Een winterse stormachtige dag na de beurs….
Drie volle gezellige dagen bezig zijn met het doodaasvissen op de drukste visbeurs van ons land in mijn eigen stad Utrecht en zelfs in mijn eigen vertrouwde buurtje is heel leuk. Zeker met het gezellige team van Roofvisweb. Eerlijk gezegd is het ook best vermoeiend dus een ontspannend visdagje na zo’n druk weekend met Hans van den Brink is dan zeker van harte welkom.
Tekst en foto’s: Sebastiaan Verkerk
Zondagmiddag nog gauw de laatste details besproken met Hans en het was even schrikken toen mijn wekker alweer om 04.30 uur afliep. Alle benodigde spullen moest ik echter nog gauw bij elkaar pakken, boterhammen van een lekker laagje voorzien en dat alles binnen anderhalf uur! Als je weet dat een deel van mijn spullen nog her en der verspreid lagen in tassen die mee waren geweest naar de beurs, dan was het nog even aanpoten. “Ja” het was gelukt en ik was net op tijd klaar. Buiten werd er al gauw kennis gemaakt met koning winter. Door de ijskoude lucht was mijn steiger in een ware ijsbaan veranderd waardoor het naar buiten brengen van het materiaal richting de auto als een ware survival tour werd ervaren.
Onderweg naar de plas trakteerde koning winter ons op de volgende verrassing, in de vorm van dikke sneeuwvlokken. Tot onze verbazing bleven deze zelfs her en der liggen. Aangekomen op de nog donkere plas werden we vervolgens verrast door een stevige en vooral ijzige wind welk recht op de stek stond te klapperen. Na een korte wandeling waren we in no time op onze stek gearriveerd. Het aas werd met behulp van de voerboot richting strategisch uitgezochte stekken gebracht. Links op het talud lag op een kleine vijftien centimeter boven de bodem een drijvende halve tijgermakreel, welk zijn kunstjes daar mocht vertonen in gezelschap van wat bijgevoerde makreelkoppen. Een kleine veertig meter rechts ervan, beneden aan het talud zou de sardine de andere verleider moeten zijn. Hans zijn keuze was gevallen op een groot gat, wat meer iets weg had van een vulkaankrater. Twee kleine makrelen deden daar op de rand en in het midden van het gat, hun werk.
Tijdens de eerste ochtendgloren speelt zich een waar kleurenschouwspel af in de lucht en staan we met een kop warme chocomelk naast de hengels deze kleurenpracht te bekijken. Als na tien minuten mijn linker beetmelder begint te piepen, volgt direct de aanslag en “hangen” ! Een mooie negentig plusser ligt een paar minuten later in het schepnet. Lekker begin van de dag.
Hierna blijft het lang stil, op de gierende wind en een combi van vallende sneeuw en regen na, die hard tegen de shelter aan kletteren. Rond de klok van twaalf besluiten wij beide opnieuw de hengels uit te varen. Gek genoeg wordt dit binnen vijf minuten beloont met wederom voor mij een leuke negentiger op een zwevende tijgermakreel. Tijdens het fotograferen komt daar het lang verwachte geluid uit de sounderbox van Hans en zijn linker hengel komt tot leven. Snel mijn vis terugzetten, schepnet terug in elkaar en dan hoor ik van Hans dat de lijn ergens achter vast zit! Na een spannende minuut lukt het Hans om de lijn los te krijgen. Waarna de weerstand op zijn hengel weer toeneemt. Er zit heel weinig beweging in en er ontstaat zelfs even twijfel of het wel een snoek is en geen meerval… Na enkele spannende minuten komt daar toch een hele mooie slanke snoek binnen bereik van het schepnet. Door de harde windvlagen is het nog even lastig om de vis direct te scheppen. Beide kijken we erg verbaasd en opgelucht het net in en zien een erg lange en niet al te vette meterplus vis. Snel onthaken en meten voordat we deze vis op de foto kunnen zetten. Hoppa, en met een meter en tweeëntwintig centimeter blijkt het maar weer dat Hans een grote vissen magneet heeft. Of het nu dikke karpers of erg grote snoeken zijn, ze willen wel erg graag met hem op de foto.
Tijdens het terug zetten van deze vis valt het ons op dat het steeds harder gaat waaien en regenen. Lekker hoor, weer verkleumde vingers door het uitvaren van beide lijnen. Gauw terug de shelter in en het mooie nieuws ronddelen met bekenden. Lang kunnen we eigenlijk niet genieten van de bescherming. Hans zijn linker beetmelder begint weer te zingen.
Na een korte dril ligt daar wederom een dikke hoog gebouwde negentig plusser in het net. Het uitvaren gaat steeds moeilijker door de harde wind en we besluiten het vandaag niet al te laat te maken zodat ik nog even de tijd thuis heb om bij te slapen voor mijn nachtdienst. Met deze vangsten in winterse omstandigheden zijn we meer dan tevreden. Nog een kopje koffie besluiten we te nemen, alvorens we vertrekken. Gelukkig maar want er volgen al snel nog twee aanbeten voor Hans, welke resulteren in een misser en de vangst van een leuke zestiger die we in het water kunnen onthaken, prachtig!
Vang ze!
Sebastiaan Verkerk.