Al een aantal jaar staat er in potentie een zeer bijzondere kayak vistrip gepland naar het groene eiland oftewel Ierland. Samen met mijn Engelse vismaat Rob Appleby-Goudberg verblijven we in Ierland bij de Ierse kayakvisser Graham Smith. Welke ik heb leren tijdens een memorabele kayak trip in de winter van 2014 aan de Schotse westkust.
Het eerste deel van deze schitterende trip leest u hier!
Tekst en foto’s: Daniel vd Post
Iets groots gelost!
Wel duikt er nog iets op de stalen ruwe haai onderlijn echter duurt dat niet heel lang. Het lijkt op iets enorm groots en verdacht veel op een duel wat ik twee dagen ervoor heb meegemaakt. Hengel is veel te licht en de lijn te dun maar lig ook op slechts 12 a 13 meter diepte op amper 100 meter uit de kant.
Niet echt een plek waar je een vleet verwacht en Graham fronst ook zijn wenkbrauwen als ie mijn verhaal hoort. Heb daar zeker 40 keer gevist vanwege slecht weer en nog nooit een vleet zo dicht bij de kant in de beschutting van de baai gezien/ gehaakt of gevangen.
Maar ook geen ruwe haai zegt hij er gelijk bij en die heb je nu wel gevangen. Het kan ook een grote blonde rog zijn verteld Graham, hmnnn ik weet het niet hoor Graham het voelde wel verdacht veel hetzelfde als met die vleet.
Blijft altijd leuk, speculeren over iets wat je niet hebt gezien maar wel gevoeld.
Nieuwe poging op de ‘slecht weer stek’
De dag erna is het weer nog steeds dusdanig slecht dat ik weer terug ga naar die bewuste ‘platvis’ stek maar nu meer gericht op de ruwe haai ga vissen met in mijn achterhoofd je weet maar nooit wat er nog meer rondzwemt.
Rob vergezeld me deze keer waarbij we eerst de nodige aasvissen in de vorm van makreel maar ook koolvissen van 30 a 40 cm proberen te vangen. Na een dik uur hebben we genoeg aasvis waarbij ik voornamelijk koolvis heb en Rob meer makreel.
Als we beide voor anker liggen is het de eerste paar uur vrij rustig op enkele hondshaaitjes na. Die hondshaaitjes worden daar vooral als vervelend beschouwd, het zijn zeg maar de steenbolken van daar zoals we dat hier bij de wrakken kennen.
Als het getij begint te draaien van laag naar opkomend begint Rob vis te vangen in de vorm van ‘pack Tope’ oftewel ruwe haaien van een iets bescheidener formaat welke vaak in groepjes rondzwemmen vandaar de naam Pack (groep). Bij mij blijft het rustig al vang ik wel steeds meer hondshaaitjes tot vervelens aan toe.
Geurspoor creëren voor een mogelijke Vleet
Rob wenkt en zegt dat ik wat moet verkassen, echter iets in me zegt blijven liggen daar ik al een paar uur stukjes ingewanden en restanten koolvis en makreel op regelmatige wijze in het water gooi om enigszins een geurspoor te krijgen wat iets groots kan aantrekken.(vandaar ook waarschijnlijk de overvloed aan die kleine hondshaaitjes.
Een paar minuten later vallen de aanbeten van deze haaitjes stil… ,gevolgd door een paar tikken die duidelijk anders zijn op de hengel die is voorzien van een koolvis filet. Een korte run en dan langzaam lijn begint te nemen, ik weet genoeg! De haak word gezet en meteen voel ik een enorm gewicht alsof je vastzit aan de bodem.
Het bonkt overigens wel en de vis zwemt van links naar rechts. Het gevecht begint en weet nog goed welke tips Graham me heeft meegegeven en hang met me volle gewicht in de hengel. Dan win ik weer een metertje dan wint de vis weer een metertje terug en zo herhaalt dit tafereel zich minuten lang.
Het gevecht met de Vleet kan opnieuw beginnen
Tot er meer schot in de zaak komt en ik de flinke vleet tot in het oppervlakte water krijg, echter duurt het te lang voordat ik de onderlijn kan grijpen en de Vleet zwemt in één streep terug naar beneden, de strijd kan dus weer opnieuw beginnen. Supergaaf maar tevens ook een uitputtingsslag aan mijn zijde daar ben ik heel eerlijk in.
Je trekt zo hard als je kunt aan die hengel en dat 15 minuten a 25 minuten lang met vaak de andere hand aan de spoel van de molen om de vis geen ruimte te geven om terrein terug te winnen.
Alleen als de Vleet echt alles op alles zet geef ik pas toe aangezien we het materiaal wel heel willen houden natuurlijk. Een minuut of vijf nadat de vis terug naar de bodem is gedoken heb ik deze terug in het oppervlak en weet de onderlijn ditmaal wel te grijpen.
Een schitterende Vleet hangt naast de kayak terwijl de schemering zijn intrede doet. We hebben nog net genoeg licht voor de foto’s en daarna krijgt ze haar vrijheid weer terug. Uitgeput varen we terug waarbij ik blij ben dat Rob in de buurt is voor de foto’s en nodige ondersteuning bij het onthaken.
Pracht vangst! en nooit te oud om te leren!
Eenmaal terug bij Graham zijn huis komen de verhalen los en verrast het deze specialist dat we op die stek zo dicht onder de kant een Vleet hebben gevangen. Het toont ook voor hem aan dat er misschien meer mogelijk is dan hij zelf vermoed.
Misschien dat de sterke getijden stromingen ervoor zorgen dat de vis meer dan ooit onder het kantje zit. (we visten namelijk in deze week rondom één van de sterkere spring getijden van het jaar). Zeker weten doen we het natuurlijk niet maar dat je altijd kan blijven leren is een feit.
De volgende dag (zaterdag) is alweer onze laatste sessie voordat deze voor mij ondanks het weer al zeer geslaagde trip er op zit. Het is de dag met de minste wind al zou deze eind van de middag wederom aantrekken tot een 5 Bft.
Graham vist deze dag ook mee met zijn peddel kayak en heeft een flinke zak met ‘chum’ bij om de nodige rovers aan te trekken. Nadat Rob en Graham hun verse makrelen binnen hebben gaan zij direct net buiten de beschutting van de baai voor anker. Deze jongen heeft het schooltje makreel gemist, maar dat geeft niet kom vanzelf nog wel wat tegen.
Toch duurt dat even en al zoekend vis ik ondertussen werpend langs de rotsen en krabfuiken met een kleine zandaal imitatie op pollak en lipvis. Eigenlijk puur op de lipvis waarbij de pollak een aangename bijvangst is.
Wrasse oftewel Lipvissen
Echter die lipvissen vind ik prachtige schepsels die in het Noorden van Ierland met zijn wat lagere watertemperaturen niet zo heel eenvoudig op kunstaas zijn te verleiden. Toch kan er een prachtig gekleurd exemplaar het kunstaas niet weerstaan.
Na een dik uur sluit ik me aan bij Rob en Graham die op dat moment nog niet echt actie hebben gekregen. Als ik eenmaal voor anker lig begint Graham te vangen en binnen een half uur vangt deze specialist een paar ruwe haaien en mist nog een paar runs van mede soorten. Bij mij is het op een paar hondshaaitjes rustig en ook bij Rob zie ik maar weinig beweging.
Totdat de aanbeten van de hondshaaitjes stilvallen en een paar minuten later een paar tikken op mijn top krijg. Gevolgd door een korte run , ff stil weer een korte run en toch langzaam lijn begint te nemen. Zou het dan weer?? Rustig draai ik mijn slip van de molen dicht, zet spanning op de lijn en bij het voelen van gewicht zet ik de haak.
Weer een Common Skate (Vleet) !!
Het is er weer één hoor, hoe is het mogelijk!! Echter is deze wat actiever in het gevecht dan de vorige twee. Hij gaat wat meer van links naar rechts onder de kayak en voel wat meer gebonk aan de andere kant van de lijn.
Na een minuut of twintig touwtrekken komt er schot in de zaak en weet ik de rog iets van de bodem los te krijgen. Zet alles op alles om hem nu in één keer tot het oppervlak te krijgen wat dus ook lukt. Echter net op het moment dat je denkt ‘ik heb hem’ sprint deze in één keer terug naar beneden.
Kan je dus weer opnieuw beginnen. Wat een vechters zijn het en wat ontzettend gaaf om dit vanuit een kayak te kunnen doen! Een paar minuten later heb ik het gevecht dan toch gewonnen en draai ik de vleet op zijn rug.
Hij is een fractie kleiner dan zijn twee voorgangers maar niet minder fantastisch om te vangen! Mijn dag is weer meer dan geslaagd!!
Ierland met de kayak wat een super ervaring en dat met weersomstandigheden die verre van ideaal zijn te noemen maar ja ook dat hoort bij Ierland! Het is weer een memorabele trip geworden met maart liefst drie vleten! Wat een ervaring zeg!!
Kayaks + uitrusting
De kayaks welke ik en Rob gebruiken zijn zeer stabiele en zeewaardige kayaks van het Amerikaanse merk Hobie. Onze Hobie Mirage Outback kayaks zijn zogenoemde ‘sit on top’ modellen met een trapsysteem (MirageDrive). Waarmee we ons zelf zowel vóór als achteruit kunnen voortbewegen waarbij we onze handen vrij hebben voor het vissen.
Hobie Outback kayak met een Lowrance HDS 9 Carbon fishfinder.
De kayaks hebben een lengte van 3.68 Meter bij een breedte van 84 cm en een leeg gewicht van plus minus 37 kg. Beide kayaks zijn uitgerust met een Lowrance HDS 9 Carbon met TotalScan transducer.
Welke voor het zoutte water dé perfecte keuze is en vooral zeer betrouwbaar en degelijk zijn. Daarnaast zijn onze kayaks uitgerust met een optionele anker trolley set-up zodat we ook voor anker kunnen vissen.
We klikken onszelf als het ware vast aan een ankerboei en kunnen ons ook eenvoudig loskoppelen van het anker. Ideaal als je met een flinke vis aan het stoeien bent en je weg wilt van het ankertouw.
Graham vist vanuit een ‘sit on top’ peddel kayak (Ocean kayak Trident 13) welke beter is gestroomlijnd en sneller is maar aan stabiliteit wat inlevert. Ook deze kayak is uitgerust met een vergelijkbare fishfinder met GPS van eerder genoemd merk.
Daarnaast zijn we alle drie in het bezit van een degelijk droogpak welke op zulke locaties qua veiligheid een must is. Tevens is het aan te raden om in het bezit te zijn van VHF radio zodat je de kustwacht kunt oproepen in geval van nood.
Als extra maatregel knoopte ik een touwtje rond mijn middel welke ik aan de kayak bevestig zodat indien je omslaat je niet van je kayak word gescheiden. (wat sneller gebeurt dan je denkt met een flinke stroom en wind!)
Het eerste deel van deze schitterende trip leest u hier!
Met vriendelijke groet, Daniel van der Post
Wilt u meer informatie omtrent dit artikel of over het vissen vanuit een kayak dan kunt U altijd een kijkje nemen op mijn website Daniels Fishing Experience of een mailtje sturen naar info@danielsfishingexperience.com