Noem drie wereldwijde topmerken van molens en reels en gegarandeerd dat Daiwa daarbij zit. Daar waar Daiwa een begrip is in Nederland onder de zeevissers en karpersvissers blijft het bij de roofvissers wat achter. Om daar verandering in te brengen is het gehele RdK-Baits Prostaff Team afgelopen maandag uitgerust met de Daiwa Caldia.
Het RdK-Baits Prostaff Team is voornamelijk actief binnen de snel groeiende tak van hengelsport; Streetfishen. Het succesvolle Rdk-Baits Prostaff Team wil met materiaal vissen wat volledig is afgestemd op de visserij van het streetfishen. Vandaar dat de keuze is gevallen op de Daiwa Caldia.
Joris Wijnja van Daiwa-Cormoran ontving het gehele RdK-Baits Prostaff Team in de prachtige showroom in Dronten. Behalve een zeer ruim assortiment van molens was er meer dan genoeg ander moois te zien. Al snel werden de Cadia’s onder de loep genomen en opgespoeld met lijn.
Na de overhandiging van de molens zijn Bart en Jouke nog even gaan testen. En niet zonder resultaat! Al bij de eerste worp werd de Reins G-Tail genomen door iets wat de slip van de Caldia deed roken. Missie geslaagd; snoekbaars van 87 cm!
Conclusie: Daiwa en RdK-Baits is een perfecte combinatie waar jullie nog veel van zullen zien!
PredatorTour 2013 dagelijks iedere dag te volgen via Roofvisweb.nlLaatste wedstrijddag van de Predatortour begint natuurlijk met de bootcontrole.Op naar het startpunt.De groene petjes brigade gaat weer op pad voor de laatste wedstrijd dag.
De derde wedstrijd dag is voorbij. Wat een ruig weertje vandaag pff. Direct vanaf de start om 08:00 volle lading regen voor de deelnemers, en ik schat toch wel een windkracht 5. Ze verklaren je voor gek als dit in de kroeg verteld. Maar goed, het zijn stuk voor stuk fanatieke roofvissers die tot de laatste minuut alles geven om die laatste baars of snoekbaars te vangen. De meesten deelnemers hadden de snoeken al binnen. De snoek was het minste probleem. Baars en snoekbaars waren echt de target vissen tijdens deze Predatortour. Ook een stuk of 6 deelnemers hadden de 6 benodigde snoekbaarzen niet. Ik noem geen namen maar 1 team had al 3 baarzen en moesten nog 6 snoekbaarzen vangen en vingen er 5, dan heb je echt pech zeg maar. Maar goed,het blijft spannend tot het laatste moment. En dat moment is donderdagavond want dat is de uitslag pas bekend. Speculeren doen alle deelnemers maar ja….het is dus wachten.
Hier het fotoverslag van vandaag met toch een paar mooie plaatjes.
Team Roofvisweb/Spiderwire pakte de benodigde snoek en……..Ja ja, sommige deelnemers deden goede zaken vandaag!Dit zijn wel de maten die je moet hebben voor het klassement.Snoek uit de plantjes.Ook controleur Derk vd Molen pakte weer een paar mooie snoeken.Marc is er klaar voor om de flash cards in te nemen.
Voor veel deelnemers is het morgen vrij vissen en dat zal dan zeker op snoek gebeuren.
De top 3 na 3 wedstrijd dagen.
1.
??? 2.
??? 3.
???
Het volgende fotoverslag van de Predatortour 2013 donderdagavond of vrijdagmorgen!
Kortgeleden was er de prijsvraag, wie de naam kon bedenken voor het nieuwste model uit de Marcraft serie. Uiteindelijk werd de naam; “Experience”gekozen uit de vele inzendingen.
Roofvisuitvoering van de Marcraft 465 Experience.
Deze prijsvraag is gewonnen door Pim Busker. Pim Busker mag een dag vissen met Daan verbruggen van GoSnoekbaars.
Was er eerder al een 465 karper uitvoering op de markt verschenen, nu komt er met dezelfde afmetingen een roofvis uitvoering.
Deze nieuwe boot is 465 cm lang en 212 cm breed staat op een Marcraft Pegaliner en is uitgevoerd met een 90 pk Suzuki. Dit nieuwe model van Macraft heeft alle voordelen die onze andere modellen ook standaard hebben.
Vandaag zijn de eerste twee klaar gemaakt en op transport naar Frankrijk gezet.De 465 is door de afmetingen ongelofelijk stabiel en heeft enorm veel ruimte om in te vissen. De eerste proefvaarten met de Experience waren indrukwekkend en we gaan er vanuit dat dit een zeer veel verkocht model gaat worden in binnen- en buitenland.
Met nog ruim tweeënhalve maand te gaan zijn er inmiddels meer dan 70 deelnemende partijen geregistreerd voor deelname aan de Hengelsport Outdoor Fair 2013. Ondertussen wordt er door de organisatie druk gewerkt aan een attractief randprogramma. Daarin veel ruimte voor demonstraties en voorlichting, niet alleen door de commerciële partijen en hun coryfeeën, maar ook specialistenverengingen als de KSN, SNB en VNV zijn voltallig aanwezig om te laten zien wat hun leden in huis hebben.
Ook HSV Groot Rotterdam is als één van de grootste en actiefste hengelsportverenigingen van ons land aanwezig met hun afdelingen ‘roofvissen’ en ‘vliegvissen’. Zij brengen een zeer interessant programma dat wordt verzorgd door hun specialisten. De bezoeker mag o.a. rekenen op leerzame clinics in vliegbinden, streetfishing en jerkbaits bouwen. In samenwerking met de Vereniging Nederlandse Vliegvissers zal HSV Groot Rotterdam tevens een doorlopend instructief programma verzorgen op de aanpalende castingbaan.
We hebben eindelijk weer internet, dus weer een verhaaltje van ons.
Jouke Timmer, zijn vrouw Dinie, Linda en ik (Raffie Cordes) zijn nog steeds in het mooie Zweden. We zijn op tour door dit geweldige land om onze nieuwe accommodaties te bekijken en 1 of 2 dagen kort te vissen. Het doel hiervan is om te weten wat je de sportvissers kan aanbieden, als wij een visreis aanbieden, willen we er ook zelf eerst geweest zijn, zodat we weten waar we over spreken en kennen we de mensen met wie onze gasten te maken krijgen.
Vandaag was onze laatste dag bij Dromstuga en Sjosunda, 2 accommodaties die op maar 50m van elkaar liggen, direkt op steenworpafstand vh grootste snoekbaarsmeer van Zweden. Gisteravond zijn we wezen vissen van 18:00 tot 23:30, dat is het voordeel dat het hier erg lang licht blijft, we hebben wat leuke snoekbaars en snoek gevangen, geen spectaculaire vangsten, maar het weer is ook erg veranderlijk. Het weer is op dit moment erg onstabiel, zo is het 25 graden en verbrand je levend in de zon en 5 minuten later waait het en regent het, maandag was het storm, gisteren windstil en vandaag is de wind uit 4 verschillende hoeken gekomen.
Vandaag hebben we gevist met onze visgids Lars, van 11:00 tot 16:00, niet de beste tijd om te vissen. We hebben gevist op snoek, baars en snoekbaars, Linda ving 3 mooie snoeken en de andere groep NL-ers ving 18 snoekbaarzen waarvan de grootste 81cm is, want uiteraard zwemt deze weer. We zijn aan het trollen geweest met de Svartzonker pluggen, zijn druk geweest met verticalen (14 en 21 gram) met daarop de Sebile shads en de Powerbait Ripple Minnow 5” en hebben met aas gevist, dus zijn druk aan de bak geweest.
We hebben gevist met de Michtell Mag pro Lite met daarop de Spiderwaire Ultracast 14/00 en als hengel de Abu Garcia Rocksweeper en de Berkley Skeletor, topstokjes voor Zweden, als reel hebben we de Abu Garcia Revo serie.
We zijn weer lekker verbrand, zijn dus flink rood en zijn nu begonnen met inpakken, morgen gaan we naar Flottarvillan een Top accommodatie en geweldige visgronden ! Dit was de stek waar Marco Kraal 2 weken gelden 122 snoekbaarzen op 1 dag ving.
We hebben nog steeds prachtig weer in Zweden, zo tussen de 16 en 20 graden en weinig wind. Gisteren waren we de hele dag bij Angra Fiskecamp een Nederlanders die gek is op vliegvissen en daar een uniek eigen water heeft.
Buitenom het vliegvissen is Marco ook actief in wildsafari en dan bedoelen we bevers, elanden en beren in het wild spotten. Marco heeft ons alles laten zien en we hebben de verschillende meren bezocht, waar toevallig ook een groep Nederlanders vd Vereniging Nederlandse Vliegvissers, daar ving 1 persoon op 1 dag 50 vlagzalmen !! Maar wat een prachtig gebied !!
Er is goed gevangen door Marco Kraal op de locaties van Cordes Travel
Het mooie is dat wij op dit moment echt alleen “maagdelijke” visgronden in ons programma opnemen waar geen visdruk of overbevissing is, ook Marco heeft dit nu zelf ondervonden.
Jouke Timmer komt maandag aan en dan ook wij deze maagdelijke visgronden bevissen en kijken of we ook zoveel vis mogen vangen, uiteraard allemaal Catch and Release.
Deze omgeving is perfect voor die groepen die niet lang willen reizen, men vliegt direkt vanaf Amsterdam met de KLM naar Stockholm (+/- 125 euro retour) en vanaf daar met een huurauto 2.5 uur rijden en men kan vissen, in de ochtend in Nederland en in de avond in Zweden!
Morgen dus hopelijk foto’s met vis, maar bij deze nog wat prachtige vliegviswateren waar men vist op snoek, bruine en regenboogforel en vlagzalm.
Jan Schreiner is heel belangrijk voor de snoekvisserij geweest en we zullen hem nog vaak tegenkomen.
De periode 1940 – 1950. In 1940 komt ook de eerste druk van het zeer populaire, er kwamen 8 drukken van, boek “Beet!” van C.H. Geudeker uit. Maar op snoekgebied brengt het ons weinig nieuws, het vissen met een levend aasvisje is ook in dit boek de enige manier om snoek te vangen.
Tekst en foto’s: Jan Eggers
De invoering van Het Pachtbesluit 1941 was slecht voor de sportvissers en er kwamen steeds nieuwe verslechtering bij in de oorlog.
Natuurlijk werd er in de oorlogsjaren gesnoekt en werd de verhouding sport en beroep er niet beter op door het omstreden Pachtbesluit Visrecht 1941 dat door de Duitse bezetters ingevoerd werd. Dit besluit ging vooral over de hoogte van de pachtprijs en had meer voordelen voor de beroepsvissers dan voor de sportvissers. Een bijkomend voordeel voor de sport was dat ze inzagen dat ze zich beter moesten organiseren en dat het ledenaantal van zowel AHB als CNHV in deze periode snel groeide. In het februari nummer van De Nederlandsche Hengelsport staat niet alleen het Besluit van de Secretaris Generaal van de Departementen van Landbouw en Visserij en van Justitie tot regeling van de verpachting en de pachtprijzen van visrechten maar ook een interessant artikel over het hengelen met kunstaas.
Veel van deze geboden zijn nog goed te gebruiken.
We lezen dan over het vissen met lepels en dit wordt “lepelen” genoemd, ook al sleept men deze lepel 20 tot 30 meter achter de boot. Het vissen met de Marionet-swimmer krijgt de naam “swimmeren” en dan is er ook nog het spinnen dat niet zo populair is vanwege de kostbare, vooral Amerikaanse, uitrusting. Maar als je deze artikelen goed leest, merk je dat het vertrouwen in dit kunstaas toch lang zo groot niet was als dat in een aasvis.
Vooral deze Heintz Blinkers waren populair om mee te “lepelen”.
We kunnen rustig stellen dat het overgrote deel van de snoekvissers nog precies zo viste als in het begin van deze eeuw en dat slechts enkele trendsetters met een iets dikkere portemonnee het met kunstaas probeerden. Ik schreef het net al, het was verheugend te zien dat de georganiseerde hengelsport tegen de verdrukking en onderdrukkers in groeide. Zo verdubbelde de oplage van De Nederlandsche Hengelsport zich in de oorlogsjaren van 13.000 naar 26.000 en dat was een goede zaak. Steeds meer clubs sloten zich aan bij de AHB en ze konden dan meteen hun verenigingsnieuws kwijt in het bondsblad. Veel verenigingen organiseerden ook snoekwedstrijden en ik ben bepaald niet geïmponeerd door de resultaten die ik zeer mager vond. Misschien is het wel zo dat er toen door sport en beroep teveel snoek geoogst werd, want destijds werd elke snoek de kop ingeslagen en meegenomen voor de pot.
DE eerste praktijk mening over nylon.
Het normale leven na de oorlog begint langzaam .
Na de oorlog zag je langzamerhand het normale hengelsportgebeuren weer op gang komen. In De Ned. Hengelsport van november 194 kwam ik dan de eerste praktijkervaring over het vissen met nylon tegen. Naast de naam nylon kwam je als alternatief de naam “synthetisch silk” tegen. Er kwam weer advertenties van hengelsportzaken en kleine advertenties van sportvissers die hun goede laarzen wel wilden ruilen voor een spinhengel met molen en… er kwamen weer boeken over onze hobby en in het bijzonder de eerste specifieke snoekboeken. De schrijver van “De kunst van het “snoeken” was niet minder dan de nu meest bekende hengelsportauteur, Jan Schreiner. Omdat ik beroepsmatig, we hadden jarenlang de briefwisseling “Van Jan… aan Jan” in Voor en door DE VISSER, veel contact met Jan Schreiner gehad heb, weet ik dat hij tijdens een onderduikperiode de basis van dit boek en een andere klassieker, “De Polder in!” gelegd heeft. Hoewel het papier niet al te goed is, is dit 160 pagina’s tellende boekje qua inhoud van zeer goede kwaliteit.
De 3 belangrijkste boeken van Jan Schreiner uit het begin.
Alle op dat moment bekend zijnde informatie over het materiaal en de technieken om mee te snoeken komt aan bod. Ook de levenswijze van de snoek en zijn leefgebied krijgen ruim aandacht. Konden we in eerdere visboeken lezen dat men de molens en reels onder de verzamelnaam ‘de rol’ rubriceerden, in dit boek vinden we ze in het hoofdstuk “De haspel”. En laten we tegenwoordig niet mopperen over Engelse namen, in 1947 had men het ook al over: back lash, stationairy drums, multyplicators, refined nylonsteel en wobblers.
Het eerste specifieke snoekboekje van Nederland.
Wat ik vooral apprecieer in dit boekje, en ook in de meeste andere boeken van Jan Schreiner, is dat hij je deelgenoot maakt van het plezier dat hij al snoekend beleeft. Hij laat je de praktijk zien en voelen en het wordt nooit een saaie technische opsomming van materialen en technieken. Voor het eerst legt een vissende schrijver nu uit dat roofvissen de trillingen van het kunstaas met de zijlijn kunnen waarnemen en dat zelfs een blinde snoek de spinner kan pakken. De voorkeur van Jan Schreiner voor relatief licht materiaal om grote vissen te vangen, zien we reeds in dit allereerste snoekboek en dat is later nooit meer anders geworden.
De Hengelsportwereld, een prima blad om de naoorlogse ontwikkeling van de hengelsport goed te volgen.
Jan Schreiner schreef op het einde van de veertiger jaren niet alleen over snoekvissen in genoemde boeken, hij was ook de hoofdredacteur van “ het eerste Nederlandse onafhankelijke tijdschrift gewijd aan de sportvisserij” dat de naam “De Hengelsportwereld” droeg. Het eerste nummer kwam uit in juni 1947 en daarin vinden we een boekbespreking van het eerste boekje dat specifiek aan het snoeken is gewijd, te weten “ Het Snoekhengelen” door W. de Jong. Vreemd genoeg schrijven alle samenstellers van lijsten met visboeken dat dit boekje in 1950 uitgegeven is, maar dat klopt dus niet. We lezen geen woord over het snoeken met kunstaas en alleen het snoeken met het aasvisje wordt uit de doeken gedaan. Op het einde van dit slechts 32 pagina’s tellende boekje vinden we “De TIEN GEBODEN van den snoeker” en daar zitten ook nu nog goede praktijktips bij. Als je beide snoekboeken uit die tijd met elkaar vergelijkt, zie je werkelijk een snoekwereld van verschil.
Ik geloof dat dit de etalage van de hengelsportzaak van ome Ko van Hoorn is bij een heropening of zoiets, wie het weet, mag het me melden.
Naarmate we dichter naar de vijftiger jaren toe gaan, zien we meer en meer advertenties met spullen voor de snoekvissers in de bladen verschijnen. Daarbij komen we namen tegen van hengelsportzaken die deels nu nog bestaan. Graag wat namen? Dat kan en hier komen ze: Jos Peeters, Titus Blom, J. Lahr & Zn, Fa. A.P.a. Sciarone, Fa. S. Weinberg, De Pelikaan en… Nelis Vogel uit de 2e Tuindwarsstraat 8 in Amsterdam. Laatstgenoemde zaak in de Jordaan zou zich later ontwikkelen als de bekende groothandel Albatros Hengelsport. Trouwens, ome Ko van Hoorn uit de 1ste Jan Steenstraat 91 in Amsterdam adverteerde toen ook al met goede spullen voor de snoekvissers en levendige snoekvisjes.
Floppy en Spicky, vangend Frans kunstaas van net na de oorlog.
Kanjers en kosten
Er is waarschijnlijk niets dat snoekvissers liever zien dan foto’s van grote snoeken. Ik heb eens een niet-vissende receptioniste van een bungalowpark waar veel snoekvissers komen daarover horen zeggen: “Al die snoekvissers zijn dol op snoekenporno. Als je ze een album met foto’s van grote snoeken laat zien, zie je hun ogen groter worden en heb je geen kind meer aan ze en kopen ze meteen de sportvisakte en vergunning.”
De Spicky was van steviger materiaal dan de rubberen Floppy.
Vandaar ook dat met de komst van de commerciële visbladen het aantal foto’s van kanjersnoeken toeneemt. Om het inzenden van foto’s van grote snoeken te bevorderen, organiseerde het hengelsportblad “De Hengelsportwereld” een wedstrijd wie de grootste snoek van het seizoen zou vangen. Wie in de periode 1 december 1947 tot 15 maart 1948 de zwaarste, dus nu eens niet de langste, snoek ving, werd uitgeroepen tot “De Snoekkampioen 1948” en kreeg de prijs van 10 hele guldens. Dit geldbedrag werd gewonnen door sportvisser L.J. Veth uit Amsterdam die op 14 februari 1948 in de Spiegelplas een snoek van 23 pond aan een flinke voorn ving. De 2e plaats was voor de 20 ponder van K. Rinsma uit Leeuwarden.
De eerste Rapala pluggen kwamen ook op de markt.
Dat snuffelen in die oude visbladen levert naast grote snoeken nog meer interessante zaken op snoekgebied op. Iedere verzamelaar van hengelsportboeken gaat er van uit dat het eerste boek van Jan Schreiner, het eerder genoemde “De kunst van het snoeken” in 1947 verschenen is. Niet zo verwonderlijk als je op pagina 153 onder het laatste hoofdstuk Juni 1947 ziet staan. De waarheid is echter dat dit mooie Hollandse snoekboek, waarop men in juli 1947 voor het bedrag van Fl. 2,25 voor een gebonden exemplaar en Fl. 1,75 voor een gebrocheerde uitvoering, kon intekenen, pas in 1948 is verschenen. Zo schrijft uitgever Fa. A.J. Bronswijk in oktober 1947 dat de verschijningsdatum van dit boek door stagnatie in de papierlevering en bij het binden niet onbelangrijk werd verlaat. In januari 1948 wordt gemeld dat de afwerking nog steeds ernstige vertraging ondervindt maar in juni 1948 komt het dan eindelijk uit. De kosten bedragen nu Fl. 2.75 en Fl. 2,25. Carel Vorstelman schrijft in zijn recensie in oktober 1948 dat: “Het een boek naar zijn hart is, met grote liefde voor de natuur en een behoorlijke kennis van zaken geschreven. Al met al een boek dat elke sportvisser graag zal willen bezitten.”
Enkele van de eerste kaal gekloven pluggen
Ruim 60 jaren later is de schrijver van dit artikel het nog steeds volkomen met hem eens. Dat ik nu al wat extra aandacht aan de boeken en artikelen van Jan Schreiner besteed, komt omdat ik hem de geestelijke vader vind van de moderne snoekvisserij in Nederland. Zowel op het gebied van de ontwikkeling van het vissen met kunstaas als enige jaren later zijn niet aflatende pleidooi om de snoek goed te behandelen en terug te zetten. Ik vind dat we hem daar als snoekvissers van deze nieuwe eeuw zeer dankbaar voor moeten zijn.
Op het einde van de 40er jaren wilde de regering de prijs van de z.g. Kleine Visakte, die men nodig had als men wilde snoeken, verhogen van Fl. 1,00 naar Fl. 2,00 per jaar en de AHB en het CNHV protesteerden daar fel tegen. Doch net als nu trok de Tweede Kamer zich daar weinig van aan en met een grote meerderheid werd deze verhoging aangenomen. Vanaf 1 januari 1950 bedroeg de prijs voor een Kleine Visakte 2 gulden en de prijs van een Hengelakte ging van 50 naar 100 cent.
Naast de vrij bekende Tamson molen was er ook een minder bekende Tamson reel waarmee men met levend aas viste.
Een Tamson molen, echt Nederlands fabricaat, kostte toen Fl. 29.50 en de Zwitserse Record, Staro, Fix en Metro molens waren vanaf Fl. 25,- verkrijgbaar. Een automatische hakenlichter en beksperder, onmisbaar voor iedere snoeker, had men voor 50 cent. De B & R Duro spinners met gevederde haak kostten destijds 70 cent per stuk.
Prijsuitreiking na een snoekwedstrijd, toen vond men ook in Nederland het vastpakken in de oogkassen heel normaal.
De snoekkampioen van 1949 was de Hr. Willy Peeters uit Amsterdam met een snoek van 33 pond en 1 ons, of 16,6 kilo en een lengte van 121 cm. Deze op de foto ook zeer imposante snoek werd gevangen op 4 november 1948 in de Wieringermeer aan een kleine voorn en met een bamboe werphengel met 0,30 mm nylon op de molen.
Laten we daarmee de 40er jaren afsluiten en in een volgende aflevering eens gaan kijken hoe de snoekvisserij zich in de tweede helft van de 20ste eeuw verder ontwikkelde. Het leuke daarvan vind ik dat ik die ontwikkelingen met eigen ogen heb gezien heb. Ik heb zelf zeer bewust meegemaakt hoe niet alleen de technieken van het snoeken maar nog meer de mentaliteit van de snoekvissers t.a.v. het doden en meenemen van snoek in positieve zin veranderde. Daarover meer in het vervolg.
Eindelijk hebben we weer internet en kunnen we jullie berichten. Dinsdag zijn we dan eindelijk aangekomen in Göteborg Zweden, met 1,5 uur vertraging helaas. Dan nog lang wachten voor we vd boot kunnen, dus kortom veel vertraging.
Om 12:00 hadden we afspraak met visgids Sassi, hij liet ons de verschillende huisjes zien, wat een prachtig gebied is dit ! Ideaal voor de vissers die met de auto willen reizen, je rijdt naar Kiel in Duitsland, neemt daar de overtocht naar Götenborg en daarna is het 1,5 uur rijden en je bent bij de accommodatie. Na een korte tour langs de huisjes, die er allemaal top uitzien, gezellig ingericht en van alle gemakken voorzien, zijn we door gereden naar Rattvik. Na een rit van 6.5 uur kwamen we om 22:00 aan in het hotel, daar het geen seizoen is voor de toeristen, waren we de enigste in het hotel, dus was wel leuk.
Schitterende locaties!Met maagdelijk viswater.
Gisteren hadden we dan een vergadering met de afdeling toerisme in deze omgeving en de 2 visgidsen. De heren vertelde mij dat zij met 5 andere sportvissers de enige zijn die de wateren hier bevissen, geen toerisme, geen visdruk, geen meren vol met sportvissers, maar wel maagdelijke visgronden, dikke snoek en baars en volop vis te vangen. De Zweden zelf vissen niet op de grote snoeken, dat vinden ze niet leuke en smaken niet, want sommige Zweden eten graag een snoek. Kortom de visserij zou hier geweldige moeten zijn, dat bevestigde de foto’s wel en de vangst van een dikke snoek die 17.5 kg woog!! Dan zijn dus echte monstersnoeken.
Na een lekkere lunch en een bezoek aan verschillende hotels en accommodaties, kregen we een korte boottour over het meer, geweldig viswater dat is duidelijk ! Dus ook hier zullen we in de toekomst gaan samenwerken met deze mensen om ook hier meer sportvissers te kunnen laten genieten van deze geweldige visgronden.
Toen was het tijd om naar Marco te gaan, Marco is een Nederlander die zeer fanatiek vliegvisser is en een eigen fishcamp heeft opgezet in Zweden, hij heeft hier een eigen meer wat vol zit met bruine forel, regenboogforel en vlagzalm! Er is hier nu een groep Nederlanders, waarvan 1 vissers 50 vlagzalmen op 1 dag heeft gevangen. Ook wordt er volop op snoek gevist met de vlieg, dus een geweldige sport ! Ook deze accommodatie met Nederlandse vliegvis instructeur komt binnenkort in ons programma!
Tja en zo zijn we aangekomen op donderdagochtend, veel gepraat, veel gezien, maar nog niet gevist, wellicht dat we vrijdag of zaterdag de 1e keer een hengel in de hand kunnen nemen.
Oh ja, ik vergeet nog te vermelden dat Marco Kraal een geweldige tijd heeft bij Flottarvillan bij Kungsholmen, hij heeft gister wel 50 snoekbaarzen gevangen, dus heeft het goed naar zijn zin.
Zodra we weer internet hebben, melden we ons weer hier op Roofvisweb.
Vanaf vrijdag 14 juni zal het nieuwste nummer van het verenigingsblad “Snoekerijen” van de Snoekstudiegroep weer bij haar leden in de bus vallen. Nummer 114 is wederom flink op de schop gegaan. De eerdere overstap naar een nieuwe vormgever bracht ons helaas niet wat we ervan verwacht hadden. Daarom is de SNB nu nogmaals geswitcht en met succes mogen we wel zeggen. Met trots presenteren wij de vernieuwde versie van ons blad. En…. Vernieuwen is goed, maar nu blijft het weer een tijdje zoals het vanaf nummer 114 zal zijn.
Een aantal rubrieken in het blad heeft een vast stramien gekregen en is daarmee dus goed herkenbaar. Tevens is zowel de cover als de inhoud aan de huidige tijd aangepast.
In deze uitgave treft u onder andere een tweetal artikelen over het vissen op snoek in het begin van de zomer. Daarnaast een uitstapje naar Oostenrijk op forel en een interessante bijdrage over het wel of niet gebruiken van weerhaken bij het vissen op snoek. Daarnaast natuurlijk de vaste bijdragen met nieuws van het bestuur, de praktijkdagen van de SNB, weer een mooie grote snoek op de middenplaat en nog veel meer.
Als ik s’avonds nog zit bij te komen van een mooie visdag gaat de telefoon over het is Frank. We bespreken nog even de dag en hoe goed en mooi het wel niet geweest was, ondanks de vermoeidheid heb ik toch al weer zin in een nieuw avontuur en dus vraag ik Frank of hij geen zin heeft om er nog een dag op uit te gaan. Ik was nog niet uitgesproken of de vraag was al “hoe laat spreken we af?”
Het plan was om wederom de rivier op te gaan en dat is voor ons best wel even een stukje rijden. Frank moet dan nog eerst naar mij toe komen dus dat werd weer een vroegertje want half vijf bij mij betekent dat die schele al om kwart voor vier moet gaan rijden. Als Frank aan komt rijden sta ik al te wachten en heb ik mijn spullen in de bus gelegd zodat alleen Frank zijn spullen er nog bij hoeft te leggen en we gaan weer op pad. Na een klein uurtje rijden komen we aan en zoals ik al gezien had op de site van Rijkswaterstaat stroomt de rivier als een wilde. Dat is in ieder geval al een goed begin want een stilstaande rivier ben ik niet fan van. Snel de boot te water en varen naar de eerste stekken waar we ons geluk weer gingen beproeven maar daar had ik alle vertrouwen in.
Goed opletten blijft belangrijk, zeker op een iets smaller stuk rivier waar de boten vlak bij kunnen komen.
Op de eerste plekken werd de boot even op het elektronische anker gelegd zodat we beide nog even 1 extra hengel klaar konden maken zodat we konden vertikalen maar ook konden werpen. Zelf zat ik te vissen met mijn favoriete Abu Garcia Orenji en om te werpen had ik een skeletor klaar liggen, eigenlijk is die net even te hard maar omdat de rivier zo hard stroomde koos ik voor deze hengel omdat ik dan een iets zwaardere loodkop kon gebruiken. Frank zat met een eigenbouw hengel die ik heb gemaakt en met een Berkley Ripple evx 10-30 gram dit is echt een topper onder de vertikaal hengels want wat een gevoel zit daar in.
De schitterend uitziende Berkley Ripple met eindeloos gevoel, daar scoort Purefishing hoge ogen mee
Toen eenmaal alles klaar was konden we beginnen en mij shad had de bodem nog niet geraakt of ik kreeg al een aanbeet waar ik mij helemaal kapot van schrok omdat ik het nog niet verwacht had. Helaas reageerde ik niet alert en werd de aanbeet niet verzilverd. Die schele deed het beter want korte tijd later was hij aan de beurt en die hing wel, een mooie vis van tegen de 60cm verscheen aan de oppervlakte en kon onthaakt worden. Na een aantal stekken afgevist te hebben stond de teller al weer aardig in de dubbele cijfers alleen bleven de grote vissen vandaag een beetje uit, dat wil niet zeggen dat we geen mooie vissen vingen hoor want de kleinste waren zo rond de 55cm dus dat zijn gewoon keurige vissen alleen viste we op een manier waar je de echte grote kon verwachten maar helaas bleven die uit.
Heel veel van dit slag vissen.Welke natuurlijk geen straf zijn om te vangen.
De meeste vissen werden weer vertikaal gevangen op ondiep water waarbij de Berkley Flex shad zwaar favoriet was en dan in de witte variant. Het klinkt misschien cliché maar ik vis bijna alleen nog maar met shads uit het purefishing pakket omdat het assortiment op dit moment best groot is en de vangkracht enorm. Frank wil nog wel eens regelmatig wisselen en na een uur of 4 vissen ziet zijn plekje achterin de boot er dan ook als volgt uit.
Wisselen, soms werkt het en soms ook niet ook bij Frank.
Zelf heb ik niet zo erg veel met dat wisselen en vertrouw ik echt op hetgeen ik gevangen heb, als ik weet dat ik er eerder al op gevangen heb waarom zouden ze dat dan nu ineens niet doen. Ik geloof zelf meer in het veranderen van techniek zoals harder tikken of juist zachter maar ook het varen kun je mee variëren of net weer even iets dieper terug gaan als de zon wat feller wordt. Allemaal dingen waar je dus rekening mee moet houden. Zo tegen het einde van de dag begon de stroming ietsje minder te worden en liepen ook de aanbeten weer wat terug, klagen mochten we al niet meer want we stonden inmiddels alweer op een leuk aantal snoekbaarzen. Nu bleek echter dat er werpend nog wel een visje te vangen viel en dus werd er weer snel over geschakeld zodat we op deze manier nog wat vissen wisten te vangen met weer een paar mooie zestigers erbij.
Na nog een leuk aantal vissen te hebben gevangen op erg ondiep water liep de dag alweer ten einde. Voor ons is het heel simpel, we gaan er vroeg op omdat het vaak in de middag een beetje stil valt dan vissen we lekker door tot een uur of drie zodat we wel gewoon onze uren pakken en dan is het mooi geweest. We hebben dan een hoop lol gehad en onze vissen gevangen daarnaast zijn vooral de uren in de ochtend het meest interessant en daar focus ik mij dan ook op.
Helaas vandaag geen hele grote uitschieters maar hier doe ik het ook voor.
Het was weer een mooie dag en ik heb me weer super vermaakt, die spanning dat er zo een kneiter op kan duiken blijft toch altijd een mooi idee.
Tot de volgende keer,
Daan
Kijk voor meer info en verhalen op het blog van Daan Verbruggen
