Artikelen Archieven - Pagina 176 van 180

Alleen als het ijs en ijs koud is……..deel 2

Thuis gekomen moeten alle spullen die gebruikt zijn eerst ontdooit worden bij de kachel of de hele natte en bevroren spullen staan in bad om een extra sloot water in de huiskamer te voorkomen. Bizarre omstandigheden van deze zaterdag weerhouden me er niet van om zondag nog eerder aan het water te zijn. Vandaag gaan Ferry en Glenn mee om zo een beetje inzicht te krijgen in het doodazen en hopelijk misschien zelf ook een mooie sneeuw snoek te kunnen vangen.

Tekst en fotografie: Sebastiaan Verkerk

Door de afgaande wekker wordt mijn harige tweede wekker actief, poeslief Princes dartelt vrolijk rond mijn hoofd en zorgt ervoor dat ik gauw op sta. Alle spullen moeten weer opnieuw ingepakt worden, extra materiaal mee voor de doodaas maagden en voor ik het erg heb moet er gehaast worden om op tijd alles gereed te hebben. Auto starten na een klein gevechtje door de gevolgen van koning winter! Gauw een blik werpen op Buienradar, vooruitzichten zijn niet best. – 11°C krachtige noordwestenwind met kans op hagel en hevige sneeuwbuien. Check dubbelcheck dit keer wel mijn shelter in de auto, deze zal vandaag zeker geen onnodige luxe zijn met deze Siberische weersvooruitzichten. Ook al gaan we vandaag een andere stek als gisteren bevissen, deze plek ligt gelukkig van nature al in de luwte dus hopelijk houd dit de ergste ellende een beetje tegen met dit baggerweer. Het zal zeker prettig zijn om even te kunnen schuilen van ijzige wind en winterse neerslag.

**Een erg kleine wereld aan het begin van de dag.**

Voorzichtig rijden we beide richting plas door het verraderlijke winterland, de weg is spekglad en door het vroege tijdstip maagdelijk wit. Deze omstandigheden zorgen ervoor dat de reis bijna twee keer zo lang duurt als de gebruikelijke rit. Tot overmaat van ramp wordt Ferry ook nog eens gebeld door zijn werk dat hij er op uit moet in verband met zijn storingsdienst. “Geen probleem man ik ben zo weer terug ” geeft hij te kennen. Dan zorg ik dat alles opgesteld staat en dat je direct kunt starten als je terugkomt laat ik op mijn beurt weten. Maar eerst moet het hele circus verhuisd worden van subtropisch klimaat alias de auto naar arctische omstandigheden een paar honderd meter verderop genaamd visstek.

Tjonge man na de survivaltocht is toch echt alles verhuisd en loopt het zweet me over mijn rug, de optie om een jas uit te trekken lijkt me niet verstandig door de hevige sneeuwval. Dan is gelijk mijn onderkleding ook van buiten nat en nu enkel mijn rug wat straks hopelijk weer opdroogt. En dan maar roepen dat vissen geen sport is!! Volgens mij heb ik zojuist een topsportprestatie verricht en is de sportschool een overbodige bezigheid als je dit een tweemaal per week zal doen. Volgende keer maar gewoon weer de boot mee gaat het allemaal wat gemakkelijker die grote verhuizing. Nou genoeg gemijmerd terug naar de actualiteiten van vanmorgen. Gauw een kopje koffie maken, rodpot opzetten, hengels in elkaar zetten en voorzien van de reeds geprepareerde aasvissen met takels. Hé scheelt weer wat tijd aan de waterkant en eventuele koude vingers toch??

Halve drijvende haring gaat vandaag richting de tien meter grens vergezeld met wat losse haringkopjes en snippers haring welk over gebleven waren van de andere helft van mijn aasvis. Ponds voorn op acht meter zal zorg dragen voor mijn tweede hengel aangevuld met een garnituur van makreelkoppen en stukjes voorn. Een minimale tik op mijn hengeltop, een licht bewegende swinger verstoren de voorbereidingen voor het te water laten van dit garnituur of toch niet? Voor de zekerheid gaat de hengel en voerboot eventjes aan de kant op veilige afstand van het werkgebied. Een duidelijk geratel van mijn baitrunner is nu duidelijk hoorbaar. Om in mijn ogen irritant gepiep van de beetmelder te voorkomen staat die in het begin altijd even uit totdat alle drie de hengels in liggen. Tijd om op te schieten!! Gauw pak ik de hengel op en loopt rustig naar achteren terwijl de vrijloop van de molen wordt uitgezet, klein tikje is genoeg om de haak te zetten. Indirect wordt de massieve kracht van een boze vis voelbaar door gegeven op de hengels en nylonlijn. Snel draai ik wat lijn in waardoor ik terug kom op mijn start positie naast de rodpot. Zo het is wederom een bliksemstart vandaag.

Vijf minuten en de eerste vis heeft zich al aangediend en what the f#ck ik sta in mijn eentje met een waardig tegenstander te knokken op afstand. Sh*t de lijn lijkt vast te lopen op het talud van klei, vis zwom naar rechts dusssss ik stap ook maar opzij naar rechts. Een kleine twintig meter verder, gelukkig de lijn schiet los, een bonkend gevoel geeft aan dat mijn tegenstander nog mee doet. Fijn!! Drie á vier minuten later en de vis geeft zich over. Gauw worden de tangen, onthaakmat en STR gepakt. Zo mooie dikke dame denk ik bij mezelf jij mag eventjes veilig logeren, zorgvuldig worden de beide ritsen vast gemaakt aan de clip om een debacle als nieuwjaarsdag te voorkomen. Tijd om kortstondig te relaxen alvorens we verder gaan met de rest van het opzetten van mijn battle station .

**Tijdelijke logeerplek in de STR in afwachting op de fotograaf.**

Telefoontje naar de pechvogel Ferry om het goede nieuws door te geven, ondertussen kopje koffie en feestsigaret naar binnen werkend sta ik na te genieten van dit avontuur. Ferry is nog wel eventjes onderweg geeft hij te kennen, er heeft zich een volgende klus aangediend en wel eventjes in Brielle. Uurtje of zoiets rijden voor een kwartiertje werk. Gauw maar Frans bellen om wat foto’s van mij te laten maken. Mooi die komt na het ontbijt eraan. Kan ik nu verder met alles uitvaren en de shelter op zetten. Ehhh waar was ik gebleven? O ja hengel nummer twee, voorntje naar acht meter. Het makreeltje, hengel nummer drie gaat gauw helemaal kaal richting plaats van bestemming. Routine matig en snel is er een nieuwe pop up haring klaar gemaakt en uitgevaren. Op naar de volgende taak, het opzetten van de shelter. Uitklappen en opzetten loopt voorspoedig tot……juist de haringen niet zo gemakkelijk in de grond gaan. Kost uiteindelijk een paar minuten alvorens één haring in de bevroren grond gedraaid is. Leuk joh winterwonderdramaland, maar de aanhouder wint, een fijne onderkomen staat. Stoeltje erin, tafeltje en hop hengeltjes klaar maken voordat Frans of Ferry arriveren. Kunnen ze direct vissen voordat we een korte foto shoot gaan doen met mijn nieuwe date van vandaag. Veiligheidshalve zijn beide takels van de hengels verwijderd en reeds voorzien van een voorntje en sardine voor de snelle doorstart.

**In het water kan het natte net tenminste niet bevriezen.**

Rond half één komt Frans aangelopen, het ontbijten en opstarten thuis duurde iets wat langer als verwacht. Lachend geeft hij aan dat hij het thuis voor elkaar heeft gekregen om er even een paar uurtjes tussenuit te kunnen en zodoende maar even meekomt vissen. Poef met een diepe zucht haal ik de vis omhoog, frans kijk me twijfelend aan en vraagt nogmaals hoe groot die is. Nogmaals opmeten en tja hij is echt serieus de magische grens voorbij. Door de kleinere kop op het dikke achterlijf lijkt deze vis wat kleiner als de snoek van gisteren.

**Nu al over de magische grens heen maar kijk dat kleine koppie nou dat wordt een BIG MAMA in de toekomst!!**

Met een krachtige staartslag zwemt ze weer direct naar de diepte toe waar het wat warmer is als boven water. Takeltje aan de hengel, wop plons, daar ligt een mooie middenmaat voorn na een vlucht van vijftig meter verder in het water. Tweede hengel wordt netjes uitgevaren sardine met twee makreelkoppen afgeleverd boven tien meter water. Hengeltjes verder netjes afstellen, swingers goed heeey wat is dat?? Zakkende swinger terwijl ik hem net goed heb gedaan, clip los voorzichtig voelen en “sorry Frans ik heb vast aangeslagen” hengeltje doorgeven rustig aan doen man het is nylon en geen dynema als hij begint te sleuren aan de hengel. Gaat weer lekker zo vijf minuten na het inwerpen en de voorn is al gepakt. Een kleinere vis heeft Frans bereid gevonden om met hem op de foto te gaan.

**Frans komt en vangt, een goed begin.**

Het hele circus duurt pak en beet een minuut of drie voordat we uitgezwaaid worden door deze bezoeker. Het nagenieten is maar van korte duur, de enige overgebleven aasvis van Frans die nog in het water ligt blijkt op eens te kunnen zwemmen. Na een aantal piepjes en een swinger die gestaagd naar beneden zak besluit ik toch maar contact te zoeken met deze grapjas die ons feestje verstoord. Lijntje straks en ja hoor deze voelt goed aan, snel hengeltje overgeven aan lucky Frans. Zo staat hij binnen een kwartier zijn tweede vis te drillen. Tjonge wat een feest terwijl het overgrote deel van de Nederlandse vissers bij de kachel aan het klagen zijn over kou, ijs elf kneuzentocht en aanverwante ellende van koning winter zien wij al de derde vis van deze dag binnen bereik komen. Al juichend, springend en maf dansend in de sneeuw vraagt Frans of ik klaar ben om zijn vis te gaan scheppen. Haha natuurlijk, another one bites the dust. Lekker dikkertje die wederom een klein jong koppie bezit. Jonge grote snoek en big mama in the making!!

**Nummer twee in korte tijd voor Frans.**

Schepnet in elkaar gauw terug in het water om te ontdooien, hengeltjes worden rustig en relax terug klaar gemaakt alles in de lazyzondagsmodus.

**De STR compleet stijf bevroren en onbruikbaar.**

Telefoon gaat en ja Ferry is er bijna klinkt er aan de andere kant van de lijn. Mooi man het is happy our, hopelijk pak jij nog een visje mee na al dat werken. Kort na ferry’s aankomst besluit pinchhitter Frans eieren voor zijn geld te kiezen en gaat richting moeders de vrouw terug. Niet slecht zo’n super korte sessie en dan na anderhalf uur weer te vertrekken. Ferry neemt vol verwachting plaats in de shelter en samen wachten we op de dingen die komen gaan…….. wachten en telefoon, bezoek, het gaat nog druk worden in de shelter. Gezelligheid, genieten en vis vangen een betere manier om de dag door te komen is er niet. Door wat onverwachte gebeurtenissen moet Ferry gauw weg en ik besluit er voor vandaag ook maar een eind aan te breien. Het is mooi geweest de extreme kou, het korte slapen vreten extra energie. Het opruimen en voorzichtig maar vooral langzaam naar huis rijden, het lijkt wel een eeuwigheid te duren maar ik ben blij als alles uiteindelijk veilig en warm thuis staat. Morgen vissen of toch maar een relax bijtank dagje, eerst maar even eten en dan vallen de luikjes al vroeg dicht story closed for the day.

**Het materiaal heeft het zwaar te verduren vandaag.**

Happy hunting mocht jij zelf nog weggaan en hopelijk kom jij ook wat happy times tegen, misschien tot de volgende keer

Sebas.

Nog meer vreemde snoe(k)shanen, deel 3 fossielen.

**Dit is dan een echt lid van de Esox familie, de ca. 20 miljoen jaar oude Esox lepidotus en hij lijkt qua vorm toch echt op onze snoek.**

Snoeken uit een heel ver verleden.
In het door verzamelaars veel gezochte boek “Pike” van mijn goede vriend Fred Buller dat ik 1971 uitkwam, zijn 4 pagina’s gewijd aan fossiele snoeken. Het vervolg op dit klassieke boek is “Pike and the Pike Angler” uit 1981 waaraan ik veel heb mogen bijdragen.

Tekst en fotografie: Jan Eggers

Het hoofdstuk over fossiele snoeken is nu 10 pagina’s groot. Ik heb dit altijd zeer interessant leeswerk gevonden en heb er een paar jaar later zeer intensief met Fred over gediscussieerd. Dat kwam door een artikel in Fisch und Fang en de informatie en foto’s in dat artikel zorgden voor veel verwarring. Na veel onderzoek en contacten met wetenschappers in Duitsland, Canada en Engeland werd deze z.g. “Bone-Pike Affair” tenslotte opgelost. Ik heb daardoor niet alleen veel wetenschappelijke informatie verzameld maar ook een aantal interessante foto’s van fossiele “snoeken”, ja tussen aanhalingstekens en op het einde van dit artikel zal men begrijpen waarom.

Eerst tot 30 miljoen jaar oud.
De oudste snoeken die in het boek Pike genoemd worden zijn de Esox lepidotus uit het late Mioceen, zo’n 20 miljoen jaar geleden en de Esox papyraceus die nog 10 miljoen jaar ouder was. Tja, en daar komt dan ene Jan Eggers met een telefoontje over een verhaal en nieuwe foto’s van fossiele snoeken die wel 50 miljoen jaar oud zouden zijn. Een van de eerste van de vele vragen die Fred na het ontvangen van dit bericht op me af stuurde was of ik contact wilde opnemen met Dr. Weitschat om meer informatie en liefst wat foto’s te vragen. In de begeleidende brief stond dat deze fossielen gevonden waren in de Messeler groeve, tussen Darmstadt en Frankfurt. Uit deze groeve haalde men bruinkool en regelmatig kwam men fossiele vissen tegen, zo ook deze vissen van de foto’s die hij aanduidde met de naam “Knochenhechte”. Letterlijk vertaald kom je dan op beensnoek en gezien de schubben die er als plaatjes been uitzagen en de vinstralen die erg op kootjes van een vinger leken was dat een passende benaming. Verschillende keren vroeg Fred me of het geen familieleden waren van de Esox lepidotus en de Esox papyraceus. Ik heb toen Dr. Weitschat nog eens gebeld en die wist zeker dat deze fossielen 50 miljoen jaren oud waren omdat alle fossielen uit deze bruinkool laag goed gedetermineerd met de C-14 koolstof methode. Bleef dus over de hamvraag: welke snoeken zijn het dan wel?

**Boven de Knochenhecht die Fred Buller deed denken aan de Cepedian pike, een geepachtige dus, en onder onze Esox lucius.**

Een oude gravure is de sleutel tot de oplossing.
Omdat er midden 80er jaren van de vorige eeuw nog geen Internet en E-mail was en ik angst had dat er iets fout kon gaan als ik de foto’s per brief naar Fred zou sturen, besloot ik voor een weekendje naar Little Missenden te gaan. Eerlijk gezegd raakte Fred meer opgewonden van de foto’s van deze oeroude vissen dan van de foto’s van vele 18 kg plus snoeken voor de Big PIke List. Hij keek vol verbazing naar de foto van de snoek met opengesperde bek die gestikt was in een te grote prooivis. Een fenomeen dat ieder jaar opnieuw gebeurt en waarover ik binnenkort ook een artikel over zal schrijven in deze serie. Er was een foto waarin hij vooral geïnteresseerd was omdat de foto hem herinnerde aan een oude gravure van een snoek die erg op deze fossiele snoek leek. Hij begon in allerlei kasten, laden en boeken te snuffelen en nadat zijn studeerkamer in een grote chaos was veranderd, toonde hij het gezochte papier. Daarop stond een vis die erg leek op de fossiele Knochenhecht die ik had meegebracht en onder de gravure stond Cepedian pike. Deze snoek was veel jonger want de datum op de gravure gaf 1808 aan. Ontegenzeggelijk leken deze 2 vissen op elkaar vooral als je de Knochenhecht liggend op de rug afbeeldde. Vervolgens kwam de vraag: waar kwam deze gravure vandaan? Fred kwam er niet uit maar volgens zijn vrouw Pauline had hij hem ooit gekregen van de kleindochter van de befaamde hoofdredacteur van de Fishing Gazette R.B. Marston. Deze Patricia Marston was nu de echtgenote van een van de beste vrienden van Fred Buller, te weten de beroemde Richard Walker.

Onbekend was nog uit welk boek deze tekening gehaald was maar na een paar telefoontjes met handelaren in oude visboeken kreeg Fred het advies contact op te nemen met de curator van het British Museum, afdeling Natuurlijke Historie. Hij had al vele jaren een goed contact met deze Alwyne Wheeler maar helaas had deze nog nooit van een Cepedian pike gehoord. Maar wel kwam hij met de suggestie dat het wel eens niet over een lid van de familie Esox zou kunnen gaan maar om een vertegenwoordiger van de geepachtige, zeg maar van de familie Atractosteus spatula (Lacepede). Tegenwoordig leven deze Spotted gar en Longnose gar in de oostelijke helft van de USA en Cuba en ze doen echt aan vriend snoek denken qua vorm. Dat de wetenschappelijke naam bedacht was door de Franse natuurwetenschapper Le Compte de Lacepede, die later uit angst voor de guillotine in de periode van de Franse Revolutie zich gewoon meneer Lacepede noemde, kwam nu in een soort aangepaste vorm terug in Cepedian pike.

**De Knochenhecht die gestikt is in de Amia prooi vis met de naar boven wijzende ruggengraat.**

Zelfs de prooivis werd herkend
Nu men wist dat het om geepachtige ging en enig idee had waar verder te zoeken, werd paleontoloog Dr. Peter Forey ingeschakeld en die had in zijn collectie fossiele vissen ook een aantal exemplaren uit de Messeler Groeve en herkende meteen de vis die in de bek van de Knochenhecht, nu dus een geepachtige, geparkeerd was. Deze te grote prooi was een lid van de Amia familie, een soort modderkruiper waarvan nu ook nog afstammelingen in het stroomgebied van de Mississippi leven. Hij kon dit zien aan de opwaarts gebogen ruggengraat die heel kenmerkend voor de Amia familie is. Ik heb deze informatie later doorgestuurd naar Dr. Weitschat die bevestigde dat er veel fossielen van deze Amia in de groeve gevonden worden en hij stuurde me nog een foto van een Amia.

**Zo ziet de prooivis Amia met opwaartse ruggengraat er uit.**

Als ik nu terug kijk, kom ik tot de conclusie dat alle verwarring is ontstaan door een foute vertaling of noem het interpretatie van het woord Knochenhecht. Natuurlijk, dat het woordje Hecht in het Duits snoek betekent, klopt als een zwerende vinger. Toen wist ik ook al dat Hornhecht de Duitse naam voor geep was maar daar heb ik geen seconde aan gedacht. Trouwens, de naam snoek in combinatie met een voorvoegsel betekent ook in andere talen geep. Ik zal er een paar noemen. In het Zweeds: snoek = gädda, geep = Horngädda. Fins: snoek = hauki, geep =nokkahauki. Engels: snoek =pike, geep is ook garpike.

**Nog een mooi voorbeeld van een Knochenhecht die geen snoek is maar een geepachtige. Let op de schubben en kootjes bij de vinstralen.**

Dat de vorm van deze vissen: spitse snavelachtige bek, slanke torpedo achtige vorm en niet te vergeten de “straalmotor” bij het achterlijf, bestaande uit staart-, rug- en anaal vin een succesformule in de evolutie blijkt te zijn, is inmiddels wel bewezen. Ja ook voor de snoeken.

**Dit is de oudst bekende snoek, de Esox tiemani en bij het pijltje de ruggengraat van een verteerde prooivis.**

De alleroudste snoek ter wereld en wat jongere familieleden
Kort voordat bovenstaande geschiedenis ons bezig hield had Fred Buller een bericht gekregen dat ik het noorden van Canada een echte fossiele snoek van 56 miljoen jaar oude gevonden was: de Esox tiemani. Dit fossiel werd tijdens het aanleggen van een weg naar een oliebron ontdekt door de hr. B. Tieman die het onder de aandacht van de wetenschappers bracht. Op de foto van deze zeeeeeeer oude snoek ziet men niet alleen dat de vorm min of meer gelijk is aan onze hedendaagse snoeken maar dat de eetgewoonten hetzelfde zijn. Op de plek waar de maag zit, zien we de restanten van zijn laatste maaltijd, zijnde de ruggengraat van een prooivis. Oudere snoeken heb ik niet in de collectie. Wel foto’s van afbeeldingen van snoek op beenderen van dieren die 17.000 jaar geleden gemaakt zijn door holbewoners in Frankrijk. Er zijn onderkaken van snoeken gevonden in de Noordzee.

**De onderkaak van een forse snoek die in de afvalhoop van een Romeinse nederzetting bij Keulen gevonden is.**

Er is een periode geweest dat deze zee droog lag en vandaar dat men er nog steeds botten van de mammoet en andere prehistorische zoogdieren vindt en dus ook snoek. Het is bekend dat er duizenden jaren terug snoek gegeten werd in ons gebied want men heeft graten en andere snoek botjes in keukenafval uit die periode gevangen. Leuk vind ik de onderkaak van een forse snoek die bij de keuken van een Romeinse nederzetting bij Keulen gevonden werd en waarvan ik een foto kreeg toegestuurd. Met deze oeroude informatie moet men het in deze aflevering doen. Waarover ik het in de volgende aflevering ga hebben, weet ik nog niet. Wel weet ik dat ik blij verrast ben met de foto’s van vreemde snoeken die lezers me gemaild hebben, ik hoop er nog veel te ontvangen.

Groetend Jan Eggers

Alleen als het ijs en ijs koud is……..deel 1

Nederland gaat alweer een dikke twee weken gebukt onder het decor van bevroren wateren, sneeuw en aanverwante winterse ellende. Voor veel vissers betekent dit een noodgedwongen of juist een bewuste pauze in het najagen van onze passie en gezamenlijke dromen. Bij mijzelf lijkt het heilige vuur enkel alleen maar harder te willen branden, hoe extremer het weer des te harder wordt de lokroep om een hengeltje uit te gooien. Het zal wel een genetische afwijking zijn of een defect binnen mijn genetica. Zeker nu er al een dikke week sneeuw ligt en er nog veel meer van dit witte goed onze natuur lijkt te veranderen in een witte sprookjeswereld.

Tekst en fotografie: Sebastiaan Verkerk

Door een miscommunicatie met de roosterraar op mijn werk en aanverwante afspraken zie ik pas op zaterdag een mogelijkheid om er op uit te trekken richting het water. Per toeval kwam ik in contact met een andere visser die ook zaterdag een plasje zou bestoken met zijn maatje en aangezien het wel gezellig zou zijn om wat bij te praten had ik afgesproken om even te komen buurten alvorens zelf naar mijn stek te gaan.

Een harde noordoosten wind met een kracht van vier á vijf beloofde de gevoelstemperatuur behoorlijk ijzig koud te maken . De maximale dagtemperatuur zou ergens bij min zeven graden blijven steken. Extra lagen kleding zou dus geen overbodige luxe zijn. Hier en daar wat aanpassingen qua lijn en dergelijke zou ook geen kwaad kunnen. Wat dunnere onderlijnen om de eventueel traag reagerende snoek niet af te schrikken van een lompe stijve takel zou ook een goede tactiek kunnen zijn evenals een experiment met nylonlijnen. Nou ja door alle huishoudelijke bezigheden en aanverwante vertragingen was het alweer half twee in de nacht. Na het opspoelen van één molenspoel vond ik het eigenlijk wel gezegend, de rest komt zaterdag avond wel na de visdag.

**Netjes gehaakt, zeker met deze vorst is het erg belangrijk om de vis op een onthaakmat te leggen om bevriezingsverschijnselen te beperken.**

Traditie getrouw kruip ik weer te laat uit mijn warme bed na een veels te korte nacht. Gelukkig moest Frans eerst boodschappen doen met zijn vrouw dus de lazyweekendmodus kan aan blijven. Relax koffie drinken en ontbijten om vervolgens op het dooie gemak de auto voor twee man vol te laden met al de zooi die vandaag mee moet. Pffffffffff, ’t is echt wel koud zo in je joggingbroek en klompen. Ag ja ken het lichaam vast wennen aan de kou hé, há haha! Kopje koffie en wat verse vetbollen voor mijn gevederde vriendjes later verschijnt de bus van Frans die al op de hoogte was van mijn assepoesterpraktijken. Grinnikend zet die zijn tasje in de overvolle auto, gauw alle kleding aan doen en hopsa bij twaalven, we zijn onderweg voor een paar uurtjes artic fishing. Voor de zekerheid rijden we eerst richting eigen stek om polshoogte te nemen alvorens we doorrijden naar Pim & co. Tot onze schrik is er praktisch niet bij onze stek te komen door de weersomstandigheden tot overmaat van ramp knalt de wind ook nog eens vol in je gezicht. Voorzichtigheid is geboden als wij terug lopen richting het warme oord genaamd “auto”. FF bijkomen onderweg naar het meetingpoint P., grappig is het om te zien hoe twee mannen blij bezig zijn met een snoekje die ze net hebben gevangen. Altijd een goed welkom zo’n groentje te zien.

Na wat vriendelijke kennismaking ’s groeten en wat geouwehoer verder wordt er besloten om de stek te delen. Zoals altijd duurt dit even voordat bij mij de hele circus opstaat, door de kou en geklets tussendoor duurt het echter nog langer. Plons een voorntje hier, een zwevend makreeltje en een paternoster voorn later wordt het tijd voor een kopje koffie. Of niet dan binnen tien minuten gaat de middelste hengel met een meter boven de bodem aangeboden voorn af. Contact zoeken gaat onwennig dit is uitgerekend juist de hengel waar het nylon opzit. Massive weerstand is wel merkbaar op deze afstand van zeventig meter of zoiets………..

Eerlijk gezegd ben ik wel een beetje bang het voelt als de eerste keer weer dat ik onwennig een grote vis dril. Bang omdat ik niet weet hoe de lijn zou reageren op de uitvallen van deze vis, MAAR DE GROOTSTE VRAAG IS TOT HOEVER KAN IK DEZE VIJFTIENPONDSLIJN BELASTEN??!!!

Man o man het lijkt wel de eerste keer alleen in een auto na het behalen van het roze papiertje je weet hoe het werk maar durf nog niet direct het maximale eruit te halen.

Tot ver onder de kant houd de vis mij en mijn toeschouwers in spanning zal het een grote zijn of niet?? Op een meter of vijf uit de kant komt een donkere schim boven water, kortstondig vind er nog een kleine krachtmeting in het oppervlakte plaats voordat ik mijn prijs kan scheppen. Ongemerkt wordt ik gefilmd en gefotografeerd terwijl we bezig zijn met het neerleggen van de onthaakmat, gereedschap en dat mijn fototoestel is klaar gemaakt.

In een splitsecond bedenk ik me alvorens de snoek met net en al het water uit te tillen dat er met deze temperaturen wel haast geboden is met alles om te voorkomen dat de vinnen en huid van deze mooie snoek kunnen bevriezen.

Onthaken gaat makkelijk, fotograferen idem dito terug zetten gaat eigenlijk ook uitmuntend. Met een krachtige haal knalt deze snoek haar hervonden vrijheid te gemoed, mooi is te zien hoe het silhouet snel de diepte in zwemt terug naar het warmere water.

Nog geen twee minuten later is het schepnet al totaal bevroren en dient ontdooid te worden in het warmere water. Voor het gemak laten we het net er maar inleggen totdat we straks naar huis gaan, met deze temperaturen vriest alles onder je ogen vast. Zelf als ik aan mijn metalen molenspoelen zit lijkt het of mijn huid er aan vast wil kleven BIZAR wat die kou allemaal doet.

Op de gok wordt de voerboot terug naar de stek gevaren, een snijdende wind maakt het er niet makkelijker op om koers te houden. Hé?? Kl#te de klep wil niet open!!! Voorzichtig wordt de voerboot terug getrokken tegen de wind in, het spel lijkt wel vele minuten te kosten maar lukt uiteindelijk tot aan het strand. Mmm bevroren releasepin en tot overmaat van ramp zit de loodlijn ook nog in het kleine schroefje. Werkjes waar je nu met deze kou net niet mee wilt bezig zijn, maar het moet gewoon gebeuren. Een kleine tien minuten op onthoud verder vaart de boot wederom met een verse lading richt plek en gelukkig wordt de vracht nu wel netjes afgeleverd. Lijn strak draaien, swinger terug op de lijn en voordat ik het weet sta ik alweer met de afstandsbediening de boot te besturen op zijn terugweg.

Tijd voor wat napraat en slap geouwehoer komt er niet van want er is actie bij de buren!! Helaas is dit voor korte duur………… lijnbreuk voorkomt het vroegtijdige feest en zorgt voor een korte mineurstemming. Altijd vervelend maar dit hoort er soms ook bij. Zeker hier met de steile kleiranden en wie weet wat er allemaal voor rotzooi uit lang vervlogen tijden tussen zit. Lang verhaal kort er gebeurt verder niks meer vandaag. Morgen weer een dagje vissen, maar door deze extreme kou moet alles uit de auto gehaald worden om te ontdooien of te drogen willen we morgen niet gelijk voor problemen komen te staan……….

Sebastiaan Verkerk.

Gericht op grote snoek met doodaas!

Mooie tijd hoor die winter, niks gooien met jerkbaits of grinders, no trolling no no! Maar een dag old-skool met dode aasvis in de weer, een beetje Beerenburg in je cola en wachten op dat tikkie op je hengel. Zo donders spannend spelletje dat vissen. De lijn die genomen wordt, een dobber die mooi wegloopt, lijn strak draaien om te voelen of er iets als aan het elastiekje trekt en dan aanslaan……… kaboem! Ik wil jullie dan ook graag meenemen in mijn visserij met doodaas op grote snoek!

Tekst en fotografie: Hilco van Nuil

Het is wel een visserij van keuzes maken want aantallen is niet mogelijk hoor je wel eens…. Nou broodje aap hoor want ik kan je zeggen dat wanneer je de goede keuzes maakt, er in de winter geen stukkie hout of plastic, in welke vorm dan ook, tegen op kan! Op mijn topdag aller tijden had ik er 47 in de boot en dat is mij met kunstaas nog nooit gelukt. Mijn vismaat van die dag Gert, riep op een gegeven moment uit pure wanhoop: heee! stoppen met bijten ik mot roken donder!! Wat maar aangeeft dat het complete madness was op de dobbers. Ik geef toe dat het zeldzaam is zo’n gouden dag maar dat het mogelijk is was maar weer bewezen. Keuzes maken ja dat wel, wil je op grote snoek vissen of voor de aantallen gaan, das dan je keuze. Zodra je ze begint te vangen tussen de 65 en 80 cm kan je best geluk hebben dat er een grote kroko tussen door komt maar dan heb je wel mazzel!

Ik verkas dan vaak meteen als ik er een stuk of 5 heb, mooi op zoek naar de grootmoeders van al dat dartelende spul! Voor de meeste vissers onder ons is het moeilijk om meerdere metersnoeken per dag te vangen, toch is het makkelijker dan je denkt. De meesten onder ons kunnen namelijk de verleiding niet weerstaan, als ze meerdere mooie vissen vangen tot 80 cm, om dan te vertrekken. En dat is ook prima want je kunt prachtige dagen hebben met mooie sport op deze snoeken. Maar de kans dat je echt grote snoeken gaat vangen wordt door deze benadering niet echt groter. Ik ga dus proberen om wat inzicht te geven in de visserij met doodaas op grote snoek.

Het komt erop aan om op de goede tijd op de goede plek aanwezig te zijn. Tja mooi, nou weet ik nog niks hoor ik je al denken maar dat zal ik proberen uit te leggen. Ik begin meestal echt fanatiek te vissen met doodaas wanneer de watertemperatuur rond de 9 graden komt. Onthoud altijd als je naar je water kijkt dat snoeken groter dan 110 cm de top predators zijn van dat water. Zij zullen dan ook altijd de beste jachtplekken opeisen en de snoekjes tot 70 cm blijven daar liever uit de buurt van deze staartenbijters.

Dat is meteen ook de hele truc van deze visserij. Op het moment dat de temperatuur een vrije val maakt naar die 10 graden zal de aasvis, op strategische plekken zich verzamelen en richting overwinteringsstekken migreren. Vaak zijn deze beschutte plekken bereikbaar via versmallingen binnen het watersysteem. Op dat moment zal de grote snoek klaar liggen op die stek en is het easy hunting voor hun op de enorme witvis populatie die daar langs moeten passeren.

Uit eigen ervaring heb ik geleerd dat de grote snoeken enkele vaste standplekken prefereren, op zo’n vaste plek kan jij ze ook vangen als ze niet actief aan het jagen zijn. Een goed voorbeeld hiervan is bijvoorbeeld een strookwater recht achter brugpijlers, hier is door constante stroming een diepere geul ontstaan. Deze geul is vaak wel 50 cm dieper dan de rest van het omringende water, mijn ervaring heeft mij geleerd dat de grotere dames vaak rond deze geulen liggen. Best slim trouwens, zij liggen daar dan in relatief rustig water wat weinig energie kost en de enorme voedselvoorraad is binnen 3 slagen vanaf de staart voorhanden. Natuurlijk zijn er ook momenten dat ze niet liggen maar actief aan het jagen zijn en dan kan je ze binnen een straal van 300 meter rond deze geulen meestal ook goed vangen!

**Vis niet te licht ik gebruik 3 lb hengels!**

Hoe lang deze visserij op de grote dames goed blijft merk je snel genoeg want zodra je vissen tot ongeveer 85 cm gaat vangen dan weet je dat het grote festijn feitelijk over is. Vaak krijg je nu een periode die moeilijker is om meerdere metersnoeken te vangen want het weer is vaak eind november begin december te wisselvallig. Zo heb je een aantal nachtvorsten gevolgd door dagen van 12 tot 14 graden boven nul. De aasvis wil dan nog niet geconcentreerd bij elkaar blijven en de snoek is dan vaak een beetje zwervende. Dit is dan ook de periode dat de mensen met een boot de betere vangsten hebben, zij dekken met hun sleepdobbers meer water af dan diegene die van de kant aan het vissen is. De ingangen van bijvoorbeeld havens zijn dan over het algemeen de betere plekken om te bevissen!

**Dan is de kou wel weg, wat een geluksgevoel!**

Nu komen we aan bij de watertemperatuur van 0 tot 5 graden, de aasvissen liggen nu geconcentreerd op hun overwinteringsplekken. De meest voor de hand liggende plekken zijn jachthavens en water wat gelegen is tussen de bebouwing, echter pas op dat je hiermee jezelf niet te kort doet, want dit zijn ook de stekken die het meest bevist worden. Kijk goed om je heen, alle plekken die in de luwte liggen en bij voorkeur doodlopend zijn, geven kans op grote snoek. Vis zoveel mogelijk de kant af die uit de wind ligt en waar als je geluk hebt een waterig winter zonnetje op schijnt. Ikzelf vis altijd met aas waarvan ik zeker weet dat het groter is dan 90% van de maat die er als aasvis ligt. Dus aas van minimaal 25cm en groter want dikke snoeken zijn gek op groot en “easy food”! Als je in staat bent op een stek een vis te vangen groter dan 110 cm ga dan zeker niet verkassen want ik beloof je dat er op die stek meer grote snoeken aanwezig zijn. Ik heb zelf vele dagen gehad dat ik over een lengte van 100 meter drie vissen boven de 115cm ving in een korte periode.

**Deze takels zijn perfect de dreg wordt mooi uit de aasvis geslagen!**

Een oude legende is dat de snoek in de winter diep zit, op de grote grindgaten aan de rivier is dat ook zo. Maar op de plekken zoals ik de beschrijf worden de beste vangsten gedaan op 1.5 tot 2.5 meter water. De aasvis ligt in een grote wolk op het diepste gedeelte van deze stekken, wat meestal 3 tot 4 meter betekend. De roofvis ligt rondom deze wolken witvis met de boot en sleepdobbers vis ik dan ook op een diepte van 2 meter meestal zo een 5 meter uit de kant, mijn aasvis is op deze manier goed zichtbaar voor de groenjassen die onder een steiger of boot wachten op hun kans! Trouwens als kantvisser laten de meesten een grote kans liggen, gebruik eens een hengel van een meter of drie en half, werpgewicht van rond de 150 gram en monteer eens een sleepdobber. En kom in beweging je vist op die manier veel meer water af dan degene die een vaste stek kiest! Gebruik minstens 30 gram lood zodat de aasvis op diepte blijft terwijl je loopt, molen open lijn onder je vinger en bij het minste tikje de lijn laten lopen mooie visserij en erg succesvol!

Tot slot een laatste tip: vaak zie je in vangstverslagen dat wanneer er op een bepaalde stek goed wordt gevangen, dit echter met de week slechter wordt als je goed oplet. De minder slimme vissers blijven dan maar hangen op die stekken en je ziet ze van hele mooie aantallen naar 1 of 2 visjes per dag gaan. Pas je deze tactiek zelf ook toe en ik weet het is aanlokkelijk, dan doe je jezelf echt te kort. De grote dames zijn de wekelijkse foto shoots namelijk snel een beetje zat, blijf dus goed naar je water kijken want er is vast een stek in jou omgeving waar je ze wel weer vangen kunt en dat is vaak dichterbij dan je denkt! be smart!!!!!

Fish On, Greets Hilco

**Ook een keer vissen op snoek met Hilco? Klik op de afbeelding.**

Reageren op het artikel van Hilco van Nuil? Dat kan op ons Roofvisweb Forum.

Nog meer vreemde snoe(k)shanen

**Een haast zwarte snoek uit een veenplas met donkerbruin-zwart water.**

De afgelopen dagen heb ik mijn tijd vooral verdaan met het scannen van dia’s waarop allerlei mooie, lelijke, zielige, gulzige, dode, tweekleurige, zieke, gebogen en dus gewoon afwijkende snoeken te zien waren. Het waren er zoveel dat ik meteen al met een luxe probleem zit: met welke categorie kan ik nu het beste beginnen?

Tekst en fotografie: Jan Eggers.

**Een grijze snoek met weinig kleur uit een grijze West-Friese poldersloot.**

Ik ben van mening dat je de meest speciale snoeken meer tegen het einde van de artikelenserie moet laten zien, want laten we wel wezen, het wordt vooral een serie met veel plaatjes kijken. Van een aantal vreemde snoeken weet ik niet eens wat er aan de hand is. Soms is het een erfelijke afwijking, soms een aangebrachte beschadiging en ook kan het milieu of de biotoop waarin de snoek leeft de oorzaak zijn. Een blik in de mappen met gescande foto’s vertelt me dat ik de meeste foto’s heb van snoeken met een afwijkende kleuren of vlekken patroon en daar begin ik nu maar mee.

**Een mooie getekende metersnoek in helder water.**

De kleur en helderheid van het water hebben grote invloed.
Mijn eerste snoeken ving ik 58 jaar geleden in het toen nog heldere water van de Eilandspolder bij De Rijp. Destijds een voorbeeld van een gezonde veenpolder met vooral snoek, ruisvoorn en baars. De snoeken hadden een mooi goudgroen met gele stippen schubbenpatroon en de vinnen waren vaak aan de oranjerode kant. Echt snoek zoals je die in de veldgidsen van de OVB zag afgebeeld. Helaas sloeg in dit mooie polderwater in de 60 en 70er jaren van de vorige eeuw de verbraseming toe en werd het moeilijker snoek te vangen.

**Nog een grijze snoek uit een kleipoldersloot, kijk maar naar de grijze oever.**

Het was in die periode dat ik naar Bovenkarspel verhuisde en ik begon te snoeken in het vaak grijsgrauwe water van de verkavelingssloten in de West-Friese kleipolders. Ik verbaasde me over de vele egaal grijs gekleurde snoeken zonder gele vlekken. Ving ik echter snoeken in de heldere sloten in de bebouwde kom van de dorpen, dan hadden deze wel veel meer het bekende vlekken- en strepen patroon. Nog even iets gezegd over deze vlekken en strepen. Bij de snoeken tot 50-60 cm zien we vaak een patroon van verticale strepen waardoor ze weinig opvallen als ze tussen de rietstengels en waterplanten staan, wachtend op een prooivis die voorbij zwemt.

**Tot 50-60 cm hebben veel snoeken verticale strepen om niet op te vallen tussen de waterplanten.**

**Een snoekje met verticale strepen tussen het riet.**

Tijdens de herfstvakantie ging ik met de familie vaak naar bungalowpark “De Huttenheugte” bij Coevorden en viste daar in de kanalen met vooral roestbruin water. En ja hoor, hier hadden de snoeken vooral een roestbruine kleur. Ik heb me toen wel eens afgevraagd wat er zou gebeuren als je zo’n roestbruine of bijna geheel grijsgroene verkavelingssnoek over zou zetten in helder water met veel waterplanten. Ik vermoed dat ze dan meer op kleur gaan komen. Dat voorns en kleine brasem vrij snel hun kleur aanpassen weet ik uit de periode dat we nog met levend aas op snoek mochten vissen. Ik bewaarde mijn aasvissen vooral in een witte emmer want dan kregen ze een wit uiterlijk waardoor ze meer opvielen in het grijze polderwater.

**Twee apart getekende snoeken uit Italië en er komen al meer geruchten dat het gaat om een bepaalde ondersoort.**

**DNA testen worden binnenkort uitgevoerd. In dezelfde wateren vang je naast deze snoeken ook normale uitvoeringen van Esox lucius.**

Soms behoorlijke verschillen per land
Hoe meer ik op allerlei stekken in binnen- en buitenland snoek ving, hoe vaker ik net iets anders uitziende snoeken ik ving. Van lichtgroen gekleurde snoeken uit de Scherentuin tot snoeken met een gevlekte buik uit het noorden van Finland. De eerste Amerikaanse snoeken die ik ving hadden een mooi en duidelijk vlekkenpatroon en de Italiaanse snoeken die ik in de buurt van Padua ving, leken meer op tiger muskies.

**Mijn eerste Amerikaanse snoeken zijn qua kleur en vlekkenpatroon duidelijk anders dan onze poldersnoeken.**

Toch waren het allemaal leden van het geslacht Esox lucius zoals uit DNA onderzoek is gebleken. Maar naast deze verschillen in kleurenpatronen uit de diverse landen komen er ook regelmatig meldingen bij ondergetekende binnen van heel apart getekende snoeken. Als zo’n melding uit Amerika of Canada komt, denk ik al snel aan een hybride maar betreft het ons eigen landje of Scandinavië dat kan het alleen maar om een afstammeling van Esox lucius gaan.

**Een bijna goudgele snoek met heel mooie tekening.**

Volgens mij is het dan heel best mogelijk dat er dan in de toekomst meer van dit soort anders gekleurde exemplaren komen als zo’n “kleurling” gaat paaien met normale snoeken. Even een praktijkvoorbeeld: een goede stek voor grote snoek was en is het Barndegat bij de Coentunnel in Amsterdam. Snoekvisser Willem Engelgeer ving daar in 1985 een snoek van 20 kilo met een interessant schubbenpatroon: horizontale gele strepen. Op de zwart-wit foto zijn die ook duidelijk te zien.

**Willem Engelgeer met zijn 40 ponder uit het Barndegat waar meer snoeken deze tekening me horizontale gele streep hebben.**

Zelf heb ik ook de nodige keren op dit water gevist en heel wat grote snoeken, grootste was 115 cm en ruim 14 kilo, gevangen en zien vangen en daarbij waren meerdere exemplaren die ook deze tekening met horizontale gele strepen vertoonden. We mogen dus volgens mij wel aannemen dat een apart schubben patroon erfelijk is.

**Jouke Jansma met een fraai getekend Fries snoekje.**

Ze lijken soms op tiger muskies
Voor mij zijn het vooral de snoeken die er echt helemaal anders uitzien die de krenten in de pap vormen en dan denk ik b.v. aan de door oud-SNB voorzitter Jouke Jansma gevangen “marmersnoek”. Wie een dergelijke vreemd uitziende snoek ooit mocht vangen, wordt vriendelijk doch beleefd verzocht deze vangst, en graag met foto, te melden bij Jan Eggers. Mijn telefoonnummer is 0228 513213 en per e-mail is het the.pike.ferret apestaartje hetnet.nl

Ik ga nu nog een aantal bijpassende foto’s bij elkaar zoeken en ik hoop dat veel lezers zich verbazen over de grote variëteiten in de Esox lucius familie

**Deze snoek met gevlekte buik werd in het noorden van Finland boven de poolcirkel gevangen.**

Lees ook deel 1 van De Esox familie kent vele vreemde snoe(k)shanen.

Jan Eggers

Vissen met de fireball (deel 2)

In deel 1 van het vissen met de fireball heb ik de fireball zelf besproken en deze keer zijn de hengels die ik hiervoor gebruik en mijn favoriete dyneema lijnen aan de beurt. Welke hengel is het handigst en vist het prettigst bij het gebruik van de fireball ? Moet het een lange hengel zijn of juist kort, parabolisch of niet, allemaal vragen die bij je opkomen als je nog niet veel met deze techniek heb gevist.

Tekst en foto’s: Willem Zijlstra

Voor het vissen met de fireball gebruik ik meestal 2 hengels , een actieve en passieve hengel. Eén hengel staat in de steun en de andere hengel houd ik in de hand. De hengel die ik in de hand heb is bij mij bij voorkeur een baitcaster. Dit is iets wat je voor jezelf uit moet zoeken wat jij fijn vind vissen.

Ik gebruik bij de baitcaster een reeltje van het merk Daiwa, type Vento, waarbij je met 1 druk op de knop een paar centimeter dyneema kan ophalen wanneer de bodemgesteldheid dit vraagt. Dit verhoogt de accuratesse en werkt uitstekend.

Mijn handhengel heeft een lengte van 1,90 meter, niet te kort en niet te lang. Hij mag niet te slap zijn en moet zeker een goeie body hebben om de haak goed te kunnen zetten. Die extra power in de hengel heb ik ook nodig, omdat ik vaak aan de hengel die ik in de hand houd, ook een zwaardere fireball met een grotere aasvis monteer.

Ik gebruik hiervoor een baitcaster van SPRO uit de Henk Simonsz Multitec-M serie van 10-40 gram. Dit is een zeer lichte hengel die in combinatie met een licht reeltje de hele visdag in de hand te houden is en precies doet wat ik van een hengel onder deze omstandigheden verwacht.

De steunhengel is voorzien van een molen. Deze hengel is iets langer, circa 240 cm, dit omdat deze niet in de weg zit wanneer ik met beide hengels aan de zelfde kant van de boot wil vissen. Ik gebruik hiervoor een hengel met een werpgewicht tot 40 gram, met een mooie parabolische actie, zodat deze aanbeten goed op kan vangen en de haak goed gezet wordt.

**Vismaat Jurjen met een mooie snoek op de fireball.**

De lijn die we gebruiken hoeft in mijn ogen niet al te zwaar te zijn, tot 7 kg is voldoende. Spreken we van tevoren af dat het een dag wordt waarbij we met hele grote aasvissen aan de slag gaan dan gaat de spoel met 13 kg dyneema op de molen.

Voordeel van dyneema van 7 kg is dat het wat dunner is en dus minder weerstand heeft in het water, dit is belangrijk omdat je vaak recht onder de top vist en je bij een iets hogere snelheid toch de bodem bereikt met je aasvis. Hoe dikker de lijn hoe groter de weerstand in het water, iets wat vaak wordt onderschat.

**Mooie vaart, schitterende luchten, buiten zijn en genieten!**

Hoe we de fireball met dode aasvis het beste kunnen aanbieden aan de roofvis komt in het volgende deel aan bod!

Willem Zijlstra

Reageer op dit artikel op ons Roofvisweb Forum!

De Esox familie kent vele vreemde snoe(k)shanen

Al meer dan 30 jaar verzamel ik gegevens van grote snoeken boven de 18kilo en de BIG Pike List bevat inmiddels ruim 1100 van die kanjers. Naast een archief met duizenden foto’s van volslanke snoekgroetmoeders heb ik in de loop der jaren ook veel informatie en foto’s van vreemd uitziende snoeken verzameld. Ik vind het eerlijk gezegd zonde om de foto’s en verhalen van al deze vreemde snoe(k)shanen in mijn archief te laten sluimeren. Diverse keren had ik me voorgenomen om te beginnen met een serie artikelen over dit onderwerp maar als het dan zover was, ging ik toch weer liever met de spinhengel de polder in.

Tekst en foto’s: Jan Eggers

Ja, dat vind ik het grote voordeel van gepensioneerd zijn: je kunt gaan vissen als je zin hebt. Deze 15^e januari kan ik het struinen in de polder vergeten want alle poldersloten zijn dichtgevroren en de vooruitzichten zijn dat het de komende weken blijft vriezen. Dus geen excuses meer om niet te beginnen met het eerste artikel over de buitenbeentjes van de familie der snoekachtige.

Esox lucius heeft 5 echte familieleden
Het lijkt me verstandig om eerst de gehele familie van de Esocidae even voor te stellen en dan begin ik met de kleinste exemplaren die voor de sportvisserij minder van belang zijn dan de groter groeiende familieleden. We vinden alleen op het Noordelijk Halfrond leden van de snoekfamilie en dan vooral in Canada en het noorden en oosten van de USA.

De redfin pickerel, Esox americanus americanus wordt niet groter als ca. 30 cm en speelt als sportvis geen belangrijke rol Dat geldt ook voor de grass pickerel, Esox americanus vermiculatus die maximaal 38 cm lang kan worden. Ze bewonen hetzelfde gebied als de redfin pickerel en kunnen met elkaar de liefde bedrijven hetgeen weer resulteert in net iets anders uitziende hybriden. Meestal denken de sportvissers die een van bovenstaande pickerels vangen dat ze een jong snoekje aan de haak hebben. Nummer 3 van de snoekfamilie is de chain pickerel, Esox niger, en vroeger zei ik altijd dat dit de enige snoek is die naar een Nederlandse hengelsportjournalist genoemd is. Wie? De inmiddels overleden Kees Ketting.

**De chain pickerel vernoemd naar Kees Ketting.**

Deze kettingsnoek kan een lengte van maximaal 75 cm bereiken en is daarmee interessanter voor de sportvisser dan zijn kleinere familieleden. Ook deze Esox niger heeft er geen problemen mee om met andere familieleden te paaien en zo kunnen er schitterend getekende kruisingen ontstaan van b.v. Esox lucius x Esox niger en als het goed is, heb ik nog ergens een dia van zo’n korte romance.

**Mijn eerste musky van Leech Lake, al weer een tijdje terug.**

De grotere exemplaren
De drie kleinste familieleden heb ik genoemd en nu dus meer informatie over de “grote drie”. Ik kan veel A-viertjes vol schrijven over onze eigen snoek, Esox lucius, maar ga dat niet doen en ik stap meteen over naar een van de meest interessante sportvissen van Canada en de VS: Esox musquinongy, de muskellunge of musky. Deze tot de verbeelding van heel veel roofvissers sprekende snoek kan een lengte van zeker 160 cm bereiken. En als je alle van horen zeggen verhalen geloven moet, halen ze zeker de 2 meter bij een gewicht van 100 pound plus.

**Musky expert Larry Ramsell met 142 cm musky.**

Een mystieke vis die er andere gewoontes, zoals het volgen van het kunstaas tot bij de boot, dan onze snoek op na houdt en minder gemakkelijk te vangen is. Vroeger werden vooral de grote exemplaren gedood en opgezet maar door de inzet van Muskies, Inc., vergelijkbaar met onze SNB, is catch & release van muskies nu gemeengoed geworden. Dames muskies willen nog wel eens vreemd gaan met mannetjes snoeken en het eindproduct mag er zijn: de tiger musky. Echt een zeer mooi getekende vis die ook de 50 lb. kan bereiken en geweldig vecht, ik weet het uit persoonlijke ervaring.

Russen in Amerika
Blijft over het 6^e familielid en daarvoor moeten we naar het Oosten van Rusland en Mongolië want daar vinden we de machtige Amur rivier met de Esox reichertii oftewel de amur snoek. Wie een reis naar deze uithoek van de wereld te inspannend vindt, kan deze snoek die zeker 120 cm lang kan worden, ook vangen in de USA. En wel in het bijzonder in het Glendale Lake in de staat Pennsylvania. In de 60er jaren van de vorige eeuw vond er een uitwisseling van vissoorten plaats tussen Rusland en de USA. Soorten zoals largemouth bass en chinook zalm gingen naar Rusland en een van de soorten die naar Pennsylvania gingen was deze amur snoek. Ze hebben ook hetzelfde model als de andere snoeken maar een heel andere tekening, ik denk dan aan een zeeforel. Deze geëmigreerde Russen deden het goed in Glendale en binnen 10 jaar werden de eerste exemplaren boven een meter gevangen en erkend als wereldrecord.

**Een kruising van een Amur snoek met Northern pike.**

Ook werden er vreemdsoortige snoeken gevangen en bij nader onderzoek bleken dat afstammelingen van een vrouwelijke Esox lucius en een mannelijke Esox reichertii. In Rusland wordt deze amur snoek vooral tijdens het ijsvissen gevangen en het is nog altijd een van mijn droomwensen om deze schitterend getekende rover te vangen. Dat zal wel een droom blijven want na diverse trips naar het noorden van Rusland ben ik huiverig geworden om met die oude vliegtuigen en helikopters te vliegen.

Tenslotte nog dit.
Tot zover de basisinformatie over de 5 andere familieleden van onze snoek. Ik weet inmiddels dat deze snoeken met elkaar te kruisen zijn en dat het zelfs mogelijk is dat de kruisingen, hybriden met een duur woord en bastaards met een minder leuk woord, vruchtbaar kunnen zijn. Zo worden momenteel in Amerika kunstmatig eitjes van muskies bevrucht met hom van onze snoek, daar northern pike genoemd, en deze nakomelingen, tiger muskies zoals ik al eerder meldde, worden uitgezet in wateren met te weinig roofvissen. Omdat deze tigers over het algemeen niet voortplanten, kan men de populatie veel beter controleren en in de hand houden. Vergelijk maar met het uitzetten van graskarper in ons landje.

Naast de hybriden zijn er ook nog de afwijkende vormen zoals we die ook bij de mensen en dieren vinden. Er zijn albino snoeken en muskies, net als bij forellen en zalmen zijn er snoeken met mopskoppen. Blinde snoeken kunnen toch een behoorlijke lengte bereiken en zijn meestal heel zwart van kleur. En zo kan ik nog wel even doorgaan maar doe dat niet want deze informatie bewaar ik voor een volgende aflevering vol met vreemde snoe(k)shanen. Nog effe geduld.

Jan Eggers

Dubbel Dertien……..

**Simpel slepen met een lichte dobber en twee volg drijvertjes.**

Het is weer de week van nachtelijke arbeid. Gewoonte getrouw vis ik dan eigenlijk op de zondagmorgen direct na mijn nachtdienst een paar uurtjes tot aan het begin van de middag. Het is al twee dagen aan het vriezen, is dit de return of koning winter? Of zal het wel weer meevallen één ding staat vast Nederland is wederom in rep en roer door de verwachte koude golf wat weer de schaatskoorts bij een hoop medemensen aanwakkert.

Tekst en fotografie: Sebastiaan Verkerk.

Niks voor mij al dat schaatsgebeuren is alleen maar overlast zowel thuis als ook op of aan het water tijdens het vissen. Best maf eigenlijk een week eerder ben je nog plannen aan het smeden in verband met de als maar stijgende watertemperaturen en een eventuele vroege paai dit jaar. Een week later moet je al alternatieve gaan verzinnen mocht deze ellende langer gaan duren. Een ding scheelt het grote kanaal bij mij op de hoek blijft heel lang bevisbaar. Project luie visser @ Zander el kanalo ha haha wordt vast in het leven geroepen. Draaiboek, Materialen en mogelijke stekken liggen klaar. Project big mamma’s gaat weer even terug de kast in.

Maar eerst de kou vanmorgen trotseren en hopen dat de wetering niet dicht ligt met dat…………… Tja hoe gaan we het zeggen houden we het netjes op deze zondag de dertiende?! Lastige ijslaagje op ons geliefde element en jachtterrein. Gelukkig het is half acht en mijn collega’s komen binnen druppelen te laat dat weer wel en stomverbaasd over wat ik nu weer ga doen. Goed voorbereid en aangekleed stap ik gauw mijn auto in. Op weg naar het water en de kou, één ding scheelt wel met die vorst het sompige gras op de trailerplek is redelijk hard wat weer een groot voordeel is om snel en gemakkelijk de boot te water te laten.

De zondagsmorgenrust wordt enkel verstoord door mijn brommende oude dieselmotor, het geratel van een lier en verder is het heerlijk rustig op wat bruut gestoorde kwakende en ontwakende eenden na in het donker. Heerlijk die stilte zeker nadat ik in mijn bootje zit rustig varend op de elektromotor. Kraaaaaakkkkk ssccrrrrrrr NEE HÉ F#CK er ligt toch een dun laagje ijs op de wetering!! In het donker kan ik eerlijk gezegd niet zo goed zien hoe het verderop gesteld is, neem de gok en hang er gauw na dit stukje vervloekte water twee voorntjes overboord. Kort achter de boot kan ik de dobbers nog goed zien in het schemer donker. Heerlijk kopje warme chocolade melk schenk ik voor mezelf in……

Plop in een korte felle actie schiet de dobber al weg! Goed begin van de visochtend. Kort is de dril maar hartverwarmend, gelukkig de vis ligt nog op het ondiepe hier bedenk ik in mezelf. Fotootjes schieten of niet van deze kleine groene rakker? Nee in het kader van de gezondheid van deze dappere strijder onthaak ik hem in het water om ze zo min mogelijk met de vorst in aanraking te laten komen. Hé sorry beste lezer maar het is gewoon veel beter voor dit snoekje dan een geklungelfoto van mezelf in de kou. Ene wees eerlijk het is geen pornovis van super proporties maar een doorsnee 70plusser. Next time maybe but pike safety first!!

**Snel laat madame Z zich duidelijk zien.**

Een oranje rood minipuntje schijnt er zwak in de zwarte lucht, inmiddels heel in de verte komen daar de eerste zonnestralen op en binnen no time is het licht na dit mooie schouwspel van madame Z. Helaas het genieten wordt nogmaals onderbroken door een ijsveld van pak en beet honderd meter. Hengels binnenboord en ijsbreker spelen met de kleine boot. Gelukkig vaart de boot er nog redelijk makkelijk door heen. Aasvis terug voor hun taak het water in en standje relaxmodes op de electro hanteren. Rrrrrrrrrr dat is snoekmans nummer twee die interesse toont in mijn aasvis, lijn strak laten zwemmen en hangen. Tangetje pakken en hopla daar kan die kleine rakker weer vrij zwemmen, een seconde of vijf kijkt die me nog even aan van jou krijg ik nog wel en besluit daarna gauw weg te zwemmen net als ik me bedenkt om gauw mijn camera te pakken. Kl#te k#t het volgende stuk ijs begint en met een voorzichtige inschatting zal dit niet het laatste stuk zijn en besluit om de boot om te keren het kruispunt de andere kant op te nemen richting plas. Helaas weg uit het kleine beetje beschutting die ik hier had op naar het grote water.

**Mis poes, duidelijk zijn de tandafdrukken te zien in de voorn.**

Wat opvalt is dat er behoorlijk veel ijskristallen op mijn reel en lijn zitten na het drillen van de laatste vis. Even boven de warme chocomelk houden om wat te laten ontdooien, mmmmmmmm het werk maar voor hoelang gaat dit nog goed? Op de plas doe ik bij het volgende bekertje warme drank wel mijn andere reel. Nog een paar honderd meter en dan zijn we er.

Aan het begin van de plas liggen enkele mooie taluds die hopelijk goed bevisbaar zijn nu het er niet zo hard waait als twee weken geleden. Beet “YES” stom mijn lijn zit vast en na het contact zoeken laat de vis gelukkig maar los……………. Twijfelraatje maar wel een massieve. Het is goed zo, berkje en andere herkenbare plekjes aan de kant worden onthouden voor een volgende keer. Gauw bakkie warme drank inschenken en mijn lijn ontdooien. Het is toch erg lastig en met hindernissen vissen met die ijzige kou. Hoelang kunnen we dit nog volhouden voordat de ijstijd het compleet onmogelijk maakt. Volgende keer maar wat nylon op mijn reserve spoelen zetten, kunnen we in iedere geval langer doorgaan met statisch vissen.

Na een kleine twee uur op de plas rond gedobberd te hebben en eigenlijk moedeloos naar de dieptemeter gestaard te hebben op enig teken van leven begint het stemmetje toch in mijn hoofd te roepen dat het zo langzamerhand tijd is om naar huis en naar bed te gaan. Nog even volhouden spreek ik mezelf moet in maar het verstand wint het en besluit een half uurtje later toch maar eerlijk gezegd ook weer gewoonte getrouw te laat richting trailer te varen. Wordt een kort dagje nachtrust vandaag……….

De volgende dag toch maar even teruggereden en helaas koning winter heeft nu helemaal de macht over de wetering in handen. Het ligt dicht!! Ik ga verder plannen nog een paar dagen werken, hopen en afwachten wat en waar we nog kunnen vissen………………………..

**Statisch snoekbaarzen de volgende keer……wie kan het zeggen?**

Voor de diehard die doorgaan “Good luck and catch some happy days” en kijk uit voor jezelf en onderschat de kou niet!!

Adios………Sebastiaan.

Hengelsportbeurs Angeln Duisburg 2013. Foto verslag zaterdag.

**De hengelsportbeurs Angeln in Duisburg…zeer de moeite waard voor een bezoek!**

Je wordt om 06:00 wakker….ik zou naar de hengelsportbeurs Angeln in Duisburg gaan. Vanuit Den Heler net geen drie uurtjes rijden. Buiten is het wit…spierwit. Het is glad, grote twijfel zou ik wel of niet. Ik besluit wel te gaan maar iets later te vertrekken. Vanaf Hoorn is het gestopt met sneeuwen en schijnt het zonnetje. Rond 12:00 rij ik de parkeerplaats op en zie meteen dat het super druk is. Mensen met tassen en hengels….hier moet ik zijn de beurs Angeln.

Tekst en foto’s Frank van Vliet.

**Bertus Rozemeijer geeft een demonstratie….hoog en…..koud zo te zien.**

Bij binnenkomst de mega grote stand van Uli Beyer. Al snel de eerste Nederlander gespot, Bertus Rozemeijer die boven in een soort gammele lift staat en bezig is met een demonstratie in de grote watercontainer.

**Dat zou een mooie demotank zijn op de grote Roofvisweb stand tijdens de Visma in Rotterdam!!**

**Zicht op de democontainer en de stand van Uli Beyer.**

**Nog een bekende Ierse snoekvisser en gids…Bodo Funke op de Ierland stand.**

**Ja, Babs heeft me al gezien tijdens de fotoshoot op de Ierland stand.**

**Wel in het oranje maar echt geen Hollanders.**

**Maar de Hollanders hebben we snel gevonden….Oscar van Lureparts.**

**Lureparts heeft altijd wel weer wat nieuws bij zich.**

**Ook nu weer…..schroef loodkoppen zodat je shad echt blijft zitten.**

**Ook voor de Ultralight roofvisser genoeg materialen.**

**Als je op zoek bent naar kwaliteits materialen kan je niet om Lureparts heen! Het was weer gezellig Oscar!**

**Dan kom ik deze stand tegen van Attitude Baits uit Zweden.**

**25.000 stuks kunstaas op een beurs….nog nooit gezien!**

**Echt heel veel top kunstaas van vele merken.**

**Tijd om even uit te zakken met een hapje of drankje.**

**Henk Tielens van HT-Baits met zijn hand gegoten shads!**

**Wat een keuze hier in Duisburg van softbaits. Lunkercity een stand vol!**

**Met de schitterende Starweld 1600 SC PRO!**

**Demonstratie van Dietmar Isaiasch, Fox Rage.**

Geert Claes met zijn schitterende Sika jerkbaits.

De beurs Angeln in Duisburg is zondag nog geopend van 09:00 tot 18:00

Beurs Locatie:
Landschaftspark Duisburg-Nord
Emscherstraße 71
47137 Duisburg

Website:
http://www.angelmesse.de

Een routebeschrijving vindt u HIER!

Abu nieuwtjes bij Pure Fishing en 2 nieuwe Prostaffers Roofvis team!

**Op bezoek bij Pure Fishing in Etten-Leur voor de Abu nieuwtjes.**

Woensdagmiddag ben ik onderweg naar Etten-Leur samen met Daan Verbruggen. Doel….om wat nieuwe Abu producten op de gevoelige plaat te zetten en er was mij ten oren gekomen dat er 2 nieuwe Prostaffers aan het Roofvisteam waren toegevoegd. Ook de andere Pure Fishing Prostaffers waren aanwezig, Bertus Rozemeijer, Daan Verbruggen en Jouke Timmer.

Bij binnenkomst in de Showroom van Pure Fishing stond Robert Valkeneer ons al op te wachten en de handjes werden geschud. Al snel kon ik de handen schudden van de 2 nieuwe Pure Fishing Roofvis Prostaffers….Fred de Greef en Kris Broeckx. Omdat er in België nog geen Pure Fishing Prostaffers waren is dit nu opgevangen door deze gepassioneerde roofvissers.

Tekst en foto’s: Frank van Vliet

**Pure Fishing Prostaffers voor België. Links: Kris Broeckx. Midden Robert Valkeneer. Rechts: Fred de Greef.**

De nieuwe Abu Veritas Series.

Abu Veritas Series.
Lichtgewicht is in de mode bij de hengelontwerpers. Toch negeren de meeste hengelbouwers de meest belangrijke factoren zoals de balans en de sterkte. De Veritas serie combineert een extreem laag gewicht en houd tegelijk de focus op de compressieve sterkte die blanks moeten hebben. Nano technologie manipuleert het grafiet op een atoombasis maal 2,5 qua resistentie en dit in vergelijking met de meeste grafieten hengels. Hierdoor kan je rekenen op een hengel daar waar vele andere hengels zouden breken of knakken! De hengels zien er opvallend uit, zwart/wit en met de bijpassende nieuwe Abu Revo S reel of Abu Revo S molen en schitterende combinatie.

-30 T graphite met Nano technologie.
-Titanium SIC geleideogen.
-Door Abu ontworpen reelseat
-Sterke EVA handgreep.

De Veritas is leverbaar in de volgende molen uitvoeringen.

En de Veritas is leverbaar voor onderstaande reel uitvoeringen.

**Een schitterende combinatie met de Abu Revo S molen!**

De Abu Revo S molen.
Deze is optisch gezien in combinatie met de Abu Veritas hengels natuurlijk helemaal af. De nieuwe Revo S biedt een uitstekende prijs-kwaliteitsverhouding en zal iedere roofvisser versteld doen staan van de prestaties. De molen is voorzien van 6+1 kogellagers en heeft een eendelig rotorhuis voor een preciezere en zachtere werking. De molen is voorzien van een bijzonder systeem waardoor de spoel gewisseld kan worden zonder de slip instellingen kwijt te raken.

Verder is de Revo S voorzien van:
Aluminium spoel
Slow Oscillation voor een betere lijnopspoeling
X-Craftic anti corrosie aluminium frame en zijplaten
Duragear binnenwerk voor duurzaamheid
Lichtgewicht polymeer body en rotor

Meer informatie over de Abu Revo S molen vindt u hier!

**De Veritas hengel in combinatie met de nieuwe Abu Revo S Low profile reel.**

De Nieuwe Abu Revo S reel!
De Revo S is gemaakt van een aluminium frame en zijplaten, Duragear koppeling en een oversized overbrenging, carbon matrix slip systeem, 8+1 volledig gesealde kogellagers en een 6 pins rem voor gecontroleerde worpen. De Abu Revo S reel is zowel in zoetwater als zoutwater te gebruiken. Verdere eigenschappen van de Revo S zijn: Leverbaar als links-en rechtshandig model.

De Abu Revo S eigenschappen:
8 RVS HPCR kogellagers + 1 lijnrol kogellager
6 Pins centrifugaal rem systeem
Duragear koperen hoofdtandwiel
Carbon Matrix slip
X-Craftic alloy frame en zijplaten

Meer informatie over de Abu Revo S molen vindt u hier!

Volgende week een overzicht van het nieuwe kunstaas uit het pakket van Abu.

Frank van Vliet