Waarom Speedjiggen op baars, wie doet nou zoiets? Wie heeft het wel eens geprobeerd? Waarom is speedjiggen in grote delen van de wereld zo populair en hier in Nederland zo onbekend? Lets do it, Ik ben benieuwd, wat zal het resultaat zijn?
Tekst en foto’s: Dennis Horvath.
Tijdens mijn trip naar Japan heb ik heel wat uurtjes wadend speedjiggend gevist en ik moet zeggen met een behoorlijk leuk resultaat. Hier ben ik dus ook warm gelopen voor deze techniek. De vis daar is wel compleet anders dan hier in Nederland. We visten daar hoofdzakelijk op Jack Travally, niet die hele grote bakken maar gewoon op de normale maatjes. Ik heb er een aantal van mogen vangen en ik moet zeggen het zijn echte kanonnen. Eenmaal een Jack gehaakt neemt deze meteen een run, misschien een beetje vergelijkbaar met onze zeebaars maar dan sterker en nog explosiever. Lees verder “Dennis De Frolijke Floghur….Speedjiggen op baars.”
Ondanks dat ik een kant visser in hart en nieren ben, heb ik toch besloten om een dagje in de boot van een visgids door te brengen. Vandaag gaan mijn maat Dominique Kleijwegt en ik mee met “JEvisgids.nl” Jeroen Eijsens, visgids en pro-staffer voor Michel Oostdijk “Next Level Fishing”.
Tekst en foto’s: Dennis Horvath
We gaan natuurlijk wel op zoek naar mijn favoriete vissen, de roofvis. Hoofdzakelijk zal snoekbaars onze target vis zijn maar baars en snoek zijn zeker ook welkom. We gaan vissen op het Noord-Hollands kanaal en het Alkmaarder meer, de dag start om 08:00 uur. Natuurlijk zijn Dominique en ik een half uurtje te vroeg dus dan maar even vanaf de kant vissen. Al snel komen de eerste (ondermaatse) baarsjes boven. Even voor 8 uur is Jeroen er ook. De boot gaat snel de helling af en we gaan op pad. De eerste aanbeet laat even op zich wachten, maar dan is het bij Dennis toch raak op de Fireball, een leuke snoekbaars komt in de boot.
Voor de jacht naar de poldersnoekbaars moeten we de polder in gaan. We gaan op zoek naar groot polderwater, vaarten, gemalen, enzovoorts. Hier zijn vaak mooie snoekbaarzen te vinden, 70cm is hier meer regel dan uitzondering.
Tekst en foto’s: Dennis Horvath.
Voor de grote getallen hoef je niet te gaan maar misschien zit die éne er wel tussen. Je weet wel die éne echte, die bak, dat monster dat de naam “kasteel” waardig is. Want zij zwemt hier rond, dat is één ding wat 100% zeker is.
Polderkasteel.
Hoewel de snoekbaars op dit soort water vaak het gedrag van de snoek kopieert (regelmatig groot aas pakt) kies ik er toch voor om met de dropshot te vissen. De rede is simpel, je kan met de dropshot prima op hotspots vissen. Bijvoorbeeld onder bruggen en in buizen, je kan ver naar binnen werpen en er ook traag mee vissen zonder dat je aas in de bodem weg zakt. De hengel waarmee ik vis is mijn Perfect Jig van Crazy Fish. Deze hengel heeft een CW van 0.5 tot 5 gram maar ik zet er makkelijk 10 gram mee weg en is 230 lang.
Mooie buis waar zeker snoekbaars te vinden is.
Het liefst vis ik wel met redelijk grote shads, 3” is het zeker het minimum. Op dit water is natuurlijk ook snoek te vinden en zal daardoor ook regelmatig gehaakt worden. Toch kies ik er meestal voor om zonder staaldraad te vissen. Ik ben van mening dat het aas natuurlijker beweegt op een fluor carbon onderlijn dan op een staaldraad. In 4 van de 5 gevallen haak je de snoek ook nog eens buiten de bek zodat je hem alsnog vangt. Dit is natuurlijk een aangename bijvangst.
Aangename bijvangst.
Dat het polderwater nog meer geheimen heeft dan alleen snoekbaars en snoek wist ik natuurlijk allang, toch ging mijn hart een heel stuk sneller kloppen toen na een dril van ongeveer 10 minuten deze gouden meerval boven water kwam. Dit is natuurlijk wel een exoot die iemand hier heeft uitgezet maar zeker een welkome bijvangst, een zeer aangename verrassing en een superdril op mijn hengeltje met een CW van 0.5 tot 5 gram.
Zeer aangename bijvangst een gouden meerval.
Weer even terug naar de snoekbaars, de aanbeten zijn geweldig te noemen, doffe dreunen kan je verwachten. Het aas is dan ook met grote regelmaat een behoorlijk eind achter in de bek terug te vinden. Hoe dieper je in de buis weet te gooien, hoe meer kans je hebt op zo’n doffe dreun.
Helemaal naar binnen gezogen kunstaas.
Het is een genot om dit soort snoekbaarzen te mogen drillen. Ook in de polder zijn het zeer krachtige vissen. En natuurlijk is het altijd leuk om er weer een mooi plaatje van te mogen schieten, voordat de vis weer mag gaan zwemmen.
Eén van de velen.
Dat niet alleen ik de snoekbaars weet te vinden wordt bewezen door mijn teamgenoot Dominique Kleijwegt die hier te zien is met een snorkel van net geen 70cm.
Wat fint u van vind? Uhhh omgedraaid natuurlijk. Wat vint u van find.. Nee ook niet goed. Nou ja, ik find het in ieder geval een zwaar ondergewaardeerde zoute rover. Zwemmend in het zoute water tussen de zeebaarzen in zoekt hij soms zijn prooi. Lees verder “Dennis De Frolijke Floghur…..Fint.”
Na mijn avontuur in Japan waar ik samen met Dominique ben geweest om achter de rovers aan te gaan wordt het tijd voor iets simpelers. Ultra Light op baars, stads water, polder water, kanalen, vestinggrachten, havens noem maar op.
Tekst en foto’s: Dennis Horvath
Mooie baars op een 1 grams loodkopje. Door het lange “zweefmoment” wordt deze vaak helemaal naar binnen toe gezogen.
Eigenlijk overal waar baars te vinden is ga ik op zoek naar deze gestekelde rover. Maar dan wel op een extreem Ultra Lichte manier. Een hoop mensen onder ons zijn van mening dat een hengel met een CW tot 7 gram een Ultra Light hengel is, ik denk daar toch net even iets anders over. Zelf vis ik het liefste met de Mosquito serie van CJW.
Kreeftjes zijn goede vangers. De dril van een baars van dit formaat is al heel leuk op extreem ligt materiaal.Dropshot werkt perfect, met een licht loodje heb je nog zeer goed contact op je aas.
Ik ga dus ook achter de baars aan met de Mosquito 00. Een hengeltje met een lengte van 153cm en een CW van 1,8 gram. Dit is een hengel die je met recht een Ultra Light mag noemen.
Daar doen we het voor.
We vissen hiermee met loodkopjes van 1 gram tot maximaal een gram of 5, tail spinnertjes, normale spinnertjes, dropshot en eventueel flexheads. De hengel is super gevoelig en registreert elke aanbeet nauwkeurig.
Bijvangst op de spinmad tailspinner, houd er altijd rekening me dat met Ultra Light materiaal en warm weer de snoek het zwaar gaat krijgen met het herstellen. Snel een foto en weer terug. Ondersteun de snoek eventueel enige tijd als deze al in het water ligt.
Na de afgelopen dagen lekker te hebben gevist blijven er nog een aantal dagen over. En het is de bedoeling dat we dat in het laatste verslag gaan proppen. Donderdag, 25 mei, is de laatste dag in het hotel en daarna logeren we vanaf vrijdag tot maandag bij onze gastheer. Er is dan maar weinig tijd om aan het verslag te werken. Vrijdag worden we opgepikt door Hiroshi. Uiteraard wordt er dan eerst gevist en zaterdag is het niet anders. De zondag is weer culturele dag en de maandag sluiten we vissend af. Lees verder “Dennis en Dominique laatste dagen – Okinawa Japan”
Zoals beloofd in het vorige verslag hebben we ons dinsdag en woensdag vol op de vis gestort. Dinsdag zijn we wadend het rif op gegaan, wat heel goed mogelijk is doordat het rif hier met eb voor een groot deel (bijna) droog komt te staan. Sommige dagen kun je hier een paar honderd meter van de kant af komen. Hierbij moet je kleine stukken waden en is het belangrijk om het tij goed in de gaten te houden. Het is mogelijk om twee ur voor en twee uur na het laagste punt te vissen voor je weer het water uit moet zijn. Lees verder “Dennis en Dominique Reeffishing – Okinawa Japan.”
Na de zaterdag te hebben afgesloten met een heerlijke barbecue met onder ander onze zelf gevangen vis hebben we voor het slapen gaan met behulp van Hiroshi een Japans nieuwsprogramma op tv bekeken. Erg interessant, want Japanse televisie is toch wel heel anders dan bij ons. Tijdens het kijken hebben we het gehad over de verschillen en overeenkomsten tussen onze landen. Maar Okinawa mag je eigenlijk weer niet vergelijken met Japan, aangezien de cultuur op Okinawa toch een heel stuk vrijer is dan op het vasteland Japan en op veel meer punten gelijk is aan de westerse manier van leven.
Tekst en foto’s: Dennis Horvath en Dominique Kleijwegt Verdoes
De grot
Dat er op Okinawa toch ook veel tradities zijn, die veelal met het vereren van de geesten van de voorouders te maken hebben, dat hebben we zondag allemaal geleerd.
Nadat we redelijk uit hebben kunnen slapen, gingen we weer op pad om het themapark Okinawa World te bezoeken. Op dit park zijn verschillende attracties te bezichtigen. Zo hebben we een wandeling van bijna een kilometer door een grot gemaakt. Er is een klein dorp gebouwd met huizen zoals die vroeger werden gebouwd. Er is een tentoonstelling over de Habu, een giftige slang die hier veelvuldig voorkomt en waarvan de beet zonder tegengif kan leiden tot permanente verlammingen.
En uiteraard hoort bij deze tentoonstelling een soort show waarin ze van alles uitleggen en laten zien met een levend exemplaar. Na afloop moesten we van Hiroshi en zijn vrouw verplicht op de foto met een Python (de zwaar agressieve Habu is daar dus echt niet voor geschikt).
Super Eisa Dance
Een ander hoogtepunt op dit park is de Eisa Dance, een traditionele dans die normaal gesproken in oktober wordt uitgevoerd (er wordt tijdens deze dagen op verschillende plekken, eten klaargezet. De dans is bedoeld om, gedurende drie dagen, de geesten van de voorouders te verwelkomen als ze de levenden bezoeken en om ze aan het eind weer terug te sturen naar waar ze normaal gesproken verblijven. Het is een heel krachtige dans waarbij drums, draken en toneel gebruikt worden.
De volgende stop is in het zuiden van het eiland waar we Memorial Park bezoeken. Hier worden de vele slachtoffers herdacht die er zijn gevallen bij de Slag om Okinawa. Het park is erg indrukwekkend. Er zijn gedenkstenen met de namen van de slachhtoffers, een museum en een gigantische Buddha waar kan worden gebeden voor vrede in de wereld. Ook het uitzicht vanaf de Suicide Cliff is, hoe gek ook, adembenemend.
Suicide Clif waar veel mensen door kwade opzet om het leven zijn gekomen tijden WO II
Alles bij elkaar een zeer leerzame dag, waarna we aan het begin van de avond weer inchecken in ons hotel.
De maandag houden we kort. Uiteraard snappen we dat het op deze site vooral over vissen moet gaan, dus hier volgen wat foto’s. Zoals je kunt zien werken we hard om het aantal soorten in een rap tempo omhoog te brengen. En dit is nog niet alles….. Overmorgen meer hier op Roofvisweb!
Het eerste deel van het Japanse avontuur van Dennis en Dominique leest u hier….
Het tweede deel van het Japanse avontuur van Dennis en Dominique leest u hier….
Het derde deel van het Japanse avontuur van Dennis en Dominique leest u hier….
Na een geslaagde Streetfishing-missie worden we vrijdag en zaterdag op sleeptouw genomen door onze gastheer Hiroshi. Vrijdag is het de bedoeling dat we op pad gaan om wat meer van Okinawa te zien, en dan met name het zee-aquarium, wat één van de grootste van de wereld is. Lees verder “Dennis en Dominique, Zee-aquarium en boottrip – Okinawa Japan”
Na een geweldige start van onze vakantie, en na gisteren de dag goed te hebben afgesloten met een heerlijke Japanse maaltijd met onder andere inktvis en kalfstong, zijn we vandaag aangewezen op ons zelf. Nadat we een kopje koffie zijn gaan drinken en wat ontbijt hebben gescoord lopen we langs wat binnenwater rond The American Village waar we verblijven. Al binnen een paar seconden is het Streetfish dier in Dennis wakker gemaakt als hij in het water kijkt. Lees verder “Dennis en Dominique Crazy StreetFishing Okinawa Japan.”
Wat fint u van vind? Uhhh omgedraaid natuurlijk. Wat vint u van find.. Nee ook niet goed. Nou ja, ik find het in ieder geval een zwaar ondergewaardeerde zoute rover. Zwemmend in het zoute water tussen de zeebaarzen in zoekt hij soms zijn prooi. 
