Visvakanties Archieven - Pagina 22 van 23

Frans Oomen, verkenningstrip naar Zweden deel 1

Begin oktober ben ik samen met vismaat Piet den Hartog 7 dagen wezen pionieren in midden Zweden. Piet en ik wilden al langer eens samen op pad maar steeds kwam het er niet van. Dit najaar was voor mij ook al redelijk druk maar ik kon er gelukkig toch nog even tussen uit. 2 jaar terug had ik ook al een beetje lopen freewheelen en dit was mij erg goed bevallen. Ook Piet zag wel wat in zo’n onbekend avontuur.

Tekst en foto’s: Frans Oomen

Via Cordes Travel wisten we een weekje in midden Zweden te boeken. Met Stefan Barenfeld van Fishing in the Middle of Sweden werd contact gelegd om een programma uit te stippelen. We zouden een 3 tal wateren bevissen te weten Mållången, de rivier de Voxnan en het meer Varpen. Per water zouden we 2 dagen vissen om eens te checken wat de najaars visserij in Zweden te bieden heeft.

De eerste contacten werden gelegd met de Zweedse visgidsen ter plaatse. Allen waren lyrisch over de najaars- visserij. Daar waar de meeste Nederlanders in het voorjaar naar Zweden trekken vinden de Zweden dat helemaal geen interessante periode. De herfst, vroege winter en het vroege voorjaar zijn voor hun de top periodes. Niet zo zeer qua aantallen maar meer als het gaat om grotere vissen. Ik moet zeggen dat dat beeld ons ook meer aansprak, dan honderden kleine snoeken vangen in een week.

Uit de Facebook conversaties met de visgidsen bleek dat zij het water op hun duimpje kennen. Waar het in het voorjaar in de meeste baaitjes en hoekjes wel kassa is, zoeken zij in het najaar vooral de aasvissen op, soms op open water, soms op structuur en die bevissen ze werpend met groot rubber. Typisch een visserij die Piet en ik graag mogen doen.

Datum geprikt, plannen gesmeed, haken geslepen, op naar Zweden!

Dag 1 en 2 – Mållången
Zaterdags reden we rond 10 uur van de boot in Gothenburg om koers te zetten naar Gläntan aan het meer Mållången (spreek uit: Mollongen). Na een rit van een uurtje of 6 komen we aan bij het huisje. De huurboot staat al klaar en we krijgen de sleutel. Even later arriveren visgidsen Benny Backeby en Andreas Persson om ons uitleg te geven voor de visserij voor de komende dagen. Zondags zullen we door Andreas gegidst worden en op maandag nemen we de huurboot van Benny.

Het is zondagochtend, als bij het krieken van de dag Andreas aangereden komt met zijn boot. Een Alumacraft Competitor 165 voorzien van een 100PK honda motor met alles er op en aan, Als snel bleek dat een ervaren visgids van onschatbare waarde kan zijn. Zeker als je niet bekend bent met het water en de vis zich echt niet overal bevind. Andreas koerst direct naar het meest interessante deel van het water. Een diepe put ergens in het midden. Op de diepte meter zien we grote wolken met aasvis en een enkele keer doorbreekt er eentje het oppervlak van het water. De aasvis is duidelijk aan het samenscholen voor de winter. Nauwkeurig stuurt Andreas de boot langs de strucktuur waar zich de aasvis en zeker ook de snoek bevind. Aan het einde van het eerste driftje knalt er bij mij een mooie donkere vis op. Altijd leuk de eerste vis.

Tussen de 8 en de 10 meter zoekt Andreas de scholen aasvis met zijn dieptemeter op. Van buitenaf werpen wij de wolken aasvis aan met grote shads. Piet met een oude vertrouwde Fox shad en ik met een Fishkix Stagger. Piet krijgt op stek 2 een aanbeet. Een prachtig getekend visje dat ik over een paar jaar graag nog eens tegen zou willen komen. En als of het niet op kan pakt Piet even later ook nog een mooie vis van 95 cm op een Ironclaw shad. Volgens Andreas is het niet vet. Ben benieuwd hoe het dan is als het wel lekker loopt. Ik snap wat hij bedoeld. We krijgen regelmatig aanbeten maar ze zijn niet super gretig. Als we een aanbeet krijgen volgen er vaak in korte tijd meer.

s’ Maandags ochtends zijn we in alle vroegte het water op met de Linder van Benny. Direct zetten we koers naar de stekken van gisteren. We hebben niet veel tijd vandaag want aan het einde van de middag verkassen we naar de 2e bestemming. Geen tijd te verliezen dus. Op een enkele vage aanbeet na gebeurd er weinig. De aasvis is wat minder actief. Het is door vissen en zoeken tot we besluiten te verkassen naar de andere kant van de diepe put. Dit is een ondieper deel van de baai waar zich duidelijk grotere aasvissen bevinden. Op het scherm zie ik regelmatig grote bananen die tussen de 3 en de 6 meter liggen. Piet begint te werpen met een Hellpuppie en al snel mist hij er eentje.

We besluiten de baai goed uit te vissen en vangen beide nog 2 vissen op een hellpuppie. Met het zonnetje hierop lijkt het alsof de grotere witvissen toch nog even het iets warmere water op lijken te zoeken. Gelukkig hebben we ze dus toch nog gevonden. Als we rond 14:30 van het water gaan bekijken we nog wat potentiële stekken voor de terugkeer op dit meer. De vele baaitjes en rietkragen zien er uit als topstekken voor in het voorjaar.

Terug bij het huisje vertrekken we onder begeleiding van Stefan Barenfeld naar Hälsingland Cottage waar we de rest van de dagen zullen verblijven om op de andere 2 wateren te vissen. Een superdeluxe huis wat van alle gemakken voorzien is.

Dag 3 en 4
Dag 3 en 4 van onze vistrip in midden Zweden vissen Piet en ik op de Voxnan rivier. Onze eerste kennis making met een Zweedse rivier.

We gaan dinsdags dus op pad met visgids Martin Elverson. Bij het krieken van de dag komt hij aangevaren in zijn Buster boot. Ver hoeven we niet te varen. Slechts een paar honderd meter en we liggen op de eerste stekken. Op de dieptemeter ontwaren we een diep gat waarin veel aasvis ligt tussen de 3 en 8 meter. Het is wel duidelijk dat de bodem hier vol stenen en hout ligt. De techniek is om dicht bij de bodem te vissen maar niet echt contact te maken.

Al snel blijkt dit te werken en vangen Piet en ik beide enkele vissen. Het is Piet die als eerste een echt harde beuk op zijn hengel krijgt. De vis heeft zijn Ironclaw shad gegrepen en voelt goed aan. Hij blijft diep en het woeste kopschudden doet vermoeden dat het een beste is. Rivier vissen zijn sterk dus je weet het nooit zeker maar aan de bewegingen voel je vaak wel of het een grote vis is. Dat blijkt inderdaad het geval als we de vis aan boord tillen. Een prachtige donkere vis van het type brasemhapper. Met zijn 99cm nog in volle groei en aan alles zie je dat dit een buffel in wording is.

Martin stelt na een tijdje voor even te verkassen naar een ander stuk van de rivier. De omgeving is prachtig en we genieten met volle teugen. Eenmaal aangekomen op de 2e stek gaan we weer werpen. Met zijn drieën werpen we alles goed uit. Het stroomt er pittig en de vis ligt in de kant. We vangen er enkele op shads en op het zon kantje weet Piet nog eens 2 mooie vissen te vangen. De vissen liggen net op de rand van het talud op zijn Hellpuppie te wachten. Een mooie 80er en een 90er voor Piet. Ondertussen zien we nog 2 elanden weglopen in de bossen naast de rivier. De omgeving zou je zo op een kerstkaart kunnen plakken!

nog een 90er voor Piet. — **Nog een 90er voor Piet.**

Als we voor de laatste keer verkassen legt Martin de boot op een ondieper stuk van de Voxnan rivier, net voordat deze het Voxsjon meer in loopt. Hier weet ik na een paar worpen ook een mooie 90er te vangen. De vis pakte mijn traag geviste creeper vlak bij de boot.

We doen nog wat stekken aan en buiten een enkele volger is het gedaan. Met 8 vissen in de boot onze beste dag tot nu toe.

We nemen afscheid van Martin en mogen de woensdag zelf op pad met de huurboot.

Die woensdag besluiten we het rustig aan te doen. Om 8 uur het water op. Ik had de huurboot wederom voorzien van mijn elektro motor en diepte meter. Zelf was de boot uitgerust met een Yamaha 4 pktje. Een paar keer trekken en het oude beestje loopt als een zonnetje! Ook nu weer bevissen we dezelfde stekken. Tevens doen we er een paar aan die we van Andreas gekregen hebben. Plaatsen die ram vol aasvis liggen. Zo dik dat je dieptemeter er niet doorheen komt.

**Traag binnenvissen op zijn Zweeds werkt ook goed.**

We weten een paar vissen te vangen. Geen groter vissen vandaag. Tussen de middag doen we een echte shorelunch in het zonnetje. Unox soep uit blik aangelengd met water uit de rivier. Weg gespoeld met een speciaal biertje.

In de loop van de dag verplaatst de aasvis zich dus is het zoeken geblazen. We weten er gelukkig nog enkele te vinden.

Die avond komt Stefan Olsson bij ons langs om de komende 2 dagen door te nemen. Stefan is een doorgewinterde snoekvisser die bekend is van de filmpjes van Kanalgratis.

Een voorproefje van de visserij op dit meer zie je hier:

Volgende week deel 2 van deze verkenningstrip naar Zweden heir op Roofvisweb.nl

Videocompilatie Droombestemming Ierland.

Eerder dit jaar waren Oscar en ik zoals altijd aanwezig op de Visma met Lureparts. Beurzen zoals de Visma zijn altijd leuke plekken om contacten op te doen, zowel nationaal als internationaal. Zo kwam er dit keer een gezellige man genaamd Pascal Brissaud op de stand, samen met zijn vismaat Johnny. Pascal en Oscar raken aan de praat omdat Pascal een tackle shop heeft en wat kunstaas van Lureparts wil gaan verkopen. Pascal vertelt over zijn bedrijf en geeft een foldertje: hij is eigenaar van het restaurant genaamd de Watermill Lodge in Noord-Ierland. Een bekend restaurant waar mensen van heinde en verre naartoe komen: het restaurant heeft diverse grote prijzen in de wacht gesleept (en staat zelfs in de Michelingids!) en Pascal (tevens ook de chef-kok) is bekend van kookprogramma’s op televisie.

Naast koken is vissen dé grote passie van Pascal, en het runnen van een sportvisparadijs een grote droom. Daarom is hij enige tijd bezig om de Watermill Lodge op de kaart te zetten als bestemming voor sportvissers. Hij heeft diverse accommodaties, en een tiental visboten. Zijn formule is zeer servicegericht, en service kun je op veel manieren uitvoeren. De service van de Watermill Lodge is ‘unheard of’, zoiets heb je nog nooit meegemaakt!

Bekijk hieronder de videocompilatie.

Hieronder de links van het verslag van Oscar en Frans

Droombestemming voor de snoekvisser: Deel 1
Droombestemming voor de snoekvisser: Deel 2
Droombestemming voor de snoekvisser: Deel 3
Droombestemming voor de snoekvisser: Deel 4

Meer info over Watermill Lodge vindt je op: www.bigpikefishingireland.co.uk

Aanbieding Roofvissen in het gesloten seizoen bij Sierra Ebro

Roofvissen in het gesloten seizoen 2016, de maanden april en mei. Dat kan met deze “super aanbieding” roofvissen in een prachtige omgeving onder de Spaanse zon in de gesloten tijd in Nederland, 6 overnachtingen 5 dagen op Roofvis Tour vanaf een luxe boot met 40 pk motor, 3 luxe stoelen, 3 fishfinders en een elektromotor met I-pilot en gids, gebruik van top hengels en kunstaas van Spro.

Gebruik maken van deze aanbieding kan tot 31 januari voor 600 euro per persoon op basis van 2 personen.

U kunt contact opnemen voor boekingen en algemene informatie:

Kantoor: (0034) 976634375 (tussen 17.00 en 21.00 uur)
Mobiel: (0034) 616094166 (tussen 12.00 en 21.00 uur)
E-mail: info@sierraebro.com

Voor meer informatie kunt u kijken op www.sierraebro.com.

Droombestemming voor de snoekvisser: Watermill Lodge deel 4

Het vierde en laatste deel van het verhaal van Oscar en Frans die eind September afreisden naar de Watermill Lodge in Lisnaskea, Noord-Ierland. Alweer de laatste dag het water op, dit keer op pad naar totaal nieuwe plekken zoals onder andere ‘Castle Lake’. Ik kan dit laatste verslag wel weer beginnen met ‘heerlijk ontbijt’, maar dat zou een beetje afgezaagd worden.

Tekst en foto’s: Frans vd Putte

Vandaag gaan we ietsje eerder het water op, om nog even het maximale uit de laatste dag te halen. Vandaag gaat Pascal ook weer het water op, maar hij is water later. Vandaag zouden we naar een stek gaan genaamd ‘Castle lake’, een stuk water waar aan de zuidkant een toren op een eiland staat, aan de oostkant een ruïne, aan de noordkant een kasteel, en aan de westkant een landhuis. En het mooie is: het schijnt er ook nog te wemelen van de vis! Klinkt bijna te mooi om waar te zijn.

Voordat Pascal het water op gaat en we samen die kant op gaan, doen we eerst nog een klein rondje trollend met de Luckylures vlakbij de lodge. En dat is plezierig wachten: Oscar haakt al snel een snoek op de Exox V2. Terwijl Oscar de vis naar de boot dirigeert, komt Pascal eraan. De vis komt even binnenboord, en daarna zetten we koers naar Castle Lake.

**Ze konden nog even meegenieten van de vangst.**

Na de vangst van deze eerste snoek van de dag, is het weer gassen geblazen! We gaan full speed ahead naar de stek, en eenmaal aangekomen aldaar, moeten we de chef gelijk geven. Het is er prachtig! Pascal en zijn maat gokken weer op een grote vis met de deadbaits, en het werpen rondom de boot. Wij zetten weer in op trollen met swimbaits. Het is hier in deze kom mooi, maar taai. Na een klein uur krijg ik een hele goede ram op de V2, en de vis gaat er lekker vandoor maar schiet los. Even later komen we langs de mannen, en die hebben twee vissen gezien op de deadbaits. Dit gaat geen makkelijke dag worden!

**De eenzame toren die vroeger diende om de grens te bewaken en tolgeld te innen.**

**Het landhuis met onze vrienden in hun natuurlijke omgeving.**

**De ruïne van het oude kasteel (dat een stukje verderop weer is opgebouwd).**

We trekken een paar sporen over diep water en over ondiep water, en besluiten dan dat het tijd is om een ander gedeelte te gaan bezoeken. Tijd is nu schaars, en we kunnen drie verschillende kanten uit! We kiezen een kant en komen na een paar tellen met al het kunstaas in de planten terecht… dat is geen ramp maar niet wat je wilt natuurlijk. We passeren een hele interessante plek, zeven meter diep en er is heel veel witvis te zien op de dieptemeter, maar ook springend in de oppervlakte. Helaas geen aanbeet, maar deze stek houden we in ons achterhoofd: dit zou later op de dag misschien wel eens een hele interessante plek kunnen zijn. We zetten het op een trollen, en een uur zonder aanbeet gaat er voorbij. Aasjes worden binnen gedraaid en geïnspecteerd, en weer opnieuw overboord gezet. Dan enige tijd later weer een lekkere klap op mijn V2, mijn eerste vis van de dag is een feit, een mooie negentiger die (achteraf weet ik ook niet meer waarom) zonder foto weer terug gaat. Het kan dus nog wel….

Hierna volgt weer een lange periode zonder aanbeet. We gaan terug richting die interessant uitziende plek die ik eerder noemde. Op weg daarnaartoe, weet ik twee kleinere snoeken te vangen op de V2, die het ding gewoon komen halen boven 9 meter water! We komen aan bij de stek en daar liggen Pascal en zijn maat ‘toevallig’ ook al te vissen met de deadbaits. Er volgen op deze stek direct een paar vissen, en het vermoeden dat dit een mooie stek zou moeten zijn wordt bevestigd! Het is wel lastig vissen, want het water is smal en er komen aardig wat plezierbootjes voorbij. Maar dat mag de pret niet drukken! We besluiten te gaan lunchen en kiezen een baaitje uit in de luwte van de inmiddels aardig aangetrokken wind.

In het baaitje worden de bassboats aan elkaar geknoopt en gaat er een dik anker overboord. De wijn en de kaas komen weer tevoorschijn en we hebben een plezierige lunch waar ‘serieuze vispraat’ en grappen en grollen elkaar afwisselen. Voor je het weet ben je zomaar een uur of anderhalf ‘kwijt’, en dat is een positief iets: in mijn ogen heb je het naar je zin als de tijd zo voorbij vliegt. We gaan weer vissen, en doen dat direct in deze baai. Oscar mist al na een paar minuten een tweetal snoeken, en we zien de mannen nog een snoek vangen. Het is hier allemaal relatief klein, en dus besluiten we hier niet te lang te blijven en weer naar die ene mooie diepe witviskuil te gaan. En daar is het al snel weer raak, en we vangen een aantal vissen achter elkaar!

Geen reuzen vandaag, maar zoals al eerder genoemd in de verhalen, vechten ze beestachtig goed. En we zijn überhaupt blij dat die ‘taaiheid’ van vanmorgen achter de rug is. We komen nu geregeld een vis tegen, we hebben lol en de tijd vliegt voorbij.

Nu trollen we een paar keer over de stek heen zonder aanbeet, en we besluiten te gaan werpen op de stek. Dit hebben we al eerder geprobeerd op andere stekken, en dit bleek niet zo succesvol als trollen. Ook nu weer is het lastig. Vanwege de grote drommen met witvis bij de bodem, probeer is eens een snoekbaarsshad, strak over de bodem gevist. Dit levert al snel twee snoekjes op en ik denk hier iets moois ontdekt te hebben! Het blijft alleen bij deze twee snoekjes, zo blijkt later… Het wordt later en later en we moeten keuzes maken.. we laten deze stek voor wat hij is en gaan nog even naar ons topstekje van de afgelopen dagen. Dat is het mooie van die vele pk’s: je kunt er nog eens een keer voor kiezen om wat anders te gaan doen, je bent er zo!

Eenmaal op ‘onze’ stek lijkt alles erop dat het goed moet komen met de snoek hier. Helaas, we krijgen een paar aanbeten, maar de vissen blijven niet hangen.. De klokt tikt en we besluiten nog een keer te verkassen en terug te gaan naar het ‘witvisgat’. Ook daar is het akelig stil, de vangsten lijken opgehouden te zijn als de spreekwoordelijke nachtkaars die is uitgegaan. Nog één laatste move voordat de zon onder is, één laatste stek!! Maar het mag niet baten. De zon verdwijnt achter de glooiende heuvels, en het is nu echt uit met de pret.

Ondanks dat het taai was, en we vooral kleinere vissen vingen, komen we toch weer op een kleine 20 vissen uit vandaag! Op naar de helling, het restaurant wacht op ons. Wederom genieten we van het heerlijke eten, en spreken we door wat er morgen weer op ons te wachten staat: de terugreis. We maken het niet erg laat in het restaurant, en pakken op onze kamer de spullen alvast in. Wat is het toch fijn om zo licht bepakt te zijn! In een half uurtje is alles alweer klaar voor de reis naar huis.

De volgende morgen een klein ontbijtje, en hop bij Pascal in de auto op weg naar Belfast! Dat verloopt allemaal soepeltjes, langzaam maar zeker maken de glooiende groene heuvels plaats voor bebouwing en komt het vliegveld in zicht. We schudden Pascal nog even de hand en spreken af snel weer een keer terug te komen! Wat een fantastische plek, wat een fantastische trip! Dit is écht vakantie, dit is echt genieten, ongekend! Zo weinig tijd en nog zoveel ideeën over waar nog te vissen en op andere manieren.. nogmaals we moeten snel nog een keer terug! O en voor ik het vergeet: Pascal zorgt er zelfs nog even voor dat we onderweg ook nog wat te eten hebben.. ;-)

Frans van der Putte

Meer info over Watermill Lodge vindt je op: www.bigpikefishingireland.co.uk

Op jacht naar de snoekbaarzen in Zweden deel 2

We zitten nog steeds in het grote huis Flottarvillan Kungsholmen, met haar 200m2 aan ruimte, 5 slaapkamers en ligt op 5 meter van het meer Bergviken. De ligging van dit geweldig ruime moderne huis is fantastisch en is van alle gemakken voorzien inclusief snelle internet verbinding. Het is voor iedereen genieten op deze locatie van Cordes Travel. De sfeer in de groep is opperbest en we vangen ondanks het weer zeer goed. Dagen met 50-60 snoekbaarzen per boot zijn geen uitzondering. Tijd voor het 2e deel van onze jacht op de snoekbaarzen.

Donderdag….
Voor vandaag was het weer gunstig, veel zon en weinig wind. Eerst maar eens op onze inmiddels geasfalteerde hotspot kijken. Daan wist direct een 80 er snoekbaars te vangen. Wat een drill en schitterende Zweedse. De vangsten stopten en besloten de rivier op te gaan. De rivier die uitkomt op op het meer Bergviken is maar een paar kilometer lang en stroomt als een malle. We besloten de kanten op te zoeken waar het wat minder stroomde, das was een zeer goede keuze en al snel kwamen de eerste snoeiharde aanbeten binnen. In de avond uurtjes was het zoeken en de vis lag hoog van de bodem. Daan had al snel een snoekbaars op half water gevangen (pelagisch) en besloot hier mee door te gaan. Daan riep op een gegeven moment….kijk kijk en stijger…..BAM! We hoopte op een mooie snoekbaars maar het was een metersnoek die er vol op klapte.

Hoe bedoel je hotspot... — **Hoe bedoel je hotspot…**

**Ze zitten er wel hoor de grotere snoeken…**

Vrijdag….
Langzaam werden de weervoorspellingen voor de aankomende dagen slechter. Er kwam wat meer wind met pittige buien dus niet echt gunstig voor de laatste dagen. Maar goed, vandaag zou we i.v.m. de wind wat beschutte plekken opzoeken. Het was zoeken en zoeken, we vingen wat kleine snoekbaarzen alla Noordzeekanaal, die zitten ook hier in Zweden natuurlijk. Maar geen straf om in deze schitterende omgeving te vissen. Een meer zo groot als het Markermeer qua oppervlakte met een zeer goed bestand aan rovers.

Nu ik zo de vele foto’s weer terug zie krijg ik heimwee haha. Zeker als je weet dat alles voor elkaar is qua locatie, huis, water en de mensen hier. Gastvrij en niets is te veel. Ongerepte natuur en je waant je echt “In the middle of Sweden” Maar goed, ik zag veel bogen half water op de visvinder en omdat we veel kleine snoekbaarzen vingen was het plan om dan maar eens pelagisch te gaan vissen met een grote slanke shad. Na 10 minuten kreeg ik een volger onder mijn shad en zei tegen Daan…..kijk….Bam…krom ging de vertikaal stok er was geen houden aan. Ik wist het al…..grote snoek. Mijn dag kon niet meer stuk. Wat een beresterk snoek

**Mooi te zien op de Lowrance. Volgen en dan Bam.**

Geen houwen aan... — **Geen houwen aan…**

Deze aanbeet en de manier hoe ik deze snoek wist te verleiden....superrrr — Deze aanbeet en de manier hoe ik deze snoek wist te verleiden….superrrr

Werd er gek van..,waar zit ie nou... — **Werd er gek van..,waar zit ie nou…**

Ja.....gespot. — **Ja…..gespot…koekkoek**

Zaterdag…
Na de weerberichten op diverse websites te hebben bekeken zou het weer gaan omslaan. In de ochtend nog goed en dan zou in de middag een front met heel veel regen en wind komen. Dat voorspelde niet veel goeds. Gezamenlijk besloten we in de ochtend nog te gaan vissen en rond het middaguur de boten te gaan traileren en de boel klaar te maken voor vertrek. Zondag zou het zo slecht worden dat vissen onmogelijk zou worden. Na contact te hebben gehad met Raffie van Cordes Travel werd onze terug reis 1 dag vervroegd dus zondag richting huis i.p.v. maandag. Ook dit kan gebeuren en wordt gewoon geregeld met Cordes Travel. Wat een top service! In de ochtend dus nog de laatste snoekbaarzen proberen te vangen …..en dat lukte zeer goed.

**Gelukkig geen stekkenpezers hier in Zweden hee Marco haha**

**Veel mooie snoekbaarzen van dit formaat. Snoeiharde aanbeten….man ik wil terugggg**

Ben en Marco....wat een topgasten! — **Ben en Marco….wat een top gasten!**

**Mooi op tijd alle boten getrailerd voor dat het weer omsloeg.**

Deze week was echt een feestje...Bedankt Ben, Marco, Rick, Nico en Daan en Cordes Travel voor deze TOP week in Zweden. — **Deze week was echt een feestje…Bedankt Ben, Marco, Rick, Nico, Daan en Cordes Travel voor deze TOP week in Zweden.**

Flottarvillan — **Wil je alleen op snoek vissen geen probleem!**

En zo werd deze week 1 dag eerder afgesloten als gepland. Maar wat een schitterende en vooral gezellige week hebben we beleeft in Zweden. Deze groep ging echt voor de snoekbaars visserij en op dit water Bergviken! De vangsten waren echt goed en als bonus kwamen er een paar mooie snoeken uit waar we maar kort op hebben gevist. 2 weken voor ons was een groep Nederlanders die gericht op snoek hebben gevist met meer dan 100 snoeken, waarvan 16 meter snoeken en 3 boven de 120cm grens. De grootste 128cm. Check hier hun verslag van deze locatie! De mogelijkheden voor deze locatie zijn super. En echt alles is tot in de puntjes verzorgd door Cordes Travel.

Rest mij nog te vertellen dat mocht je vragen hebben over deze locatie in Zweden je contact kan opnemen met Raffie of Linda van Cordes Travel die altijd voor je klaar staan om je vragen te beantwoorden. Dit kan ook persoonlijk dit weekend op de Hengelsportbeurs in Utrecht die dit weekend wordt gehouden.

Bedankt Ben, Marco, Rick, Nico, Daan en Cordes Travel voor deze TOP week in Zweden.

Frank van Vliet

Op jacht naar de snoekbaarzen in Zweden deel 1

Het stond al een tijdje in de planning….op jacht naar de snoekbaarzen in Zweden. De meesten Roofvissers gaan naar Zweden om achter de snoeken aan te gaan maar er zijn heel veel wateren waar ook een zeer goed bestand aan snoekbaarzen aanwezig is. Na wat speurwerk en de contacten bij Cordes Travel kwamen we uit op een schitterende locatie Flottarvillan Kungsholmen gelegen aan het meer Bergviken. Na wat heen en weer bellen hadden we een gezellige groep van 6 man bij elkaar waaronder Marco Kraal en Rick Stalenhoef die deze locatie al eerder bezocht hadden. Het mooiste is om met je eigen boot er heen te gaan maar een boot huren op deze locatie is ook geen probleem. De locatie ligt op 7 uur rijden vanaf de Gotenborg. Het gezelschap van deze trip…… Marco Kraal en Ben Land, Rick Stalenhoef en Nicolaas Kos, Daan Verbruggen en ik zei de gek.

Tekst en foto’s: Frank van Vliet

Samen met mijn maatje Daan Verbruggen op snoekbaarzen jacht. — **Samen met mijn maatje Daan Verbruggen op snoekbaarzen jacht in Zweden.**

Op 24 mei vertrokken we van Nederland naar Kiel Duitsland om daar op de boot (Stena Line) naar Gotenborg de overtocht te maken. Dit is een zeer comfortabele manier van reizen en ook verzorgd door Cordes Travel. De boot vertrok om 18:45 en de volgende ochtend kwamen we rond 09: 15 aan in Gotenborg. Heerlijk uitgerust konden we aan de auto rit van ruim 7 uurtjes beginnen. Tegen de avond zijn we aangekomen in midden zweden Flottarvillan.

Ruimte genoeg voor onze accomodatie — **Ruimte genoeg voor onze accommodatie**

Wat een schitterende locatie.... — **Wat een schitterende locatie….**

Het grote huis Flottarvillan Kungsholmen, met haar 200m2 aan ruimte en 5 slaapkamers, is geheel gerenoveerd en ligt op 5meter van het meer Bergviken. De ligging van dit geweldig ruime moderne huis is fantastisch en is van alle gemakken voorzien inclusief snelle internet verbinding. Snel de spullen uitpakken en de hengels op tuigen, boten traileren en nog snel een paar uurtjes verkennen op dit grote meer.

We werden verwelkomt door de professionele visgidsen Andreas Persson en Stefan Barenfeld voor de laatste info’s over de vangsten. De accommodatie werd ingericht en daarna de boten het water in. De beschutte steiger voor de boten met stroomvoorziening is echt top! We konden niet wachten om de eerste aanbeten van de Zweedse snoekbaarzen te voelen. Al snel wisten we de eerste Zweedse snoekbaarzen te vangen en de aanbeten waren snoeihard. Het waren een paar mooie uurtjes en dicht bij het huisje….TOP!

**De eerste Zweedse snoekbaars was snel binnen.**

20150525_204824 — **Al snel nummer 2 voor Daan.**

**Ook voor Marco Kraal de eerste vissen in de boot.**

**Een schitterende snoekbaars voor Ben!**

Micheal met een mooie snoek. — **Rick Stalenhoef met een mooie snoek.**

Dinsdag…1e visdag
Het weer was mooi in de ochtend. Om het grote meer Bergvikken te verkennen zijn we wat gaan trollen waarbij we een paar mooie hotspots tegen kwamen. De eerste snoeken werden gevangen en was het tijd om de hotspots af te vissen. Mooie maatse snoekbaarzen tot 60cm zagen het daglicht. Groene en chartreuse shads waren favoriet. Het water is vrij helder maar heeft een bruine kleur. Bij obstakels vingen we de meeste snoekbaarzen maar verspeelde af en toe een loodkop.In de later namiddag sloeg het weer om en begon het te regen. Al met al een had iedereen een super dag gehad.

20150526_054315 — **Vroeg uit de veren….voor weer een mooie visdag.**

Wat een uitzicht....genieten en wat een rust. — **Wat een uitzicht….genieten en wat een rust.**

20150526_163553 — **Van de hotpot voor het huisje.**

**Ook de baarzen wilde de spikey wel hebben.**

**Even de baai in om achter de groenjassen aan te gaan….werpen.**

**Ook werpend werd de komodo shad bruut gepakt. Wat een aanbeten…**

**In de middag werd het weer slechter….**

**Maar de aanbeten bleven komen ook bij Marco Kraal.**

IMG-20150526-WA0002 — **Snel een selfie in de regen…**

IMG-20150526-WA0005 — **De grootste snoekbaars 70cm voor Rick**

Woensdag…2e visdag
Na een beetje te hebben uitgeslapen zijn we rond 09:30 het water op gegaan. De wind was gedraaid en flink aangetrokken naar een windje 5. Planning was om een paar uur te gaan trollen op dit grote meer wat vergelijkbaar is met het markermeer. Na een paar uur hadden we nog geen aanbeet gehad. De snoek was niet te verleiden. Terug naar de spots waar we gisteren leuk hadden gevangen. Het was een stuk taaier dan dinsdag en zo af en toe wat aanbeten. De snoekbaarzen waren ook wat kleiner van formaat en we besloten om maar naar het huisje te gaan om wat vroeger te eten zodat we een deel van de middag en avond ons geluk op de rivier te beproeven.

**De rivier was ’s middag een goede keuze.**

DSCN1089 — **Mooie snoekbaarzen rond de 60cm op de rivier.**

**Stroming op de rivier die op het meer Bergviken uit komt.**

**Ook vandaag hingen de buien in de lucht.**

ben — **Ook Ben wist ze wel te vangen….**

IMG-20150527-WA0023 — **Even het kommetje uit gooien bij het huisje ….afgepaaide die langzaam weer aan het herstellen was en aan het eten.**

Dat was een goede keuze…op de rivier kwamen we veel aasvis tegen en de eerste aanbeten volgde. Mooie vissen rond de 60 cm wisten we te vinden. Het laatste uurtje toch nog even wat gooien op snoek en zo kwam de eerste meter voor mij binnenboord. Een afgepaaide snoek die duidelijk weer aan het eten was geslagen.

Morgen deel 2 hier op Roofvisweb.

Wil je meer weten over deze of andere accommodaties in Zweden..kom dan naar de Hengelsportbeurs in Utrecht aankomend weekend waar Cordes Travel al uw vragen en wensen kan beantwoorden op stand nummer 82.

Of kijk voor meer informatie over de accommodaties in zweden op:

cordestravel.nl/zweden/accommodaties-zweden

Droombestemming voor de snoekvisser: Watermill Lodge deel 3

Deel 3: Samen met Pascal Brissaud het water op!

Het derde deel van het verhaal van Oscar en Frans die eind September afreisden naar de Watermill Lodge in Lisnaskea, Noord-Ierland. De tweede volle dag het water op, dit keer naar de ‘geheime plekken’ van de eigenaar van de Lodge: Pascal Brissaud.

Tekst en foto’s: Frans vd Putte

Deze morgen wederom een heerlijk ontbijt! Wat is het toch heerlijk om zorgeloos op te staan zonder je boot in gereedheid te brengen en boterhammen te smeren, we voelen ons wel behoorlijk verwend om hier te mogen zijn…Pascal is normaal heel relaxed, maar deze morgen is hij extra vroeg opgestaan omdat hij vandaag ook het water op gaat met zijn maat Johnny! Pascal houdt ervan vooral op de grotere snoeken te vissen, en doet dit op een heel andere manier dan wij. Pascal heeft enkele plekken waar hij al vaker dikke metersnoeken heeft weten te vangen, en op een dag als deze kiest hij een dergelijke stek uit om daar de fronttroller te water te laten en de stek al werpende af te vissen met ondertussen twee hengels aan weerszijden van de boot waaraan een dikke dode aasvis onder een dobber met de boot mee beweegt.

Pascal volgt hierbij het talud, waarbij hij en zijn vismaat continu rondom de boot gooien en dan vooral met groot rubber. Nadat we ontbeten hebben, worden we weer op de inmiddels bekende manier door de behulpzame Marin afgedropt bij de boot, waarna Marin de boot van Pascal trailert. We ontmoeten Johnny nu ook in zijn ‘natuurlijke element’: een fanatieke visser, die zich opmaakt voor een heerlijke dag vissen! Vol gas brullen we weg bij de helling, op weg naar de favoriete stek van pascal.

Met de ruime bassboats die ieder evenveel PK’s hebben als een gemiddelde gezinsauto, zijn we uiteraard in een mum van tijd op de door Pascal aangewezen stek gearriveerd. We vissen uiteraard samen, maar we gaan wel ieder onze eigen weg: ik houd er niet van om met zijn vieren op hetzelfde paard (lees: snoek) te wedden. Johnny en Pascal passen de eerder in dit verhaal genoemde tactiek toe, wij zetten weer vooral in op trollen en de boel verkennen,we weten immers dat dit ook voldoende aanbeten oplevert! Op de gedetailleerde, gelamineerde dieptekaart die we mee hebben gekregen zijn interessante taluds te zien, en deze taluds weten we al snel terug te vinden op onze dieptemeter/ GPS. Zo makkelijk als het was gistermorgen, zo moeilijk is het deze morgen. “Misschien liggen hier geen kleintjes, maar alleen échte monsters!” grappen we. Mijn instinct vertelt me dat het hier helemaal los moet kunnen gaan, maar ik ben blij als we na dik twee uur vissen de eerste vis van de dag in de boot krijgen.

Dat geeft de burger weer een beetje moed. We trollen een keertje strak langs onze vrienden heen om te vragen hoe het bij ze gaat: zij hebben er nu twee in de boot. Ook niet wild dus.. We pakken de kaart erbij en besluiten een ander pad te kiezen. We trollen gewoon naar de volgende beoogde stek, en boven diep water klapt er weer een snoek op mijn Esox V2, dat is nummer twee van vandaag. Eenmaal daar aangekomen ziet de beoogde stek ziet er goed uit! Een mooi talud naar een dieper gat, wat planten die tot een meter onder de wateroppervlakte groeien… wel is het in de gedeelte van Loch Erne drukker bevist, en dat staat ons dan weer wat minder aan. Al snel zorgen aanbeten ervoor dat we snel vergeten dat we hier niet de enigen op het water zijn. Rond één uur hebben we afgesproken om te lunchen op een steiger, hier niet ver vandaan en dus willen we niet al te ver afdwalen. Na verloop van tijd ineens een verwoestende klap op mijn Esox V2. De vis springt: dit is een dikke metervis! Behoorlijk uitgedrild komt de vis bij de boot maar gaat dan nog een paar keer als een bezetene tekeer. Mijn meterdiploma heb ik binnen, zo denk ik ;-) Maar dan, bij de boot springt de vis weer compleet uit het water en lost de haken… ai! Nadat de vis losschiet springt hij nog twee keer om het ‘nog even in te wrijven’… helaas helaas, maar dat hoort er ook bij. Op ditzelfde stuk later nog een paar vissen, maar niet zoals deze verspeelde vis… het is tijd geworden voor de Lunch en we zetten koers naar de steiger.

Eenmaal bij de steiger leggen we de boot aan. Het is behoorlijk diep vlak naast de steiger, en op de dieptemeter zijn grote wolken met vis zichtbaar. Pascal komt ook aan met Johnny en er zijn ook nog drie andere lodgegasten uit Frankrijk aanwezig voor de lunch. Pascal had al eerder gezegd dat je hier heel veel baars kunt vangen, en ik vraag: “So this is all Perch?” –“absolutely Frans, it is!” Meldt Pascal bevestigend. Ik pak mijn spinhengel uit het luik en hang een klein shadje van 5cm met een 10 grams kopje aan de speld. Wat ik ook doe: het shadje haalt de bodem niet eens! Stuk voor stuk prachtige baarzen weet ik boven water te toveren! Heel erg verslavend, en Oscar pakt zijn camera erbij om het te filmen. Alsof de duvel ermee speelt sla ik vanaf dat moment alles mis! Zul je altijd zien… Tot overmaat van ramp roept Pascal nu ook voor de tweede keer dat het lunchtijd is en ik moet nu echt tegen mijn zin in het spinhengeltje opbergen (als een kind in de speeltuin). Pascal heeft echter zijn hengel met dode voorn nog over de rand van de boot liggen en ineens begint de baitrunner het bekende geluid te maken… rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr… Vis! Oscar springt in de boot nadat Pascal “Take it, take it!” heeft geroepen en slaat aan. Even heeft hij contact met de vis, maar de vis hangt niet. We moeten nu toch echt gaan lunchen 

Het is een gezellige lunch waarbij merendeels Frans of Brits met Frans accent wordt gesproken. Uiteraard met een glas wijn en een stuk kaas erbij. Geen brood met kaas maar kaas met brood, en de wijn hoeft op een gegeven moment wat ons betreft niet meer bijgeschonken te worden, anders komt er van vissen niet zo veel meer. Veel slap geleuter maar ook veel vispraat later wordt het weer tijd om in de boten te stappen. Ik probeer nog een keet tevergeefs voor de camera een baars te vangen, maar de grote scholen blijken alweer verder getrokken te zijn, helaas. De drie Franse gasten van Pascal weten er op afstand nog wel een aantal te vangen met een kleine asp spinner dicht bij de bodem (een aasje waar één van de mannen vandaag ook zijn eerste metervis op ving!). Wij zetten koers naar een paar leuke plekjes die we gisteren ontdekten, waar we het nu weer even gaan proberen.

Al snel krijgen we weer reactie van (kleinere) snoek. We zitten hier nog wel even goed met trollen! Op een bepaald punt loopt het talud in een bocht, en hier krijgen we werkelijk aanbeet na aanbeet, maar niet alles blijft hangen. Ook hebben we tot twee keer toe een potentiële dubbelvangst (waar één van ons beider er dus eentje verspeelt), het kan niet op hier op dit plekje. Voor de fun na de zoveelste strike gooi ik de Lucky roach goudvis richting de kant en deze wordt bijna direct gegrepen! We besluiten even te gaan gooien maar gek genoeg valt het nu helemaal stil. We trekken het gas weer open en verkassen!

Het ‘magische kantje’.
We hebben beiden heel veel vertrouwen in nog een bepaalde stek, en als ze daar weer los gaan is dat misschien nog wel de enige stek waar we vandaag vissen. Wel bijzonder eigenlijk, dat we deze stek al ontdekten op de eerste avond dat we hier waren! O en als je dacht dat we nu de rest van de dag, na de lunch tot aan het avondeten honger moeten lijden dan heb je het mis: we hebben ook nog een tas met eten mee aan boord!

**We hoeven echt geen honger te lijden.**

Eenmaal op de beoogde stek (na weer een stukje ‘powerboaten’, zoals eerder al genoemd in voorgaande delen van dit verhaal), zijn de verwachtingen hoog. Wederom ligt er een belachelijke hoeveelheid vis op de stek, en boven zeven meter zien we hier en daar ook nog eens wat jagen. De lucky lures gaan weer overboord, de bassboat in de vooruit en gaan met die banaan! Het werd een heel leuk avondje. Om beurten kregen we vis, de Esox V2 en de Roach waren favoriet, en de kleur was niet zo belangrijk. De vissen bleven komen totdat het echt te donker was om door te vissen, en we écht weer richting trailerhelling moesten.

Ook dit maal wachtte ons weer een warm onthaal bij de trailerhelling: de waarschuwingslichten van de 4X4 verraadden dat Marin alweer op ons stond te wachten. En inderdaad, ik stuur de boot de trailer op, Marin zet de boel weer vast en zet ons af bij het restaurant.

In het restaurant wacht ons weer een gezellige avond met wederom heerlijk eten! Wat is dit toch een fantastische plek… We spreken de mannen waarmee we eerder vandaag nog lunchten, en uiteraard komt Pascal ook weer aan de tafel zitten. We maken ons klaar voor de volgende dag: helaas alweer de laatste dag van deze korte trip… “een lang weekend”, nou dat is het tot nu toe zeker! We hebben beiden het gevoel dat we al meer dan een week van huis zijn, en zijn nu al aan het nadenken over de volgende keer dat we hierheen gaan!

Frans van der Putte

Meer info over Watermill Lodge vindt je op: www.bigpikefishingireland.co.uk

Droombestemming voor de snoekvisser: Watermill Lodge. Deel 2

De eerste visdag.
Het tweede deel van het verhaal van Oscar en Frans die in september afreisden naar de Watermill Lodge in Lisnaskea, Noord-Ierland. Na een paar uurtjes heerlijk gevist te hebben na aankomst, en daarna heerlijk te hebben gegeten is het deze keer tijd om de eerste volle dag te gaan vissen.

Tekst en foto’s Frans vd Putte

Deze tijd van het jaar is natuurlijk ideaal. Waterplanten sterven langzaam af, de dagen zijn niet bijster lang maar zeker niet kort. Daar komt nog eens bij kijken dat (volgens Pascal, die er al dertig naar komt) het water geen ‘morning lake’ is. Volgens hem zijn de vissen vaak in de ochtend niet erg los. Reden te meer om lekker te ontbijten nadat je ook nog eens voldoende slaap hebt kunnen pakken. Het ontbijt is een zogenaamd ‘Full Irish breakfast’. Een worstje, bacon, witte bonen in tomatensaus, een spiegelei, een tomaatje en geroosterd brood. Dat zorgt ervoor dat je tot het middaguur geen honger hebt in de boot. Uiteraard is er nog keuze tussen jus d’orange, appelsap en water, maar ook koffie en thee staan klaar.

De zon schijnt en we zijn fanatieke vissers, dus: op naar het water! Daar staat Marin al klaar met het elektrische karretje om ons naar de boot te brengen. Net zoals gisteren ligt de boot klaar met lopende motor, en onze hengels staan ook netjes klaar. Ook een tas met daarin de lunch staat in de boot, Ideaal! Deze boot zullen we de komende drie dagen gaan gebruiken: een grote, ruime polyester bassboat met wederom een console, en dit keer met een 80 pk buitenboordmotor. Op de console zit een prima HDS10 dieptemeter/ GPS (helaas ontbrak het navionics kaartje, daar werd nog aan gewerkt) en daar kan iedereen prima mee uit de voeten lijkt me. Verder was er ook een gelamineerde kaart aan boord: Loch Erne here we come!

Deel 2 foto 2 — **Watermill Lodge… geweldig!**

De avond van te voren hebben we al plannen gemaakt over de stekken die we gaan bevissen, en zo gezegd zo gedaan. Het water is groot, maar met 80PK kom je overal, snel. We hebben besloten om weer relatief dichtbij te beginnen in een rustige baai, waar een paar mooie stukken van 5 tot 7 meter diep in zitten. Nog vóór we op de beoogde stek zijn is het al raak: een mooie snoek heeft mijn Lucky Roach goldfish te pakken genomen! (we starten altijd een stuk van tevoren met trollen zodat we logischerwijs al trollend aankomen op de beoogde stek).

Net als gisteravond snel van de nul af! Er volgen een paar tikken, en even later is het weer raak op de Lucky Roach, Dit maal op de blankvoornkleur. Mijns inziens een ideaal aasje om te trollen en op zoek te gaan naar goede stekken: je ziet hem goed op de hengeltop (je hebt dus snel in de gaten of er planten aan de dreggen zitten) en hij loopt niet zo diep. En de Ierse snoeken blijken hem toch wel te lusten!

De wind begint inmiddels aardig parten te spelen. Met de wind mee trollen we veel te snel over het meer, dwars op de wind is het aardig klotsen zo en tegen de wind in ook. Als het nog erger wordt (windje 5-6) besluiten we de luwte wat op te gaan zoeken, Pascal heeft een plekje aangewezen op de kaart tussen twee eilanden waar het heel smal en ook nog eens heel diep is. Kassa zou je denken, maar helaas blijkt dat niet zo te zijn, er is ook maar weinig vis te zien op de dieptemeter. Vlak na deze diepe ‘trog’ ligt er ineens een plantenbed onder water. Oscar vangt hier nog een snoekje op de blade, maar we zullen toch elders moeten gaan kijken, want hier is het vissen maar moeilijk.

We krijgen een tijd lang geen aanbeten, en verkassen dan naar een plekje dat we de avond ervoor al ontdekten waar een boel actie kwam. En hier is het weer raak! De Lucky Roach en Lucky Trout zijn favoriet, en we krijgen veel aanbeten.

Het water is groot, en we besluiten naar een andere stek toe te gaan, er is zo veel te zien dat het eigenlijk zonde is om de hele tijd op één te blijven rondhangen. Op de kaart zijn een aantal interessante diepte verloopjes te zien achter een eiland, lekker beschut van de wind. Eenmaal daar aangekomen blijkt dat er op een heel mooi stuk helaas wat witvissers bezig zijn. Nogmaals: het water is groot en dan gaan we maar gewoon even door naar een andere stek! We vinden een mooie plek en hier is het al snel weer raak. We vangen hier drie vissen achter elkaar en staan op een gegeven moment beiden te drillen (ik verspeel mijn vis helaas). Dat gaat lekker zo! De snoek lijkt overal te liggen. Regenbuitjes trekken over en regenbogen zijn te zien. Dat is Ierland: het weer doet wat ze wil.

De wind draait iets, en deze stek wordt daardoor weer geen fijne plek om te zijn. Een paar honderd meter verder gaat het meer de hoek om, en is weer een mooie plek in de luwte om te trollen. Hier volgen een paar kleinere snoeken, en een hele mooie voor Oscar! Met 1.07 meter, de grootste tot nu toe. De snoek zat een beetje vreemd gehaakt, en het leek Oscar een goed idee om de haken van de achterste dreg maar te knippen. Zo gezegd zo gedaan! Die kniptang is niet verkeerd om bij je te hebben met die springende snoeken hier, in onze ogen sowieso onmisbaar.

Helemaal geweldig, het vissen zo! We trollen hier nog even door, en nemen nog een kijkje bij een mooi diep stuk achter een eiland. Dat is allemaal niet zo wild. Regenbuien trekken over, daarna schijnt de zon en drogen we weer op. Het vissen wordt wat tam, en de aanbeten zetten niet echt door. Hier en daar krijgen we nog een tik, maar het is niet wat het was. Tegen de avond, op een mooie stek komen we ineens weer een aantal vissen achter elkaar tegen.

De zon zakt langzaam maar zeker weg achter de heuvels. Nog een laatste vis in het donker en het totaal voor vandaag staat op 18 snoeken! Dat hebben we toch niet gek gedaan, op een water dat we totaal niet kennen zonder gids met enkel een kaart en wat tips in welke omgeving het nu trollend wel eens goed zou kunnen zijn. Onze conclusie is dan ook dat iedereen hier wel zijn visje moet kunnen vangen (en dan hadden we ook nog eens veel last van de harde wind).

Deel 2 foto 21 — **Hoeveel snoeken tel jij? (de fotograaf niet meetellen).**

We ruimen de spullen op en ik trek het gas open. Ik voel me net de bestuurder van een powerboat. Met een kleine zestig kilometer per uur knallen we in een paar minuten terug naar Watermill lodge! Daar staat Marin alweer te wachten met de 4X4 en de trailer. Kalmpjes aan vaar ik de boot de trailer weer op en worden we weer bij het restaurant gedropt. Perfect! De jas hangen we weer uit op de kamer, de koffers zetten we weer open, even een schoon shirt en op naar het restaurant! Bij de ingang van het restaurant kijken we nog even in het enorme aquarium, waar een afspiegeling van het visbestand van Loch Erne rondzwemt.

In het restaurant worden we weer warm ontvangen met het bekende glas bier bij het haardvuur. We eten weer uitmuntend, met een heerlijk glas wijn erbij en Pascal vertelt ons dat hij morgen ook mee het water op gaat. Oscar krijgt te horen dat hij voor zijn metersnoek een oorkonde krijgt die uitgereikt gaat worden aan het einde van de vakantie als de restaurantgasten het kunnen zien, erg leuk bedacht! Natuurlijk met een knipoog naar mij.

De wijn vloeit rijkelijk en we hebben een gezellige avond; dat kun je aan Pascal wel overlaten! We nemen afscheid en gaan naar onze kamer. Het is buiten koud en guur, dat is even slikken als je uit dat fantastische restaurant komt, bij het haardvuur vandaan. Gelukkig is onze kamer tien passen verderop. De volgende morgen zal het ontbijt weer klaarstaan om 8:00. Wat zal de nieuwe dag weer brengen?

Meer info over Watermill Lodge vindt je op: www.bigpikefishingireland.co.uk

Droombestemming voor de snoekvisser: Watermill Lodge

Deel 1: De aankomst.
Eerder dit jaar waren Oscar en ik zoals altijd aanwezig op de Visma met Lureparts. Beurzen zoals de Visma zijn altijd leuke plekken om contacten op te doen, zowel nationaal als internationaal. Zo kwam er dit keer een gezellige man genaamd Pascal Brissaud op de stand, samen met zijn vismaat Johnny. Pascal en Oscar raken aan de praat omdat Pascal een tackle shop heeft en wat kunstaas van Lureparts wil gaan verkopen. Pascal vertelt over zijn bedrijf en geeft een foldertje: hij is eigenaar van het restaurant genaamd de Watermill Lodge in Noord-Ierland. Een bekend restaurant waar mensen van heinde en verre naartoe komen: het restaurant heeft diverse grote prijzen in de wacht gesleept (en staat zelfs in de Michelingids!) en Pascal (tevens ook de chef-kok) is bekend van kookprogramma’s op televisie.

Tekst en foto’s: Frans

Even terug naar de Visma van eerder dit jaar. Om maar even een cliché te gebruiken: van het één kwam het ander, en Oscar sprak af dat we in september van dit jaar een tripje gingen doen naar de Watermill Lodge, om te ervaren wat Pascal heeft opgezet in Noord-Ierland. En die trip hebben we dus nu gehad: een tripje om nooit te vergeten, een hele ervaring!

Watermill Lodge is gelegen aan Loch Erne, een uitgestrekt gebied van meertjes en baaitjes en rivieren. Het water stroomt een heel klein beetje, maar daar merk je eigenlijk niet veel van. Het water is helder, maar niet glashelder en het heeft een soort roestkleurtje, net als onze veenwateren. Doodlopende baaitjes zijn vaak een stuk helderder dan het gedeelte waar het daadwerkelijk stroomt (maar nogmaals, die stroming daar merk je niets van, je weet alleen dat hij er wel degelijk is). Het water is het hele jaar door koud te noemen, volgens Pascal komt de watertemperatuur zelden boven de 17 graden Celsius uit. Karper en Meerval komen in het water niet voor, er zijn echter wel grote hoeveelheden witvis te vinden, en bizarre hoeveelheden baars. Naast natuurlijk snoek en forel.. Snoekbaars komt trouwens ook niet voor in dit water! Wat ook nog het vermelden waard is zijn de ‘hybrids’: een kruising tussen blankvoorn en brasem, die veelvuldig voorkomt in dit water en hier erkend worden als een echte sportvis. Genoeg over het water en verder met het ‘verhaal’. Op dinsdag moest ik nog gewoon werken, op woensdag vertrekken we en op zondag is het de bedoeling dat we weer terug zijn in Nederland. Dat lijkt heel erg kort (drie hele dagen vissen) maar we hebben later het gevoel dat we een paar weken weg zijn geweest! We vliegen met KLM, en hebben de vlucht van 11:15. Vroeg in de ochtend komen we aan op P03 en al snel is de bagage ingecheckt.

**De eerste keer vliegen voor deze roach.**

We doen nog een bakkie en een broodje en voor je het weet zit je in het vliegtuig op weg naar het groene eiland. De vlucht neemt een uur en een kwartier in beslag, maar door het tijdsverschil (klok een uurtje terug) komen we nog vóór het middaguur aan in Belfast. Hup door de controle en daar staat Pasal ons al op te wachten.

Een warm onthaal, een geweldige persoonlijkheid en dat fantastische Franse accent waarmee Pascal Engels praat… geweldig. Een kleine anderhalf uur rijden vanaf het vliegveld (tijd die 100% volgepraat wordt met vissen natuurlijk) en we komen aan bij de Watermill Lodge. Op de foto’s ziet het er natuurlijk prachtig uit maar ‘in het echt’ is het nog vele malen mooier! “You must be hungry?” luidt de vraag van Pascal, en die beantwoorden wij bevestigend. “Come on in, I’ll make you something nice!”

Zo gezegd, zo gedaan. Voor we het weten zitten we te smullen van een heerlijke entrecote met een glaasje wijn erbij. Terwijl we zitten te eten, sjouwt een medewerker van de Lodge onze spullen naar onze kamer! We praten nog wat, en gaan daarna naar onze kamer om de spullen in orde te maken. Omdat we niet veel bij ons hebben, is dat natuurlijk zo gepiept. Hengeltjes uit de koker, reeltjes erop, onderlijntjes eraan. Daarna visbroek en visjas aan en we kunnen gaan! We willen richting de trailerhelling lopen maar de weg wordt geblokkeerd door medewerker Marin in een golfkarretje. Dat is het transport naar de boot! Haha wat maken we nu weer meer? De spullen worden op het karretje geladen en we stappen in. Een paar tellen later zijn we bij de helling, en daar ligt onze boot al klaar, met lopende motor welteverstaan. We maken nog een praatje met Marin, hij werkt hier al acht jaar en je kunt duidelijk zien dat hij heel veel plezier heeft in zijn werk.

De boot die we meekrijgen is een typische ‘bass-boat’, heel veel ruimte om te gaan staan en te werpen, een console om te sturen en heel veel vakken om de spullen in op te bergen. We krijgen een kaart mee (de boot die we de volgende dag meekrijgen is voorzien van GPS, deze boot niet), en krijgen de instructie om binnen de boeien te blijven tijdens het hard varen. Overal op het water is de ‘vaargeul’ gemarkeerd met paaltjes, met aan de bovenkant een bord met een rode en een witte zijde. De witte zijde markeert de plaats waarop je de paal moet passeren. We krijgen van Pascal nog even mee dat als je binnen de markering vaart, je niet op obstakels hoeft te letten en je altijd vol gas kan, én mag varen! En dit zonder enige vorm van vaarbewijs, want dat kennen ze hier niet (en dat is fijn want mijn vaarbewijs lag op dat moment veilig in mijn boot in Nederland haha).

Oscar ik en hadden al eventjes naar de kaart gekeken, maar het is nu wel heel erg kort dag om echt even op verkenning uit te gaan. We blijven dus heel erg dicht bij de Lodge, en gaan gewoon domweg trollen. Tot mijn grote verbazing is het water niet erg diep, er zijn grote ‘vlaktes’ van 2 meter diep. Deze zijn voor de werpers onder ons natuurlijk prachtig, en dat ga ik ook zeker doen als ik er een keer een week of tien dagen ben, maar voor nu is de meest effectieve methode domweg kilometers maken. Zo leer je het water ook erg snel kennen. Voor mij is het even wennen aan de boot, de hengelsteunen zitten ook op heel andere plekken dan ik gewend ben. Maar eigenlijk gaat het prima zo! We zitten net lekker en hoppa daar heeft Oscar de eerste vis te pakken van de vakantie! Een snoekje is voor zijn chatterbait gevallen. Snel resultaat!

**Eerste vis van de trip is al vrij snel geland!**

En de aanbeten blijven volgen. We missen een aantal vissen, maar weten er uiteindelijk zes in de boot te krijgen. Topstekjes waren kuilen waar het twee meter plateau ophield en het talud naar een meter of vijf afdaalde. Er stond een stevige wind dus deze plek terugvinden was niet altijd even gemakkelijk, maar de vis was erg gretig. Diep vissen was niet nodig: ook boven vijf meter kwamen ze het kunstaas halen! En wat een kracht… Pascal vertelde al dat het net was alsof de vissen hier ander DNA hebben, en ik snap wel hoe hij daarbij komt. Springen, de aanbeet is vaak bizar hard, vechten alsof je een monstervis te pakken hebt (die later 70cm blijkt te zijn..) die eerste avond is al een hele ervaring.

Langzaam maar zeker werd het dus te donker om te vissen/ navigeren, en het werd tijd om terug te gaan naar de Watermill Lodge. Vol gas naar de helling, en daar zijn vanuit de verte al remlichten en waarschuwingslichten te zien. Het is Marin, die de trailer al netjes het water heeft gereden. Ik geef een dotje gas, en de boot rolt mooi de trailer op.

Marin ratelt de boot vast en vertelt ons te blijven zitten in de boot. Met de boot op de trailer rijdt hij naar de Lodge en daar stappen wij uit. Service! De spullen kunnen in de boot blijven liggen (ik neem echter mijn kunstaaskoffer mee want die zet ik altijd open zodat de boel kan drogen) en we gaan naar onze kamer. Hup, visbroek en visjas uit, schoon T-shirt en op naar het restaurant. De kamer is zo dicht bij het restaurant, dat je niet eens je jas aan hoeft te doen. Eenmaal binnen gaan we lekker bij de open haard zitten en worden we voorzien van een halve liter Carlsberg de man. Kijk: dat is nu vakantie! Genieten met de hoofdletter G! Er verschijnt een lekker voorafje, en als we ons bier op hebben wordt ons een tafel gewezen.

Het eten is echt heel erg goed! vooral het hoofdgerecht is echt excellent, eend met aardappelpuree en geserveerd op een manier waarbij het bijna zonde is om op te eten, zo mooi.

Pascal komt bij ons zitten en legt nog eens uit dat je vooral jezelf moet kunnen zijn in het restaurant, en dat is hem zeker gelukt. Je zit heel vrij en ook al ben je een snoekvisser die hier met (bij wijze van spreken) zijn laarzen nog aan naar binnen loopt: niemand kijkt naar je of verwijt je iets. En dat is heel erg prettig! Dat draagt ook nog eens heel goed bij aan het genieten, je voelt je hier gewoon heel erg op je gemak en op je plaats. Pascal komt bij ons aan de tafel zitten en praat nog eens honderduit over de visserij hier, en vraagt ons naar onze ervaringen op het water deze avond. Het is een hele gezellige avond, en we voelen ons bijna familie van de chef. Het is een echter entertainer, die bij iedere tafel zijn praatje maakt op een leuke, vrije manier en hij heeft ‘het spel’ echt heel goed in de vingers: zijn gasten zijn vermaakt en voelen zich thuis. Het Personeel (van diverse nationaliteiten) doet het ook erg goed, er is werkelijk waar niets op aan te merken. De keuken is open van karakter en je kunt gewoon kijken hoe je eten bereid wordt (ik vergeet nog te melden dat we bij aankomst ook een rondleiding hebben gehad door de keuken, de voorraadruimtes en de ‘wijnkelder’.

Oscar sluit de avond af met een presentje voor pascal, en wat is er nu mooier om te geven dan een pakje van Luckylures? Ik het pakketje zit onder andere een primeur: een Luckylures wijnstopper! Een zeer gepast cadeau als je het mij vraagt. We zitten nog lang aan de tafel te praten, maar het wordt tijd om het bedje op te gaan zoeken. Morgenochtend om 8:00 staat er een ontbijtje voor ons klaar!

Meer info over Watermill Lodge vindt je op: www.bigpikefishingireland.co.uk

Predatortour Ireland 2015 – De overtocht en de aankomst

Vandaag, donderdag 17 september zijn we aangekomen in Killaloe. We zijn met 2 auto’s Nico Molkens en ik, Frans Oomen in een auto met Nico’s Marcraft er achter en onze mental coach Frans Provo in zijn eigen auto. Na een rit van circa 8 uur zijn we vanuit België aangekomen in het Franse havenstadje Cherbourg. De rit er naar toe is soepel verlopen zonder veel verkeer of slecht weer. Eigenlijk prima te doen, zo’n rit naar Ierland met je eigen boot.

Tekst en foto’s: Frans Oomen en Nico Molkens

Wachtend op de pond verwelkomen we Rene van Vegten. De rechterhand van Chief Herman Molenaar tijdens de wedstrijd. Altijd leuk om een bekende tegen te komen. Rene heeft de hoofdprijs, een Lund Fury van 16 al achter zijn bus hangen. Even later arriveren ook de winnaars van vorig jaar Phillipe Neuville en Marc Remouchamps. We zijn dus in goed gezelschap.

De overtocht is met de Oscar Wilde van Irish Ferries. Herman had ons al getipt op deze boot. Een luxe schip met aan boord veel faciliteiten en lekker eten. Laat wordt het niet want tegen 22:00 liggen we allemaal in onze mand.

De volgende ochtend een ontbijtje met zijn allen en nog even chillen op het achterdek voordat we om 11:30 aan land komen in Rosslare. Vandaar nog een paar uurtjes toeren naar Killaloe.

Het weerzien met het meer is weer geweldig. We zijn ondertussen echt van deze plek gaan houden en het meer ligt er heel mooi bij. Even tanken in het dorp en door naar Annacarriga, ons bungalow park voor de komende dagen.

Wie lopen we daar tegen het lijf? Ja hoor, Herman en Rene zijn er ook net. Rene hadden we al gezien op de boot. Herman nog niet en wilde met iedereen even knuffelen. Na een bak koffie kunnen we in onze huisjes. Als we gaan uitpakken zien we dat we weer veel te veel meegenomen hebben. Maar ja, het past er allemaal in en stel je voor dat je eens iets moet hebben voor de wedstrijd.

We besluiten met zijn drieën een hapje te gaan eten bij het restaurant op het park. Voor de echter vlees liefhebber is Ierland een paradijs. Alle drie bestellen we hele lekkere biefstuk. Hier komen we nog wel een keer terug deze week. Na afloop drinken we nog een biertje bij Phillipe en Marc en dan is het bedtijd.

Vandaag, vrijdag, is de eerste visdag. Benieuwd wat dat gaat worden. Details geven we niet maar we hebben lekker gevangen!

Groeten vanuit Ierland….Frans en Nico