Verticalen op de rivier ging het worden, met Lucien de Kroon.
Rustig rijd ik op vrijdag avond in de richting van Utrecht, op het programma staat een visdag met goede vriend Lucien de Kroon, voor velen bekend als auteur bij metersnoeken.nl. Omdat het een eind rijden is vanuit Friesland en we vroegen willen beginnen hebben we besloten dat ik vrijdags blijf slapen. Zo hebben we ook nog de tijd om bij te praten en natuurlijk de mogelijkheden van onze visdag te bespreken. We bespreken 2 mogelijkheden, een dagje alleen maar verticalen op de grootste rivier die ons land rijk is of op een iets minder groot water trollen met kleine plugjes en op bepaalde stekken gaan verticalen.
Tekst en Foto’s Willem Zijlstra
Omdat de omstandigheden gunstiger lijken voor een dagje verticalen op de grote rivier gaan we daarvoor. Na het laatste biertje gaan we tevreden naar bed. Voor mijn gevoel nog geen uur later staat Lucien naast me om me te wekken en we maken ons klaar voor de komende visdag. Wanneer alles beladen is vertrekken we nog in de schemer naar de trailerhelling. We komen zonder problemen aan en maken de Tomasco Pikefighter van Lucien gereed om hem te water te laten. Door de sterke stroming is dit teamwork maar alles verloopt zonder problemen. Op de eerste stek is het na een paar minuten al raak, na een harde aanbeet hoopt Lucien de eerste snoekbaars van de dag te landen, maar niets is minder waar. Een echte roof brasem heeft zich vergrepen aan het kunstaas en doet net of hij een snoekbaars is van 80 cm.
De eerste vis was geen snoekbaars….
Dat we het vandaag niet makkelijk gaan krijgen blijkt wel uit het geringe aantal aanbeten in de eerste paar kribben, geleidelijk aan gaat het steeds wat beter en pakken we toch minimaal 1tot 2 vissen per kribvak. Ook hebben we veel vissen die tot halverwege het wateroppervlakte komen en dan lossen.
Lucien met de eerste snoekbaars van de dag.De eerste voor mij…snoeiharde aanbeet.
Dat het vissen op de rivier opperste concentratie vereist en dat je niet kunt verslappen blijkt wel uit het feit dat ik toch redelijk vaak vast kom te zitten en dit kost ons vistijd en mij een aantal shadjes. Maar dat mag de pret niet drukken we genieten volop van de dag. Het is inmiddels super mooi weer geworden en de jassen kunnen uit. Het is lunchtijd en we besluiten om een strandje op te zoeken om even wat te gaan eten.
Opperste concentratie vereist in de kribvakken!Heerlijk weer ff pauzeren op een strandje.
We bespreken de ochtend en komen tot de conclusie dat er niet echt een kleur te ontdekken is welke de snoekbaars vandaag prefereert. Toch is er een kleine voorkeur voor de pos kleurige shad vandaag, al is de grijs/zwarte kleur een goede tweede. De platte staart heeft de voorkeur vandaag boven de vorkstaart daar hebben we nog geen aanbeten op gehad. We besluiten na de lunch gewoon door te gaan zoals in de ochtend qua kunstaas omdat er toch al 11 snoekbaarzen de binnenkant van de boot hebben gezien en we zeker zoveel aanbeten en losser hebben gehad. Ook al is het slag snoekbaarzen niet groot de aanbeten zijn snoeihard en vaak is het shadje niet meer te zien.
2 of 3 vissen per kribvak.Geen grote vandaag maar wel snoeiharde aanbeten !Zoek de shad!
We gaan de snoekbaars nu wat dieper zoeken mede omdat de zon volop is gaan schijnen. Maar de eerste 1 a 2 uur in de middag blijven de aanbeten uit. Pas om een uur of drie beginnen de aanbeten weer te komen en komen we weer op een aantal van 1 a2 vissen per kribvak. Nog steeds geen grote maar dat mag de pret niet drukken, want zoals ook vanochtend zijn de aanbeten te voelen tot in het handvat.
Sterke vissen op de rivier.En weer netjes terug.
In de namiddag besluiten we te stoppen, met in totaal 21 snoekbaarzen en een brasem zeker geen slechte dag. Als je daar bij optelt het aantal lossers wat zeker ook dat aantal haalt mogen we zeker tevreden zijn. Met nog zeker 40 minuten terug varen naar de trailerhelling geniet ik van de natuur en omgeving en alles wat zich op en in de nabijheid van een rivier zich afspeelt. De dag is weer veel te snel voorbij gegaan……
Vandaag geen slechte werk plek in de Tomasco Pikefighter van Lucien!De pos kleurige heart breaker van SPRO de favoriet vandaag.Terug naar de trailerhelling na een geslaagde dag.
Gaat het zoiets worden als het vinden van het eerste kievitsei? Feit is dat veel zeevissers uitkijken naar de eerste melding van de vangst van een ruwe haai op de Oosterschelde. Dat zingt rond in de social media, dat is onderwerp van gesprek onder al die vissers die er hun zinnen op hebben gezet zo’n ruwe haai te vangen…
Wel: de kop is er af. Niet met een enorme vis zoals de 50 ponder die vorig jaar de voorpagina’s van alle kranten haalde, maar een nog juveniele (jonge) vis van 66 cm lang en 1.650 gram zwaar.
Toon van der Waal ving dit haaitje op maandag 15 juli j.l. in de monding van de Oosterschelde, nabij de Steenbanken.
Toon viste met Koen De Bièvre in diens boot en het tweetal had reeds veel energie gestoken in de bekende stekken voor gladde haaitjes, kort voor de kering. Het doel was dan ook niet zozeer het vangen van een ruwe haai (al lag er voortdurend één hengel uit met een fikse makreelfilet), maar het vangen, merken en weer terugzetten van gladde haaitjes voor het merkproject van Sportvisserij Nederland.
Kort onder de kering was het echter wat dun met die haaitjes en dus besloten Koen en Toon enkele wat meer zeewaarts gelegen stekken te bevissen, richting Steenbanken. En wat daar gebeurde, had het tweetal nooit voor mogelijk gehouden…Koen ving daar maar liefst 21 gladde haaien en een hondshaaitje.
Vismaat Toon moest het doen met vijf gladde haaien en… een onvervalste ruwe haai. Bij ons weten de eerste van het jaar. Nadat Toon een wijting boven draaide, die glad doormidden was gebeten, besloot hij te gaan vissen met wijting als aas, op een stalen onderlijntje. Al na een uurtje was het raak en ving hij het haaitje van 66 cm lang en 1.650 gram zwaar. Deze vis kreeg het merkje met nummer 2828 mee.
Over de dag zouden er drie doormidden gebeten wijtingen naar boven komen. Aan de makreelfilet werd slecht een keer een zwakke poging gezien. Frappant was dat het water nabij de Steenbanken zo’n 2° warmer was dan voor de kering.
En de zomer is nog niet voorbij…
Dit was nog een kleintje. Maar we weten dat de grote ruwe haaien die ’s zomers in de Oosterschelde blijken rond te zwemmen, het gebied van de Voordelta moeten passeren. Als dit zo doorgaat, gaan we nog hele mooie tijden zien! Binnen een jaar of twee is het misschien met die ‘tope’ al even gek als nu met al die gladde haaitjes die worden gevangen.
Vang je een grote ruwe haai boven de 10kg……laat het ons dan weten! Wij zorgen dat we een stukje hier plaatsen op Roofvisweb!
De vakantieperikelen beginnen erop in te hakken ben moe van het vele vroege opstaan en de vaak veel te korte nachten slaap. Vele uren actief vissen in weer en vooral veel wind. Maak leuke avonturen mee, maar wat in mijn ogen veel belangrijker is maak een hoop lol in de boot en op Facebook! Toch, het aasvissenvirus gaat waar het kruipen moet en kietelt al een flink aantal dagen in mijn hersenpan. Als een junk moet ik, ik moet een shot halen! Waarom? Gewoon omdat het kan, omdat het van tijd tot tijd gewoon kicken is om achter de hengels te kruipen. Zeker nu ideeën te over, nieuwe stekken gevoed door vrienden maken mij grootwater gekte de enorme kick om daar een snoek te vinden die “JOU” aasvis wel lust onhoudbaar! Brrrrrrrrrr geef me de shot nu IK WORDT GEK!!
Tekst en foto’s Sebastiaan Verkerk
Dwangbuisneurose, de dag voordat Nico en ondergetekende de aasvissen gaan uitlaten loop ik alles na. Je kent het vast wel. Hier ligt wat en daar ligt wat. Tussen de andere vis spullen haal ik nog wat essentiële zaken vandaan die tijdelijk verhuisd waren naar andere bakken enzovoorts. Soepele winternylon wordt weer vervangen voor de vertrouwde zinkende dynema. Het mag nu allemaal wat minder subtiel in de warmere periodes. Batterijencheck bij de piepers, oké.
Eten, drinken halen bij vriend Appie en gelijk wat avondeten warm maken. VISITE!! Onverwacht oeps plannen bijstellen, minder slapen oeps wat warrig en opgejaagd loopt deze junk zijn spullen na. Vijf uur slaap wordt vier uur slaap, naar bed. Als een klein kind voor zijn jarige dag kan ik niet slapen. Rusteloos, bang om te verslapen, niks vergeten alles spookt door mijn hoofd. Twee uur ’s nachts uit bed koffie drinken broodjes smeren. Ag man Bassie ga nog even slapen man. Uurtje later toch nog wat rust gepakt. Wekker gaat, knallen hop richting Nico daar waar we samen hebben afgesproken te vertrekken. Het is nog drukkend warm, de weergoden zaten er weer eens compleet naast met hun voorspellingen. Zou vandaag ook fijn zijn als deze vooruitziende heren van het weer eens naast de pot zoude pissen. Weeralarm op teletekst kans op zware onweersbuien met onstuimige regen. Jaja was gister ook al voorspelt op de warmste dag tot nu toe, van beide was niks gekomen wel vies broeierig klef weer. De kansen voor een geslaagde dag zijn daar. Opwarmende waterlagen , teruglopende kunstaasvangsten. Zouden we vandaag jackpot krijgen?
Kwart voor vijf is het als Nico mij de handschut in deze grauwe ontwakende wereld . Boot te water, inladen en hop we zijn vol verwachting onderweg. Op weg naar een dosis een shot YES YES YES!!
Om over de planten te vissen was het handig om de toppen hoog te houden.
De wind staat net verkeerd, met wat moeite wordt de boot zo neergelegd dat de lading aan land gebracht kan worden. De plek is wat aan de kleine en smalle kant voor twee vissers. Ongemakkelijk, onwennig wordt alles in gereedheid gebracht. Na een vijftien minuten voorbereidingen en wat rommelen onder een bakkie koffie verder besluit ik maar vast een van de hengels in te gooien in plaats van deze wat later uit te varen. Na een drietal worpen ligt die eindelijk goed. De eerste twee belanden zoals verwacht bovenop het talud. In dit geval verkeerde boel, hier staan de waterplanten en maar een klein metertje water voordat de muur na beneden valt naar vijf meter water. Wat direct eigenlijk ook opvalt nu de wind schuin op de stek staat is al het groene druifvuil binnen enkele ogenblikken op de lijn gaat hangen. GRRR dat wordt nog wat vandaag.
Lastig voor de beetregistratie dat groene drijfvuil.
Eén piep, nog een piep gelijkmatig in het ritme van de golfslag nog zo’n geluid uit de beetverklikker doet mij aarzelen. Ag roep ik nog naar Nico het zal wel vuil zijn welk mijn lijn loopt te terroriseren. Gewoontegetrouw toch even voorzichtig voelen of er iets aan de andere kant van de lijn ons voor de gek houd in plaats van het veronderstelde vuil. Swinger voorzichtig loskoppelen, hengel nog iets omhoog, mmmm BAM HANGEN JONGUH!! Lekker begin net twee minuten in en de eerste meld zich al!! Juist na een korte maar heftige dril wordt het net er na een tweede poging vakkundig ondergeschoven. In the pocket. Onthaken meten, leuk begin met zevenentachtig centimeters goed gevulde snoekmans die van een verse voorn niet af kon blijven. Grootste gedeelte van Nederland ligt hoogstwaarschijnlijk nog op één oor en beide hebben we nu al een grijns van oor tot oor.
Verbaasde blikken na de bliksemstart.Binnen twee minuten de eerste.
Zonder veel aarzelen kiest de vis zijn herwonnen vrijheid na het terug zetten. Motivatie is met duizend procent gestegen. Waar is mijn andere hengel die bijna klaar lag? Sardine richting horizon FOUT, sardientje in de salade. Peilhengel dan ter ondersteuning net over de onderwater heg. Nog een worp met aasvis oeps wederom foute boel! Aasvis die zijn eigen vluchtschema heeft. Binnen draaien die blanco onderlijn. Voorn lek prikken, takelen en vliegen met die hap. Plons, voelen “JA” die zinkt mooi naar beneden, plop lood op de bodem, lijn strak draaien, hengel op de rodpot. Lijn nog iets aanspannen Hé!!! Wat gebeurt er? Beugel dicht en Hangen. Moet niet gekken worden Nico en ik springen als een paar kleine kinderen van ongeloof. De swinger hing nog geen eens in de lijn of ik had alweer beet! Meer en zwaardere weerstand geeft deze vis duidelijk aan dat ze een maatje groter is als de vorige. Na enkele spannende minuten en vele vlucht pogingen ligt ook deze snoek in het net super netjes gehaakt. Routine matige handelingen volgen en van de meteropnemer heer Nico krijg ik te horen dat deze de magische grens makkelijk gepasseerd is.
De eerste meter van een nieuwe stek.
WTF spookt er door mijn hoofd en terwijl ik dit denk hoor ik het naast me hardop uitgesproken worden. Haha waar zijn we in beland wat gaat dit nog brengen? In een relaxtempo wordt alles verder in gereedheid gebracht. Nico worstelt met zijn boot tegen de wind in om onze lijnen naar de plek van bestemming te brengen. Ondertussen verlies ik op onhandige manier mijn evenwicht. Plons, ponk, krak nat pak, bril kwijt maar er is gelukkig niks met mijn hengel. Het uitvaren valt allemaal niet mee met deze steeds aansterkende wind., gelukkig worden de aasvissen inclusief lokkertjes toch vakkundig naast de boeien gedropt.
Weinig plek voor de visser op deze stek..
Tijd voor koffie en een versnapering. Wat piept er nu in het struikgewas? Beide hengels tegelijk nu blijkt er een half wier veld langs te komen drijven en blijft in eerste instantie in Nico’s lijnen hangen. Gaat eigenlijk de gehele dag zo verder. Beide worden we ermee lastig gevallen. Gedonder in de verte de wind gaat liggen! O,jee teletekst geeft weeralarm code oranje. En wij zitten hier aan het grote water.
Stilte voor de storm. In een bizar grauwe omgeving.
Overleg uitzitten of…………………. Vluchten? Doorgaan en letterlijk wel zien waar het schip strand lijkt ons beide een goed idee. Hevige plensbuien worden afgewisseld door prachtige lucht en lichtshows van moeder natuur. Tussen de ellende door zien we nog kans om de voerboot opnieuw wat aasvissen weg te laten brengen. Wat erg opvalt zijn de laag over het water vliegende muggen en aanverwante gevleugelde insecten. Naast het gedonder komt er geen actie meer in de hengels. Jammer we waren misschien wel ondanks de vroegte net te laat voor meer actie of zou het weer en de luchtdrukverandering meegespeeld hebben. Eén ding staat vast ik kom terug! Het gebied is een klein beetje in kaart gebracht misschien maar eens voorvoeren? Ideeën genoeg, nu de tijd en de mogelijkheden bekijken. Meerdaagse sessie? Binnenkort meer………
PredatorTour 2013 dagelijks iedere dag te volgen via Roofvisweb.nlLaatste wedstrijddag van de Predatortour begint natuurlijk met de bootcontrole.Op naar het startpunt.De groene petjes brigade gaat weer op pad voor de laatste wedstrijd dag.
De derde wedstrijd dag is voorbij. Wat een ruig weertje vandaag pff. Direct vanaf de start om 08:00 volle lading regen voor de deelnemers, en ik schat toch wel een windkracht 5. Ze verklaren je voor gek als dit in de kroeg verteld. Maar goed, het zijn stuk voor stuk fanatieke roofvissers die tot de laatste minuut alles geven om die laatste baars of snoekbaars te vangen. De meesten deelnemers hadden de snoeken al binnen. De snoek was het minste probleem. Baars en snoekbaars waren echt de target vissen tijdens deze Predatortour. Ook een stuk of 6 deelnemers hadden de 6 benodigde snoekbaarzen niet. Ik noem geen namen maar 1 team had al 3 baarzen en moesten nog 6 snoekbaarzen vangen en vingen er 5, dan heb je echt pech zeg maar. Maar goed,het blijft spannend tot het laatste moment. En dat moment is donderdagavond want dat is de uitslag pas bekend. Speculeren doen alle deelnemers maar ja….het is dus wachten.
Hier het fotoverslag van vandaag met toch een paar mooie plaatjes.
Team Roofvisweb/Spiderwire pakte de benodigde snoek en……..Ja ja, sommige deelnemers deden goede zaken vandaag!Dit zijn wel de maten die je moet hebben voor het klassement.Snoek uit de plantjes.Ook controleur Derk vd Molen pakte weer een paar mooie snoeken.Marc is er klaar voor om de flash cards in te nemen.
Voor veel deelnemers is het morgen vrij vissen en dat zal dan zeker op snoek gebeuren.
De top 3 na 3 wedstrijd dagen.
1.
??? 2.
??? 3.
???
Het volgende fotoverslag van de Predatortour 2013 donderdagavond of vrijdagmorgen!
Er moet gewerkt worden doordeweeks. Overdag dus gaan tijd om te vissen en in de avonduren meestal thuis nog wel druk met van alles en niks. Vandaag pak ik dus mooi een paar uurtjes in de avond om de plas op te gaan. Een paar dagen per week zorg ik thuis voor het eten i.v.m. de werktijden van mijn vriendin. Ik kan dus mooi een beetje sleutelen aan de avondindeling op een manier die mij het beste uit komt. Bijtijds sta ik achter de pannen en zitten mijn dochter en ik al lekker in de tuin aan ons prakkie als moeders thuis komt. Ik schuif mijn voer naar binnen en “krijg” toestemming om de rest van het gezin te verlaten zodat ik nog een uurtje of wat kan pakken op het water.
Tien minuten later lig ik weer met de hele handel te water en begin ik met de “Ralph” van Derk. Die leverde mij de vorige keer ook vis op dus maar zien wat hij vandaag kan betekenen. Parkeer mijn belly boven 5m water en begin te slepen langs het eiland. Halverwege het eiland zie ik signalen op de dieptemeter en stop even om mijn verticaalhengel te pakken. Als ik de “Ralph” binnendraai en deze vanuit de diepte omhoog zie komen, zie ik een mooie vis volgen. Een kijker, zoals wij die noemen. Wat ik ook doe, het werkt niet. Nogmaals gooien en weer binnenvissen doet die vis weer volgen maar uithalen, mooi niet! Dan maar starten met de shad op die signalen die ik net op de dieptemeter zag… Misschien dat snoekmans wel de oorzaak is maar als ik een klein stukje terug trappel en een rondje draai is er geen signaal meer te zien. Laat staan dat ik hier een vis weet te haken. Verder slepen dan maar. Ik trappel richting de ondiepe plaat en daar aangekomen wissel ik weer van kunstaas. “Ralphie” deed weer zijn best maar helaas.
Gewoon domweg de hele ondiepte bestoken. Niet alleen de rietkanten maar gewoon dwars over… Na een paar worpen weer een kijker. Worp na worp blijft ie volgen maar pakken, effe niet dus. Dan niet, ik ga gewoon verder, bekijk jij het maar. Een paar worpen de andere kant op en het is raak.
Klein maar we zijn weer van de nul af…
Echt vol tussen de planten liggen de vissen hier. Mijn jerkbaitje is zowat niet eens meer te zien tussen al die sla die meekomt. Na het onthaken draai ik me weer richting de ondiepe plaat en vis verder. Het moet de 2e worp zijn die ik maak als ik een heel beste beuk op mijn jerkbait voel. Ik geef een ram terug en voel inderdaad flink kopstoten aan de andere kant. Dit is een goeie, zeg ik gewoon hardop in me eentje. Niemand die het hoort maar dat heb ik nou eenmaal. Al ben ik alleen, aanspraak zat… Een paar meter lijn kan ik winnen maar hup, alsof het niets is wordt er weer meters lijn van de reel gerukt. Het zal toch niet waar zijn. We zijn amper onderweg met “mijn missie”, zal toch wat zijn als ik er nu al een eind aan kan breien. Nogmaals een spurt richting dieper water en pats… los… Mijn jerkbait hangt nog netjes aan de onderlijn. Datgene dat net nog aan die jerkbait hing is pleite. Ik heb het heel even met mezelf over vrouwelijke geslachtsdelen en allerlei andere wazige taal dat je in een normaal gesprek niet snel zult gebruiken…
Het is niet anders. Gewoon het onderlijntje controleren en kijken of de jerkbait nog vast zit zoals het hoort. Omdraaien en doorgaan. Die komt wel weer een volgende keer. De eerst volgende worp die ik maak geef ik twee tikken aan me jerkbait als deze weer gegrepen wordt. Het lijkt wel los te gaan zo ineens. Binnen een minuut of tien, haak ik vis nummer drie. Hoe gek kan het lopen. Terwijl ik de vis naar me toe haal en deze het water uit pak om te onthaken, komt er een man aanpeddelen. Hij staat boven op een surfplank, heeft één peddel in z’n hand en maakt wat rondjes over de plas. Tsja, dat kan ook… Ik laat de vis het water weer inglijden terwijl ik een praatje met de beste man maak. Na een paar minuten gaat hij er weer vandoor en besluit ook ik het voor gezien te houden. Doe nog een paar worpen over deze stek maar krijg geen leven meer. Trek in een bak koffie ;-)
Twee korte sessies…
Het is inmiddels al een paar dagen lekker weer en ik begin hem te knijpen. De afgelopen keer was het water al ruim 19 graden en als het nog heel veel warmer wordt, hou ik het vissen even voor gezien. Zodra de watertemperatuur boven de 21 graden uit gaat komen gun ik de snoeken wat meer rust. Ik moet er dus nog even snel op uit. Een visjassie aan in de belly is naar mijn idee ideaal, gewoon omdat ik daar genoeg zakken in heb zitten voor de nodige spullen die ik binnen handbereik en droog wil houden. Vanavond is het dusdanig benauwd dat die jas toch echt thuis moet blijven. Zweet mezelf zo al de touwtjes. Zoals bijna gebruikelijk, start ik met slepen langs het eiland. Krijg daar toch elke keer wel weer een aanbeet of een volger te zien. Iets daar onder water zorgt ervoor dat er altijd wel vis in de buurt is. “Ralphie” mag weer aan de lijn en als ik halverwege het eiland ben krijg ik een aanbeet. Elke keer is het rond dit stuk raak. Die sla ik dus niet meer over. Een goeie vis aan de andere kant. Aan de aanbeet en het beuken op de hengel voel ik gewoon dat dit weer een betere is. Welgeteld 10 seconden zal het duren voor de haken los schieten en ik weer met lege handen zit. Wat is dat toch man? Zoals we allemaal weten… de betere vissen schieten er altijd af. Ga er ook niet eens verder over nadenken. Het zal zo moeten zijn. De rest van de weg richting de ondiepe plaat gebeurd er niets. Overschakelen naar mijn favo jerkbait voor deze stek dan maar weer. Kanonnen wat zijn die planten gegroeid de afgelopen dagen. Mijn jerkbait terugkrijgen zonder planten is nu echt een uitdaging en mislukt ook bijna elke worp. Goed voor de vis hoor die planten! Na een worp of wat een aanbeet en na een paar keer goed terug rammen weet ik zeker dat mijn haak vlees heeft gepakt. Heb net al een vis gelost, deze moet gewoon blijven plakken!
Als ik de vis in het vizier heb gris ik mijn camera tevoorschijn om een plaatje te maken. Natuurlijk, precies op het moment van afdrukken doet ie nog een wilde poging om weg te komen. Heerlijk zo’n foto waar je net niks mee kan.
Dat is al de zoveelste mislukte foto…
Dan maar oppakken en een foto maken terwijl ik de vis beet heb. Hij moet en zal knap op de foto. En natuurlijk meteen wat bewijsmateriaal voor mijn maatje. Die Slugger doet het prima hoor. Doe er nog maar een paar in wat andere kleurtjes vriend ;-)
Weer een dappere Dodo op de Slugger…
Meten heeft geen zin hè… Na het onthaken mag hij terug om verder te groeien. Hoop niet dat dit mijn metervis van de plas moet zijn want dan gaat deze missie nog wel een paar jaartjes duren ben ik bang ;-) We gaan weer verder met smijten over het ondiepe maar ik weet niets anders meer dan planten te haken. Die Slugger loopt echt maar net onder het oppervlak maar de planten zijn gewoon al te groot gegroeid. Het is haast geen doen meer hier en ondertussen tikt de tijd ook weer aardig door. Als ik bij de overkant kom zie ik mijn broer weer staan. Net een nieuwe streamerhengel aangeschaft dus die moet even getest worden zegt ie. Terwijl ik het water uit stap mist hij nog een vis vanaf de steiger. We maken even een praatje en ik gooi nog even snel mijn belly in één van sierwateren die hier in de wijk liggen. Nog niet eerder gedaan en ook geen idee hoe diep het hier precies is. Terwijl mijn broer richting zijn auto loopt, trappel ik door het water en smijt wat in de rondte met een jerkbaitje. Een meter water, meer kan ik er niet van maken hier. Eerder niet echt op gelet maar dit water is ondertussen ook al bijna 21 graden.
We zijn druk in gesprek als we de parkeerplaats naderen en ook het einde van dit stuk water. Er ligt een duikertje op het einde… altijd goede stekken natuurlijk. Een paar worpen en ik krijg er een vis op. Als deze in het oppervlak komt, zie ik dat het een beste snoekbaars is. Na het onthaken direct terug en ik ga het water uit. Op naar de koffie en helemaal vergeten om even een foto te maken. Ach, hij komt niet van de plas dus telt eigenlijk ook helemaal niet. Ondertussen is het weekend aangebroken en kan ik geen tijd maken om te vissen. Heb een hoop klussies liggen die ik al tijden vooruit schuif. De deadline komt in zicht dus het moet nu toch echt gaan gebeuren. Het hele weekend staat dus in het teken van “werk”. Als ik zondag aan het einde van de dag geen zin meer heb besluit ik toch nog maar even te gaan ontspannen. Ik moet gewoon nog even het water op!
Het regent zo af en toe een klein beetje en er staat een beste bak wind. We gaan het zien. Niet geschoten is altijd mis en aftaaien kan altijd nog. Slepen langs het eiland… Daarom ligt hier dus altijd wel een visje. Zo rond de 3m hou ik mijn bellyboat terwijl ik aan de kant van het eiland enorme planten onder water zie staan. Een haast loodrechte muur staat er hier in het water joh. De dieptemeter geeft echt 3m aan en onder mijn voeten zie ik ook absoluut geen bodem. Een halve meter naast me staan de planten tot in het oppervlak. Topstek… behalve nu natuurlijk. Smijten, smijten, slepen, smijten… geen leven te bekennen hier. Het weer van de afgelopen dagen heeft in ieder geval nog iets goed gedaan… de watertemperatuur is weer wat gezakt en zit voorlopig weer ruim onder de 20 graden. Op de ondiepe plaat aangekomen, kom ik tot de conclusie dat het hier nu echt geen vissen meer is. Volgende keer een paar topwaters in me kunstaasbak stoppen. Worp na worp zitten mijn haken vol met planten en is er ook nog eens geen vis te bekennen. Dan maar weer gewoon slepen. “Ralphie” moet even plaats maken voor wat groters. Groot aas is grote vis zeggen ze altijd. Een zinkende BBZ aan de onderlijn en laat die dikke dames maar komen! Als ik een schooltje vis op de dieptemeter zie wil ik mijn shadhengel pakken. Ik trappel nog een klein stukje door om mijn BBZ door die school te loodsen en keer om zodat ik de shad wat tijd kan geven. Bam… aanbeet en uithalen. Zes meter water onder me voeten, groot aas aan de onderlijn, dus grote vis!! Voor ik het weet ligt de vis in de oppervlakte. Whahaha, wat nou grote vis…
Snap je toch geen hol van…
Echt heel veel kleiner zullen ze toch niet worden als ze voor een BBZ gaan? Naja, zal wel aan mijn viskunsten liggen maar vooralsnog ving ik de grotere vissen allemaal op wat kleiner kunstaas. De kleintjes klappen bij mij gewoon op het grotere aas. Klagen doe ik niet want je kan ook met een nul van het water afkomen. Voorlopig redt deze vis gewoon de zondagavond! Nog maar een plaatje terwijl de maat van de vis wat beter te zien is.
Groot aas, kleine vis. Zal je altijd zien…
Nogmaals sleep ik het stuk langs het vanavond ontdekte talud. Op de dieptemeter zie ik signalen genoeg voor mijn gevoel maar reactie, ho maar. Ben gebroken. Druk weekend achter de rug en ondertussen al weer dik over koffietijd. De hele handel het water uit en richting huis. Aankomende week nog maar wat uurtjes maken als ik weer wat meer tijd over heb.
Zo, we hebben weer internet en tijd, het is erg druk en vissen, vergaderen, huisjes bekijken en af en toe slapen gaat toch veel tijd in zitten…hahaha.
We gaan verder waar ons laatste verslag was gestopt, dat was bij de 102 en 111cm snoek van Linda. Daar hadden jullie nog geen foto van gekregen, dus bij deze ook de snoek van 111cm van Linda.
Linda met een Zweedse 111cm.
Na deze geweldige avond met visgids Andy zijn we vertrokken naar Villa Sunside, ook wederom een prachtig huisje met snel internet TV, 25pk boot en stekken voor de deur. Zondagavond aangekomen, ik kende deze accommodatie al want daar ben ik samen met Marco Kraal en Maurits geweest in Maart tijdens onze ijsvissen trip, waar ik een 98cm snoek ving en Marco een 102cm, dus een sport onder en op het ijs met een temperatuur van -22. Anyway, aangekomen in het huisje had de huiseigenaar Lars al gezorgd voor een geweldige Thaise maaltijd, dus lekker eten en meteen daarna alle spullen klaar maken, want we willen nog even vissen natuurlijk. Samen met Jouke en Stefan het water op en kijken of we zonder waterkaart op kennis en gevoel een visje kunnen vangen, uiteraard is er wel een dieptemeter en elektromotor aan boord.
Mooi begin…80cm
Na een 1 minuut varen gingen we wat casten, meteen een paar kleine snoeken tm 80cm, leuke vangst. Het gebied hier leent zich wat minder voor de snoekbaars, dus jagen op de snoek. Werpen met de pluggen van Svarzonker werkte prima, ook die Sebile Shads, waar de haak in de body vh rubber zitten gingen goed, deze Sebile Magic Swimmer is een ideale shad voor de ondiepe visgronden met veel riet of gras in het water, doordat de haak dus in de body zit, blijft de shad nergens hangen en als je een beet hebt, wordt de haak naar buiten gedrukt, ideaal. Daarna zijn we gaan trollen, Jouke met zijn Abu Garcia Rocksweeper Nano en ik met de Berkley Skeletor 25/70, ging prima met een Bulldog van meer dan 200 gram, je moet niet werpen, maar trollen gaat prima.
Wat zwaarder trol kunstaas.Villa-Sunside.
Helaas weinig aanbeten gehad, dus ging de Salmo Fatso 110gram sinking op de hengel en 25m achter de boot trollen op dieptes tussen de 5 en 8m. Opeens een geweldig klap op de hengel, ik zit vast riep ik nog, maar Jouke zag al snel dat er een monster aan de Salmo hing, na een dikke dril van 10 minuten, waarbij deze dikke dame 3x uit het water sprong, verloor ik de snoek, door mijn eigen fout en zom deze weer weg, scheelde wel weer onthaken, maar deze dikke dame werd al snel richting de 120/130cm geschat, ach ja dat is vissen, hier leer je weer van. Even later had ook Jouke een geweldige klap op zijn hengel, een spannende dril volgde en een dame van 107cm kwam boven, 1 uur vissen op 1-2 minuten vh huisje en 2 dikke metersnoeken zien en vangen, geweldig ! Ook deze avond weer kort gevist van 18:00 tot 21:30 en wederom een aantal mooie vissen gevangen en verspeeld.
Trollen met 8 hengels
Maandagavond 18:00, Andy staat bij de haven van Villa Sunside en we gaan met 2 boten op pad, Jouke en Stefan op boot 1 en Linda, Andy en ik op de guidingboot van Andy. Twee sideplanners, links en rechts en Linda en ik een extra hengel in de hand. Als snel een paar kleinere snoeken en 1 van een meter. Andy is echt een professional en vertelde ons over “zijn” visgebied. Tussendoor heeft hij ons wat stekken laten zien voor het casten, diep en ondiep trollen en het vissen tussen de begroeiing, dit gebied biedt heel veel opties en de verste goede stek is op maar 10 minuten varen, met wind kun je hier bijna overal terecht. Andy heeft ons ook voorzien van veel informatie, dus we hebben een eerlijke en goede kijk op deze maagdelijke visgronden.
118cm voor Raffie.Wat een snoek!
Terug naar het vissen, op een gegevens moment tijdens het trollen wederom een dikke klap op mijn hengel met een Mitchell Mag Pro molen met 14/00 gevlochten lijn en uiteraard een stalen voorslag, had ik dus beet. Deze ging ik niet verliezen, deze vis was zwaar nam 4x een felle run, (leek wel een koolvis) en langzaam met beleid drilde ik deze dikke snoek binnen, met een net de vis in de boot, foto, filmen en dan meten…118cm !!! kijk dat is nog eens een mooie snoek, helemaal top en ben er erg blij mee. Linda (mijn vismaat, collega en vrouw) een 1 meter 11 op haar naam en ik een 1 meter 18, dar kun je trots op zijn op dit soort pr’s. Om 21:30 terug naar de haven, niet omdat de visgids alleen korte trips doet, maar omdat wij te weinig tijd hebben en aardig moe zijn.
Het huisje Sordellen.Wat een locatie!
Dinsdag, nog wat vergaderen en wederom wat vissen, paar leuke snoeken gevangen, maar geen boven de meter deze keer, oei oei we worden verwend ;-) Woensdag en donderdag gevist bij Sordellen, deze accommodatie zal de komende weken op de website komen. Ingmar Boersma (Snoekerijen) was hier in Mei al geweest, dus er was al wat voorwerk gedaan, ook hier wederom geweldige gronden voor de snoek. Het leuke is dat dit een geweldig groot meer is, wel wat windgevoelig, maar niemand vist hier op snoek, de eigenaren vd huisjes en vd boten in de haven verklaarde ons voor gek, vissen op snoek ? “Are you crazy ? why ??” zij snappen daar niets van, dus des te meer vis voor ons om te vangen. Jouke ving een mooie 90cm snoek en ik een 80er, dus ook hier weer leuk en geweldige visgronden, waar men eigenlijk alleen (diep) kan trollen, begroeiing is er nauwelijks dus voor de casters geen optie. Wel een leuk kleine Zweedse blokhut voor een zeer scherpe prijs (binnenkort op de website), voor de groep die niets geeft om de accommodatie.
Mooie 90cm snoek voor Jouke.Mooie kromme hengel voor Raffie.
Woensdag en donderdag hadden we een grote weeromslag het kwik ging van 14 naar 27gr en dat was net iets te warm voor de snoek volgens mij, want Johnny onze visgids kon de vis niet aan de haak krijgen, trollend over dieptes tussen de 5 en 25m, geen vis aan de haak, wel heel heel veel grote vissen op de dieptemeter gezien, maar geen bijtlust. Wel nog een stuk of 15 aanbeten en 7 kleine snoeken gevangen waarvan de grootste 90cm was.
De boot bij accommodatie Sordellen.
Vrijdag, vandaag vertrekken we richting Noorwegen, daar moeten we nog 4 accommodaties bekijken, deze zijn al een tijdje in ons programma maar krijgen hun jaarlijkse bezoek, kijken of alles nog in orde is, even bijpraten en horen of alles goed verloopt, kortom niet vissen maar bekijken en ontdekken, want er zit nog waarschijnlijk een nieuwe accommodatie aan te komen daar. Morgen (zaterdag) bezoeken we Stora Lee en Nordre Snersrud en zaterdag Fugli Gard en Sondre Bjerkerud. Wij vinden het belangrijk om te weten wat we onze gasten aanbieden, dus daarom ook deze bezoeken. En dan vertrekken we maandag met de Color Magic vd Color Line, waar we zelf agent voor zijn en gaat de reis van Oslo naar Kiel, dan zijn we dinsdag weer veilig terug in Deurne en kunnen we weer aan de bak.
SnersrudHuisje locatie Nordre-Snersrud.
Tja en dan moeten we 10 Juli weer naar Noorwegen voor een “zout” trip naar Nappstraumen, een topaccommodatie op de Lofoten voor de zoute sportvisser. 20 Augustus met 45 man naar het Penn IJsland Festival in Ijsland Sudavik en 18 September op heilbot jacht in Langsundet bij Tromso, goed dan sluiten we het seizoen goed af met 4 weken USA waarvan 2 weken Florida Keys, nieuw in ons programma dus ook daar alles checken, nazien, vergaderen en vissen, zodat we weten waar we over spreken. Kortom een druk jaar voor ons, maar goed dat is ons werk met leuke en minder leuke kanten, want vergaderen terwijl het zonnetje schijnt en er geen wind staat en de vis ligt te wachten doet pijn ;-)
Als een spiegel
Dus beste Roofviswebbers, we hopen dat jullie het leuk vonden om ons een beetje te volgen en we zullen jullie via Roofvisweb ook een beetje op de hoogte houden vd zoute visserij, want ik weet zeker dat de roofvissers het ook geweldig zullen vinden om met lichte materialen op bv de grote koolvis te vissen, alleen dan is het geen 2-5 meter opdraaien, dan kun je gerust 20 tot 70m draaien…. Dus voor de échte mannen (en vrouwen) hahaha.
Dit was ons laatste stukje vd vis/werkreis van Zweden, bedankt voor jullie aandacht en we zien jullie wel op de jaarbeurs van Utrecht of bel of mail ons als je zin hebt in een leuke trip naar Zweden of Noorwegen.
Het was TOP in Zweden!!
Tot slot mijn dank aan Frank van Vliet die alle 6 verslagen heel snel en netjes op deze prachtige website heeft geplaatst, bedankt Frank !!
De nieuwe visserijwet en meer aandacht voor de snoekstand In 1954 besluiten zowel de Eerste als Tweede Kamer dat het omstreden Pachtbesluit Visrecht 1941, waardoor het o.a. verboden was viswater te verpachten aan sportvissers, niet zal worden verlengd en daarvoor in de plaats komt de gewijzigde visserijwet. Op 1 februari 1955 wordt de Kamer voor de Binnenvisserij geïnstalleerd door minister Sicco Mansholt en wordt ook deze gewijzigde visserij wet van kracht. Zowel de AHB als het CNHV zijn lid van dit orgaan. In De Nederlandsche Hengelsport van maart 1955 kan men lezen dat er een mijlpaal is bereikt en het recht van de sport op het pachten van viswater in de wet is vastgelegd.
Tekst en foto’s Jan Eggers.
Deze snoek was 137,6 cm en zou eigenlijk de Ned. Recordsnoek moeten zijn want dat staat op 137,5 cm, gevangen door Ton Curver in de Noorderplassen.
Ook worden alle artikelen nog apart genoemd maar ik zal ze jullie besparen want het is taaie kost en jullie lezen liever over grote snoeken. Diezelfde AHB viert in 1956 zijn 50jarig jubileum en heeft dan rond de 80.000 leden. Opmerkelijk in deze periode is dat veel hengelsportverenigingen grote hoeveelheden pootvis uitzetten waaronder vooral karper en snoekjes. DE OVB kweekte in deze periode niet alleen de kleine snoekjes van ca. 3 cm maar ook wat grotere tot 10 cm. Als men ze tot 10 cm liet groeien had men wel het probleem van kannibalisme maar de levensvatbaarheid van de uitgezette 10 cm snoekjes was beduidend hoger. De kleine snoekjes kostten 2 cent per stuk, de grotere exemplaren 7 cent. Ondanks het uitzetten van deze pootsnoekje ging het slecht met de snoekstand en de watervervuiling rekende men als de grootste boosdoener met het teveel oogsten van snoek op de tweede plaats. In de hengelsportbladen kwamen advertenties met slogans als: “Zet uw vis weer terug in ‘t water, U behoudt uw sport voor later!”
In de herfst van 1956 begon Jan Schreiner met Willem Persoon een heel mooie hengelsport speciaal zaak in Amsterdam.
Ook begonnen steeds meer schrijvers van artikelen over snoekvissen zich af te vragen of er niet paal en perk gesteld moest worden aan het ongelimiteerd meenemen van snoek. Een ander idee dat veel discussie opleverde was het verhogen van de minimummaat naar 50 cm, en dan vooral van de kant van de beroepsvissers. Wat wel opvalt is dat de medewerkers van noem het de commerciële bladen, met Jan Schreiner voorop, meer promotie maakten voor catch & release dan de redactie van het AHB bondsblad. Voor de doorsnee visser was het meenemen van gevangen vis immers een veel belangrijker punt dan voor de meer modernere sportvisser. Dit veranderingsproces zou nog vele jaren duren en ik kom er in de volgende bijdragen zeker en vast op terug.
27 juli 1949 Ook toen kwamen er dikke meters uit ons gebied.
Kanjers uit de bladen.
Ik zei in het begin al dat ik keuzes moet maken wat betreft de ruimschoots beschikbare informatie over het snoeken in de tweede helft van de vorige eeuw. Nu we gelezen hebben dat de eerste belangrijke stappen naar een bewuster en meer verantwoord snoekvissen gezet zijn, lijkt het me verstandig om in sneltreinvaart door de volgende jaren te gaan en slechts hier en daar bij een echte kanjersnoek te stoppen. Helaas zijn de meeste kanjersnoeken die op de foto staan morsdood. Men praat dan wel al meer over snoek levend terug zetten maar zo’n kanjer terug zetten is zonde. Waarom? Er zit veel visvlees aan en snoek smaakt immers goed. Zo’n kanjersnoek vreet veel te veel andere vissen en is een bedreiging voor de visstand. Met zo’n opgezette metersnoek kun je laten zien wat voor een goede snoekvisser je bent.
Alles klopte bij de broers Zegsteroo.
Gelukkig denken we nu over deze zaken heel anders en hoef je bij de visbladen niet meer aan te komen met dode metersnoeken, dit historische artikel uitgezonderd…. Ik heb de grens bij 25 pond en 120 cm getrokken en ben net als de lezers nieuwsgierig wat voor snoekgrootmoeders dat gaat opleveren. Frans Grapperhaus uit Heemstede opent deze galerie met een kanjer van 14 kilo, 115 cm lang en een buikomvang van 64 cm uit het Noord-Hollands Kanaal. Nog zwaarder was de snoek die Jan van Groningen in 1956 uit de Wijde Blik haalde: 15,6 kilo. Volgens de getuigen was de lengte 137,6 cm, dat zou ook nu nog een Nederlands record zijn, en gezien de prima foto is dat mogelijk. Amsterdammer F. Boot ving op 17-11-57 een snoek van 127 cm en 13,350 kg op de Vinkeveense plassen. Sluiswachter Oostveen uit Monnickendam haalde kort daarna met een snoek van 15 kg de visbladen.
Sluiswachter Oostveen was een tevreden man.Beroepsvisser Andries Visser met de 41 ponder uit Lemmer.
Begin 1958 vingen beroepsvissers Steven en Andries Visser in een nylon netje in het IJsselmeer bij Lemmer een snoek van 41 pond met een lengte van 125 cm. Ook op de foto een van de meest imposante Nederlandse snoeken die ik ooit zag. In oktober van hetzelfde jaar vingen wederom twee broers een grote snoek. Het waren de broers Zegsteroo uit Amsterdam die in de poldersloten rondom Broek op Langedijk een Esox van 13,2 kilo en 118 cm vingen aan een klein baars lepeltje en 0,22 mm nylon op de molen.Eind december 1958 ving de al eerder genoemde F. Boot wederom een grote snoek rondom Vinkeveen: 14 kg en 115 cm.
De Hr Boot ving diverse metersnoeken rondom Vinkeveen.
Gezien het feit dat ik teveel grote snoeken moet noteren, verhoog ik bij met ingang van 1959 de “minimummaat” van snoek voor dit artikel naar 15 kilo en 125 cm.
Even snel een berichtje tussendoor: Ik zie in De Sportvisser van juni 1960 voor het eerst een artikel over het vissen met een dode aasvis aan een takeltje met 2 dreggen zoals we nu ook nog regelmatig gebruiken. Met als tip: het is een prima aas, vooral op zwaar bevist water…
Ik ben inmiddels in jaargangen 1963 aan het snuffelen en kwam al 6 snoeken tussen de 25 en 30 pond tegen maar nog geen kanjer boven de 15 kilo, die waren toen blijkbaar schaars. Dat snuffelen in de eerste 10 jaargangen van dit naar mijn mening beste hengelsportblad van Nederland werkt niet alleen zeer verslavend maar kost ook zeeën van tijd. Er staan zoveel uitstekende en vooral op de praktijk gerichte artikelen over kunstaasvissen van Jan Schreiner in die ieder beginnende kunstaas visser ook nu nog zou moeten lezen. Je ziet steeds meer bekende soorten kunstaas, molens en nylon op de markt komen en er ontstaan steeds meer hengelsportgroothandels waarvan een heel groot deel inmiddels ook weer is verdwenen.
Ik verzamelde toen al gegevens over grote snoeken en had toen zelf nog nooit een metersnoek gevangen. OP de foto links toont hij de grote plug.
De kanjerkoning uit Weesp was zijn tijd vooruit.
Maart 1962 was voor deze schrijver een bijzonder maand op snoekvisgebied. Want nu ik de foto en advertentie van de ABU 505 molen weer zie, weet ik dat enkele maanden later deze toen zeer revolutionaire molen met half gesloten kap gekocht heb. Ik heb er geen spijt van, ik heb hem nog steeds en vis er ook na 51 jaar nog steeds mee. Toen gebruikte ik hem voor alle manieren van vissen, nu alleen nog voor het spinnen met kunstaas. Ik denk dat ik het destijds voor mij vrij hoge bedrag van Fl. 55,- niet beter had kunnen investeren. Niet omdat men nu meer dan 50 – 60 euro voor zo’n oude 505 betaalt. Nee, het visplezier dat ik er mee had en nog steeds heb, is gewoonweg onbetaalbaar, ik hoop dat het nog lang zo blijft.
Met deze plug werd Wim Bouwman Kanjerkoning. Ik moet er ook maar eens mee gaan trollen.
Zo midden in de 60er jaren worden visreizen naar Ierland, eerst voor zalm en forel, en dan voor grote snoek, al populairder. Over onze eigen snoekwateren is men door watervervuiling, verrijking met meststoffen, toenemende visdruk en het nog steeds het meenemen van grote en kleine snoeken, minder positief te spreken. Veel snoekvissers die graag een snoekje voor de pot mee naar huis namen waren niet echt blij met de verhoging van de minimum maat voor snoek naar 50 cm. Trouwens de beroepsvissers waren helemaal des duivels over deze verhoging en dat gold eveneens voor het verlengen van de wettelijk gesloten tijd voor snoek van 1 juni naar 1 juli. De destijds verantwoordelijke minister, zijne excellentie B. Biesheuvel, hoopte echter met deze maatregelen de snoekstand te verbeteren en de sportvissers onder de snoekvissers waren blij met deze maatregelen.
Zouden ze een bekeuring krijgen wegens dierenmishandeling, het in de oogkassen vasthouden van snoek. Van mij had het gemogen.
Een snoekvisser die totaal geen last had van de verhoging van de minimum maat, was de “snoekentemmer van Nederhorst den Berg”, de Hr. Willem Bouman uit Weesp. Hij stond fier aan kop in de eerste KRO Kanjer-Koning-Competitie in 1965 met, helaas dode, snoeken van 120 en 122 cm. Dat waren dan zijn echte toppers, maar hij ving tevens de nodige snoeken tussen de 100 en 120 cm. Allemaal op de snoekrijke wateren rondom zijn woonplaats en we hebben het dan over de Wijde Blik, Spiegelplas en de Blijkpolder. Als aas gebruikte deze snoeker uit de Jan Tooropstraat grote tweedelige pluggen, ik herkende op een foto een houten 25 cm plug van DAM, die hij achter zijn boot sleepte. Hij vertelde en passant dat hij deze pluggen eerst leerde zwemmen, dat noemen ze tegenwoordig met een duur woord “tunen”.
In de herfst van 1962 ving ik in 2 uur tijd met de Abu Reflexspinner 4 snoeken van rond de 70cm en bij de grootste kwam een halve snoek van 45 cm uit zijn bek en toen was ik overtuigd van de vangkracht van deze spinner. Kort hierna ben ik begonnen met het levend terugzetten van de snoeken die ik ving.
We zien nu eigenlijk dat deze visser zijn tijd ver vooruit was, wist wat hij deed met de actie van zijn kunstaas en ook wist dat snoek niet bang was voor groot kunstaas. Tegenwoordig worden met deze techniek vele dikke meters gevangen maar 48 jaar geleden was Willem Bouman een onbegrepen solist die echter de titel Kanjer Koning terecht verdiende. Ik zal de lezers nog iets bijzonders vertellen. Ik heb destijds deze door mij zeer bewonderde snoeker enkele brieven met vragen etc. gestuurd doch helaas nooit een antwoord gekregen. Tja, waarom zou je een onbekende 22 jarige poldersnoeker een antwoord sturen? Volgens mijn gegevens moet deze snoekentemmer nu rond de 90 jaar oud zijn, vooropgesteld dat hij nog leeft. Als dat het geval is, zou ik hem nog graag eens interviewen over zijn vangsten van weleer. Toen wist ik nog lang niet zoveel van kanjersnoeken als ik nu doe, maar ik had wel door dat het mogelijk was om gericht metersnoek te vangen, hij bewees het immers!
Ik ben nieuwsgierig of deze oproep nog iets oplevert en misschien zijn er lezers die me hiermee verder kunnen helpen. Zo ja, dan leest men er zeker en vast op deze website over.
Links 3 verzwaarde Abu Reflex spinners zoals ze standaard gemaakt worden. Rechts 2 onverzwaarde modellen zoals die destijds op advies van Cor van Beurden speciaal voor Nederland gemaakt werden.
Mijn overstap naar kunstaas
De periode van zeg 1955 tot midden 60er jaren is voor mezelf op snoekgebied er ook een van grote verandering geweest. Na de lagere school in De Rijp, morgen 7 juni ga ik naar een reünie van deze school tgv het 100 jarig bestaan, fietste ik 6 dagen in de week naar het lyceum in Alkmaar en reed ik op Dijk 5 langs de hengelsportzaak van Cees Bijvoet. Hier zag ik hengelsportmateriaal zoals kunstaas, volglas en holglas hengels, goede nylon en veel molens. Een van de eerste molens die ik zelf mocht kopen als verjaardagsgeschenk was een Ariston en ik deed 0,25 mm nylon op de spoel. Vervolgens ging deze molen op een veel te zware en stugge volglas hengel, type bezemsteel en ik kon met een echte werphengel vissen.
De echte speciaalzaak van Cees Bijvoet aan de Dijk 5 in Alkmaar.
Met de gastvissers uit Amsterdam ruilde ik wel eens aasvisjes tegen een spinner of kleine houten plug en kon ik ook met kunstaas vissen. Ik weet nog goed dat ik aan veel te zware spinners een paar baarzen ving bij de brug over de Beemster ringvaart en regelmatig vast zat en spinners op de bodem parkeerde. Een ander groot probleem was het kinken van de nylon en pas na het ontdekken van anti-kinkvaantjes werd dat probleem minder. Op een keer kwam er een visser uit Beverwijk die met me de polder in wou en alleen maar met kunstaas viste en dat waren onverzwaarde tandemspinners. Ik zag hoe hij er in de polder op vrij ondiep water snoek mee ving en was de koning te rijk toen ik er twee van hem kreeg en er ook een snoekje mee ving. Pas later kreeg ik door dat ik met een zeer bekende wielrenner gevist had: Ab Geldermans, ooit drager van de gele trui in de Tour de France.
Mijn eerste Abu 505, de rode en nog zonder chroomrand op de kap, de grijze 506 is nu mijn meeste gebruikte molen.
Omdat Cees Bijvoet spullen verkocht die in De Rijp niet te koop waren, werd ik al meer een vaste klant van “Abu Ceessie” en mocht ik helpen in de winkel als het druk was of Cees door zijn moeder geroepen werd om te eten. Zijn bijnaam zegt het al, Cees was gecharmeerd van de kwaliteitsspullen van Abu en had een groot Abu assortiment in zijn winkel. Een van de eerste Abu zaken die ik kocht waren de onverzwaarde Abu Reflex spinners die prima geschikt waren voor de ondiepe Eilandspolder en ik ving er veel snoeken mee. Inmiddels had ik van een Conolon holglas blank, losse kurken en verchroomde ogen een lichte spinhengel gemaakt en de lichte spinners lieten zich daar goed mee werpen en binnen vissen. En vooral na de aankoop van de Abu 505 molen was het vissen met kunstaas mijn lust en mijn leven. Nadat ik eerst de oude visbladen van Cees Bijvoet mocht lezen, werd ik daarna zelf abonnee en probeerde ik veel nieuwe dingen in de polder uit. Ook regelde Cees ieder jaar de Abu catalogus Napp och Nytt, in het Engels Tight Lines en Petri Heil voor Duitsland. Voordat je het weet verzamel je die catalogi waar heel veel tips en informatie in staat en ik heb er op dit moment zo’n 230 uit heel veel landen en het is weer een hobby in een hobby.
Ik leerde veel over kunstaas vissen uit deze Abu catalogi in deze periode.
Ik schreef naar hengelsportfabrikanten zoals Rapala, Mepps en niet te vergeten Abu en had zelfs plannen om bij Abu te gaan werken. Ik was bezig met een cursus Zweeds en correspondeerde met de leuke dochter van de personeelschef van Abu: Ingegerd Borgström. Haar ome was Göte Borgström en die was de eigenaar van het hele Abu gebeuren. Een goede kruiwagen dus maar ook dat liep weer anders dan gepland. Toen ik terug kwam van een 5 weekse trip door Zweden belandde ik met viskleren en laarzen aan op de kermis in Schermerhorn in dancing Land’s Welvaren, juist ja, waar ook die foto van die 40 ponds snoek hing. Na een paar biertjes de laarzen uitgetrokken, een leuke dame gevraagd om te dansen en de rest is geschiedenis….. we zijn bijna 44 jaar getrouwd. Ook ben ik nog altijd zeer tevreden met Abu spullen, vooral die made in Sweden en kon toen niet vermoeden dat ik later met een omweg, omdat Berkley waar ik adviseur was Abu kocht, weer met Abu te maken zou krijgen.
Mijn beste combinatie in de 60-70er jaren om mee te spinnen en ik zal deze zelfbouwhengel nooit wegdoen.
Tot zover mijn overstappen, van Zweden naar Nederland en van levend aas naar kunstaas. Op snoekgebied een grote verandering maar niet de grootste. Dat was het feit dat ik zo midden jaren 60, kan ook iets eerder geweest zijn, alle snoeken die ik ving voorzichtig onthaakte en netjes terugzette. Ik voelde me toen pas een echte snoekvisser en het terugzetten van die eerste snoek gaf een heel voldaan gevoel.
Even voorstellen…
Mijn naam is Pascal van Veen. Bij een aantal mensen misschien bekend, bij het merendeel waarschijnlijk niet. Vissen doe ik al sinds ik mij herinneren kan. In mijn jeugdjaren meegenomen door vaders en via de bekende weg, vaste stok, werphengeltje, made, voerkorfje, enz. Uiteindelijk terechtgekomen bij het roofvissen. Sinds de start van mijn roofvisvisserij, ook niet meer de behoefte om de andere visserijen uit mijn jeugdjaren voort te zetten. Sinds jaar en dag is het hier alles roofvis dat de klok slaat en dan met name de snoekvisserij. Een klein beetje afwijken naar baars en snoekbaars wil ik ook nog wel eens doen maar in grote lijnen draait het hier echt om de snoek.
Mijn bellyboat…
Zoals sommige misschien gelezen hebben in mijn verslag van de afgelopen vistrip naar Zweden, ben ik in aanraking gekomen met de bellyboat. Al jaren moet mijn vriendin het aanhoren, “Ik moet een bellyboat hebben om op de plas te kunnen vissen hier…”. Dit voorjaar eindelijk in zo’n ding terecht gekomen tijdens mijn jaarlijkse vistrip naar Zweden. Dat is dusdanig goed bevallen, bij thuiskomst direct achter internet gekropen en mijn eigen bellyboat aangekocht. Één dag voor de opening van ons snoekseizoen ligt hij op de deurmat en diezelfde avond begin ik met wat aanpassingen zodat ik in ieder geval mijn oude dieptemeter kan monteren. Verdere aanpassingen volgen nog. Op de openingsdag zit ik om 06:45 in mijn eigen bellyboat op “mijn” plassie en weet ik direct de eerste vissen te vangen.
Klaar voor de start van het nieuwe seizoen…
De zandput…
Achter mijn huis ligt een leuke zandput met een aardig visbestand, voor zover ik nu kan zeggen. Het diepste punt van de plas zit zo rond de 11 tot 12m. In de avonduurtjes wil ik nog wel eens een poging doen vanaf de kant, op de momenten dat dit nog mogelijk is. Op het moment dat de planten echt beginnen te groeien is het haast geen vissen meer. Het water is vrij helder en staat daardoor al snel helemaal vol met waterplaten. Met een motorboot mag je hier niet vissen dus echt werk maken van dit water is vrij lastig. Maar nu heb ik een bellyboat! Zoals ik zei, de eerste vissen vanuit de bellyboat heb ik hier al gevangen. De kantvissessies die ik er in het verleden heb gedaan, hebben mij vissen opgeleverd tot iets over de 90cm. Vanuit de belly moet ik het tot nu toe doen met wat leuke 70+ vissen, de rest allemaal kleiner. Weet dat het gevaarlijk is om te zeggen maar ik weet zeker dat hier metervissen zwemmen! Grote baars(40+) heb ik er ook al gevangen. Je voelt hem al aankomen…
Mijn missie… Na de aanschaf van mijn bellyboat heb ik mij de volgende opdrachten gegeven.
– Nog dit seizoen moet ik op de plas een metervis zien te vangen.
– Uitvinden of er ook snoekbaars te vangen is.
Hoe vaak ik ga vissen op “mijn” plas, durf ik niet te zeggen. In de aankomende maanden moet het in ieder geval lukken om minimaal eens per week een sessie te doen. Zeker in de avonduren kan ik vaak wel een gaatje vinden om er een paar uurtjes op uit te trekken. De manier van vissen zal voornamelijk bestaan uit jerkbaiten en gooien met rubber. Om mijn 2e opdracht ook nog enige kans van slagen te geven, zal ik ook een verticaalhengel meenemen met wat shads. Door het vrij heldere water zal ik de eventueel aanwezige snoekbaars op dieper water moeten zoeken. Nou wil ik voor mezelf een beetje bijhouden wat ik allemaal uitspook en hoe ik het er vanaf ga brengen op “mijn” plas. Het leek mij daarom leuk om hier op de website, op regelmatige basis een verslag te doen van mijn vorderingen. Hierbij dus het eerste deel…
Tot nu toe…
De openingsdag van het seizoen lig ik dus om 06:45 met de hele handel te water en start ik met het verkennen van de plas. Klein beetje kijken hoe het diepteverloop is en waar er ondieptes/taludjes te vinden zijn. Ondieptes kan ik dus wel op me buik schrijven. Het is gewoon een vrij eentonige bak met water die langzaam afloopt naar een meter of 11-12. Hier en daar liggen wel wat grotere ondiepe platen aan de randen met de nodige plantengroei. Ik weet in ieder geval wat.
Ik parkeer mijn bellyboat boven 5m water en begin richting het eiland te smijten. Er ligt 1 eiland in “mijn” zandput. Al na een aantal worpen zie ik een volger met knappe afmetingen. Wat ik ook doe, versnellen, vertragen, stoppen… geen zin heeft de vis. Gewoon verder trappelen boven dezelfde diepte en de hele “diepe” kant van het eiland afvissen. Niets geen leven meer. Als ik een bocht maak rond de kop van het eiland en het ondiepe deel binnen trappel, gooi ik eens richting de kant van de put. Twee tikken en boem, hangen. Een kleine snoek heeft mijn kikker gegrepen en zorgt voor mijn Nederlandse bellyboat ontmaagding. Prima, je kan het maar gehad hebben.
De eerste is binnen. Op zoek naar wat groters…
Rustig vis ik achter het eiland verder boven ondiep water. Het water is hier niet dieper dan 1,5m met aan de ene kant het eiland, aan de andere kant de rietkragen die langs de zijkant van de put staan. Als ik zowat bij het einde van dit ondiepe stuk kom en weer rond het eiland moet draaien, vang ik nog zo’n dappere rakker. Beetje verder dobberen over dieper water, een ondiepe plaat aan de overkant bestoken, gewoon een beetje verkennen. Als ik deze ondiepe plaat rustig uitvis heb ik nog 2 vissen bijgevangen en besluit ik het water af te gaan. Wordt wel eens tijd voor een bak koffie en een broodje. Binnen een paar uurtjes weet ik in deze eerste sessie dus 4 vissen te vangen. Helemaal niet verkeerd dacht ik zo.
Een volgende sessie, op een avond later in de week, probeer ik wat te verticalen. Boven 9m water zie ik een hoop signalen op de dieptemeter dus ik probeer maar eens wat. Als ik dan nog een vis haak denk ik meteen aan snoekbaars… dit blijkt een baars te zijn. Overigens wel een heel mooi formaat. Mijn broer staat toevallig langs de kant met de streamerhengel te smijten dus ik trappel een stukje terug zodat hij een foto kan maken.
Mooie baars van 9m water. Met 44cm echt wel leuke vis om te vangen.
Trappel nog wat in de rondte en verspeel nog een snoekje. We gaan aan de koffie! Volgende keer weer nieuwe kansen.
Zal proberen om wekelijks een verslag te doen van de vorderingen in mijn missie. Deze week ben ik zeker nog te vinden op “mijn” put dus in ieder geval…
Reageren op het artikel van Pascal van Veen? Dat kan gratis op ons Roofvisweb Forum.
Het is alweer heel wat jaar geleden als ik het samen met één van mijn maten, steeds vaker heb over verhuizen naar Zweden. Dit voorjaar heeft hij samen met z’n gezin, de grote stap gemaakt. Een nieuw bedrijf is gestart en voorziet ons vissers, van alle gemakken rondom het roofvissen in Dalsland. SportfishingDalsland is gelegen in het dorpje Fengersfors, midden tussen ontelbare meren en rivieren. Of je nu je eigen boot wil gebruiken, een boot wil huren of wil vissen vanuit b.v. een gehuurde bellyboat, alles is mogelijk.
Tekst en foto’s: Pascal van Veen
Kom ik al jaren achtereen op Camping Dragsö in Karlskrona, dit jaar spreekt het natuurlijk als vanzelf dat wij zullen verblijven in één van de schitterende huisjes die te huren zijn via SportfishingDalsland. Het doel van deze vakantie… Vissen vanuit de boot op de grotere wateren en de kleinere meertjes bevissen vanuit de bellyboat. Voor deze vakantie nog nooit in een bellyboat gezeten. Bij thuiskomt terug in Nederland, direct een bellyboat gekocht… Misschien geeft dit al een klein beeld van hoe ik dit ervaren heb.
We reizen dit jaar in twee groepen. We rijden met 4 man en 2 auto’s door gebruik te maken van de bootovertocht Kiel, Göteborg. Om 19:00 afvaren in Duitsland en om 09:00 aankomen in Zweden, uitgeslapen en wel. Drie van onze andere vismaten pakken het vliegtuig. Uiteraard gaan de visspullen allemaal met de auto’s mee. De vliegers komen een dag eerder aan dan ons maar vrijdag 10 mei is het hele setje compleet en kan de visvakantie beginnen.
Ons huis, waarin wij met 7 man nog ruimte over hebben. En zoals je ziet, het water is hier nooit ver weg! We starten de eerste visdag op verschillende wateren in de buurt. Bellyboatjes, roeiboten, motorboten… alles wordt ingezet, op zoek naar de snoek. We vangen hier en daar onze vissen, de één meer dan de ander en daarop worden de stekken van de komende dagen afgestemd.
In de afgelopen jaren natuurlijk de nodige mensen in Zweden leren kennen en ook erg goed bevriend geraakt met Patrick. Al vanaf het eerste jaar dat ik in Zweden kom, vissen we samen. Ook dit jaar komt hij weer een lang weekend over, om samen met ons achter de snoek aan te gaan. Dat hij vissen kan, laat hij direct zien.
Helaas voor mijn grote vriend, die nog even twijfelde of het niet een metervis zou zijn… Zijn grootste vis in dit weekend brengt niet meer dan 98cm op de meetplank, hahaha. Evengoed natuurlijk een schitterend formaat! En dankzij de fotokunsten van mijn andere maat Martijn, deze hele mooie plaat.
De volgende dag gaan we groter water bezoeken. We hangen de (huur)boten achter onze auto’s en rijden een half uurtje richting één van de vele grotere meren die er in de omgeving te vinden zijn. Door de lange winter blijkt het moeilijk te zijn om de vis te vinden. Hier en daar wordt er een vis gevangen maar opgestapeld liggen ze zeker niet. Dat is andere jaren wel eens anders geweest. Dennis weet trollend boven 25m water een mooie vis te vangen van ruim in de 80. De visvinder laat flink wat leven zien op dit diepe water. Dennis heeft dan de gewoonte om een flinke hap rubber over boord te hangen en laat ons vrijwel direct zien dat hij dit niet voor niets doet.
Zelf vang ik wat kleinere vissen en ook de rest vangt eigenlijk alleen maar kleine vis. Patrick weet nog wel een wat knappere maat te haken als we boven een kleine 2m water liggen en een aangrenzend plantenbed bestoken met onze jerkbaits.
We pakken eigenlijk allemaal een andere hoek of baai op dit meer en vangen allemaal een vissie. Rond de middag treffen we elkaar om een bakkie koffie te zetten. Heerlijk toch. Je vult de Ghillie Kettle rechtstreeks vanuit het meer, stookt een fikkie, wacht een minuutje en je hebt kokend water.
We vissen de middag verder in verschillende baaitjes en vangen nog wat vissen bij maar echt schrikbarend is het allemaal niet. Als we thuis zijn en onze dagelijkse nazit doen onder het genot van de nodige pilsjes, besluit het merendeel van de groep om kleiner water op te zoeken. Onder andere Dennis, wil de komende dagen volgas met de vliegenhengel aan de slag en dan is kleiner water wel zo prettig. Vergeleken met Nederland zijn een aantal van deze kleine meertjes nog steeds flinke plassen hoor. Het is hier gewoon veel makkelijker bepalen, waar de snoek zich op zal houden. Dennis moet en zal deze week een metervis op de vliegenhengel vangen. We hopen het met z’n allen en beloven hem in ieder geval dat dit geen makkelijk opgaaf zal worden. Dat wij er volledig naast zullen zitten, kunnen we dan natuurlijk nog niet weten…
De meest nette avond van de week denk ik ;-) Gezellig nazitten aan het eind van de dag onder het genot van een borrel.
De bellyboatjes worden gepakt, roeiboten in het water gedonderd en een enkeling gaat er nog met de trailer op uit, richting groter water. We vissen de resterende dagen eigenlijk voor het merendeel op verschillende kleinere plassen en beginnen te scoren. De aantallen gaan lekker oplopen en ook komt er met regelmaat een knappe vis uit. Niets mooier dan een bellyboat in de auto gooien, gewoon zomaar gaan rijden en het eerste de beste bospad inslaan. Deze boswegen zijn over het algemeen ook allemaal kilometers lang en brengen je langs ontelbare meertjes die midden in de bossen verstopt liggen. Zo goed als allemaal privébezit en dus eigenlijk niet zonder toestemming te bevissen. Even aanbellen bij het huisje dat aan het water staat, een praatje maken en 9 uit 10 dat je er vissen mag. Zolang je het maar netjes houdt. En geloof mij, er wordt in dit soort meertjes gewoon nooit gevist. Je wilt niet weten wat voor vissen je hier tegen kan komen. Krijg je geen gehoor van de eigenaar… Netjes je auto aan de kant parkeren en lekker gaan vissen vanuit de bellyboat. Nogmaals, hou het wel netjes allemaal! Mocht er onverhoopt iemand beginnen te klagen langs de kant… wees zo netjes om even een babbeltje te maken. Vaak is dit voldoende om door te mogen vissen. Heeft de eigenaar er echt iets op tegen… er liggen nog honderden van dit soort watertjes in de omgeving…
Heerlijk om zo je vissen te vangen!
We pakken zo allemaal op onze eigen manier diverse wateren en als ik op een bepaald moment een baaitje bevis vanuit de belly, los ik tot 2 keer toe een heel knappe vis. Dezelfde vis welteverstaan! Als ik Kikker binnenvis krijg ik een beuk, geef een ram terug en voel nog 1 flinke klap. Los… Twee tikken verder pakt ze de Kikker weer en nu hangt ze echt. Flinke bonken verraden een goeie vis aan de andere kant. Bam, spanning weg… Neeeeee!!! Hoe kan dit? Dit was een hele beste. M’n Kikker is nog maar een meter of 5 bij me uit de hengeltop en ik besluit rustig verder te tikken. Als ik de Kikker vlak voor me voeten langs trek en even stil laat hangen zie ik die dikke dame nogmaals volgen en direct een schot maken… Wachten, wachten, tot ik echt goed contact voel. Dit is inderdaad een hele beste en die wil ik niet nogmaals lossen. Als mijn reel al haast lijn begint af te geven haal ik uit. Een paar flinke rossen deel ik uit om ervoor te zorgen dat de haken nu echt goed vlees pakken. Binnen 1 worp pakt deze dame dus gewoon 3x mijn Kikker en nu ga ik haar echt niet meer verliezen. Als ik de vis een aantal keer bij me heb liggen, besluit ik naar de kant te trappelen om haar goed te kunnen pakken en onthaken. Dit moet een verbetering van mijn PR gaan worden. Na een flink gevecht lig ik met de hele handel tussen de rieten en stap ik uit de belly om de vis te onthaken. Natuurlijk, geen vismaat te bekennen en ik zit hier met m’n PR vis… Zo goed en kwaad als het kan maak ik een filmpje terwijl ik bezig ben. Kan ik in ieder geval nog wat plaatjes uit knippen. Als ik de vis gemeten heb en terug heb gezet, plof ik in me bellyboat neer. Begin wat te schreeuwen, steek een peuk aan en zit zo nog 5 minuten na te genieten. Die paar mensen die aan deze baai wonen zullen minsten gedacht hebben dat de wereld verging. Die mafketel daar in het water, springend en schreeuwend… die is niet wijs joh.
Nieuw PR, 114cm. En geen vismaat in de buurt om een knappe foto te maken.
Als ik bijgekomen ben, trappel ik het baaitje weer door en begin een de weg terug. Ik vang nog wat vissen bij tot ik Dennis en Arno tegenkom die samen in een bootje zitten. Zei zijn met de vliegenhengel aan de gang geweest en Dennis is blij… Z’n eerste metervis op de vliegenhengel is een feit. En wat voor één!!
Meteen maar met 110cm beginnen. Tsja, als je een meter op de vliegenhengel wil vangen, kan je het maar beter meteen goed doen. We pakken onze spullen in aan gaan richting huis. Zo snel als mogelijk moeten we op de laptop naar het gemaakte foto en filmmateriaal kijken. Als iedereen uiteindelijk thuis is, blijkt het een prima dag te zijn geweest. Ook maatje Peter ving een vis van 114cm vandaag. We hebben drie slachtoffers voor de “Straaljagerpeut” vandaag.
Levinus bracht dit jaar een fles drank mee… Dat dit gedronken wordt door mensen, ik geloof er geen hol van! Het is verschrikkelijk goor en brandt je strot uit. Volgens ons wordt dit door de luchtmacht gebruikt als straaljager brandstof. Aangezien niet één iemand het lekker vindt, wordt besloten dat je een eierdop van die handel moet drinken als je een dag blankt of een PR vangt…
Proost Dennis! Zo kijk ik dus bij het nemen van een flinke slok “Straaljagerpeut”. Dennis was zo slim om z’n armen voor z’n ogen te stoppen.
De volgende dagen gaan we door met het bevissen van de kleinere wateren in de omgeving. Veel vissen weten we te vangen met zo af en toe weer een leuke uitschieter. Tijdens 1 van onze avonturen door de bossen van Dalsland schieten we ook de nodige plaatjes van de schitterende omgeving.
Je wil toch niet meer naar huis als je ruim een week in dit soort omstandigheden aan het vissen bent? Het weer zit ons prima mee en de visserij is ook uitstekend. Avond na avond gaat de bbq aan, steken we een kampvuurtje aan en drinken een lekkere borrel op de goede visdagen. Het is gewoon genieten.
Ergens halverwege de week besluiten we nog een groter meer aan te doen met de boot. Hier is naast snoek ook nog forel te vangen. Mede doordat er nog niet zo heel lang geleden een kwekerij is opengesneden. Tonnen forel zijn er het meer in gezwommen. Dat willen we dus best wel eens proberen. We zijn weer bijtijds op pad en zien al direct bij het vertrekken van de helling, dat het stikt van de forel. Overal zie je ze jagen. Vangen blijkt achteraf toch een stuk moeilijker. We doen verschillende stekken aan en smijten ons een ongeluk met kleine lepeltjes, plugjes en spinnertjes.
Onder andere Martijn weet een aantal forellen te haken en kan er nog mee op de foto ook. Als de brandweer gaan ze, die forellen. Je weet niet wat je meemaakt op een 20gr. spinhengeltje. Echt topsport van de bovenste plank. Zelf vis ik stug door op de snoek. Veel haalt het niet uit. We staan op een bepaald moment nog te kijken met z’n drieën hoe een mooie 80+ snoek achter mijn swimbait aan komt zwemmen en deze vlak naast de boot te pakken neemt. Één run en los issie, balen maar het hoort erbij. Wel mooi om te zien in dat kraakheldere water. Uiteindelijk gaan we weer richting huis en zijn er toch een aantal forellen gevangen.
Thuis aangekomen komt de rest van de groep ook langzaamaan terug en wordt de balans weer opgemaakt. Dennis moet weer aan de “Straaljagerpeut”! Een vis van 110cm op de streamer was nog niet genoeg voor meneer. Ik heb hem niets anders meer zien doen als vliegvissen. Hij ving vandaag een vis van 113cm op de streamer. Niet alleen hij, wij allemaal gaan uit ons dak. Topper Dennis!
We zitten ruim op de helft van een vakantie die nu al meer dan geslaagd is. Dominique weet ook z’n PR nog op te schroeven naar 108cm vandaag. Peter en Levinus, die elke dag met z’n tweeën in de boot zitten, vangen ook weer leuk vis. Ook metervis bij hun in de boot!
We gaan het kleinere water weer op. Dennis, Martijn en ik besluiten om het met z’n drieën te gaan proberen in de roeiboot waar we voor het gemak maar een kleine elektromotor achter hebben gehangen. Martijn moet nog een knappe vis vangen deze vakantie, dat wordt ons doel van vandaag. Als de dag langzaam vordert en er plotseling een kleine bui los barst, gaat de vis ook los. We liggen in een baaitje, niet groter dan een voetbalveld waar Dennis weer de nodige vissen op de streamer vangt. Ik pik er hier en daar één uit met de Kikker en bij Martijn wil het nog niet helemaal. Bij de 2e drift door het baaitje krijg ik er een betere vis op. Na een leuk gevecht til ik haar aan boord en we moeten meerdere keren meten… deze vissen bestaan helemaal niet, zei ik altijd. Precies 100cm… Kom nou, een snoek is 99cm of 101cm maar gaan 100cm. Dat kan gewoon niet… Ik stel mijn mening bij als we het er met z’n allen over eens zijn. Deze is toch echt 100cm precies.
Martijn hangt er ook meteen maar weer een Kikker aan. Binnen een kwartier weet hij dan ook meteen 2 vissen te haken. Eerst een kleintje en nog geen 3 worpen later is het weer raak. Deze geeft goeie sport en moet dus wel knap aan de maat zijn. Uiteindelijk kan ik de vis aan boord tillen als ik het ankertouw uit de bek heb gehaald. Ook wel weer grappig om mee te maken. Meten, nog eens meten… Jaha, eindelijk… ook voor Martijn een knappe vis deze vakantie.
101cm voor Martijn vanuit onze luxe roeiboot. Zo zie je maar weer… ook als je het lekker simpel houdt kan je gewoon je vissen vangen.
Tijdens de vakantie spreek ik nog met Melanie(dochter van Andy) af om een dag met haar te gaan bellyboaten. Ze moet haar eerste snoek nog vangen en heeft in het verleden al een set eigen jerkbaits gekregen die zijn gespoten door onze grote vriend Derk. Daar moet natuurlijk mee gevist worden. Door de “drukte” komt het op de laatste visdag aan. Zaterdagavond zullen we een grote bbq doen bij Andy thuis, ter afsluiting van de week. De bedoeling is om zelf nog wat zalm te roken dus ik moet rond 14:00 van het water af. Een prima daggie dus, om met Mel het water op te gaan in de Belly.
Een klein beetje uitleggen hoe je dat rare ding in beweging krijgt en waar de vissen over het algemeen te vinden zijn. Mel heeft er zin aan, ik misschien nog wel meer!
Je zal het niet geloven maar het staat op film… de eerst worp die Mel maakt ben ik aan het uitleggen wat er zo’n beetje de bedoeling is. Midden in mijn verhaal gilt ze het uit… Haar eerste snoek is zojuist gehaakt. Samen halen we deze het water uit, maken wat foto’s en vissen verder. Het staat 1-0 in het voordeel van Melanie…
Niet veel later weet ik de stand gelukkig gelijk te trekken en is het weer spannend… wie gaat de volgende vangen. Dat die er komen gaat is wel zeker! Boem, jahoor, jammer Mel!!! Ik heb nummer 2 in m’n handen. Dat voelt goed. Je wil niet naar huis gevist worden door iemand die dit nog nooit gedaan heeft natuurlijk. Even verderop los ik weer een vis, Mel krijgt geen leven niks. Twee worpen later zie ik er volger die een schot doet en kompleet naast mijn Kikker duikt… Mel smijt direct haar “Mellybait” richting de plek die ik aangeef en bam, hangen! 2-2 is de stand geworden. Ik leg haar rustig uit hoe je die beesten vast moet pakken en hoe je ze daarna weer terug in het water zet. Dat beest ga ik echt niet zo vasthouden hoor! Dat lukt nooit! Echt wel Mel, dat kan jij. Hup foto, filmpie en terug mag de vis weer. Een high-five en direct zegt ze, “Ik ga er nog wel één vangen want ik ga echt wel winnen…” Een worp of 5 later zie ik haar hengel weer dubbel gaan. Ze schreeuwt het uit. “Whahaha, ik heb er lekker weer één!!!” Hengeltje binnendraaien en rustig begin in het hele gebeuren te filmen terwijl ik naar haar toe trappel. Als ik even later de vis in de kieuw grijp, zie ik meteen dat dit een mooie vis is voor onze beginster ;-) Ik draag de vis netjes aan haar over en neem nog wat foto’s. Het is dus 3-2, in het voordeel van Melanie…
Met 79cm meteen een mooie vis voor de eerste keer snoekvissen. En hoe “gevaarlijk” ook, gewoon in de kieuwgreep… Topper!!
Het laatste kantje van dit kleine meertje haak ik onze belly’s aan elkaar. Mel vist nog rustig door terwijl ik ons langzaam naar de uitstapplaats toe trappel. Het blijft bij 5 vissen in deze korte sessie. Jajaja, ik weet het. Drie voor Melanie en maar twee voor mij…
We sluiten de dag af met een heerlijke bbq en de nodige drankjes. Morgen gaat het hele gezelschap weer naar huis. De vliegers moeten vroeg op pad. Wij rijders, kunnen rustig aan doen en rijden uiteindelijk rond 14:00 richting Göteborg om de boot terug te pakken. Het was een topweek met geweldige vangsten en veel gezelligheid. Ik zeg, “tot over twee maanden”. Dan mag ik gelukkig nogmaals naar Zweden voor de gezinsvakantie. En volgend jaar zijn we natuurlijk weer in het voorjaar terug voor ons nieuwe avontuur.
Mocht je een onvergetelijke en uitstekend verzorgde (vis)vakantie willen boeken in het mooie Zweden. Denk dan zeker ook aan www.sportfishingdalsland.com Neem contact op met Andy van Assema en ik weet zeker dat je een geweldige tijd zult hebben. Ik spreek uit ervaring!!
Vandaag wederom een geweldige dag op de Lofoten bij Nappstraumen, geen wind, volle zon en een geweldige, super, fantastische, te gekke en vooral spectaculaire visserij! Deze dag ging men voor groot, nog groter en het allergrootste, het doel was van elke soort een hele grote vis te vangen en dat is aardig gelukt.
Gisteren hadden we al geweldige vangsten met oa hele dikke koolvissen en schollen van 1,8kg, maar vandaag was het nog beter. Onze snelle 23,5 ft boten met 135pk motor, bracht ons snel naar de stekken.
Vandaag is er volop kabeljauw en koolvis gevangen van meer dan 10kg, met als uitschieters een koolvis van 14.1kg (122 cm), een kabeljauw van 21.7kg en 22.4kg en slot een dikke heilbot van 126cm !
Bij deze accommodatie Nappstraumen, bij de magische Lofoten in Noord Noorwegen, krijgt voor 1 dag een gratis visgids mee aan boord, die u meteen de beste stekken laat zien. Veel vissers vinden rijden te ver naar deze accommodatie, dus is vliegen een goede optie, Cordes Travel heeft als agent voor de SAS een speciaal contract, zodat hun sportvissers maar liefst 54kg bagage per persoon retour mee mag nemen.
Even voorstellen…
