Het is al weer een hele tijd geleden dat ik nog eens een stuk voor Roofvisweb geschreven heb. Voorheen schreef ik graag een stukje als ik daar zin in had. Zowel over roofvis als over karper. De winkel waar ik voor viste (Hengelsport De Kock) sloot recent zijn deuren en dus had ik even wat meer rust. Dat vond ik ook wel weer fijn op zich.
Tekst en Foto’s: Frans Oomen
Gaandeweg kwam ik er achter dat ik toch wel graag wat wilde schrijven en dus heb ik met Frank van Vliet weer eens contact opgenomen. Dat contact was als vanouds. Alsof we elkaar vorige week nog gesproken hebben.
Ik liep dus al een tijdje te denken weer eens wat over kunstaas te schrijven. Wat zou ik nu zelf weer eens graag willen lezen? In het verleden deed ik voor Roofvisweb enkele reviews over onder andere de Llungen Nutbuster, Big fork Sandcat, Joe Bucher pluggen en de ERC hellhound.
Kunstaas dat zich voor mij in elk geval goed bewezen heeft. De reacties daarop waren eigenlijk altijd positief en omdat ik nog wel wat meer kunstaas heb liggen waar ik wat over kan vertellen lijkt me dat een mooi vertrekpunt voor een serietje artikels.
Eerst en vooral ga ik me beperken tot snoekkunstaas. De reden is dat ik eigenlijk vooral snoekvisser ben en me niet geplaatst voel om over andere technieken veel te vertellen. Snoekvissen in zijn breedste vorm, van polder tot groot water. Wel zal ik eens af en toe een crank of twitch baitje bespreken want ook dat is een visserij die ik nog wel eens beoefen.
Vergeet even de gangbare kunstaasjes die je in heel veel winkels op dit moment ziet hangen. Niet dat dat geen goed spul is hoor, maar ik vis er over het algemeen niet of niet veel mee. Door de jaren heen heb ik wat kunstaas gekocht en daar vis ik erg goed mee en zie dus geen noodzaak om met iets nieuws te gaan vissen. Daarbij heeft veel hedendaags kunstaas geen extra podium nodig ook al zijn het klassiekers in wording.
Er zijn genoeg websites die filmpjes hiervan tonen en de fabrikanten hebben de juiste informatie vast wel ergens staan op internet. Waar het mij om gaat is veel “old school” spul dat de tand des tijds doorstaan heeft en van voor de grote Youtube en sociale media periode is. Kunstaas dat momenteel niet meer gepusht wordt. Gewoon omdat het niet meer verdeeld wordt of zelfs niet meer gemaakt wordt. Of het moet voor mij een bepaalde betekenis hebben zoals dit eerste deel.
Enkele zijn nog steeds te koop dus daar kan je direct je voordeel mee doen. Andere zul je 2e hands of in het buitenland moeten zoeken. Of je doet er je voordeel mee door een makkelijker verkrijgbaar alternatief te zoeken. De lezer krijg op Roofvisweb Tips and Tricks, helemaal voor niks!
Om te beginnen heb ik dus een shortlist gemaakt en die werd al snel een longlist. Keuze genoeg en daar komt alleen maar bij. Ik ga wat shuffelen om een goede mix te maken en er steeds enkele voorstellen. Het zijn stuk voor stuk dingen waar ik zelf mee vis of gevist heb. En gevangen. Ik zal wat over de history van het kunstaas vertellen en hoe ik hem vis. Dan kun je zelf alsnog zien of het wat voor je is of er op een ander vlak je voordeel mee doen.
Deze keer heb ik een langere inleiding geschreven en is er ruimte voor maar één stuk kunstaas maar die wel heel wat teweeg gebracht heeft….de Buster Jerk!
We beginnen daarom met een moderne klassieker:
De Buster Jerk van Strike Pro!
Wie kent nu hem niet deze kunststof jerkbait. Hij zou in 2002 op de markt gekomen zijn en een paar jaar later kwamen ze naar Nederland. Het zal op de kunstaasdagen van Rentenaar geweest zijn dat ik hem voor het eest in mijn handen had. De vismaten Evert Oostdam en Leon Cramer hadden toen net Pike Master Lures opgericht en verdeelde deze jerkbaits die door Strike Pro geproduceerd worden.
Daarnaast verdeelde ze toen nog ander Strike Pro kunstaas, de softbaits van Szimic, een merk genaamd Bromanodel met kleding, en wat later het kunstaas van Spigg, Strikewire lijn en de spullen van BFT. Daar zou nog heel veel bij komen maar het is de Buster Jerk waarmee het allemaal begon.
Overigens hadden ze in het begin ook puike bijpassende Buster Jerk hengels die goed aangeschreven stonden.
Die Buster jerks waren het juiste kunstaas op het juiste moment. Jerkbait vissen begon in jaren 2000 aardig ingeburgerd te raken in de Nederlandse snoekvisserij maar veel mensen waren nog zoekende. Ook ik. Een enkeling bestelde al eens wat in de VS maar telde daar dan ook fors wat geld voor neer. Wat er dan onze kant op kwam was vaak muskie gerelateerd kunstaas en niet zelden zakte de moed je al in de schoenen bij de aanblik.
Jerkbaits als de Suick of de Bobby bait (komen later ook nog aan bod) kregen niet direct een grote fanschare. Niet zelden waren die Amerikaanse jerkbaits enorme lompe blokken hout. Een winkel als Rentenaar haalde wel eens een partijtje naar Nederland. Ik heb er ook nog mee gevist maar vond die Buster Jerk toch wel een hele uitkomst. Jerkbait vissen werd mede door de Buster Jerk voor veel mensen een toegankelijkere visserij.
De lengte van 15 cm en een gewicht van 75 gram maken hem tot een allrounder qua formaat. Met dit gewicht kun je ook met een lichtere jerkbait hengel en lichtere lijn aan de gang wat wel zo fijn is als je beginnend jerkbaiter bent. De prijs heeft altijd tussen de 17,5 en 20 euro gezeten meen ik. Daar koop je ze nu nog voor en dat is een hele nette prijs.
Zeker voor de kleinere portemonnee is dat netjes maar ook de doorgewinterde snoeker wist ze wel te appreciëren. Er was ook een soort beweging die er niet veel van moest hebben omdat het fabrieksmatig geproduceerd kunstaas was. Niet zelden ging het dan om verzamelaars en ja, door de massa zijn ze zeker niet exclusief. Vangen doen ze wel.
Het prijskaartje maakte voor mij dan dat ook een uitstekende jerkbait om op de rivier de Maas kort tegen de stenen te vissen. Hij is niet snel lek te krijgen (zeg nooit nooit) en daarom geschikt voor een ruige behandeling tegen de basaltkeien.
Er zit een harde ratel in. Daar moet je van houden. Zeker in de beginjaren stoorde me dat niet. Wat later kreeg ik het gevoel dat met toenemende hengeldruk die ratel wel eens averechts kon werken. Toch werden en worden er overal vissen mee gevangen dus het zit vooral tussen mijn oren.
Ik ving er mijn eerste jerkbait snoeken aan en een jaar later na die snoeken mijn eerste 2 metersnoeken. Dat was trouwens op het meer Steinsfjorden in Noorwegen waar ik via Pike Master Travel terecht gekomen was. En met die Buster Jerk deed ik er goede zaken.
De setup waar ik hem aan vis is een 7 voets jerkbait hengel met een werpgewicht van, pak hem beet 100gr (St Croix Premier Casting PC70HF), een 50 of 65lb lijn en het liefst een spinstang met een spiraal sluiting. Ik heb het gevoel dat hij aan een lichtere hengel iets lekkerder vist dan aan een zware muskie jerkbait stok.
Ook een te dikke lijn en een lange leader beïnvloeden de actie nadelig. Met deze setup beleef ik nog voldoende sport aan kleinere vissen want met zijn 15cm is het een allesvanger. Van klein tot groot.
De techniek om binnen te vissen is niet moeilijk. Het is een glider die je niet al te hard hoeft binnen te rammen. Gewoon met subtiele tikjes met regelmaat of afwisselend met tussenpozen. In het vroege voorjaar vis ik deze en andere gliders het liefst met regelmatige tikken terug. Dat is het moment dat een glider voor mij er sowieso bovenuit steekt als vanger. Wat later in het seizoen vis ik ze graag wat onregelmatiger en speelser.
Een paar jaar na de introductie is er een langer model gekomen dat de naam Big Bandit draagt en een korte hoge versie, de Belly Buster. Beide zie je niet vaak meer maar die Belly Buster heeft bij mij wel een speciaal plekje vanwege een aantal grote vissen. Er is nog een Baby Buster op de markt gekomen en iets later de Tiny Buster.
Dat zijn leuke jerkbaitjes in de polder maar vergeet ook niet dat in het vroege voorjaar op groot water de snoeken soms een voorkeur hebben voor niet te grote aasjes. Strike Pro is later nog met andere gewichten gekomen zoals een shallow model en zelfs een big game model (De buster Jerk Salt). Alle Buster Jerks zijn wire through dus in principe kan je er ook de zoute rovers mee te lijf.
De Buster serie is een paar jaar terug nog verder uitgebreid met de Buster Swim en de Buster Jerk II. Ik ken deze verder niet maar gezien de reputatie van hun voorgangers denk ik dat wel snor zit.
Qua kleuren zijn er echt veel varianten. Signature modellen, modellen met reclame er op, speciale edities als goody bij wedstrijden, de “Club van honderd” modellen, je kan het zo gek niet bedenken. En in het buitenland kan je weer andere kleuren tegen het lijf lopen. De lak is trouwens echt goed. Bij veel chrome kleurig kunstaas is een lak beschadiging vaak het begin van afbladderen maar niet bij mijn Buster Jerks. Chrome blauw deed het bij mij in Zweden altijd heel erg goed.
Onderstaand filmpje is een eerbetoon van CWC aan deze topper want ook in Zweden heeft de Buster Jerk heel wat los gemaakt.
Frans Oomen
