In de volgende aankondiging willen we u laten kennismaken met de prijzen die Garmin beschikbaar stelt voor de eerste plaats in het eindklassement van Skills and Stripes! Lees verder “GARMIN is officiële hoofdsponsor van Skills and Stripes.”
Categorie: Visvakanties
Predator Tour loodvrij in 2019!
In mei 2018 werd de Green Deal Sportvisserij Loodvrij ondertekend. Deze overeenkomst tussen diverse ministeries, de Unie van Waterschappen, Natuurmonumenten, Dibevo en Sportvisserij Nederland heeft als doel om het gebruik van lood binnen de sportvisserij de komende jaren volledig af te bouwen. De eerst drie jaar met 30%, daarna willen we het loodgebruik in 7 jaar volledig uitbannen. Lees verder “Predator Tour loodvrij in 2019!”
Zweden informatie avond bij Wout van Leeuwen.
Op woensdag 13 maart rond 19:30 uur organiseren wij van Wout van Leeuwen i.s.m. Visreis.nl een hele gezellige en informatieve avond met o.a. Sean Wit en Luc Coppens van Westin over het vissen in Zweden! Wij hopen u graag te zien op deze gezellige en zeer informatieve avond onder het genot van een hapje en een drankje! Voor meer informatie zie de bijgevoegde flyer, hopelijk tot dan.
Team Wout van Leeuwen Fishing & Outdoor
George Stephensonweg 21H
3133 KJ Vlaardingen
Tel:010-4343060
Email:shop@woutvanleeuwen.nl
Site: www.woutvanleeuwen.nl
Facebook: https://www.facebook.com/wvlhengelsport
STREAMEREN OP HAVENKROKODILLEN IN VIS TV
VIS TV-liefhebbers kunnen komende zondag uitzien naar een nieuw visavontuur van Marco Kraal. In deze achtste aflevering doorstaat hij een dag lang de regen met vliegvisfanaat Edwin Kerssies. De twee vissen met streamers op snoek. Kijken dus: zondag 24 februari om 09.30 uur op RTL 7. Lees verder “STREAMEREN OP HAVENKROKODILLEN IN VIS TV”
Meervalshop Tom-Cat dit weekend aanwezig op Faszination Angeln Lingen
Aankomend weekend ( 23 en 24 februari ) is er weer een hengelsportbeurs in Duitsland. ‘Faszination Angeln 2019’ in het plaatsje Lingen ligt op ongeveer 50 kilometer van Oldenzaal dus voor de Nederlanders zeer goed te doen. Meervalshop TomCat zal aanwezig zijn met alles op gebied van de meerval visserij! Lees verder “Meervalshop Tom-Cat dit weekend aanwezig op Faszination Angeln Lingen”
Daniel vd Post Typhoon Multisport 5 Drysuit.
Typhoon is een gerenommeerde merknaam als het om drysuits oftewel droogpakken gaat. Deze Engelse fabrikant heeft onder kayak vissers door de jaren heen een reputatie opgebouwd van een kwalitatief zeer goed product te hebben. Goedkoop zijn de droogpakken zeker niet maar dat is feitelijk altijd het geval als het om een degelijk droogpak gaat.
Prijzen die rond de 500 a 800 euro liggen zijn vrij gewoontjes en liggen ze daaronder kun je er toch wel rekening mee houden dat het ten koste van de kwaliteit gaat. De hoge eisen waar zulke kleding aan moet voldoen liggen op een dusdanig niveau dat er veel aandacht is voor ieder detail.
Deze droogpakken kunnen immers je leven redden in bepaalde omstandigheden daar ze het (koude) water buiten houden en een laag creëren tussen je lichaam en het water. Echter warm zijn droogpakken zeker niet, en dat word nogal eens onderschat!! Waarbij men er van uit gaat dat deze pakken je tevens ook warm houden.
Ze zijn er puur op gericht om in geval van nood het water buiten te houden. Vaak zijn er wel bijpassende ‘ondersuits’ leverbaar welke vaak bestaan uit een soort fleece pak die je over je kleding aantrekt.
Mn 2e Typhoon drysuit
In het verleden heb ik de voorganger van deze drysuit gebruikt de Multisport 4 waarbij de kwaliteit t.o.v. bijvoorbeeld een Gul droogpak duidelijk naar voren komt. Geen lekkages op de naden en echt 100% waterdicht en vooral zeer degelijk. Echter om nou te zeggen dat die droogpakken lekker zitten… Nee dat niet!
Al moet je natuurlijk wel de afweging maken wat vind ik belangrijker mijn persoonlijke veiligheid of het comfort?? En dat is voor een ieder anders en in mijn geval ook sterk afhankelijk van waar en wanneer je aan het vissen bent met de kayak. Persoonlijk gebruik ik hem in Nederland niet, maar zal niet ontkennen dat het veiliger is om wel te doen!!
Ondanks dat heb ik toch een nieuw droogpak besteld daar mijn oude door onvoldoende nazorg niet meer bruikbaar is. Onvoldoende nazorg?? Hiermee bedoel ik dat de Typhoon drysuits en tevens vele andere merken bij de afsluitende seals zijn gemaakt van een natuurrubber (hals en polsen).
Wanneer je dit pak op zolder opbergt zonder een talkpoeder eraan toe te voegen dit natuurrubber zal uitdrogen wat tot gevolg heeft dat de seals uitscheuren wanneer je ze na bijvoorbeeld een dik jaar weer eens gebruikt.
Nu kun je deze seals wel vervangen maar mijn pak had door de jaren heen ook al de nodige flinke zeevis haken gezien dat mijn voorkeur naar een nieuw pak gaat.
Typhoon Multisport 5
Het is een nieuw generatie droogpak met als belangrijkste verandering de ritssluiting welke je gebruikt om het pak aan en uit te trekken. Deze zit niet meer op je rug wat het altijd wat moeizaam en onhandig maakte om het droogpak in je eentje aan te trekken.
Nee bij de Multisport 5 zit deze sluiting rond je middel verwerkt wat opvallend soepel werkt en zelfs dusdanig dat je denkt waarom hebben ze dat niet eerder gedaan?? Een andere wijziging is de nek afsluiting welke niet meer bestaat uit een natuur rubberen afsluiting welke altijd behoorlijk knelt.
Maar er nu voor is gekozen om een foam afsluiting te gebruiken welke het draag comfort aanzienlijk heeft verbeterd. Rond de polsen word nog wel gebruik gemaakt van rubberen afsluitingen maar die heb ik persoonlijk ook nooit als vervelend ervaren.
Waarom gekocht?
Nou dus niet voor de Nederlandse wateren al kan ik niet genoeg benadrukken dat het daar ook zeker je veiligheid zal bevorderen! Persoonlijk heb ik dit droogpak aangeschaft voor een recente kayak vis trip aan de ruige kust van Ierland.
Waarbij je dus aan vissen bent op de oceaan met alle mogelijke risico’s en niet meer in het ‘relatief’ veilige Nederlands binnenwater. Het vissen op zee brengt zeker op locaties als Ierland dusdanig meer risico’s met zich mee dat ik er bewust wel voor kies om ten alle tijden een droogpak te dragen.
Denk daarbij aan een oceaan deining, snelle weersveranderingen, krachtige getijden stromingen terwijl je op anker aan het vissen bent plus vissen van een formaat dat er van alles mis kan gaan! En zelfs dan nog is een droogpak slechts een hulpmiddel.
Misschien wel het belangrijkste hulpmiddel is een simpel stukje koord wat ik gebruik om mijzelf aan de kayak te zekeren zodat je nooit van je kayak kunt worden gescheiden. Een zeer onderschat risico is het wanneer je op zee om wat voor reden dan ook omslaat en je de kayak op de wind ziet wegdrijven. Dat simpele stukje koord van een paar euro kan alles bepalend zijn in zo’n geval.
Zie vaak vissers die tot in de kleinste details alles bij hebben tot aan VHF radio’s aan toe maar zo’n koortje zie ik zelden!! Wat ik probeer te zeggen is dat zelfs met een duur droogpak het slechts een hulpmiddel is maar dat je persoonlijke veiligheid vooral gewaarborgd word door je verstand te gebruiken.
Zoals je hebt gelezen zijn er ook bij mij punten voor verbetering aanwezig. Hoop dat een ieder bij zich zelf nog eens zal nadenken hoe veilig ze met deze prachtige hobby op de Hobie bezig zijn.
Mocht U nog een vraag of opmerking hebben omtrent dit artikel dan kunt U altijd op dit bericht reageren of een mailtje sturen naar info@danielsfishingexperience.com of heeft U een vraag over het vissen vanuit een kayak dan kunt U hetzelfde email adres gebruiken of mijn website bezoeken. Ik beantwoord U vragen graag.
Met vriendelijke groet, Daniel van der Post
Humminbird, Minn Kota en Talon Premiumpartner Predatortour
Met gepaste trots heeft Johnson Outdoors bekend gemaakt dat zij Premiumpartner zijn van de Predatortour, hét jaarlijkse Europese roofvistoernooi met evenementen in Nederland en Zweden. Als Premiumpartner sponsoren de merken Humminbird, Minn Kota en Talon, de evenementen en de exclusieve Smartphone App die gebruikt wordt door iedere deelnemer om de visvangsten in “real-time” te registreren. Lees verder “Humminbird, Minn Kota en Talon Premiumpartner Predatortour”
Zweden informatie avond bij Wout van Leeuwen.
Op woensdag 13 maart rond 19:30 uur organiseren wij van Wout van Leeuwen i.s.m. Visreis.nl een hele gezellige en informatieve avond met o.a. Sean Wit en Luc Coppens van Westin over het vissen in Zweden! Wij hopen u graag te zien op deze gezellige en zeer informatieve avond onder het genot van een hapje en een drankje! Voor meer informatie zie de bijgevoegde flyer, hopelijk tot dan.
Team Wout van Leeuwen Fishing & Outdoor
George Stephensonweg 21H
3133 KJ Vlaardingen
Tel:010-4343060
Email:shop@woutvanleeuwen.nl
Site: www.woutvanleeuwen.nl
Facebook: https://www.facebook.com/wvlhengelsport
Jan Eggers, nog meer vreemde snoe(k)shanen, deel 8 prooivissen
In aflevering 7 heb ik het gehad over allerlei prooivissen, vooral de grotere en te grote exemplaren, die vriend Esox naar binnen probeert te werken. Ik kom nu tot de conclusie dat ik nog wel een aantal interessante foto’s heb die bij dit onderwerp passen. Ik zal daar een lijst van maken en dan kan ik daar nog wel de nodige tekst bij maken en ik begin heel gemakkelijk bij het begin.
Jonge snoekjes zijn gek op elkaar
We weten allemaal, neem ik aan, dat kannibalisme bij snoek al heel kort nadat ze uit het eitje gekomen zijn en vrij rond zwemmen, plaats vindt. Stop 50 of 100 kleine snoekjes in een aquarium, geef ze volop watervlooien en dergelijke te eten maar je zult toch zien dat ze elkaar opvreten. Zou je er niets aan doen, houd je waarschijnlijk maar een of misschien 2 of 3, snoekjes over. Ze maken er echt een groot slagveld van. Misschien is slachtveld beter.
Vandaar ook dat jonge snoek niet in vijvers wordt gekweekt tot ze 20-30 cm groot zijn maar al uitgezet als ze nog maar een paar cm zijn. Ik heb dat uitzetten in het verleden vaak gedaan in het gebied rondom De Vlietlanden en met een klein netje schepte je een aantal snoekjes uit een grote ton en zette die al varend uit, liefst in de buurt van veel waterplanten. Ook werden er altijd een aantal in een aquarium gedaan en zagen we met eigen ogen hoe ze elkaar naar het leven stonden.
Interessant vond ik het ook om te zien dat bepaalde dominante exemplaren binnen een jaar naar een lengte van ca. 50 cm uitgroeiden. Maar daarna was het gebeurt met de snelle groei. Dan gaat deze aquarium snoek hormonen produceren die remmend werken op de groei en een metersnoek uit een aquarium halen zal niet gebeuren.
Kikkers en muizen staan ook op het menu
Als ik al struinend met de spinhengel per dag vele kilometers in de polder maak, gebeurt het nog wel eens dat er vlak voor je voeten een kikker in het water springt. Heb je geluk, zie je soms op hetzelfde moment dat een snoek die kikker arresteert en zo een afwisselend maaltje heeft. Ik heb het een keer meegemaakt dat ik dit zag gebeuren, meteen mijn spinner langs die plek trok en tot mijn grote verbazing die snoek met de kikker nog in zijn bek ving.
De Italiaanse gastvisser die ik mee had, kon daarna mooi een foto maken. Ook ving ik een keer een snoekje waar een nog onbeschadigde muis in de bek zat, wederom een bewijs dat ze haast alles pakken wat beweegt. In Canada hadden we in onze tenten en cabines wel eens last van muizen en er werden muizenvallen gezet waarin soms dode maar ook nog levende muizen zaten. De Indiaanse gidsen vonden het een sport om die nog levende muizen zwemles te geven en in de meeste gevallen zag je hoe een snoek ze van het wateroppervlak plukte. Als we een dode muis aan de dreg van een lepel hingen, was succes ook bijna altijd verzekerd.
Ik schreef al eerder dat de weinig kleine snoeken, denk aan 60 cm en kleiner, een groot risico liepen gepakt te worden door hun grootmoeder. Heel wat keren heb ik meegemaakt dat tijdens de dril van een kleine snoek een grote snoek aan de staart ging hangen en pas op het allerlaatste moment los liet. De voedsel nijd is daar veel groter dan in ons landje waar het barst van de prooivis. Vooral als je met oppervlakte kunstaas viste, zag je hoe vanuit diverse richtingen snoeken full speed op deze mogelijke prooi af kwamen, Ik blijf dit de mooiste manier van kunstaasvissen vinden.
Trouwens ook als we met dood aas in de stroomversnellingen van de Taltson rivier visten, kon het gebeuren dat een snoek meer interesse had voor de dobber dan de aasvis. Ik heb een keer een snoek op die manier daadwerkelijk gevangen. Toen de dobber tussen de kaken zat, wikkelde de snoek zich in de lijn en kon ik hem landen.
Deze walleye was een prooi van diverse rovers.
Over alle interessante gebeurtenissen in het noorden van Canada kan ik boeken vol schrijven. Alleen vermoed ik dat veel lezers het niet geloven. Dat deed wijlen Kees Ketting al niet toen ik een keer schreef dat 100 grote snoeken per man per visdag niets bijzonders was. Dat was onmogelijk schreef Kees. Ik heb toen maar niet verteld dat Rob Jansen in 23 uur vissen zo’n 250 snoeken, en nog wel vissend vanaf dezelfde plek, ving waaronder 51 metersnoeken. Een speciale geschiedenis wil ik de lezers echter niet onthouden. Ik viste die dag samen met Henk Bruis Sr., ja die uit Boxmeer en op een gegeven moment ving Henk een mooie snoek waar de staart van een ca. 40 cm lange walleye uit de bek hing. Onze Indiaanse gids Steve haalde de walleye uit de snoekenbek Foto gemaakt en beide teruggezet.
De snoek ging met honger de diepte in, de dode walleye bleef drijven en al snel kwam een grote meeuw op dit gratis voedselpakket af. Het eerste dat zo’n meeuw doet is de ogen er uit pikken en vervolgens de nodige kreten geven waar andere meeuwen op af komen. En niet alleen meeuwen, ook een golden eagle, steenarend op zijn Nederlands, kwam op de commotie af en wist even later de walleye van de meeuwen af te pakken en er mee de lucht in te gaan. Deze steenarend was zo stom om ook vreugdekreten uit te stoten en daar kwam de bold eagle, de grote Amerikaanse zeearend weer op af. Het was een gekrijs van jewelste en we legden onze hengels neer om dit luchtgevecht met als inzet een volledige maaltijd, goed te volgen. Echt schitterend en op een gegeven moment liet de steenarend de vis los. De zeearend liet zich ook als een baksteen vallen en wist met zijn grote klauwen de walleye in de lucht te pakken. Vervolgens zagen we hoe hij koers zette naar zijn nest met een paar jongen die wel raad wisten met deze prooi die onderweg heel wat meegemaakt had.
Nog wat laatste foto’s tot besluit
Ik geloof dat ik nog een aantal foto’s heb die met de maaltijden van de snoek te maken hebben en ik zal in de onderschriften wel wat nadere informatie geven. We hebben dus gezien dat een prooi niet gauw te groot is maar ik heb ook prima voorbeelden dat echt grote snoeken aan mini-aas gevangen is. Zo ving een zekere Rudolf Kriechbaum in Oostenrijk een snoek van 20 kilo aan 2 maden.
Voor de volgende aflevering heb ik een aantal leuke voorbeelden van snoeken die zonder aarzelen meerdere stuks kunstaas te pakken namen en daarmee gaan dan veel oude theorieën over snoekgedrag de prullenmand in.
Jan Eggers
Jan Eggers nog meer vreemde snoe(k)shanen, gezwellen!
Het nieuwe jaar beginnen we niet zo fris met een artikel van Jan Eggers …iets met snoeken en gezwellen! Kankerachtige gezwellen: Lymphosarcoma is de naam.
Een van de eerste foto’s van een zieke snoek maakte ik in de herfst van 1983 in de Aland archipel, zeg maar het eilandenrijk tussen Stockholm en Helsinki. Ik was daar op uitnodiging van Rapala en het Finse Ministerie van Export en de reden was tweeledig. Allereerst was het de bedoeling om Rapala export manager Pertti Rautio beter te leren kennen en het Ministerie was geïnteresseerd in namen en adressen van groothandels en hengelsportbladen in Europa en Amerika.
Tekst en fotografie: Jan Eggers
Dit stuk Scherentuin is gekend om de uitstekende mogelijkheden om snoek, baars, zeeforel maar ook kabeljauw en zalm te vangen. Waarschijnlijk waren we er op het verkeerde tijdstip want er moest hard gewerkt worden om per persoon in de dubbele cijfers per dag te komen terwijl men 50 snoeken per dag beloofd had. Omdat het al weer bijna 30 jaar geleden is, kan ik nu wel vertellen wat in die week het beste kunstaas was: de Nils Master Invincible. Ik heb Pertti daar regelmatig aan herinnerd als we ergens viste en de dreggen van het Rapala kunstaas kaal bleven. Maar goed, daar gaat het nu niet over en over naar die eerste foto waarop Pertti een snoek met behoorlijk gezwel vast houdt. Het leek op een gezwel dat was open gebarsten en ook kwam er een soort bloed uit.
We vingen nog meer snoeken met vaak zelfs meerdere en ook grotere kankergezwellen, zoals we ze noemden, op hun lijf. Er werd me verteld dat deze ziekte onregelmatig voorkwam en er soms jaren waren waarin je heel veel van deze smerig uitziende snoeken ving. Bij terugkomst in Helsinki bezocht ik nog Dr. Lauri Koli, de snoekprofessor van Finland van wie ik al een jaar of 4 kanjersnoekinfo kreeg en die vertelde me dat het hier ging om de ziekte Lymphosarcoma.
Hij vertelde me dat deze ziekte vooral in het brakke water van de Oostzee voorkomt en er jaren zijn dat10 tot wel 21 % van de snoekpopulatie er mee besmet is. Een bepaald type C-virus schijnt de boosdoener te zijn. De gezwellen ontwikkelen zich in de herfst en winter en kunnen dan in de zomermaanden weer verdwijnen. De gezwellen komen zowel op de flanken, de vinnen, de kop en op en in de bek voor. We nemen aan dat een snoek met een enorm gezwel in de bek een kleinere kans heeft om deze ziekte te overleven dan een soortgenoot waar een klein gezwel bij de staart zit. De raad die ik nog kreeg was: “zet ze maar terug”, en dat zegt een Fin die graag snoek eet niet snel. In de 30 jaar na de vangst van deze eerste snoek met Lymphosarcoma heb ik er nog heel wat meer gevangen, zowel in Scandinavië als Noord-Canada en volgens mij ook een in Nederland.
Meer informatie uit een fantastisch goed boek.
Nu doet het vreemde geval zich voor dat ik toch langzamerhand heel wat foto’s van Nederlandse en Belgische snoeken met tennisbal grote tumoren ontvangen heb. Maar die zien er anders uit dan de zieke snoeken uit de Scherentuin. Toen ik die eerste vaderlandse patiënten met dichte en opengesprongen tumoren zag, was er nog geen Internet waarop ik kon googelen om uit te vinden wat hier aan de hand was. Gelukkig kon ik in 1997 het boek “PIKE, biology and exploitation” van John F. Craig kopen. Een zeer wetenschappelijk boek met bijna 300 pagina’s wetenschappelijke informatie over mijn vriend snoek en zijn familie. Ik vond daar heel veel informatie over de virussen, bacteriën en schimmels die de nodige ellende in de Esox familie kunnen veroorzaken. Helaas staan er geen foto’s van snoeken in die aan een bepaalde kwaal lijden maar de beschrijving is zo goed dat ik kon uitvogelen waaraan de snoeken waarvan ik foto’s had leden. De verschillende Nederlandse snoeken met grote gezwellen, zowel onderhuids als open gebarsten, leden aan het Esox sarcoma virus dat voor een witachtige kankergezwel zorgt als het open barst. Dit kankervirus type C komt zowel in Europa als Noord Amerika voor en watervervuiling is een belangrijke factor bij het ontstaan en verspreiding van dit virus.
John Craig merkt terloops nog op dat deze zieke, geïnfecteerde snoeken zonder aarzelen het aangeboden aas, zowel kunstaas, dood aas als levend aas, pakken en nog behoorlijk strijd leveren. Dit is dan vooral het geval in het eerste stadium van de ziekte. Persoonlijk heb ik diverse keren snoeken met bovenstaande tumoren gevangen die in slechte tot zeer slechte conditie waren. Zeer vermagerd, meestal voorzien van de nodige parasieten zoals bloedzuigers op de huid en van een echte dril was dan geen sprake. Komt dan wel de vraag: wat doe je met zo’n snoek in slechte conditie? Ik ken collega’s die de patiënt met een forse tik op de kop uit zijn lijden verlossen. Zelf ben ik van mening dat Moeder Natuur dat zelf maar moet regelen en ik zet de snoek dus terug. Dan ben je in de meeste gevallen volgens de Visserijwet niet in overtreding want anno 2013 moet gelukkig in de meeste wateren de snoek meteen levend teruggezet worden. IK weet echter van een geval van een zeer zieke snoek dat ik hem na het vangen meteen uit zijn lijden heb verlost. Dat gebeurde in Canada bij het Grote Slavenmeer, de beste stek ter wereld voor grote snoek die ik ken, en laat ik meteen maar over gaan naar deze snoek vol rode vlekken en schimmel.
Een bacterie is de boosdoener
Ik weet niet of de benaming “rode vlekken ziekte” een gangbare Nederlandse naam of vertaling is voor de ook hier voorkomende “red sore disease” en de wetenschappelijke naam is Cuma scuki. Volgens het boek van Craig zijn de wetenschappers het nog niet eens welke bacterie de dader is. En ach, wat maakt het ons snoekvissers uit of het Aerobacter cloacae of Pseudomonas fluorescens is? Feit is gewoon dat niemand het prettig vindt om zo’n snoek vol rode vlekken waar het bloed uit komt of die onder een wollige deken van grijze schimmel zit, te onthaken.
Men heeft uitgedokterd dat stress bij de snoek een belangrijke factor kan zijn bij het ontwikkelen van deze ziekte. Ik moet dan vaak denken aan een te krap leefnet vol met grote brasems of een snoek die voor b.v. een fotosessie te lang uit het water is en dan zie je eerst het bloed door de staartvin komen, daarna uit de andere vinnen en tenslotte komen er ook rode plekken door de schubben heen op de flanken. Ik vraag me nu af of zo’n gestreste snoek die wordt teruggezet erg vatbaar is voor deze ziekte en of de bacteriën en schimmels er meteen op af gaan. Van mijn aasvissen uit een ver verleden wist ik dat ze bij een verkeerde behandeling bij het onthaken met droge handen, op de grond vallen en dan vooral bij hoge watertemperatuur in no time onder de schimmel zaten en snel de geest gaven.
Dat stress wel degelijk een negatieve rol speelt bij deze huidziekte, komt tot uiting bij het genezen van grote wonden bij snoek waarbij stress zeer waarschijnlijk geen rol speelt. Ik bedoel de jaarlijkse situatie waarbij de hormonen een grote rol spelen: de paaitijd. Het is een bekend feit dat de snoeken elkaar in die periode behoorlijk kunnen beschadigen en als ik in het voorjaar met beroepsvisser Ate Lageveen mee ging fuiken ophalen, kwamen we heel wat snoeken vol schuurplekken, wonden en andere littekens tegen. Deze liefdes verwondingen heelden snel want ik de zomer leek alles weer normaal. Ik ben heel vaak, 19 keer heb ik uitgerekend, begin juni naar het noorden van Canada gereisd om daar net na het verdwijnen van het ijs en dus ook kort na de paaitijd op zeer actieve snoeken te vissen. Dan kwam je regelmatig snoeken met liefdesbeten en kapotte rode ruggen tegen. Waarom juist kapotte ruggen? Gewoon omdat na een strenge winter, het ijs in Great Slave Lake wordt 2 meter dik, de snoeken gewoon onder het ijs paaien en dan op de ondiepe stekken met hun rug tegen de onderkant van het ijs schuren. Voor de liefde moet je wat over hebben niet waar… Deze snoeken vechten als leeuwen en hebben nog het voordeel dat in het nog zeer koude water de bacteriën en schimmels hun gemak houden.
Ik ga er een eind aan maken, er zijn nog meer ziektegevallen bekend en die komen dan een volgend keer weer aan de beurt. Ik hoop niet dat jullie van deze niet al te smakelijke foto’s nachtmerries krijgen!
Jan Eggers
De volgende artikelen van Jan Eggers op roofvisweb staan hieronder!
Deel 1: De Esox familie kent vele vreemde snoe(k)shanen
Deel 2: Nog meer vreemde snoe(k)shanen
Deel 3: Nog meer vreemde snoe(k)shanen, fossielen