Regelmatig zijn er van die visserijen die nét iets afwijken van het gangbare; speciale omstandigheden waardoor de techniek anders is en meer van de hengel vraagt dan gebruikelijk.
Door Yvo Bindels
Een passende hengel daarbij vinden valt niet altijd mee. Meestal resulteerde dit bij mij in een weloverwogen compromis. De hagelnieuwe hengels uit de Special Force-serie vullen voor mij nu perfect een aantal van die ‘gaten’ in m’n uitrusting op.
Een van de eerste keren dat ik de Special Force inzette was op een stromende rivier. Ik wist dat we die dag een aantal uren zouden trollen langs steenstort. Plugjes van 7 a 9cm zijn daar meestal troef, zeker wanneer er secuur gevist moet worden. Maar door de grillige bodem is het een must om snel te reageren bij het minste bodemcontact.
Ik heb een aantal prachtige, wat langere hengels voor dit soort werk, maar op deze stek absorberen die door die lengte net iets te veel gevoel. De 1.90 mtr stokjes die ik heb, geven wel het juiste gevoel door, maar missen net weer iets lengte om de plug van de bodem te tillen en zijn eigenlijk net te hard om de vluchtpogingen van de dikke baarzen die we er verwachten, subtiel op te vangen.
Een typisch voorbeeld waarbij bijvoorbeeld de Special Force Spin 2.20 de perfecte keuze is. De gevoelige top registreert werkelijk alles wat de plug doet en geeft dit via de snelle blank haarfijn door. De hengel is met zijn 220 cm net lang genoeg om de boel bij te kunnen sturen. De ruggengraat van de hengel heeft voldoende body om de haak goed te kunnen zetten en het gevecht met onze zoete rovers aan te gaan. Daar kom ik niet veel later achter als een op hol geslagen zeeforel met wilde uitval runs en spectaculaire sprongen ertussenuit probeert te komen. Een mooie test voor de hengel die de naam Special Force dan ook alle eer aan doet.
Ook tijdens onze laatste vistrip in Zweden kwamen de hengels uit de Special Force-serie goed van pas. Extreem licht en gevoelig, maar met voldoende power als het nodig is. Daarbij afgemonteerd met het beste wat er op de markt is. We vingen er dagelijks knoeperts van snoekbaarzen, die je op de standaard verticaal wijze niet of nauwelijks te pakken kon krijgen.
Op ondiepere plateaus, vlakbij de grillige stukken naar dieper water, moesten we de snoekbaarzen verrassen door hier op hoog tempo te vissen met shads met flinke schoepstaarten. Hier kwam natuurlijk wat meer lood bij kijken dan normaal en 40 gram is dan al gauw te veel voor onze standaard verticaalhengels, die bovendien voor deze visserij ook een stukje lengte misten. Ook hier hebben we enorm veel plezier beleefd met de Special Force Spin 2.20 en voor het snoeken de Special Force Spin 2.40. In gedachten kan ik de aanbeten nu nog voelen…
Ook bij diverse subtechnieken binnen mijn roofbleivisserij is de Special Force Spin van echte toegevoegde waarde. Na meer dan een jaar samen met Henk Simonsz de hengels uit deze serie getest te hebben, is deze dan ook uitgegroeid tot een voor mij fantastisch stukje gereedschap dat werkelijk super vist.
Met sportieve groet,
Yvo Bindels
Voor meer informatie over de Spro Special Force hengels, klik hier.
De jeugdvisdag 2015 was weer volop genieten geblazen voor jong en oud. Pyt Paulusma was ons goed gezind. Hoewel we een haat-liefde verhouding hebben met ons klimaat, was het weer deze dag super. De vangsten waren over de hele dag erg wisselend. Dat doet echter niets af aan alles wat de kinderen geleerd hebben. Als huidig SNB-bestuur van onze regio zijn we blij dat deze dag aan ons gegeven is. Zoals ieder jaar hadden we weer maximale opgave. De dag is elk jaar steeds zo succesvol, dat er dit jaar een cameraploeg van Omrop Fryslân aanwezig zou zijn. Helaas moesten zij afmelden wegens ziekte. Voor de kinderen was de dag vanaf het begin af aan een feestje. Dit jaar hadden SPRO en HSC Arnold te Oudeschoot geholpen aan blije gezichten. Door hun vrijgevigheid kon er een goodiebag worden samengesteld.
Tekst en foto’s:Koen Nuchelmans
Ter promotie van deze dag, zodat andere regio’s de opzet (eventueel deels) kunnen kopiëren zal ik de planning van de dag beschrijven. Hierbij moet ik vermelden dat we bij onze regio een erg sterke achterban hebben. Één mailtje is genoeg voor 10-17 boten. Dit jaar kwamen er 12 opdagen. Bedankt daarvoor! De dag bestaat uit twee delen. Waarbij kinderen zowel vanaf de kant als de boot vissen. Wie ’s ochtends met iemand mee mag in de boot, vist ’s middags vanaf de kant. Zo ook andersom. Een kom soep met broodjes breekt de dag. De dag werd traditioneel geopend met een woordje van onze voorzitter. Dit praatje werd gelukkig kort gehouden. De kinderen willen op dat moment maar één ding; Vissen! We worden als regio met (of zonder) een knipoog wel eens chauvinistisch genoemd. Met gepaste trots presenteerden we onze Fryske “catch en release”. De kinderen gingen er met een hanger voor aan de tas mee naar huis.
De ochtend begon met mist. Iets wat de Âlde Feanen altijd een fantastische aangezicht geeft. Vissen in zo’n omgeving alleen al is genieten. Dan kun je genieten zonder een vis te vangen. Helaas waren we daar met ons allen wat teveel van aan het genieten wat er werd vanaf de kant niet best gevangen. Gelukkig waren de kinderen weer zo slim om veel vragen te stellen. Sommige vragen vanuit het niets. Sommige vragen omdat de situatie er om vraagt. Wat elk jaar een leermoment is, is hoe je je hengel moet gebruiken als je ergens aan vast zit. Deze ochtend was het weer het geval. Iemand gooit zijn jerkbait, die hij met zijn eigen zakgeld gekocht heeft, in het riet. Gelukkig had de begeleider een kunstaasredder bij zich. Na 30 seconden stond hij weer met zijn salmo slider in zijn handen. De blijheid die er in zo’n kind omgaat is met geen youtube-filmpje te vergelijken.
De verhalen die in de pauze bij elkaar kwamen maakten duidelijk dat ook bij de bootvissers de vissen niet makkelijk te vangen waren. De topper van de dag werd wel ’s ochtends gevangen. Een bak van 111 cm op een Rapala J-13. Geweldig! “Ik heb vandaag maar één plug meegenomen, want dat is mijn geluksplug” aldus de vanger van deze dame. Die de rest van de vissers met honderden euro’s aan kunstaas op een leuke wijze flink te kak zet.
Voor de lunch zijn we hier vaste klant. Erg vriendelijke mensen die de catering altijd goed geregeld hebben. We hebben weer onbeperkt overheerlijke soep en broodjes kunnen eten. De zonovergoten middag maakte helaas de snoek niet hongerig. Sterker nog, als we de mannen met hun luxe apparatuur mogen geloven lagen de vissen strak op de bodem. En dan is het hier nu eenmaal niet makkelijk vangen. Toch knap dat er desondanks dat nog leuke vissen uit het water zijn gekomen. We kijken als SNB-Fryslân weer terug op een zeer geslaagde dag. De kinderen hebben weer veel geleerd wat ze in de rest van hun leven op visgebied kunnen gebruiken. Hopelijk zullen zij dit op hun beurt weer anderen leren. Verder laat ik de foto’s vanaf nu spreken.
De eerste visdag. Het tweede deel van het verhaal van Oscar en Frans die in september afreisden naar de Watermill Lodge in Lisnaskea, Noord-Ierland. Na een paar uurtjes heerlijk gevist te hebben na aankomst, en daarna heerlijk te hebben gegeten is het deze keer tijd om de eerste volle dag te gaan vissen.
Tekst en foto’s Frans vd Putte
Deze tijd van het jaar is natuurlijk ideaal. Waterplanten sterven langzaam af, de dagen zijn niet bijster lang maar zeker niet kort. Daar komt nog eens bij kijken dat (volgens Pascal, die er al dertig naar komt) het water geen ‘morning lake’ is. Volgens hem zijn de vissen vaak in de ochtend niet erg los. Reden te meer om lekker te ontbijten nadat je ook nog eens voldoende slaap hebt kunnen pakken. Het ontbijt is een zogenaamd ‘Full Irish breakfast’. Een worstje, bacon, witte bonen in tomatensaus, een spiegelei, een tomaatje en geroosterd brood. Dat zorgt ervoor dat je tot het middaguur geen honger hebt in de boot. Uiteraard is er nog keuze tussen jus d’orange, appelsap en water, maar ook koffie en thee staan klaar.
Dat noem ik nog eens een ontbijtje!
De zon schijnt en we zijn fanatieke vissers, dus: op naar het water! Daar staat Marin al klaar met het elektrische karretje om ons naar de boot te brengen. Net zoals gisteren ligt de boot klaar met lopende motor, en onze hengels staan ook netjes klaar. Ook een tas met daarin de lunch staat in de boot, Ideaal! Deze boot zullen we de komende drie dagen gaan gebruiken: een grote, ruime polyester bassboat met wederom een console, en dit keer met een 80 pk buitenboordmotor. Op de console zit een prima HDS10 dieptemeter/ GPS (helaas ontbrak het navionics kaartje, daar werd nog aan gewerkt) en daar kan iedereen prima mee uit de voeten lijkt me. Verder was er ook een gelamineerde kaart aan boord: Loch Erne here we come!
De avond van te voren hebben we al plannen gemaakt over de stekken die we gaan bevissen, en zo gezegd zo gedaan. Het water is groot, maar met 80PK kom je overal, snel. We hebben besloten om weer relatief dichtbij te beginnen in een rustige baai, waar een paar mooie stukken van 5 tot 7 meter diep in zitten. Nog vóór we op de beoogde stek zijn is het al raak: een mooie snoek heeft mijn Lucky Roach goldfish te pakken genomen! (we starten altijd een stuk van tevoren met trollen zodat we logischerwijs al trollend aankomen op de beoogde stek).
Net als gisteravond snel van de nul af! Er volgen een paar tikken, en even later is het weer raak op de Lucky Roach, Dit maal op de blankvoornkleur. Mijns inziens een ideaal aasje om te trollen en op zoek te gaan naar goede stekken: je ziet hem goed op de hengeltop (je hebt dus snel in de gaten of er planten aan de dreggen zitten) en hij loopt niet zo diep. En de Ierse snoeken blijken hem toch wel te lusten!
De wind begint inmiddels aardig parten te spelen. Met de wind mee trollen we veel te snel over het meer, dwars op de wind is het aardig klotsen zo en tegen de wind in ook. Als het nog erger wordt (windje 5-6) besluiten we de luwte wat op te gaan zoeken, Pascal heeft een plekje aangewezen op de kaart tussen twee eilanden waar het heel smal en ook nog eens heel diep is. Kassa zou je denken, maar helaas blijkt dat niet zo te zijn, er is ook maar weinig vis te zien op de dieptemeter. Vlak na deze diepe ‘trog’ ligt er ineens een plantenbed onder water. Oscar vangt hier nog een snoekje op de blade, maar we zullen toch elders moeten gaan kijken, want hier is het vissen maar moeilijk.
We krijgen een tijd lang geen aanbeten, en verkassen dan naar een plekje dat we de avond ervoor al ontdekten waar een boel actie kwam. En hier is het weer raak! De Lucky Roach en Lucky Trout zijn favoriet, en we krijgen veel aanbeten.
Het water is groot, en we besluiten naar een andere stek toe te gaan, er is zo veel te zien dat het eigenlijk zonde is om de hele tijd op één te blijven rondhangen. Op de kaart zijn een aantal interessante diepte verloopjes te zien achter een eiland, lekker beschut van de wind. Eenmaal daar aangekomen blijkt dat er op een heel mooi stuk helaas wat witvissers bezig zijn. Nogmaals: het water is groot en dan gaan we maar gewoon even door naar een andere stek! We vinden een mooie plek en hier is het al snel weer raak. We vangen hier drie vissen achter elkaar en staan op een gegeven moment beiden te drillen (ik verspeel mijn vis helaas). Dat gaat lekker zo! De snoek lijkt overal te liggen. Regenbuitjes trekken over en regenbogen zijn te zien. Dat is Ierland: het weer doet wat ze wil.
De wind draait iets, en deze stek wordt daardoor weer geen fijne plek om te zijn. Een paar honderd meter verder gaat het meer de hoek om, en is weer een mooie plek in de luwte om te trollen. Hier volgen een paar kleinere snoeken, en een hele mooie voor Oscar! Met 1.07 meter, de grootste tot nu toe. De snoek zat een beetje vreemd gehaakt, en het leek Oscar een goed idee om de haken van de achterste dreg maar te knippen. Zo gezegd zo gedaan! Die kniptang is niet verkeerd om bij je te hebben met die springende snoeken hier, in onze ogen sowieso onmisbaar.
Helemaal geweldig, het vissen zo! We trollen hier nog even door, en nemen nog een kijkje bij een mooi diep stuk achter een eiland. Dat is allemaal niet zo wild. Regenbuien trekken over, daarna schijnt de zon en drogen we weer op. Het vissen wordt wat tam, en de aanbeten zetten niet echt door. Hier en daar krijgen we nog een tik, maar het is niet wat het was. Tegen de avond, op een mooie stek komen we ineens weer een aantal vissen achter elkaar tegen.
De zon zakt langzaam maar zeker weg achter de heuvels. Nog een laatste vis in het donker en het totaal voor vandaag staat op 18 snoeken! Dat hebben we toch niet gek gedaan, op een water dat we totaal niet kennen zonder gids met enkel een kaart en wat tips in welke omgeving het nu trollend wel eens goed zou kunnen zijn. Onze conclusie is dan ook dat iedereen hier wel zijn visje moet kunnen vangen (en dan hadden we ook nog eens veel last van de harde wind).
Hoeveel snoeken tel jij? (de fotograaf niet meetellen).
We ruimen de spullen op en ik trek het gas open. Ik voel me net de bestuurder van een powerboat. Met een kleine zestig kilometer per uur knallen we in een paar minuten terug naar Watermill lodge! Daar staat Marin alweer te wachten met de 4X4 en de trailer. Kalmpjes aan vaar ik de boot de trailer weer op en worden we weer bij het restaurant gedropt. Perfect! De jas hangen we weer uit op de kamer, de koffers zetten we weer open, even een schoon shirt en op naar het restaurant! Bij de ingang van het restaurant kijken we nog even in het enorme aquarium, waar een afspiegeling van het visbestand van Loch Erne rondzwemt.
In het restaurant worden we weer warm ontvangen met het bekende glas bier bij het haardvuur. We eten weer uitmuntend, met een heerlijk glas wijn erbij en Pascal vertelt ons dat hij morgen ook mee het water op gaat. Oscar krijgt te horen dat hij voor zijn metersnoek een oorkonde krijgt die uitgereikt gaat worden aan het einde van de vakantie als de restaurantgasten het kunnen zien, erg leuk bedacht! Natuurlijk met een knipoog naar mij.
De wijn vloeit rijkelijk en we hebben een gezellige avond; dat kun je aan Pascal wel overlaten! We nemen afscheid en gaan naar onze kamer. Het is buiten koud en guur, dat is even slikken als je uit dat fantastische restaurant komt, bij het haardvuur vandaan. Gelukkig is onze kamer tien passen verderop. De volgende morgen zal het ontbijt weer klaarstaan om 8:00. Wat zal de nieuwe dag weer brengen?
We zijn weer een beetje bijgekomen…..de 2e Roofvisboot Forum Dag is weer achter de rug. Wat een super opkomst afgelopen zondag, 99 man, 44 boten en 2 kayaks waar aanwezig voor een gezellig dagje vissen. Rond 06:30 kwamen we aan en de eerste boten lagen al in het water. Het was koud en helder met een oosten windje. De plaats voor de BBQ werd uitgezocht, de tafels werden opgezet en de 100 Goodiebags uitgestald. De inschrijving cq het afvinken van de namen kon beginnen. Daarna werden de opstapper aan een boot gekoppeld en kon men het water op.
Rond 10:30 werd de bbq afgeleverd en de tafels klaar gemaakt. Met 4 bakplaten moest het snel klaar wezen….en dat was ook zo. Rond 11:30 werden de branders aangestoken en werd er door 4 man anderhalf uur vol gas gegeven. Onder het genot van het zonnetje was het een perfecte bbq.
Na een korte toespraak van mijn kant en een groepsfoto ging iedereen weer het water op. De vangsten waren niet zo goed als een jaar terug. Het was echt zoeken naar de aasvis. In de ochtend werd er beter gevangen dan in de middag. Maar er kwamen toch mooie vangsten naar boven. Al met al kunnen we terugkijken op een zeer mooie 2e Roofvisweb Bootforum dag. Rond 15:00 kwamen de eerste boten weer richting trailerhelling en zowel in de ochtend als middag verliep dit zeer soepel allemaal. Daarna was het even bijkletsen en ging iedereen huiswaarts. Langzaam hebben we de boel weer opgeruimd met een aantal mensen zodat we alles weer netjes hebben achter gelaten.
Ik wil alle deelnemers bedanken voor hun deelname aan deze dag. Natuurlijk kan ook een dag als deze niet zonder sponsoren en wil ik de volgende bedrijven dan ook zeer bedanken voor sponsoring van de Goodiebags: Fox Rage, Spro, PikeXL, Pike Master Lures, Mercury, Berkley, en Saenger. Ook Frank Helming van Ijsselsport voor de financiële sponsoring van dit Evenement.
Ik zeg……..tot de volgende Roofvisweb BootForum Dag! Tijd voor wat foto’s….
In de wirwar van merken die tegenwoordig beschikbaar is, is het soms erg lastig zoeken naar een gevlochten lijn die voldoet aan de hoge eisen die we er als sportvisser aan stellen. Dun, rond, glad, soepel (of juist niet) sterk, etc, etc. Een lijn kiezen is voor mij misschien nog wel moeilijker dan het kiezen van een hengel. Heb ik eenmaal een lijn gevonden die me bevalt, dan blijf ik daar ook bij en die merkkeuze van een lijn “overleeft” vaak meerder hengels.
Tekst en foto’s Michel Dekker
Het is niet altijd één lijn die goed is voor alle disciplines. Bij de keuze van dikkere lijnen ben ik zelf minder kritisch dan bij dunne lijnen. Voor de keuze van mijn dunne lijnen let ik op een aantal aspecten. Ik wil de lijn graag zo dun en glad dat verre worpen mogelijk zijn. Die dunne en gladde lijn zorgt er tevens voor dat de weerstand in het water zo laag mogelijk is voor een goed contact met het aas.
De trekkracht in relatie tot de trekkracht moet in orde zijn. Dunne lijnen zijn prima maar ik wil ook grote vissen snel kunnen drillen. Harde aanbeten en snelle runs moeten ook niet voor problemen zorgen. Ik let daarbij nooit wat op de verpakking staat (kan zo maar eens niet kloppen…). Een verdacht hoge trekkracht i.c.m. een hele dunne lijn wekt vaak wantrouwen op. Wel eens twee toplijnen naast elkaar gelegd in “dezelfde dikte” maar de een was wel twee keer zo dik als de ander. Voordat ik m’n molens opspoel met een andere lijn “test” en voel de lijn zelf wel door er simpelweg (hard) te trekken en er een knoop om te testen een keer een voorslag aan vast. Daarnaast is er nog het “gevoel”. En dat gevoel is uiteindelijk vaak doorslaggevend in de keuze.
In de zoektocht naar een mooie lijn luister ik uiteraard ook naar m’n vismaten en vismaat en collega Gijs viste tijdens deze zomer tijdens een roofblei “sessie” met een lijntje waarmee hij toch wel behoorlijk ver wierp en geruisloos z’n kunstaas binnenviste. Dan staan mijn “voelsprieten” al op scherp want ik kan –al zeg ik het zelf- best een end smijten! En mij lijn “ruist” behoorlijk als ik m’n aas binnenvis.
Gijs had, zo bleek, voor de gelegenheid z’n molen opgespoeld met Climax Touch 8 Braid. Even later z’n hengel een poosje geleend en ik moet zeggen dat de eerste indrukken goed waren! Een mooie ronde lijn die lekker glad is, daardoor ver werpt en geruisloos is bij het binnenvissen. Een goede eerste indruk en een goed gevoel dus! Ondanks het feit dat ik al jaaaaren met dezelfde lijn vis en eigenlijk niet op zoek was naar een ander lijn (Ik ben van: never change a winning team….) toch maar eens een rolletje Climax Touch 8 Braid opgespoeld en ik moet zeggen dat ik erg tevreden ben. Trekkacht op de knoop is erg goed zowel rechtstreeks aan de speld als aan een fluorocarbon voorslag.
Dat hij wierp als een kogel wist ik al en dat hij tijdens het binnenvissen geruisloos is ook. Als de lijn zo glad is dat hij geen geluid maakt in de ogen dan is deze ook glad onder water en heeft dus weinig weerstand. En dat betekend weer beter contact met het (kunst)aas. Pruiken heb ik er ook nog niet mee geworpen dus wat wil je nog meer? Of het definitief ‘mijn’ nieuwe lijn wordt weet ik niet maar dat ik er de komende tijd mee vis weet ik wel! Grote kans dat het mijn nieuwe ‘dunne lijn’ wordt want de lijn waar ik nu mee vis (Fireline XDS in 0.13mm) is al vele jaren niet meer verkrijgbaar en de bodem van m’n bulkspoel is duidelijk zichtbaar…
Gijs ving die avond z’n eerste roofbleien. Enkele vreugdekreten (op het moment van de snoeiharde aanbeet en het moment dat hij een dikke roofblei in z’n handen had) moeten ver in de omtrek gehoord zijn!
Michel Dekker
Climax (en dus ook de Touch 8 Braid) wordt verdeeld door Leonard Sports. Kijk voor dealers op www.leonardsports.nl Geïnteresseerd winkeliers kunnen contact opnemen met Leonardsports. Telefoonnummer 05282-220408 of via: info@leonardsports.nl
Een paar maand geleden kreeg ik van Wim van Vliet van Mac Fishing een paar hengels in mijn hand gedrukt. Of ik daar eens mee wilde vissen en wat mijn bevindingen waren. Nou dat heb ik gedaan en met dit artikel probeer ik het een en ander te vertellen over de hengels die zeer goed uit mijn test zijn gekomen. Aantrekkelijke hengels voor een aantrekkelijke prijs. Deze serie hengels zijn te koop onder de € 100,=
Tekst en foto’s: Wim Russchen
Dragon Viper Pro Jerk cast 1.98 2 dlg 35-80gr
Bij de eerste aanblik zien de hengels er keurig afgewerkt uit. Mooie bruin/zwarte hengels voorzien van rood /oranje wikkelingen. Mooie stoere hengels in kleuren die mij wel aanspreken. Ik ben niet van de witte en licht groene hengels. Ik houd van de eenvoud. Ik vind ook dat voetbalschoenen zwart moeten zijn en niet alle kleuren van de regenboog moeten hebben. Gelukkig leven wij in een vrij land dus ieder zijn keuze.
De hengel met een werpgewicht van 20-60 gram heb ik gebruikt voor het vissen met kleine pluggen met een kleine duiklip en lichte jerkbaits. Denk hierbij aan de Salmo Hornet 6 cm, Salmo Sliders 10 cm en kleine Fatso’s. Jerks tot 40 gram gaan prima en pluggen met een kleine duiklip gaan ook prima. Ik heb met deze hengel gevist op kleinschalig water. Kanalen, Ondiepe veenplassen. Met deze hengel kun je uitstekend trollen en werpen. Vooral voor het lichte werk. Geen zware jerks of pluggen die hard trekken aan de hengel. De hengel vangt de klappen van de roofvissen prima op. De hengel heeft een relatief klein handvat. Een uitstekende hengel dus om mee te jerken. Een kleine reel volstaat. Denk hierbij aan de Dragon SHS 200il of een Shimano Curado 101.
Ga je met zwaardere pluggen of jerkbaits aan de gang dan zou ik een gewicht klasse hoger gaan en kiezen voor de Dragon Viper 35-80 gram of de 60-100 gram. Deze hengels met het hoge werpgewicht heb ik gebruik voor de rivieren en de grote meren. Hengels met veel power. Grote shads met werpgewicht tot 80 gram, Salmo Fatso’s, Buster jerks, Salmo Hornet 9 cm, Ernies, Suicks. Geen probleem voor de Dragon Viper. Deze hengels hebben body. Pluggen met grote duiklippen is ook geen probleem. Hengels die de haak goed kan zetten. De klappen van de roofvissen vangten deze hengels goed op. Je kan er prima mee trollen, maar werpen heeft toch mijn voorkeur. Voorzien van een reel Shimano Curado 201/ Shimano Calvutta 201B of een Dragon big Bait 250 MF 250il is dit een mooie combinatie.
Kenmerken
De Viper Pro jerk cast hengels zijn 2 delig. Dus makkelijk mee te nemen in transport. hengels hebben genoeg body voor allerlei manieren van roofvissen. De hengels zijn 1,98m lang. Dus een mooie lengte om mee te jerken. Ze zijn licht van 177 tot 193 gram. Ze zijn voorzien SIC guides, Portugees AA Quality kurk en hebben een DPS reel seat. De blanks van de Viper series zijn gemaakt van het Japanse Toray Graphite. Iedere hengel heeft dezelfde opbouw.
In mijn ogen een aantrekkelijke hengel die zeer zeker de moeite waard is. Een nette prijs voor een mooie afgewerkte hengel. Een hengel die zijn mannetje of vrouwtje staat. Ik hoop dat er in de toekomst nog een 1 delige hengel komt en een serie die iets langer is. Een hengel tot 2,50m die op meederdere manieren is te gebruiken. Dat zou erg mooi zijn. Een hengel voor het gooien van spinnerbaits, shads en om te trollen.
De Dragon VIPER spinhengel serie is er in diverse uitvoeringen en lengtes van 10gr t/m 80 gram.
De Dragon Viper hengels zijn verkrijgbaar in de volgende uitvoeringen:
22-58-199 Dragon Viper Pro Jerk cast 1.98 2 dlg 35-80gr
Deel 1: De aankomst. Eerder dit jaar waren Oscar en ik zoals altijd aanwezig op de Visma met Lureparts. Beurzen zoals de Visma zijn altijd leuke plekken om contacten op te doen, zowel nationaal als internationaal. Zo kwam er dit keer een gezellige man genaamd Pascal Brissaud op de stand, samen met zijn vismaat Johnny. Pascal en Oscar raken aan de praat omdat Pascal een tackle shop heeft en wat kunstaas van Lureparts wil gaan verkopen. Pascal vertelt over zijn bedrijf en geeft een foldertje: hij is eigenaar van het restaurant genaamd de Watermill Lodge in Noord-Ierland. Een bekend restaurant waar mensen van heinde en verre naartoe komen: het restaurant heeft diverse grote prijzen in de wacht gesleept (en staat zelfs in de Michelingids!) en Pascal (tevens ook de chef-kok) is bekend van kookprogramma’s op televisie.
Tekst en foto’s: Frans
Naast koken is vissen dé grote passie van Pascal, en het runnen van een sportvisparadijs een grote droom. Daarom is hij enige tijd bezig om de Watermill Lodge op de kaart te zetten als bestemming voor sportvissers. Hij heeft diverse accommodaties, en een tiental visboten. Zijn formule is zeer servicegericht, en service kun je op veel manieren uitvoeren. De service van de Watermill Lodge is ‘unheard of’, zoiets heb je nog nooit meegemaakt! Maar daarover later meer.
Even terug naar de Visma van eerder dit jaar. Om maar even een cliché te gebruiken: van het één kwam het ander, en Oscar sprak af dat we in september van dit jaar een tripje gingen doen naar de Watermill Lodge, om te ervaren wat Pascal heeft opgezet in Noord-Ierland. En die trip hebben we dus nu gehad: een tripje om nooit te vergeten, een hele ervaring!
Watermill Lodge is gelegen aan Loch Erne, een uitgestrekt gebied van meertjes en baaitjes en rivieren. Het water stroomt een heel klein beetje, maar daar merk je eigenlijk niet veel van. Het water is helder, maar niet glashelder en het heeft een soort roestkleurtje, net als onze veenwateren. Doodlopende baaitjes zijn vaak een stuk helderder dan het gedeelte waar het daadwerkelijk stroomt (maar nogmaals, die stroming daar merk je niets van, je weet alleen dat hij er wel degelijk is). Het water is het hele jaar door koud te noemen, volgens Pascal komt de watertemperatuur zelden boven de 17 graden Celsius uit. Karper en Meerval komen in het water niet voor, er zijn echter wel grote hoeveelheden witvis te vinden, en bizarre hoeveelheden baars. Naast natuurlijk snoek en forel.. Snoekbaars komt trouwens ook niet voor in dit water! Wat ook nog het vermelden waard is zijn de ‘hybrids’: een kruising tussen blankvoorn en brasem, die veelvuldig voorkomt in dit water en hier erkend worden als een echte sportvis. Genoeg over het water en verder met het ‘verhaal’. Op dinsdag moest ik nog gewoon werken, op woensdag vertrekken we en op zondag is het de bedoeling dat we weer terug zijn in Nederland. Dat lijkt heel erg kort (drie hele dagen vissen) maar we hebben later het gevoel dat we een paar weken weg zijn geweest! We vliegen met KLM, en hebben de vlucht van 11:15. Vroeg in de ochtend komen we aan op P03 en al snel is de bagage ingecheckt.
De eerste keer vliegen voor deze roach.
We doen nog een bakkie en een broodje en voor je het weet zit je in het vliegtuig op weg naar het groene eiland. De vlucht neemt een uur en een kwartier in beslag, maar door het tijdsverschil (klok een uurtje terug) komen we nog vóór het middaguur aan in Belfast. Hup door de controle en daar staat Pasal ons al op te wachten.
Er is niet veel te zien onderweg.
Een warm onthaal, een geweldige persoonlijkheid en dat fantastische Franse accent waarmee Pascal Engels praat… geweldig. Een kleine anderhalf uur rijden vanaf het vliegveld (tijd die 100% volgepraat wordt met vissen natuurlijk) en we komen aan bij de Watermill Lodge. Op de foto’s ziet het er natuurlijk prachtig uit maar ‘in het echt’ is het nog vele malen mooier! “You must be hungry?” luidt de vraag van Pascal, en die beantwoorden wij bevestigend. “Come on in, I’ll make you something nice!”
Zo gezegd, zo gedaan. Voor we het weten zitten we te smullen van een heerlijke entrecote met een glaasje wijn erbij. Terwijl we zitten te eten, sjouwt een medewerker van de Lodge onze spullen naar onze kamer! We praten nog wat, en gaan daarna naar onze kamer om de spullen in orde te maken. Omdat we niet veel bij ons hebben, is dat natuurlijk zo gepiept. Hengeltjes uit de koker, reeltjes erop, onderlijntjes eraan. Daarna visbroek en visjas aan en we kunnen gaan! We willen richting de trailerhelling lopen maar de weg wordt geblokkeerd door medewerker Marin in een golfkarretje. Dat is het transport naar de boot! Haha wat maken we nu weer meer? De spullen worden op het karretje geladen en we stappen in. Een paar tellen later zijn we bij de helling, en daar ligt onze boot al klaar, met lopende motor welteverstaan. We maken nog een praatje met Marin, hij werkt hier al acht jaar en je kunt duidelijk zien dat hij heel veel plezier heeft in zijn werk.
De boot die we meekrijgen is een typische ‘bass-boat’, heel veel ruimte om te gaan staan en te werpen, een console om te sturen en heel veel vakken om de spullen in op te bergen. We krijgen een kaart mee (de boot die we de volgende dag meekrijgen is voorzien van GPS, deze boot niet), en krijgen de instructie om binnen de boeien te blijven tijdens het hard varen. Overal op het water is de ‘vaargeul’ gemarkeerd met paaltjes, met aan de bovenkant een bord met een rode en een witte zijde. De witte zijde markeert de plaats waarop je de paal moet passeren. We krijgen van Pascal nog even mee dat als je binnen de markering vaart, je niet op obstakels hoeft te letten en je altijd vol gas kan, én mag varen! En dit zonder enige vorm van vaarbewijs, want dat kennen ze hier niet (en dat is fijn want mijn vaarbewijs lag op dat moment veilig in mijn boot in Nederland haha).
Oscar ik en hadden al eventjes naar de kaart gekeken, maar het is nu wel heel erg kort dag om echt even op verkenning uit te gaan. We blijven dus heel erg dicht bij de Lodge, en gaan gewoon domweg trollen. Tot mijn grote verbazing is het water niet erg diep, er zijn grote ‘vlaktes’ van 2 meter diep. Deze zijn voor de werpers onder ons natuurlijk prachtig, en dat ga ik ook zeker doen als ik er een keer een week of tien dagen ben, maar voor nu is de meest effectieve methode domweg kilometers maken. Zo leer je het water ook erg snel kennen. Voor mij is het even wennen aan de boot, de hengelsteunen zitten ook op heel andere plekken dan ik gewend ben. Maar eigenlijk gaat het prima zo! We zitten net lekker en hoppa daar heeft Oscar de eerste vis te pakken van de vakantie! Een snoekje is voor zijn chatterbait gevallen. Snel resultaat!
Eerste vis van de trip is al vrij snel geland!
En de aanbeten blijven volgen. We missen een aantal vissen, maar weten er uiteindelijk zes in de boot te krijgen. Topstekjes waren kuilen waar het twee meter plateau ophield en het talud naar een meter of vijf afdaalde. Er stond een stevige wind dus deze plek terugvinden was niet altijd even gemakkelijk, maar de vis was erg gretig. Diep vissen was niet nodig: ook boven vijf meter kwamen ze het kunstaas halen! En wat een kracht… Pascal vertelde al dat het net was alsof de vissen hier ander DNA hebben, en ik snap wel hoe hij daarbij komt. Springen, de aanbeet is vaak bizar hard, vechten alsof je een monstervis te pakken hebt (die later 70cm blijkt te zijn..) die eerste avond is al een hele ervaring.
Langzaam maar zeker werd het dus te donker om te vissen/ navigeren, en het werd tijd om terug te gaan naar de Watermill Lodge. Vol gas naar de helling, en daar zijn vanuit de verte al remlichten en waarschuwingslichten te zien. Het is Marin, die de trailer al netjes het water heeft gereden. Ik geef een dotje gas, en de boot rolt mooi de trailer op.
Marin ratelt de boot vast en vertelt ons te blijven zitten in de boot. Met de boot op de trailer rijdt hij naar de Lodge en daar stappen wij uit. Service! De spullen kunnen in de boot blijven liggen (ik neem echter mijn kunstaaskoffer mee want die zet ik altijd open zodat de boel kan drogen) en we gaan naar onze kamer. Hup, visbroek en visjas uit, schoon T-shirt en op naar het restaurant. De kamer is zo dicht bij het restaurant, dat je niet eens je jas aan hoeft te doen. Eenmaal binnen gaan we lekker bij de open haard zitten en worden we voorzien van een halve liter Carlsberg de man. Kijk: dat is nu vakantie! Genieten met de hoofdletter G! Er verschijnt een lekker voorafje, en als we ons bier op hebben wordt ons een tafel gewezen.
Het eten is echt heel erg goed! vooral het hoofdgerecht is echt excellent, eend met aardappelpuree en geserveerd op een manier waarbij het bijna zonde is om op te eten, zo mooi.
Pascal komt bij ons zitten en legt nog eens uit dat je vooral jezelf moet kunnen zijn in het restaurant, en dat is hem zeker gelukt. Je zit heel vrij en ook al ben je een snoekvisser die hier met (bij wijze van spreken) zijn laarzen nog aan naar binnen loopt: niemand kijkt naar je of verwijt je iets. En dat is heel erg prettig! Dat draagt ook nog eens heel goed bij aan het genieten, je voelt je hier gewoon heel erg op je gemak en op je plaats. Pascal komt bij ons aan de tafel zitten en praat nog eens honderduit over de visserij hier, en vraagt ons naar onze ervaringen op het water deze avond. Het is een hele gezellige avond, en we voelen ons bijna familie van de chef. Het is een echter entertainer, die bij iedere tafel zijn praatje maakt op een leuke, vrije manier en hij heeft ‘het spel’ echt heel goed in de vingers: zijn gasten zijn vermaakt en voelen zich thuis. Het Personeel (van diverse nationaliteiten) doet het ook erg goed, er is werkelijk waar niets op aan te merken. De keuken is open van karakter en je kunt gewoon kijken hoe je eten bereid wordt (ik vergeet nog te melden dat we bij aankomst ook een rondleiding hebben gehad door de keuken, de voorraadruimtes en de ‘wijnkelder’.
Oscar sluit de avond af met een presentje voor pascal, en wat is er nu mooier om te geven dan een pakje van Luckylures? Ik het pakketje zit onder andere een primeur: een Luckylures wijnstopper! Een zeer gepast cadeau als je het mij vraagt. We zitten nog lang aan de tafel te praten, maar het wordt tijd om het bedje op te gaan zoeken. Morgenochtend om 8:00 staat er een ontbijtje voor ons klaar!
Zaterdag 3 oktober 2015 is het weer Vismania bij Wout van Leeuwen! Je krijgt 20% korting op het gehele assortiment. Bekijk de flyer voor de voorwaarden of neem contact met ons op.
Het is ondertussen al ruim vijf maanden geleden dat het voorgaande deel van deze baars special is verschenen. Maar nu met dit 5de hoofdstuk word het nieuw leven ingeblazen waarbij ik gelijk kan verklappen dat het tevens het laatste deel is van deze special waar ik overigens erg veel plezier aan heb beleeft maar ook zeker het nodige van heb geleerd qua baars visserij. Aan de reacties die ik heb gekregen op o.a. het water van mede vissers bleek al snel dat het goed word gelezen en dat men het ook waardeert ( wat altijd leuk is om te horen)
Tekst en foto’s: Daniel vd Post.
Kreeg dan ook regelmatig de vraag van: En? heb je hem al gevangen? Een vraag die telkens beantwoord werd met: ‘nee, nog niet’,‘ah komt vanzelf wel’ was vaak de reactie van mede vissers. Maar afijn nu in dit laatste hoofdstuk kan ik met trots melden dat het is gelukt! Misschien niet op de manier die ik graag zou willen door er gericht op te vissen, nee het betreft hier een toevallige bijvangst tijdens het snoeken op het Volkerak meer. (dus…)
Heb overigens de afgelopen maanden nog wel een paar gerichte pogingen gedaan (zonder noemenswaardig resultaat) maar vis liever gericht op deze schitterende rovers in de maanden na de zomer en net voor de gesloten tijd in Maart wanneer ze kogeltje rond zijn. Terug naar de daadwerkelijk vangst…Het was dus tijdens een snoek sessie op een deel van het Volkerak waar ik pas sinds deze zomer aan het vissen ben.
Het Volkerak schitterend water in het zuiden des lands
Het betreft een vrij groot gebied met zeer veel planten maar waar ook diep water binnen handbereik is. Een erg interessant stuk waar (althans ik vermoed) grote snoek dames moeten liggen al ben ik er tot nu toe niet verder gekomen dan een krappe meter en diverse mooie negentigers wat natuurlijk zeker geen slecht resultaat is. Veel baars heb ik er nog niet gevangen wat op zich ook niet vreemd is aangezien ik veel met groot rubber bezig ben van voornamelijk Artbaits (yup de bekende Creepers). Doordat de planten al behoorlijk aan het afsterven zijn is het vrij lastig te zien waar de plantengrens naar dieper water begint zodat in plaats van gelijk met groot rubber te gaan smijten ik ervoor kies om eerst maar eens een stuk te trollen met pluggen langs de planten om te zien hoe het ervoor staat.
Het begint nog maar net licht te worden als de pluggen te water worden gelaten, ben amper tien minuten bezig wanneer er een twijfelachtige aanbeet volgt op een Salmo Perch 12 in een natuurkleur.(loopt tot een metertje of drie diep) Niet één, twee maar drie keer heeft de vis nodig om zichzelf te haken binnen een tijdbestek van amper een seconde. Een licht gebonk op de snoekhengel doet het vermoeden al rijzen dat het wel eens om een baars zou kunnen gaan. Luttele momenten later komt de kenmerkende kam boven water en neemt de adrenaline toe want dit is toch echt wel een serieuze baars! Slechts gehaakt met één haakpunt volgen er spannende minuten. Heb geen schepnet bij dus moet er ouderwets geland worden door middel van de duim techniek welke stevig in de bek geplaatst dient te worden om vervolgens goed grip te houden.
De baars denkt daar echter heel anders over en telkens wanneer de dame in kwestie bijna binnen handbereik is duikt ze weer naar beneden waarbij er bij mij menig schietgebedje volgt van ‘please blijf hangen’. Dit tafereel herhaalt zich naar mijn mening veel te vaak en begin me nu toch echt wel een beetje zorgen te maken, wat loop ik hier te prutsen denk ik bij mezelf maar eigenlijk kan ik niet veel anders dan geduldig afwachten. Eindelijk na misschien wel tien ontsnap pogingen kan ik mijn duim in haar bek plaatsen…pfft wat een opluchting is dat zeg. Achteraf blijkt die ene haakpunt net in het harde deel te zitten van haar kaakscharnier en was ontsnappen vrijwel onmogelijk, maar ja dat is achteraf hé. Gauw word ze in de meetgoot gelegd, zou ze het halen? de magische grens van 50 cm waar ik al zolang naar op zoek ben. Even lijkt het erop dat het weer nét niet is maar dan na ze nogmaals te hebben neergelegd en de staart mooi recht te hebben gelegd blijkt ze precies 50 cm te zijn!!
Precies 50cm!
Wat ontzettend gaaf is dat zeg en ben helemaal in de wolken, de rest van de dag is bonus en vermaak ik me met het vissen op snoek. Zo zie je maar, vissen blijft onvoorspelbaar waarbij de vangst van je dromen zomaar kan bovenkomen wanneer je het totaal niet verwacht. Dat maakt het vissen zo mooi denk ik, dat je nooit van tevoren weet wat er gaat gebeuren. Tot slot de foto’s welke ik normaal in de tekst verwerk maar nu eigenlijk beter passen op het einde van het verhaal.
Ff ik er blij mee ben? Nou dacht van wel!!Ditmaal met flitser genomen…Ze beginnen al aardig dik te worden.
Heeft U nog vragen met betrekking tot dit artikel of wilt U graag meer weten over het kajakvissen in het algemeen dan kunt U altijd contact met me opnemen via daniel@yakfisfing.eu
Normaal ben ik niet zo van de vreemde wateren, ik vis 6 meren die gelegen zijn in Groningen, Overijssel en de Veluwe en daar heb ik de handen meer dan vol aan. Stefan had mij echter al diverse keren gevraagd om eens op zijn thuiswater te komen vissen, dat past je en het is er prachtig! We hadden vorig jaar al wat gepland maar dat kon door omstandigheden geen doorgang vinden. Deze keer waren we vastberaden, het moet en het zal!!! De Big Duck ging mee want wind kan een spelbreker zijn op dat water was me verzekerd en zo begon mijn 3 daagse reis naar het machtige water genaamd het Volkerak.
Tekst en foto’s: Hilco van Nuil.
Stefan bijt het spits af!
Toen we op de eerste dag een pittoresk haventje uit voeren begreep ik eindelijk wat hij bedoelde. Voor me lag een prachtige dame loom in een waterig zonnetje, smaragd groen van kleur en ze keek net zo nieuwsgierig naar mij als ik naar haar. Mompelde in mezelf….ik ga je verleiden schoonheid zodat je me gaat geven waar je zo zuinig op bent. Schuw en met een trage oogopslag keek ze naar me en toen wist ik het, makkelijk gaat ze niet worden!
Meterplus power!
Het plan was om de eerste dag te besteden aan het lokaliseren van witvis, wat stekken af te vissen waar Stefan vaker komt en vandaar uit voor dag 2 en 3 een plan op te bouwen. Gewoon zoals we het altijd doen, verschillende zones af vissen en kijken wat er uitkomt. Zijn de snoeken aan de maat, wordt er roofblei gevangen of grote baars door anderen. Dat is allemaal info die we kunnen gebruiken om de grote snoeken te vinden. Nu zal je misschien denken wat hebben baarzen en roofblei nu met grote snoek te maken? Nou heel veel in deze tijd van het jaar want zodra je die nu vindt dan zit je bijna altijd op de voorn maar voor de hele grote snoeken is je kans het beste als je op de brasem zit. Dus het is eigenlijk stekkenpezen op vreemd water voor ons maar dan juist om te bepalen waar je niet moet wezen.
Brutale Stekels!
Op de randen van de plantenbedden vingen we echt heel goed maar veel snoek van 50 tot 80 cm, prachtige sport en super leuk voor de aantallen. Natuurlijk kan je daar een uitschieter krijgen maar das meer een lucky shot en boven de 110cm….moet je wel heel veel mazzel hebben. Dus weg van de beet was de conclusie. We hadden de brasem in de vroege ochtend wel zien happen op het alg op ondiep water direct naast het diepe. Dus het strijdplan werd als volgt: zodra de zon wat harder begon te branden en de vis wat weg trekt naar het diepere om die zones goed af te vissen.
Mooie bijvangst.
En dat betaalde zich uit je krijgt natuurlijk veel minder aanbeten maar die we vingen waren de maat en de koppen die we zochten. Sterke brasemvreters met brede kaken woest en lompsterk die zonder moeite je lijn eraf roppen yeah de code was weer gebroken. Nu nog even zoeken naar plekken waar de omstandigheden hetzelfde was maar waar de massa visboten niet waren en we konden ouderwets Fish On gaan doen. En die waren er plenty….apart zie het op mijn eigen wateren ook zoveel gebeuren dat zoveel mensen allemaal het zelfde stuk moeten vissen….zonde hoor je doet jezelf te kort.
Stefan strikes again.
Dikke vissen van boven in de 90 met uitschieters van dik boven de meter Bam die kregen we erop, en dan op een plek met veel signaal maar aanbeten nul… gebeurde het!!!! Kreeg een aanbeet zoals je die maar een paar keer in je leven krijgt en dat je dan meteen weet van die is 130+ !!!! Ze nam meteen 30 meter lijn en ramde meedogenloos naar de bodem. Waar ze hard aan de lijn begon te stompen, toen dat niet het resultaat gaf wat ze wou knalde ze volgas naar het oppervlak…Taildansend scheerde ze de golven. En ikke…riep in extace Stef man. man ik heb de moeder der moeders er aan. Alles flitste in slow motion aan me voorbij, had al 2 keer eerder een 130+ snoek mogen drillen…beide keren niet kunnen landen. Had de hoop al een beetje opgegeven dat ik ooit mijn pr van 129 zou verbreken. Want hoeveel kansen krijgt een mens op zulke vissen in zijn leven.
Fish On!!!!!
Ze knokte voor alles wat in haar harde lijf met maar 1 haak vast, dat had ik al gezien, dus ik werd er niet rustiger op. Vlak bij de boot sprong ze met een enorme klap nog een keer achterwaarts de diepte in en mij achterlatend met een schreeuwende reel. Mijn hengel krom tot in het handvat en ik als sidderende visser hing daar maar aan! Niet verspelen hoor was wat ik Stefan met een rustige stem hoorde zeggen en toen kwam meteen de kalmte over me. Wat ik in al die jaren door schade en schande geleerd had kwam er op de auto pilot nu uit…rustig druk houden, hengel met de top in het water zodat ik haar dwong om niet meer te springen. Ze kwam nogmaals langszij en direct hoorde ik de magische woorden…. Hebbes!!!!
Battlestar Galactica 131,8cm!!!
En daar stond de oude Fox dan met haar, zij die al jaren in mijn dromen voorbij komt. De kop vol emotie…..tranen die tegen mijn ogen aandrukken…131 en een beetje…. Puur geluk maakt zich van mij meester!!!!!!
Pure emotie!!!
Stefan, vanaf hier wil ik je nogmaals bedanken voor je kennis, vakmanschap en vriendschap. Zulke vissen als deze die vang je samen…Thanks!!!!
De jeugdvisdag 2015 was weer volop genieten geblazen voor jong en oud. Pyt Paulusma was ons goed gezind. Hoewel we een haat-liefde verhouding hebben met ons klimaat, was het weer deze dag super. De vangsten waren over de hele dag erg wisselend. Dat doet echter niets af aan alles wat de kinderen geleerd hebben. Als huidig 
We zijn weer een beetje bijgekomen…..de 
