De hagelstenen kletteren tegen de ramen van mijn kantoor en voor vanavond/vannacht verwacht het KNMI vorst. Prima weer om achter de computer te vissen en dat doe ik dit keer met groot aas. Ik heb in de loop der jaren nogal wat foto’s binnen gekregen van snoeken die zich vergrepen aan grote, soms te grote, prooivissen en andere wezens en vind dit zelf een van de leukste en ook meest interessante onderwerpen in deze serie. Lees verder “Nog meer vreemde snoe(k)shanen deel 7. Groot aas.”
Na het nogal bloedige artikel van de snoeken met tumoren en rode vlekken komt nu een categorie snoeshanen aan de beurt waarvan ik heel veel foto’s heb. Ik denk dat het komt omdat het meteen opvalt dat een snoek een gekke bek heeft als je hem gevangen hebt en wilt onthaken. Die afwijkingen aan of van de snoekenkop kunnen aangeboren zijn zoals bij de bekende mopskop. Maar helaas zorgt de snoekvisser zelf ook voor misvormingen aan onder- en bovenkaak. Lees verder “Nog meer vreemde snoe(k)shanen, gekke bekken trekken.”
Snoekbaarzen in de winter vanaf de kant is een mooie visserij. Maar er komt best wel wat bij kijken als je het goed wil doen. Albert Dekker bij velen bekend van het meerval vissen neemt je mee in zijn visserij op snoekbaars vanaf de kant. De volgende onderwerpen worden uitvoerig behandeld: 1.wintertijd, 2 stekkeuze, 3 materiaal, 4 montage, 5 aas keuzes, 6 verzorging en 7 tips.
Tekst en foto’s: Albert Dekker
De winter is weer aangebroken en de watertemperatuur is flink aan het zakken, tijd voor winter snoekbaars. Rond deze tijd zitten alle snoekbaarzen in de diepere wateren, ondiep ga je ze niet snel meer vinden. De snoekbaars volgt de scholen met aasvis die ook rond deze tijd naar de diepere wateren gaan. Waarom omdat op de diepere plekken de temperatuur vaak iets warmer is dan op ondiepe plekken. De snoekbaarzen blijven hangen onder de scholen met aasvis, en als ze honger hebben hoeven ze alleen maar een klein stukje te jagen. Op deze manier verspilt de snoekbaars weinig energie, want snoekbaarzen zijn lui in de winter.
De stek is van groot belang in de winter omdat je niet overal kan komen zoals met een boot. De meeste diepe kuilen op de rivier zijn vaak niet haalbaar vanaf de kant. Waar let je dan op ? Ik zelf vis het liefst in diepe vaarten plassen of kanalen die in verbinding staan met de rivier en diepte bevatten. Deze wateren bevatten altijd snoekbaars. Gemiddeld moet er toch wel snel 3 meter water of meer aanwezig zijn. Ik heb gemerkt in het verleden tijdens het snoekvissen dat grote snoekbaarzen net als snoeken in de winter totaal niet houden van harde stroming, dat wat juist in de zomer een must is. De snoekbaarzen die ik toen toevallig ving tijdens het snoeken waren allemaal mooie tot grote vissen. Toen was het tijd om er gericht op te gaan vissen, statisch met dood aas was de keuze.
Het materiaal dat gebruikt wordt moet niet al te zwaar zijn in verband met een paar dingen. De snoekbaars is heel wat voorzichtiger dan een snoek en zal met zwaar materiaal het aas heel snel weer loslaten.
We beginnen met de hengels. Hengels met een lengte van 3 meter tot 3.40 meter voldoet, in verband met uitgooien en drillen. Vaak is er wel riet aanwezig en met een lange hengel kan je vaak nog prima uitgooien. Ook voor de dril is het vaak makkelijk, er zijn altijd wel stenen of keien en met een langere hengel kan je er voor zorgen dat je lijn een stuk verder van de opstakels afblijft dan met een kortere hengel. Ook gooi je veel verder met een langere hengel. 2 lb tot 2.5 lb is meer dan genoeg er wordt toch met klein aas gevist.
Voor de molen gebruik ik zelf een 6000 uitvoering van goede kwaliteit. De hoofdlijn is 30 honderdste met een trekkracht van 10 kilo. ook is de lijn zinkend en onzichtbaar, snoekbaarzen hebben een goed zicht en zien alles.
We vissen statisch op snoekbaars dus een rodpot of grondsteunen zijn noodzakelijk. Optonics en pike-swingers mogen ook niet ontbreken. Zorg ook dat er bijna geen gewicht staat op de swinger anders laat de snoekbaars weer los in verband met weerstand. De aanbeet kan niet missen vaak een flinke fluiter.
Bij deze visserij vissen we met schuiflood omdat de snoekbaars niks mag voelen tijdens het opslokken van het aas. We pakken een schuifloodje van 50 gram en monteren deze op een wartel die schuiven we dan op de hoofdlijn. Dan komt er een kraaltje op de hoofdlijn om de knoop te beschermen. Dan knopen we weer een wartel aan de hoofdlijn. Aan de wartel maken we een stuk fluocarbon van 35 honderdste van 50 cm, 10 cm over voor de knoop.
Aan de fluocarbon komt een stukje staaldraad van 35 cm, het staaldraad moet wel soepel zijn en niet te dik. Er kan natuurlijk ook een snoek bijten. Dan kom aan het staaldraad een dreg maat 4 en een korte stinger maat 6. Vis je met stukjes vis dan is een enkele dreg voldoende.
Als aas gebruik ik het liefst zeevis. Ja, jullie hebben het goed gelezen zeevis. Ook is de snoekbaars net als de snoek gek op zeevis. Maar waarom vangen we tijdens het snoeken dan zo weinig snoekbaars? heel simpel we gebruiken vaak te groot aas. Hele makrelen grote voorns enz. Vaak laten de snoekbaarzen zo`n grote hap leggen. De truc is dus om te vissen met klein aas. Kleine sardien, spiering, makreel het werkt allemaal.
Probeer dat je aas niet groter is dan 10 cm, kleiner is zelfs nog beter. Als we uitgegooid hebben dan schieten we nog een paar stukjes vis rondom de stek, dit zal de geur vergroten en de vis vertrouwen geven als deze een stukje pakt en er gebeurt niks. Stukjes van 3 bij 3 cm is perfect, 5 stukjes per hengel is genoeg. Dan is het afwachten…
De verzorging van de snoekbaars in de winter is zeer belangrijk voor de vis, als we ze niet goed behandelen kunnen ze zelfs dood gaan of blind worden. Als eerste probeer de vis niet te hart te drillen als deze van grote diepte komt. [ De zwemblaas kan ontploffen of uit de keel komen] Als we de vis scheppen probeer je net al in het water te hebben vaak is deze bevroren en dat maakt het landen lastig. Als we de vis hebben gevangen leggen we haar altijd op een onthaakmat. Zorg ook dat de mat nat is en sneeuw vrij is.
Bij een bevroren ondergrond kan de vis blind worden als deze te lang op èèn kant legt. Na het onthaken is het belangrijk dat we de vis even terug doen in het water. Even in het schepnet of een sling is goed voor de vis, het water is vaak warmer dan op de kant. Dan kunnen we na 3 min even snel een foto maken en de vis weer snel terug zetten in het water. Als we het zo doen komt de vis er ongeschonden vanaf en kunnen we ze later weer in prima staat terug vangen.
Probeer het eens in het donker !!! Vaak werkt deze manier dan nog veel beter. Grote snoekbaarzen zijn vaak actief in het donker. Hebben ze je stek gevonden dan zijn er meerdere runs te verwachten.
Ik hoop met deze uitleg dat meer mensen dikke en grote snoekbaarzen gaan vangen in de winterperiode. Veel succes allemaal en wees zuinig op onze vissen en de natuur.
Wilt U meer informatie omtrent dit artikel dan kunt U altijd een mailtje sturen naar barbarian81@live.nl
Albert Dekker
Het moment dat de letter R weer in de maand komt, menig snoekvisser kijkt er naar uit. Bladeren die langzaam van groen na geel verkleuren. De thermokleding kan weer uit de kast. De aasvis begint zijn intreden te doen in de havens en de traditionele winterstekken. Kunstaas maakt plaats voor de welbekende dobbers met daaronder een doodaasvis.
Tekst en foto’s: Jelle Kalter
Lees verder “Hoe statisch doodaasvissen? – Deel 1 door Jelle Kalter”
De afgelopen dagen heb ik mijn tijd vooral verdaan met het scannen van dia’s waarop allerlei mooie, lelijke, zielige, gulzige, dode, tweekleurige, zieke, gebogen en dus gewoon afwijkende snoeken te zien waren. Het waren er zoveel dat ik meteen al met een luxe probleem zit: met welke categorie kan ik nu het beste beginnen?
Tekst en fotografie: Jan Eggers. Lees verder “Jan Eggers, nog meer vreemde snoe(k)shanen”
Één van de eerste serie artikelen op Roofvisweb zijn de artikelen van snoek legende Jan Eggers. Voor de lezers van Roofvisweb gaan we de deze schitterende serie artikelen herhalen. Het is een serie over verschillende soorten snoeken over heel de wereld. Lees verder “Jan Eggers, De Esox familie kent vele vreemde snoe(k)shanen”
Mei 2018 en wederom keren we terug naar het altijd schitterende Noorwegen. Voor de meeste in onze groep is het inmiddels alweer het 5de Noorse avontuur. Echter is het wel de eerste keer dat we de bescherming van de fjorden achter ons laten en voor een eiland op volle zee kiezen.
Tekst en Foto’s: Daniel vd Post
Het eiland Vega gelegen in de provincie Nordland en liggende net onder de Lofoten blijkt een schot in de roos! Een waar paradijs voor de (kayak)visser die van een uitdaging houd! Als je alleen al naar een waterkaart kijkt van de regio kun je niet anders dan enthousiast worden!
De keuze is op het schitterende eiland Vega gevallen welke trouwens op de Unesco lijst van wereld erfgoed staat. Het is een ruig eiland met een paar flinke bergen erop (windvangers) en waar je zeer makkelijk op vele plaatsen gemakkelijk te water kunt met de kayak. Ja, met de kayak! Dat heb je goed gelezen en Vega blijkt een ideaal kayak gebied!
Je hoeft hier niet ver te varen en het aantal stekken lijkt ontelbaar. (letterlijk) Door het feit dat er een paar hoge bergen opstaan kun je altijd wel een plek vinden waar je enigszins in de luwte kunt vissen. Met ons vijven (Thomas, Niek, Martin, Theo en mijn persoontje zijn we met twee auto’s richting Vega getrokken. Het is een lange rit (36 a 38 uur) maar zeker de moeite waard! Qua landschap is Noorwegen een plaatje en is het puur genieten.
Na aankomst in ons authentieke Noorse huisje. Worden de vijf Hobie Outback kayaks in gereedheid gebracht en kunnen we aan het avontuur beginnen. De eerste dagen staan eigenlijk ieder jaar in het teken van zoveel mogelijk water bevissen. Zodat we na een aantal sessies een idee krijgen van hoe en wat.
We zijn in onze groep allemaal wel avontuurlijk ingesteld en al gauw gaat ieder zijn eigen weg. Je bent immers je eigen kapitein en dat is één van de vele voordelen van het vissen vanuit een kayak. Waardoor we wijdverspreid een gebied bevissen en zodoende veel informatie verzamelen. Het is een tactiek die elk jaar goed blijkt te werken en waar we in de 2de week van ons verblijf van profiteren. Eerst oogsten en dan zaaien is de gedachte en dat moet ook wel als er zoveel is te ontdekken!
Eigenlijk ieder jaar dromen we ervan om een Heilbot te vangen met de kayak echter op een mini na verleden jaar wil dat nog niet lukken. Mede daardoor hebben we nu voor een locatie op zee gekozen met naast structuur ook veel zandbodems in de hoop dat we nu een betere kans hebben op een Heilbot. Kan nu al vertellen dat het met die Heilbot wel goed is gekomen!
Onze uitrusting (hengel/molen) vanuit de kayak is vele malen lichter dan de meeste bootvissers die Noorwegen aan doen. Dit komt mede door het feit dat we met de kayak de vis vaak ondieper zoeken dan dat de boten doen. En veel dichter bij de kant!! Blijft me verbazen dat veel boot gebruikers vaak denken ‘ik heb een boot dus moet eerst een half uur a uur varen’. Terwijl er soms op werpafstand vanaf de kant al bijvoorbeeld Heilbot zwemt!
Qua materiaal, spinhengels in de categorie 50 a 100 gram in combinatie met spinmolens in de 2500 a 3000 range is het gene wat we het meest hebben gebruikt. Plus één zwaardere hengel om het echte zware kunstaas zoals een Westin Crazy Daisy (300 gram) te kunnen vissen en dat is het eigenlijk wel!
De lichtere spinhengels tot 40 gram welke we in eerdere jaren in de fjorden wel vaak gebruikte hebben we nu nauwelijks gebruikt! Dat komt mede door dat de vis iets dieper zit (10 a 30 meter) waardoor we iets zwaarder kunstaas nodig hebben. Maar ook voor bijvoorbeeld de Pollak die zich nog weleens dood vecht op té licht materiaal en we nu meestal kunnen terug zetten in zijn element.
Wat voor mij verre weg de leukste manier is om de zoutte rovers te belagen is het werpend vissen met zacht kunstaas. Niet alleen kun je dan veel variëren met diepte en snelheid maar het blijkt ook een zeer effectieve methode. Je kunt op deze wijze prima de talrijke onderwaterbergjes bevissen op verschillende manieren.
Er boven op gooien en hem dan met de berg mee naar beneden laten vallen om hem vervolgens rustig binnen te vissen. (wel eerst ff de bodem voelen!) Maar je kunt ook naast de bergtop vissen en hem dan meer diagonaal langs de bergwand rustig omhoog vissen.
Je gooit dan meer richting de voet van zo’n bergje, laat hem tot de bodem afzinken (meestal 15 a 35 meter) en vist hem dan traag langs de bergrand weer terug omhoog. Dit gaat met de kayak echt perfect doordat je jezelf telkens ideaal kunt positioneren! Vaak zit er bij de voet van zo’n berg al vis in de vorm van Kabeljauw, Pollak maar ook Heilbot! Het terug vissen dient echt helemaal tot in het oppervlak te gebeuren daar de vis vaak lang volgt en pas laat tot een aanbeet overgaat. Heb dan ook meerdere Heilbotten op deze wijze gevangen met een aantal daarvan die pas in de laatste paar meter besluiten om je kunstaas te grijpen. Pollak zit vaak eerst aan je kunstaas te plukken en moet je even de tijd gunnen.
Steady blijven doordraaien blijkt vaak de truc en zal de Pollak doen te besluiten om in die laatste 5 a 10 meter echt toe te slaan. Je moet er dus goed bewust van zijn met welke vis je van doen hebt! Schat je dit verkeerd in zal je bijvoorbeeld een heilbot aanbeet missen! Of juist de Pollak veel te snel slaan waardoor deze vertrokken is, Bij Kabeljauw maakt het minder uit dat is niet echt de slimste om het zo maar eens uit te drukken.
Tijdens onze eerste paar dagen hebben we windstil weer wat vermoedelijk vrij uitzonderlijk is daar we toch echt op zee zitten. Als we de eerste dag een aantal uur aan het vissen zijn probeer ik een stek die eruit ziet als een mogelijke Pollak stek. Stijl taludje met dieper water ernaast en de andere zijde een ondiepte. Bij de eerste beste worp met een 42grams Sandy Andy van Westin haak ik in die bewuste ‘laatste paar meter’ een serieuze vis.
Hij/zij is zo weer beneden en zwemt dan rechtuit bij me weg, vreemd! ,Wat heb ik er nou aan hangen schiet het door mijn hoofd. Mijn 40 grams spinhengel met een 2500 spin molentje gevuld met 14/100 gevlochten draad met een 35/100 fluorocarbon leader en een klein zeebaars speldje staat hoepeltje krom! Niks in te brengen en denk…’nee hé, haak ik juist iets groot met een waarschijnlijk veeeels te lichte hengel’.
Tegen mijn verwachting in krijg ik het langzaam naar boven gepompt zonder dat het zich als teveel verzet., Met enige verbazing kijk ik in het heldere water een aantal meters naar beneden en zie zowaar een serieus grote Heilbot naar boven komen. Wel.., niet helemaal naar boven want zodra ze het beu is sprint ze in een zucht terug naar beneden.
Dit tafereel herhaalt zich meerdere malen en heb ondertussen Theo en Martin erbij geroepen dat er een heilbot aan de andere kant hangt. Als de Heilboot opnieuw aan het oppervlak ligt krijg ik assistentie van Theo die een gaf in de bek steekt. Dat word niet echt gewaardeerd en de pleuris breekt uit…Theo gelijk gedoucht maar de heilbot weet zich na 20 seconden toch te ontdoen van de gaf en sprint terug naar beneden.
Als ik haar weer terug naar boven heb gepompt, zie ik dat het kunstaas niet meer in maar aan de buitenkant van haar bek hangt… En waar ik voor vrees gebeurt ook.. ik zie haar een keer met de kop schudden en los is ze. Jammer, maar we hebben haar in ieder geval gezien!! En voorzichtige schatting is rond de 130 cm! Nog geen 5 minuten later haakt Theo op exact dezelfde plek er weer één.
Ook deze pakt een werpend aangeboden Sandy Andy in de laatste meters, echter deze vis zwemt de lijn al snel vast en weg is ze. We weten in ieder geval dat er Heilbot aanwezig is en dat word nog verder versterkt als s ’avonds blijkt dat Niek ook een grote heilbot naast de kayak heeft gehad die ook niet op de foto wilde.
Het tweede deel is volgende week te zien hier op Roofvisweb.nl!
Met vriendelijke groet, Daniel van der Post
Wilt U meer informatie of heeft U een vraag naar aanleiding van dit artikel of heeft U een vraag over het vissen vanuit een kajak dan kunt U altijd een mailtje sturen naar info@danielsfishingexperience.com
Aflevering 121 van Dé Roofvis is inmiddels bij de abonnees bezorgd en ligt ook te koop in de kiosk. De nieuwste editie kent een mooie variatie aan onderwerpen met kennis van zaken opgeschreven door tal van ervaren auteurs. Ditmaal met de primeur van een nieuw roofvisboek over Esox! en een interview daarover met onze auteur Michel Verlaak, en uitdagende lesstof van de Vistechnische Dienst.
Crankbaits
Die Vistechnische Dienst gaat dieper in op het gebruik van crankbaits en jerkbaits. Niet de jerkbaits zoals wij die kennen, maar zoals de Yanks het noemen bij slanke plugjes met een korte schoep, waarmee je veel meer kunt dan gewoon binnendraaien. En dat is soms nodig om luie roofvis tot een ‘reaction strike’ over te halen. Lees verder “Editie 121 van Dé Roofvis geland!”
