die bij iedere tafel zijn praatje maakt op een leuke, vrije manier en hij heeft ‘het spel’ echt heel goed in de vingers: zijn gasten zijn vermaakt en voelen zich thuis. Het Personeel (van diverse nationaliteiten) doet het ook erg goed, er is werkelijk waar niets op aan te merken. De keuken is open van karakter en je kunt gewoon kijken hoe je eten bereid wordt (ik vergeet nog te melden dat we bij aankomst ook een rondleiding hebben gehad door de keuken, de voorraadruimtes en de ‘wijnkelder’.

Oscar sluit de avond af met een presentje voor pascal, en wat is er nu mooier om te geven dan een pakje van Luckylures? Ik het pakketje zit onder andere een primeur: een Luckylures wijnstopper! Een zeer gepast cadeau als je het mij vraagt. We zitten nog lang aan de tafel te praten, maar het wordt tijd om het bedje op te gaan zoeken. Morgenochtend om 8:00 staat er een ontbijtje voor ons klaar!

Meer info over Watermill Lodge vindt je op: www.bigpikefishingireland.co.uk