In het stukje over werpen met groot rubber heb ik het geregeld over taai rubber. Niet alle rubber is even taai en sterk en voor snoek is dat eigenlijk in de meeste gevallen wel wenselijk. Zeker als je er mee gaat werpen of trollen. Aan een dode hengel mag een stuk kunstaas wel redelijk slap zijn.
Tekst en foto’s, Frans Oomen
Koop je in de winkel een stuk rubber kunstaas dan kun je vaak van te voren al zien of het taai is of niet. Als de verpakking droog is aan de binnenzijde zoals je bij bijvoorbeeld een Suzy sucker van Shack attack of een Shadclone aantreft, dan heb je met taai en goed snoekbestendig rubber te maken. Veel goedkope Bulldawg imitaties bijvoorbeeld zitten kletsnat in de verpakking. Wat dat voor viezigheid is weet ik niet maar gezond lijkt het me allerminst en door de zachtheid is het geen lang leven toebedeeld. Ik denk dat het een soort weekmaker is op olie basis.
De Shadclone, is taai en goed dus snoekbestendig rubber!
Een paar jaar gelden kocht ik nog eens een hele doos vol met die Real Fish shads. Voldoende om een paar jaar vooruit te kunnen. Eens ik het pakket thuis kreeg kwam de chemische lucht me al te gemoed. En ja hoor, weer van die snotterige dingen. Daar moest wat aan gebeuren. In had al eerder gemerkt dat ze vreselijk afgeven als je ze ergens oplegt. Ik pakte er een aantal uit de doos en nam verschillende stukken papier om ze op te leggen. Gewone keuken rol, A4 printerpapier, bruin karton, grijs karton van een gebaksdoos en vloeipapier uit de slijterij.
Uitlekken…..
Na een dag checkte ik de mate waarin de olie uit de shads getrokken was. Het keuken papier waar ik het meest van verwacht had, bleek bijna niets opgenomen te hebben. Vermoedelijk maakte het door de structuur minder contact met het rubber. Het dunne vloeipapier uit de slijterij (waar je flessen drank in gerold worden) bleek het best te werken. A4 papier was iets beter als karton en van het karton was het grijze karton het best.
Na een paar weken liggen waarbij ik regelmatig het papier verving en de shads omdraaide bleken de shads een stukje taaier geworden te zijn. Nog niet zoals het vroeger was maar het begon er op te lijken. Met de hele winter nog voor me en nog een paar uit de oude voorraad besloot ik om de hele boel te drogen te leggen op A4 papier. Slijterij papier was beter geweest maar dan moet ik daar vaker komen om drank te kopen. Op zich geen punt maar op den duur krijg je daar weer andere problemen mee. Nu een paar maanden later zijn het mooie taaie shads geworden die een stuk beter bestand zijn tegen de tanden van de snoek.
Voor shads aan een dode hengel doe ik deze moeite allemaal niet. De gekende Fox shads hebben het niet nodig en de Wob shad van Spro is een redelijk goedkope shad dus dat hoeft ook niet.
Oh ja, laatste tip: zorg dat je onbedrukt papier neemt want de weekmakers lossen de drukinkt op waar door je shad smerig wordt.
En zo kwam het dan dat na aanschaf van een “tweede liefde”, ofwel nieuwe boot er gevist en getrailerd moest worden. Zoals met alle dingen die ik ooit eerder deed voor het eerst, VOL ERIN…tja zo ben ik nu eenmaal!!! Een vuurdoop kreeg mijn bootje Zaphod een weekend op het veluwemeer. De koppelplaten van mijn gezinswagen zijn me nog steeds dankbaar voor de helling in elburg.(pijn momentje) Een mooi weekend was dat met dito overnachting in het Veluwemeerpension bij Juul en Kees.
Tekst en foto’s, Koriander van den Ende
Noord of Zuidpool?
Dit smaakte naar meer en vanuit een soort van wanhoop gezien de vrieskou werd afgelopen zaterdag dan en een tweede sessie met de boot gepland. Als vader van bijna vier kids is het qua tijd schipperen, en het einde van het seizoen naderd ijzingwekkend snel. Avond ervoor nog heen en weer gebeld maar uiteindelijk zouden het Stef, Rick, Michel en ik zijn die deze dag het ruime sop zouden kiezen…….Kiezen????
Met..of zonder ijs.
Ja voor onze Kiezen was passender geweest.. Vooreerst de helling op polsmaten checken….Stef was me voor …Hij kon schaatsen….zonder grap… schaatsen… Zijn wijsheid (of Belgisch opportunisme) en overtuiging (lees gulle glimlach) bracht ons ertoe toch de boot te halen en richting Horst te vertrekken. Na een avondje …meer dan…voldoende innemen werden Rick en Michel gealarmeerd ook die kant uit te gaan. In mijn gedachten zag ik Stef al voor niks terug naar het thuisfront rijden en wetende dat dat belgie is, is opgeven geen optie. Verder zou het beter zijn…we wisten het zeker!!!
Ut giet oan!
Aangekomen bij Horst leek die haven mooi open. Netjes betaald voor het traileren vroeg Stef nog, is de vaargeul vrij??? Ja hoor…u kunt alle kanten op… u raad het al…GEEN kant op. Na een dramatisch epistel tijdens het traileren…ja lach maar auto stond in achteruit… konden we dan eindelijk de haven uit en het weid op…. Enkel na de havenmeester plechtig beloofd te hebben in de haven niet te vissen. De haven uitvarend leek ineens de haven de enige plek om überhaupt te vissen…simpelweg aangezien er gewoon geen doorgang was richting vaargeul….en ook tussen die mooie betonning was er niets dan kruiend ijs. We braken met twee boten een geultje richting vaargeul, daar waar deze voor zo’n 150 meter open lag. Mijn tweede vrouw leed pijn onder het gekraak. Het ijs was dik de grrrrr, goed te horen. Onze angst werd pijnlijk realiteit want alle stekken voor vandaag gepland konden we meteen wissen van het lijstje.
Heen en weer….heen en weer…en zucht…..nog een keer
Je weet toch je komt elkaar wel eens tegen bij het vissen, zo soms op drukke dagen, op drukke wateren,filevissen in sommige Friese wateren is daar zo’n voorbeeld dan. Nou beeld je in dat…maar dan met maar twee boten en dan over 150 meter heen en weer…heen en weer…en dan nog maar een keer. Het is hardcore bikkel Michel die dan toch een eerste aanslag op de hengel krijgt. God zij dank…er zit nog vis ook!!
Dan toch voor van de 0
Maar lange tijd blijft het bij deze ene vis. Niet veel later besluiten we de andere kant maar uit te gaan er lijkt daar ginder iets van open water te zijn, in elk geval iets meer vaargeul om uit te trollen. Ik ben blij, met Michel aan boord en de teller van de nul…menigmaal kijken we elkaar aan en mompelen dingen als….we ben d’r gek ook, compleet gestoord…terug gaan ??…koud… brrr .
Zet ze snel terug bij deze temperaturen!
Gestaag volgen we Rick (the leader) die met zijn white scratch het pad baant naar andere visgronden. Zo even die ander kant uit gevaren is het maat Michel die opnieuw een vis weet te verleiden. Inmiddels is de accu van de dieptemeter ermee opgehouden..en dus op de tast…zoals vroeguhhh. We menen te denken dat dit juist werkt onder deze omstandigheden,geen sounder signalen…. zou wat kunnen helpen. Voor het uitvallen van de Lowrance gaf het 0,2 als watertemperatuur.
Zo fijn de luwte en warmte.
En nu maar een stuk onbekend water afvissen. Het is ploeteren…. ploeteren …en nog eens ploeteren. Net op tijd wijst Rick ons op een mooi plekje aan de oever… We landen aan de rand van een strandje, verademing….ijspegels van de neus en …uit de wind?? Het is als landen op “the beach” op zo’n moment. Heerlijk, en terwijl we een ouderwets vuurtje maken doen we ons tegoed aan warme soep en uiteraard Worst!!
Michel lijkt wel een slush puppy
Even later gaan de bootjes weer te water en al snel trollen we verder langs de vaargeul. Hier wordt het Veluwemeer breder en meer open en te laat bemerk ik dat de wind fors is aangetrokken. Rick en Stef hadden de ommekeer reeds gemaakt maar het werden nog even spannende momenten voor mij en Michel. Flinke golven en ijzige sprays op de pakken.
Maar we vangen!
Terug in rustiger water besluiten we trollend terug te varen. De hoop op meer snoek was inmiddels al behoorlijk vervlogen. Ik besluit dan mijn nieuwe aasje eens uit te proberen. Ik had hem reeds sinds het eerdere weekend met de jongens bij het Veluwemeerpension maar gezwommen had ie nog niet.
En dan keert het tij. Mijn hengel lijkt vast te lopen, hele trage beet en dan blijkt toch een snoekje zich aan het aas vergrepen te hebben. Op dit strookje richting haven lijken ze dan toch te liggen. Achter elkaar is het prijs en ik verleid toch nog mooi 4 snoeken in dat laatste stukje.
De beloning!
Ook Stef en Rick weten nog een visje te vangen. De zaphod is dan al in de veilige haven teruggekeerd.
Hard werken wordt beloond!!
Eenmaal terug aan wal en de boten weer op de trailer realiseren we wat voor een halsbrekende, knettergekke toeren we vandaag weer hebben uitgehaald voor onze hobby. Ik ben de laatste die zegt : “ Dat nooit weer”. Maar de opmerking die terug thuis uit mijn mond rolt lijkt er verdacht veel op. Het was echt afzien. Mijn vrouw zei nog gekscherend…dat krijg je van vreemdgaan.
Vrieskou ja! Maar wel weer een verhaal te vertellen!
Het ijs breken met mijn tweede liefde, het was stoer, masculien….en gewoon heel erg koud. Ontzag krijg je ervan voor de natuur in al haar facetten.
Fish on!!! Maar eerst ontdooien;-)
Reageren op het artikel van Koriander van den Ende? Dat kan op ons Roofvisweb Forum.
Op het moment dat ik deze regels tik, weet ik nog niet hoeveel foto’s van snoeken met gekke bekken er in deel 5 geplaatst zullen worden. Ik heb er geloof ik 15 van een onderschrift voorzien en daar kan ik niets meer aan veranderen, Ik had er echter nog een paar met een vreemde bek over en daarvan zal ik er nog een paar in deze aflevering meenemen. Het middendeel laat ik nog een tijdje met rust want daar heb ik zoveel foto’s van dat er zeker twee afleveringen van gemaakt kunnen worden en dan blijft dus alleen de staart over en daar krijg ik dan deel 6 wel vol mee.
Tekst en foto’s, Jan eggers
Zomaar twee gezwellen in de bek.
Kaakbreuk, in- en uitwendige gezwellen en een uitgescheurde bovenkaak
Als ik met de kieuwgreep een snoek land, kijk ik eigenlijk min of meer automatisch in de bek van het dier. Een aantal keren per jaar zie je dan verrassingen in de vorm van een staart van een half verteerde grote prooivis, de staart met soms zelfs de pootje van een rat, mol of muis en ook al een paar keer een grote kikker. Maar als je tijdens het onthaken twee grote gezwellen tegen komt, schrik je een beetje en vraag je je af of de snoek er echt last van heeft. Het antwoord zullen we nooit weten al was het wel zo dat de conditie van deze snoek gewoon normaal was. Dat laatste was niet het geval bij de snoek waarvan ik 2 foto’s toegestuurd kreeg en een mail met nadere informatie.
Snoek met gebroken kaak 1e keer en 89 cm
Het ging hier om een snoek van 89 cm waarvan de onderkaak gebroken was en later, hoeveel later is onbekend, weer provisorisch aan elkaar gegroeid is. Een jaar later werd deze snoek op min of meer dezelfde stek weer gevangen maar bleek bij meting 2 cm korter, 87 cm dus te zijn. Wat verder duidelijk opviel was dat de conditie van deze “kruisbek” dit keer stukken slechter was. Je kon echt spreken van een snoek die op zijn retour was en daarna niet meer gevangen is.
Dezelfde snoek 1 jaar later, nu 87 cm en slechte conditie.
In de vorige aflevering noemde ik al het feit dat sommige gehaakte snoeken zichzelf verwonden door wild met hun kop heen en weer te slaan. Ook is er soms sprake van onkunde van de visser, een bepaalde onverschilligheid bij het onthaken of soms gewoon pech.
Een zeer gescheurde bovenkaak, oorzaak?
Bij de snoek van foto 4 weet ik niet precies hoe het kwam dat de bovenkaak zodanig gescheurd was dat een groot stuk nog maar aan een paar velletjes vast zat. De laatste foto van een vreemde bek laat een gezwollen oogkas zien en op de onderkant van het kieuwdeksel zien we ook nog een vreemde bulten. IK ben nog op zoek gegaan naar een mogelijke ziekte maar heb niets kunnen vinden, helaas.
Oogkas en dikke.. Dit is niet moeders mooiste en ik vermoed dat dit nog maar het beging van de ellende is.
Helemaal geen staart.
De staart van de snoek, en dan vooral in combinatie met de rugvin en anaal vin, maakt dat een snoek in een fractie van een seconde een zeer snel schot voorwaarts kan maken en zo zijn prooi kan arresteren. Maar ook snoeken zonder staart kunnen zonder veel problemen een prooivis vangen, getuige de goede conditie van enkele exemplaren waarvan ik foto’s heb.
Tiemo Koopman met staartloze Friese snoek.
De eerst staartloze snoek komt uit Friesland en ik kreeg de foto als een soort vriendendienst van Tiemo Koopman uit als ik me goed herinner Wolvega. Tiemo verzamelt Rapala J-13 pluggen en was op zoek naar zo’n plug in de combinatie fluo –oranje buik, fluo-geel rug gedeelte met groene strepen. Kenners hebben het dan over de JE kleuren omdat deze plug in een Jan Eggers Selection kit zat voor snoek. Ik geloof dat de pluggen uit deze kits behoorlijk gezocht worden door verzamelaars want regelmatig krijg ik brieven en mails met de vraag of ze nog te koop zijn. Dan verwijs ik deze mensen naar Marktplaats en eBay want ik heb zelf niks meer. Maar goed, ik had nu gezien dat snoeken zonder staart bestaan en groter kunnen groeien.
Klaas Kuin met staartloze snoek
Een paar jaar later vertelde vismaat Peter Nan dat we ook in West-Friesland snoekloze staarten hebben. Klaas Kuin, lid van het roemruchte snoekclubje “Het Onderlijntje” ving in een klein slootje bij Wognum ook zo’n vreemd exemplaar, nam er foto’s van en zette hem terug. Met als resultaat dat deze snoek een of twee jaar later opnieuw in dat slootje werd gevangen en er nog steeds zeer gezond uit zag. Ik geloof niet dat deze staartloze leden van de Esox familie, ik zag n.l. ooit in een Amerikaans blad en soortgelijke foto van een musky, een ziekte onder de schubben hebben. Ik vermoed dat ze zonder staart uit het eitje gekomen zijn of heel misschien dat op jonge leeftijd de staart is afgebeten of misschien door een schroef van een buitenboordmotor gekortwiekt is. Wie het weet, mag het me vertellen.
Snoek met Fin rot = vin rot
Heeft het een met het andere te maken?
Verder research naar mogelijke ziektes met staart of vinnen, leverde een ziekte me de naam vin rot op. Ik heb een foto van een snoek met een rottend gat in een anaal vin gevonden en vermoed ook dat de snoek met een bloedende rode staart, of wat daar van over is, aan deze ziekte, die door verschillende bacteriën veroorzaakt kan worden, lijdt. Al met al geen smakelijk gezicht en ik weet nog goed hoe de bloeddruppels uit de staart voor een smeer bende in de boot zorgde.
Er is nog een randje staart over maar toch in goede conditie.
Ik weet niet of dat wegrotten van staart en vinnen snel gaat en of het dodelijk is voor de snoek. Ik vraag me daarom ook af of het mogelijk is dat deze ziekte stopt als de staart min of meer is verdwenen en je dan een soort gekortwiekte staart overhoudt zoals op de laatste staartfoto’s.
Deze snoek heeft een extra lange anaal vin gevangen door Thijs vd Sanden. De rest van de staart bij deze snoek uit Wervershoof is weggerot.Hij heeft nog maar een halve staart over.
Soms zie je nog wel eens snoeken die een rode, bloeddoorlopen staart hebben als gevolg van te lang uit het water zijn, en dan vooral in de zomer, bij het maken van foto’s. Dat is trouwens in de winter bij temperaturen onder nul ook snel het geval en ik heb er een foto’s van de staart van een snoek vol stress bijgedaan. Die snoek werd tijdens een filmsessie ijsvissen in Canada gevangen en werd continu met ijskoud water begoten om te voorkomen dat de slijmhuid bevroor bij 15 graden onder nul.
Het bloed bleef uit deze staart druppelen.Deze snoek kwam uit een gat in het ijs en vande stress en koude werd de staart rood doorbloed.
De laatste foto’s van snoekstaarten zijn weer heel anders van ze laten een staart zien kort voordat deze verdwijnt in de flexibele slokdarm van een aalscholver. Er komen er hier in West-Friesland steeds meer, een direct gevolg van de grote concentratie aalscholvers die broeden op het kunstmatige eiland De Kreupel in het IJsselmeer net buiten Andijk en Medemblik. Ik heb al een paar keer meegemaakt hoe een zwarte zwerm van een paar duizend van die aalscholvers georganiseerd een paar plassen en groot kanaal bevisten. Wat mij betreft mogen ze vogelvrij verklaard worden.
Van mij mogen ze er in stikken.
Tot zover deze zesde bijdrage en nog steeds is feed back welkom,
Jan Eggers
Reageren op het artikel van Jan Eggers? Dat kan gratis op ons Roofvisweb Forum.
Vanaf vrijdag 15 maart zal het nieuwste nummer van het verenigingsblad “Snoekerijen” van de Snoekstudiegroep weer bij haar leden in de bus vallen. Nummer 113 heeft een flinke facelift ondergaan. Zowel de cover als ook de inhoud van het blad heeft qua vormgeving een behoorlijke metamorfose door gemaakt.
Natuurlijk zijn een aantal vaste waarden in het blad gebleven, maar er zijn ook nieuwe zaken bij gekomen. Zo staat er vanaf nu elk nummer een column in het blad die – al dan niet actuele zaken – op de korrel neemt. Verder treft u in deze uitgave onder andere een prachtig artikel over de groei en bezettingsgraad van snoek, een artikel met mooie foto’s van een gezinsvakantie in Zweden en een stukje “ontrafeling” over hoofdlijnen. Maar natuurlijk staat er meer in dit nummer en natuurlijk ontbreken ook berichten van het bestuur, de SNB-Praktijkdagen en last but not least, de uitnodiging voor onze jaarlijkse ledenvergadering niet in deze uitgave.
Door mee te doen met onze Like and Win Actie op Facebook maakt iedereen die zijn gegevens invult kans om op dit geweldig mooie park een hengeltje uit te gooien. Of men nu vist op Karper, Witvis of Roofvis, iedereen is hier op zijn of haar plek.
Het Viswater op het park is de afgelopen jaren voorzien van een geweldig visbestand. Kleine karpertjes vangen aan de methodfeeder. Lappen van Brasems, metersnoeken en snoekbaarzen. Zelfs forellen zwemmen hier hun rondjes. De grootste gevangen karpers zitten tegen de 20 kilo aan.
Meedoen, hoe?
Klik op onderstaande afbeelding en volg eenvoudig de stappen. De Actie loopt tot de opening van onze nieuwe winkel aan de Bruchterweg te Hardenberg.
Voor meer info kunt u bellen met ons op: 0523-682740 of mailen naar info@rixhengelsport.nl
Dropshotten is mega populair en niet onterecht. De gevoelige manier van vissen door het directe contact met het kunstaas maken het extra spannend. Wat dat betreft lijkt het wel een beetje op vliegvissen, bij beide methoden voel je elk knabbeltje aan je aasje en elke rake aanbeet voel je direct contact met de vis zonder dat daar nog het gewicht van lood tussen zit. Voor mij als vliegvisser die ook graag eens met de werphengel vist een geweldige manier van vissen.
Tekst en foto’s: Olle Bulder
Nog leuker is het dat ik het vliegbinden ,wat ik dus al veel doe, ook voor het dropshotten perfect kan toepassen. Zeg nou zelf wat is er nou leuker dan je visjes vangen met zelf gemaakt aas?
Materialen lijst:
Matzuo Sickle 2/0 haak.
Textreme G-Strong binddraad, fluo pink.
Magnum rabbit zonker, hier barred pink.
Crosscut rabbit zonker, hier zwart.
Loctite secondenlijm.
Clear Cure Goo UV epoxy
3D oogjes, niet groter dan 9mm.
Stap 1:
Steek de Matzuo Sickle een cm of drie van het eind door de huid.
Zorg dat de haren op de huid naar achteren wijzen.
Stap 2:
Zet de haak in je Vise, het scheelt een stuk als je zoals ik een roterende Vise hebt. Zet hem op de kop zodat je de bovenkant van de haakbocht klemt. Nu heb je alle ruimte om te werken.
Stap 3:
Schuif de zonkerstrip iets omhoog zodat je goed je draad op kunt zetten, stop een paar mm voor de haakbocht.
Stap 4:
Neem de zonker strip tussen je vingers en strijk de haren goed uit elkaar. Vouw met duim en wijsvinger de huid goed om de haaksteel heen. Dit helpt de “staart” goed naar achteren te staan. Leg een paar strakke wikkelingen over de zonkerstrip zodat hij goed gefixeerd zit.
Stap 5:
Sla de zonker terug en wikkel verder over de haaksteel tot ongeveer 2/3e van de haaksteel. Ik doe zelf altijd een klein beetje Locitie secondenlijm op de draad basis om de zonker op vast te lijmen.
Stap 6:
Wikkel de zonker nu in twee slagen naar het punt op 2/3e van de haaksteel. Let goed op dat je de haren niet door de Loctite trekt want dan word het een zooitje. Als je de zonker met de haren in de juiste richting (naar achteren) hebt ingebonden heb je dit probleem al bijna niet.
Stap 7:
Zet de zonker vast en precies op die plek zet je ook de smaller crosscut zonker op.
Stap 8:
Maak met je draad een mooi tapse basis om je smalle zonker over naar voren te wikkelen.
Stap 9:
Leg met de smaller zonker ook twee wikkelingen en bind deze af. Let op dat je niet het verticale gedeelte van de haak op gaat. Bind af met een whipfinish.
Stap 10:
Ik vind oogjes zelf altijd belangrijk en niet alleen voor de vis :-). Let op ik doe alleen wat lijm achter het oog gedeelte waar hij de draad raakt. Waar het oog de haren van de zonker raakt doe ik geen extra lijm.
Stap 11:
Ik werk de ogen af met een UV epoxy (bijv: Clear Cure Goo). Het helpt de duurzaamheid te verbeteren maar geeft ook net even een beetje gewicht aan het kopje en dit komt de actie ten goede. Doe dit voorzichtig dat je alleen de resin op de oogjes en draad hebt en niet in de zonker haren. Klinkt lastig maar het valt echt wel mee. Je dropshot streamertje is nu klaar voor gebruik.
Ik knoop hem gewoon met het verticale gedeelte van de haaksteel aan een stuk fluorocarbon welke ik dan tussen mijn hoofdlijn en dropshot loodje heb. Werkt perfect!
Zomaar een winterse dag in 2013… Drie sportvissers doen waar sportvissers van houden: in alle rust aan het water vertoeven en zo nu en dan een visje vangen. Twee van hen zijn verwoede snoekbaarsvissers met kunstaas, eentje is een witvisser en heeft het met zijn feederhengel op brasem gemunt. In de namiddag wordt de stilte bruusk verstoord: er komt een vrachtwagen aangebulderd over het smalle landweggetje…
Vier heren gooien twee boten in het water en zijn in de weer met kuipen, touwen en netten en beginnen aan de arbeid. Het is weer zover: het gehele visbestand van dit putje moet worden gevangen en weggesleept. De witvisser gaat kijken wanneer deze mannen hun vangst aan wal brengen: alles wordt in de emmers gegooid – witvis en roofvis, maats en ondermaats, klaar voor de paai of niet (jaja, dit drama speelt zich begin maart af – net voor de paai van de snoekbaars!). Eén meerval van net geen meter wordt achteloos aan de kant gegooid om er te liggen creperen. Wanneer de sportvisser foto’s neemt, wordt hem dreigend te verstaan gegeven dat hij daar maar beter mee kan ophouden. De vrachtwagen voert de vissen weg. De boten en netten blijven aan het water liggen; de volgende dag moet de andere helft van het water er blijkbaar ook aan geloven.
Helaas zullen veel winteractieve sportvissers dit scenario wel herkennen. Elke winter worden talloze plassen die in verbinding staan met de grote Nederlandse rivieren meermaals leeg getrokken door beroepsvissers. Op zich is daar niet veel tegen te doen: doorgaans hebben deze lieden de daarvoor benodigde schubvisrechten en zijn de papieren ook verder in orde. Maar in dit geval zijn ze overduidelijk de wet aan het overtreden: ze hebben een vissoort gedood waarvoor het gehele jaar door een meeneemverbod geldt, ook voor beroepsvissers (meerval) en ze houden zich overduidelijk niet aan de in Nederland geldende wettelijke minimummaten.
De drie sportvissers en de mensen aan wie ze hun verhaal doen, zijn dan ook boos en verontwaardigd, heel boos. Ze gaan op oorlogspad en lichten dezelfde dag Sportvisserij Nederland in Bilthoven in en via hen ook de BOA’s in het betreffende gebied. En zie: de volgende ochtend krijgen de nettenvissers twee BOA’s op bezoek. Die stellen vast dat ze in het bezit zijn van 21 ondermaatse snoekbaarzen en één ondermaatse baars en maken proces verbaal op. Hun handelen wordt daarbij beschouwd als een ‘economisch delict’, wat betekent dat een en ander niet ter plekke wordt afgedaan met een bekeuring, maar dat de overtreders voor de rechter zullen moeten verschijnen.
Het is op het moment van schrijven nog onbekend wat die rechtszaak zal opleveren. De vissers zullen zeker beweren dat ze hun buit nog wilden sorteren – wat zeer onwaarschijnlijk was, want de dag ervoor hadden ze geen enkel moment ook maar iets teruggezet. De sportvissers stellen de foto’s van de meerval en alles wat ze ter plaatse signaleerden ter beschikking. En nu is het wachten op het oordeel van de rechter…
Ger van Hout – coördinator van BOA’s in midden-Nederland was zo goed om een paar prangende vragen te willen beantwoorden, die alle sportvissers met een hart voor de goede zaak bezig houden.
“Wat moeten sportvissers precies doen als ze iemand bezig zien met verdachte praktijken? Wat gebeurt er als jullie een melding binnenkrijgen?”
1. Allereerst is het van belang om goed te observeren. Wat zie je precies? Dus niet wat denk je te zien maar wat zie je écht. Trek niet te snel conclusies, want vaak hebben beroepsvissers schubvisrechten. Zij mogen echter, evenmin als sportvissers, ondermaatse of beschermde vissen meenemen of doden.
2. Probeer indien mogelijk foto’s te maken, maar ga agressiviteit uit de weg.
3. Noteer auto’s die er bij betrokken zijn: merk, kleur en kenteken.
4. Tel goed na hoeveel personen erbij betrokken zijn.
5. Indien je ziet dat stroperstuigen worden uitgezet, blijf dan op afstand en bel als je uit het zicht bent met 0031-(0)653283873. We kunnen dan mogelijk gaan posten. Zie je echter dat stroperstuigen worden gelicht, bel dan direct met datzelfde nummer. Dan is onmiddellijk handelen immers noodzakelijk. Ga nooit zelf als politieagent optreden. Veiligheid gaat voor alles!
Het is opvallend dat wij eigenlijk vrijwel nooit meldingen van sportvissers binnenkrijgen. Als het echter toch gebeurt, proberen we de locatie goed in beeld te krijgen en doen we een poging om daar een boa naar toe te sturen. Dit zal helaas niet altijd lukken omdat de boa’s van de federatie ook vrijwilligers zijn die een normale baan hebben. Met degelijke informatie en een goede motivatie komen we echter een heel eind denk ik.”
De laatste maand van het seizoen, voor de meesten van ons een tijd om nog een paar keer achter de groenjassen aan te gaan. Voordat het lange wachten begint nog even de kop in de wind en het kunstaas lekker uitlaten. Er zijn natuurlijk altijd van die gelukkigen die in de gesloten tijd een uitstapje maken naar het buitenland, Zweden en Ierland zijn bestemmingen die erg in trek zijn. Prachtige natuur en mooie visserij kun je daar hebben als de meesten van ons vol ongeduld naar de kalender kijken in ons eigen kikkerlandje!
Tekst en foto’s: Hilco van Nuil
Prachtige gebieden in eigen land, waar je mooie visserij kunt hebben!
Maar goed, even over de visserij in maart in ons eigen land. Je kunt echt nog hele goede aantallen scoren in deze periode, echter komt het wel aan om heel excact op de juiste plaats te vissen, Zodra de temperatuur overdag naar een graad of 6 gaat en de nachtvorsten verdwenen zijn, gaat het hele zooitje ongeregeld richting de parenclub. (heb het uiteraard over de snoeken)!!
Laat de natuur zijn gang gaan!
De snoek paait het liefst op een plek waar ze een diepte hebben van 40 tot 60 cm. en waar veel plantenresten en of riet aanwezig is. Hier kunnen ze rustig kuit schieten en zullen de eitjes zich makkelijk hechten om zodoende voor een volgende generatie van snoekeljoekels te zorgen. Zodra deze paai in volle gang is kun je goede vangsten wel vergeten en je moet je afvragen of je ze nu eigenlijk wel lastig moet gaan vallen! Onze wet voor de gesloten tijd is een beetje een papieren leeuw als je het mij vraagt. De natuur heeft niks met wetten te maken en in de afgelopen seizoenen waren ze door hoge temperaturen in de laatste 2 weken van maart al in de paai! Zodra ik dit festijn dan ook zie gebeuren is het voor mij tijd om de mad rat met vakantie te sturen…
Mooie sport op ondiep water!
Echter in de window die je hebt van koud naar opwarming kun je nog je slag slaan. De snoeken trekken in deze periode van het diepe naar het ondiepe en vandaar, als de omstandigheden rijp zijn, naar het hele ondiepe. Vaak zie je al dat de snoek zich een beetje verzameld op de uitgangen van de winterstekken en vandaar uit steeds ondieper gaan. Als je in staat bent om met deze trek mee te vissen dan zit je eigenlijk altijd op de snoek en is vangen een garantie. Want ze willen nog graag wat grote brokken voedsel tot zich nemen voor het grote feest, waarin eten geen rol meer speelt, gaat beginnen!
Ook grote dames zijn nog op zoek naar een snack in deze tijd!
Ikzelf zoek voor stekken altijd naar het volgende: doorvaarten van de winterstekken zoals havens en bebouwing en begin deze vanaf eind februari af te vissen. Zolang ik daar nog vang blijf ik op deze stekken vissen, de waterdiepte is dan meestal 2 tot 3 meter. Zodra de vangsten daar teruglopen ga ik op zoek naar de snoeken op vaarten tot 1,5 meter diepte. Dit herhaal ik net zolang tot ik ze vang in de aantallen op 80 cm. water. Zodra daar ook de vangsten terugvallen is het voor mij einde verhaal, dan zijn ze waar ze zijn moeten om voor het nageslacht te zorgen. Heb dan respect voor de natuur en wacht tot zij zich weer melden voor een nieuw seizoen in juni voor een prachtig jaar Fish On!!
Zet ze snel terug want de paai wacht!
Tot slot wil ik graag nog even ingaan op welk kunstaas het beste voor mij werkt in deze periode. Waar in de koude dagen kunstaas uit 1 stuk het beste werkt, zijn het nu juist de driedelige pluggen die de beste vangsten voor mij geven. Bijvoorbeeld de pike fighter triple en de savage gears 4play met felle kleuren en redelijk snel gevist. Zowel werpend als trollend triggeren deze de vis om nog snel een snack te nemen voor onderweg! Ook grote bewegelijke shads op een lichte loodkop doen het werpend erg goed bij mij in deze periode, twichend gevist zodat ze veel beweging geven is eigenlijk altijd vangstgarantie!
Mooie metersnoeken op 3delige pluggen!
Veel plezier nog in de laatste weken en wens jullie veel Fish On!!!!!
Greets Hilco
Ook een keer vissen op snoek met Hilco? Klik op de afbeelding.
Reageren op het artikel van Hilco van Nuil? Dat kan op ons Roofvisweb Forum.
Hengel: Ultro n Jigging Specialist 275 cm 7g-24g. Molen: Ultron 2500 Pro.
Vlijm scherp en oersterk zijn ze. Ik heb het natuurlijk over de ronde jigkoppen van Fox Rage.
Tekst en foto’s: Michael Stalenhoef/Fox Rage
Zander Pro Shad Black N Lime 10 cm.
Naast de 2 eerder genoemde kernmerken, hebben deze jigkoppen nog een ander vernuftig iets meegekregen vanuit de tekenkamer, namelijk een “pin” die gemaakt is om het rubber goed op de haaksteel vast te kunnen houden.
Als het rubber over de haak van de jigkop is geschoven blijft deze perfect zitten. Hierdoor is het lijmen van het rubber “op” de jigkop overbodig geworden.
Legend Lemon Tiger 15 cm.
Verkrijgbaar in 6 verschillende maathaken en met gewichten van 5 tot 50 gram.
Woensdag 27 februari was het dan, na jaren, eindelijk weer eens zover. Een vissessie met Hans vd Brink van Roofvisaas.nlAltijd leuk om weer eens op pad te gaan met ‘oude’ maten! Afgesproken werd dat we een sessie zouden doen met dood aas. Statisch vissen op snoek! Mijn vaste vismaat en tevens schoonvader moest er hard om lachen! Ga jij, degene die altijd loopt te z**ken op de ‘luie’ piepervissers nu zelf achter de piepers liggen met een zak chips en bier? Het bier en de chips heb ik uiteraard genuanceerd, maar ik moest wel erkennen dat ik inderdaad een statische vissessie zou ondergaan.
Tekst en foto’s: Michel Struve.
Ik vis zelf al een jaar of 15 zeer actief op de roofvis vanuit de boot en vanaf de kant. In de meeste gevallen is dit op snoekbaars met shads en dropshot en soms met de penhengel met een dode aasvis. Het statisch vissen met dode aasvissen en dan zeker met de zoute rakkers, was voor mij volkomen nieuw. Leuk en interessant uiteraard! Ik ging de sessie in met het idee dat het in elk geval gezellig is om lekker bij te ouwehoeren en iedere aanbeet als mooi meegenomen zou beschouwen. De vangsten zijn namelijk alles behalve goed te noemen de laatste tijd. Het intrede en vooral het aanhouden van de vorst in combinatie met een hogedrukgebied, zijn op papier nu niet de beste ingrediënten om vis te vangen. Tel daarbij de snijdende noordoostenwind (die volgens vriend Paulusma niet harder dan 3 bft zou zijn, ahum!) op en je weet het wel…
Michels’bak!
Er werd gekozen voor een groot water met wat strategische plekken om te bevissen. In tegenstelling tot wat ik gewend ben bij mijn eigen visserij duurde het toch een minuut of 30 voordat de vier hengels beaasd en wel op de uitvoerig uitgekozen stekken lagen. Even herinner ik mij weer waarom ik destijds mijn rodpod, swingers en karperstokken verkocht had. Wat een gedoe allemaal om dat op te bouwen! Wat een weelde om in het voorjaar te vissen met een penghengeltje! Auto uit, tasje en stoeltje mee, hengeltje over de schouder, even lopen naar de stek, maïskorreltjes op de hair en zitten. Ach, ik had geen reden tot klagen, werd prima verzorgd en Hans verzorgde de opbouw tot in de puntjes. Als aas werd gekozen voor een gemixt zeebanket in combinatie met een zoetwatermix van schitterend verse aasvissen van Roofvisaas.nl Een hengel beaasd met een mooie blank voorn, de ander beaasd met een schitterende makreel en twee stuks met een behoorlijke spiering. Stuk voor stuk mooie verse vissen met heldere vinnen en ogen. Langzaam aan groeide het vertrouwen bij mij dat er misschien wel een vis verleid kon worden in een aanbeet. Voerbootje wordt tevoorschijn gehaald en de lijnen worden stuk voor stuk vakkundig uitgevaren. In mijzelf moet ik lachen met de afstandsbediening van de voerboot in mijn handen. Ja daar sta je dan ‘meneer de ik heb niets met piepers en voerboten’. Stiekem is het varen van zo een bootje best geinig en met de geïntegreerde transducer van de visvinder ook verdomd makkelijk! Mooi spulletje, moet ik dus gewoon erkennen.
Nadat korte tijd in de snijdend koude wind te hebben gestaan, komt een van de beetverklikkers tot leven. Er klinken een aantal piepen achter elkaar. “Hey, da`s een aanbeet, kan niet anders” hoor ik Hans zeggen. Wachtend op de volgende reeks van piepen gebeurt er gek genoeg niets meer. Vreemd, wellicht een voorzichtige snoekbaars of gewoon een argwanende snoek die het aas vrij snel weer los heeft gelaten. In de volgende anderhalf uur horen en zien we niets meer. Hans gaf aan dat het verstandig was te verkassen naar een stek even verderop. Op deze plek schommelt de diepte tussen een meter kort onder de kant tot een kleine zes meter diepte verder weg. Erg grillige bodem met mooie taluds. Twee lijnen worden uitgevaren met de voerboot en twee lijnen worden uitgeworpen. De vis zit mooi stevig op de takels, die er erg netjes uitzien. Prima systeem op ’t oog. Ik herinner mij de uitspraak van Hans eerder die ochtend waarin hij zei dat hier verschillende korte aasperiodes zijn over de dag. Ik weet vanuit de snoekbaarsvisserij dat het vaak afhangt van bijtperioden die je dag kunnen maken of breken. Ben je op het juiste tijdstip op de juiste stek, ben je spekkoper. Mis je de boot, heb je pech en vang je aanzienlijk minder of helemaal niets. Bij snoekvissen geldt dit dus kennelijk ook?!
Even voor half twaalf gaat de pieper af. “Eén piep is niets maar ‘piep-piep’ moet je scherp maken” hoor ik Hans zeggen. Na de eerste serie piepen haalt Hans de hengel uit de steun en geeft hij lijn. De spiering lijkt te zijn gegrepen! Inderdaad, de lijn wordt van de spoel gehaald en de vis aan de andere kant zwemt met de aasvis weg. Da`s toch wel erg spannend moet ik erkennen. Na een aantal seconden draait Hans de lijn strak. “En, vis??” vraag ik hem. “Ja, hangen!” hoor ik Hans zeggen. Top! “K*t het schepnet!” Door al het geouwehoer zijn we kits vergeten het schepnet in orde te maken. Ik schuif vlot de delen in elkaar en steek het net naast Hans in het water. Verrassend snel komt er een mooie snoek boven water. Veel weerstand bood de vis niet. Het water is dan ook f*cking . Beiden gokken we de lengte van de vis. Hans dacht aan een begin negentiger en ik zeg op de bonnefooi: “96!”. Eenmaal in het net en op de mat een mooie stevige maar slanke snoek van 97 cm. Werkelijk puntgave vis die in de ogen van Hans wat slank is. Ik geef aan dat dit voor mijn begrippen een hele stevige snoek is. De snoeken die ik als bijvangst heb gepakt tijdens het verticalen, zijn dan weliswaar soms langer dan deze, maar zeker niet dikker. De rivier vraagt meer fysieke inspanning van de vis doordat de stroming harder is dan op de meeste plassen en vaarten in Nederland. Na enkele foto`s te hebben gemaakt wordt de snoek met uiterste voorzichtigheid weer teruggeschoven in haar habitat. Schitterend gezicht, een mooie klap met de staart als afscheid en nummer 1 is feit!
Eerste vis is binnen….
“Maakt niet uit welke hengel gaat, de volgende aanbeet is voor jou Mich!” zegt Hans. Mijn dag was al geslaagd, het vangen van die ene mooie snoek zag ik bij deze ongunstige omstandigheden al als pure winst. Toch hoop je op een volgende aanbeet en ben je een stuk scherper na het vangen van de eerste vis. De volgende aanbeet liet echter niet lang op zich wachten. Na een aantal piepen achter elkaar en op aanwijzing van Hans de hengel uit de steun gehaald. De lijn wordt van de spoel gezwommen. Een ding is zeker, de aasvis is gepakt en de snoek zwemt ermee weg, dacht ik bij mezelf. “Lijn strak draaien, slaan is niet nodig”, zegt Hans. Zo gezegd zo gedaan, draai ik rustig de hengel krom. Ik voel direct een behoorlijke weerstand. “Hangen, Hans”! Een mooie zware vis gaat de strijd aan. De hengel gaat mooi krom en de weerstand lijkt wat groter dan bij de eerste. Na een aantal minuten en een wat spannende dril verschijnt er een dikke dame aan de oppervlakte. “Dit is een meter plus, 100%”, hoor ik Hans zeggen. “Kijk, dit is pas een dikke, maar voor ons gemiddelde snoek die je vangt op dood aas”. Verbaasd kijk ik hem aan en zeg in alle eerlijkheid dat ik nog nooit zo een dikke snoek heb gevangen. Ik schat de vis op 110 cm, puur vanwege haar gewicht. Meting bracht uitsluitsel. De vis mat 105 cm, maar haar omvang maakte dit meer dan goed! Schitterende zware snoekdame, wederom perfect gehaakt in de hoek van de bek. Na een aantal foto`s mocht ook deze vis weer even bijkomen, om met een kleine slag met de staart weg te zwemmen. Geweldig! Allebei een vis mogen landen onder barre omstandigheden en een supergezellige dag gehad.
Niet lang na het vangen van de snoekdame, kon ik het toch niet laten. Eerlijk geef ik toe dat het statisch vissen met dood aas wel erg leuk vind en geef ik aan overstag te zijn. Het kan niet uitblijven dat ik een set aanschaf voor mezelf. Ik had het op voorhand niet gedacht maar mijn collectie (die toch al niet zo zuinig is) zal worden uitgebreid met het nodige materiaal. In mijn hoofd heb ik al een aantal stekken uitgezet. Een daarvan wordt een gezamenlijk project van Hans en mijzelf. Op een uitgestrekt water dat wij beide goed kennen, liggen zeer grote snoekdames te wachten, die te verleiden moeten zijn met een mooie verse spiering of makreel van Roofvisaas.nl Hans bedankt voor de topdag en de verzorging, gaan we snel nog eens doen!
