Tekst en foto’s Pascal van Veen
Er moet gewerkt worden doordeweeks. Overdag dus gaan tijd om te vissen en in de avonduren meestal thuis nog wel druk met van alles en niks. Vandaag pak ik dus mooi een paar uurtjes in de avond om de plas op te gaan. Een paar dagen per week zorg ik thuis voor het eten i.v.m. de werktijden van mijn vriendin. Ik kan dus mooi een beetje sleutelen aan de avondindeling op een manier die mij het beste uit komt. Bijtijds sta ik achter de pannen en zitten mijn dochter en ik al lekker in de tuin aan ons prakkie als moeders thuis komt. Ik schuif mijn voer naar binnen en “krijg” toestemming om de rest van het gezin te verlaten zodat ik nog een uurtje of wat kan pakken op het water.
Tien minuten later lig ik weer met de hele handel te water en begin ik met de “Ralph” van Derk. Die leverde mij de vorige keer ook vis op dus maar zien wat hij vandaag kan betekenen. Parkeer mijn belly boven 5m water en begin te slepen langs het eiland. Halverwege het eiland zie ik signalen op de dieptemeter en stop even om mijn verticaalhengel te pakken. Als ik de “Ralph” binnendraai en deze vanuit de diepte omhoog zie komen, zie ik een mooie vis volgen. Een kijker, zoals wij die noemen. Wat ik ook doe, het werkt niet. Nogmaals gooien en weer binnenvissen doet die vis weer volgen maar uithalen, mooi niet! Dan maar starten met de shad op die signalen die ik net op de dieptemeter zag… Misschien dat snoekmans wel de oorzaak is maar als ik een klein stukje terug trappel en een rondje draai is er geen signaal meer te zien. Laat staan dat ik hier een vis weet te haken. Verder slepen dan maar. Ik trappel richting de ondiepe plaat en daar aangekomen wissel ik weer van kunstaas. “Ralphie” deed weer zijn best maar helaas.
Gewoon domweg de hele ondiepte bestoken. Niet alleen de rietkanten maar gewoon dwars over… Na een paar worpen weer een kijker. Worp na worp blijft ie volgen maar pakken, effe niet dus. Dan niet, ik ga gewoon verder, bekijk jij het maar. Een paar worpen de andere kant op en het is raak.
Echt vol tussen de planten liggen de vissen hier. Mijn jerkbaitje is zowat niet eens meer te zien tussen al die sla die meekomt. Na het onthaken draai ik me weer richting de ondiepe plaat en vis verder. Het moet de 2e worp zijn die ik maak als ik een heel beste beuk op mijn jerkbait voel. Ik geef een ram terug en voel inderdaad flink kopstoten aan de andere kant. Dit is een goeie, zeg ik gewoon hardop in me eentje. Niemand die het hoort maar dat heb ik nou eenmaal. Al ben ik alleen, aanspraak zat… Een paar meter lijn kan ik winnen maar hup, alsof het niets is wordt er weer meters lijn van de reel gerukt. Het zal toch niet waar zijn. We zijn amper onderweg met “mijn missie”, zal toch wat zijn als ik er nu al een eind aan kan breien. Nogmaals een spurt richting dieper water en pats… los… Mijn jerkbait hangt nog netjes aan de onderlijn. Datgene dat net nog aan die jerkbait hing is pleite. Ik heb het heel even met mezelf over vrouwelijke geslachtsdelen en allerlei andere wazige taal dat je in een normaal gesprek niet snel zult gebruiken…
Het is niet anders. Gewoon het onderlijntje controleren en kijken of de jerkbait nog vast zit zoals het hoort. Omdraaien en doorgaan. Die komt wel weer een volgende keer. De eerst volgende worp die ik maak geef ik twee tikken aan me jerkbait als deze weer gegrepen wordt. Het lijkt wel los te gaan zo ineens. Binnen een minuut of tien, haak ik vis nummer drie. Hoe gek kan het lopen. Terwijl ik de vis naar me toe haal en deze het water uit pak om te onthaken, komt er een man aanpeddelen. Hij staat boven op een surfplank, heeft één peddel in z’n hand en maakt wat rondjes over de plas. Tsja, dat kan ook… Ik laat de vis het water weer inglijden terwijl ik een praatje met de beste man maak. Na een paar minuten gaat hij er weer vandoor en besluit ook ik het voor gezien te houden. Doe nog een paar worpen over deze stek maar krijg geen leven meer. Trek in een bak koffie ;-)
Twee korte sessies…
Het is inmiddels al een paar dagen lekker weer en ik begin hem te knijpen. De afgelopen keer was het water al ruim 19 graden en als het nog heel veel warmer wordt, hou ik het vissen even voor gezien. Zodra de watertemperatuur boven de 21 graden uit gaat komen gun ik de snoeken wat meer rust. Ik moet er dus nog even snel op uit. Een visjassie aan in de belly is naar mijn idee ideaal, gewoon omdat ik daar genoeg zakken in heb zitten voor de nodige spullen die ik binnen handbereik en droog wil houden. Vanavond is het dusdanig benauwd dat die jas toch echt thuis moet blijven. Zweet mezelf zo al de touwtjes. Zoals bijna gebruikelijk, start ik met slepen langs het eiland. Krijg daar toch elke keer wel weer een aanbeet of een volger te zien. Iets daar onder water zorgt ervoor dat er altijd wel vis in de buurt is. “Ralphie” mag weer aan de lijn en als ik halverwege het eiland ben krijg ik een aanbeet. Elke keer is het rond dit stuk raak. Die sla ik dus niet meer over. Een goeie vis aan de andere kant. Aan de aanbeet en het beuken op de hengel voel ik gewoon dat dit weer een betere is. Welgeteld 10 seconden zal het duren voor de haken los schieten en ik weer met lege handen zit. Wat is dat toch man? Zoals we allemaal weten… de betere vissen schieten er altijd af. Ga er ook niet eens verder over nadenken. Het zal zo moeten zijn. De rest van de weg richting de ondiepe plaat gebeurd er niets. Overschakelen naar mijn favo jerkbait voor deze stek dan maar weer. Kanonnen wat zijn die planten gegroeid de afgelopen dagen. Mijn jerkbait terugkrijgen zonder planten is nu echt een uitdaging en mislukt ook bijna elke worp. Goed voor de vis hoor die planten! Na een worp of wat een aanbeet en na een paar keer goed terug rammen weet ik zeker dat mijn haak vlees heeft gepakt. Heb net al een vis gelost, deze moet gewoon blijven plakken!
Als ik de vis in het vizier heb gris ik mijn camera tevoorschijn om een plaatje te maken. Natuurlijk, precies op het moment van afdrukken doet ie nog een wilde poging om weg te komen. Heerlijk zo’n foto waar je net niks mee kan.
Dan maar oppakken en een foto maken terwijl ik de vis beet heb. Hij moet en zal knap op de foto. En natuurlijk meteen wat bewijsmateriaal voor mijn maatje. Die Slugger doet het prima hoor. Doe er nog maar een paar in wat andere kleurtjes vriend ;-)
Meten heeft geen zin hè… Na het onthaken mag hij terug om verder te groeien. Hoop niet dat dit mijn metervis van de plas moet zijn want dan gaat deze missie nog wel een paar jaartjes duren ben ik bang ;-) We gaan weer verder met smijten over het ondiepe maar ik weet niets anders meer dan planten te haken. Die Slugger loopt echt maar net onder het oppervlak maar de planten zijn gewoon al te groot gegroeid. Het is haast geen doen meer hier en ondertussen tikt de tijd ook weer aardig door. Als ik bij de overkant kom zie ik mijn broer weer staan. Net een nieuwe streamerhengel aangeschaft dus die moet even getest worden zegt ie. Terwijl ik het water uit stap mist hij nog een vis vanaf de steiger. We maken even een praatje en ik gooi nog even snel mijn belly in één van sierwateren die hier in de wijk liggen. Nog niet eerder gedaan en ook geen idee hoe diep het hier precies is. Terwijl mijn broer richting zijn auto loopt, trappel ik door het water en smijt wat in de rondte met een jerkbaitje. Een meter water, meer kan ik er niet van maken hier. Eerder niet echt op gelet maar dit water is ondertussen ook al bijna 21 graden.
We zijn druk in gesprek als we de parkeerplaats naderen en ook het einde van dit stuk water. Er ligt een duikertje op het einde… altijd goede stekken natuurlijk. Een paar worpen en ik krijg er een vis op. Als deze in het oppervlak komt, zie ik dat het een beste snoekbaars is. Na het onthaken direct terug en ik ga het water uit. Op naar de koffie en helemaal vergeten om even een foto te maken. Ach, hij komt niet van de plas dus telt eigenlijk ook helemaal niet. Ondertussen is het weekend aangebroken en kan ik geen tijd maken om te vissen. Heb een hoop klussies liggen die ik al tijden vooruit schuif. De deadline komt in zicht dus het moet nu toch echt gaan gebeuren. Het hele weekend staat dus in het teken van “werk”. Als ik zondag aan het einde van de dag geen zin meer heb besluit ik toch nog maar even te gaan ontspannen. Ik moet gewoon nog even het water op!
Het regent zo af en toe een klein beetje en er staat een beste bak wind. We gaan het zien. Niet geschoten is altijd mis en aftaaien kan altijd nog. Slepen langs het eiland… Daarom ligt hier dus altijd wel een visje. Zo rond de 3m hou ik mijn bellyboat terwijl ik aan de kant van het eiland enorme planten onder water zie staan. Een haast loodrechte muur staat er hier in het water joh. De dieptemeter geeft echt 3m aan en onder mijn voeten zie ik ook absoluut geen bodem. Een halve meter naast me staan de planten tot in het oppervlak. Topstek… behalve nu natuurlijk. Smijten, smijten, slepen, smijten… geen leven te bekennen hier. Het weer van de afgelopen dagen heeft in ieder geval nog iets goed gedaan… de watertemperatuur is weer wat gezakt en zit voorlopig weer ruim onder de 20 graden. Op de ondiepe plaat aangekomen, kom ik tot de conclusie dat het hier nu echt geen vissen meer is. Volgende keer een paar topwaters in me kunstaasbak stoppen. Worp na worp zitten mijn haken vol met planten en is er ook nog eens geen vis te bekennen. Dan maar weer gewoon slepen. “Ralphie” moet even plaats maken voor wat groters. Groot aas is grote vis zeggen ze altijd. Een zinkende BBZ aan de onderlijn en laat die dikke dames maar komen! Als ik een schooltje vis op de dieptemeter zie wil ik mijn shadhengel pakken. Ik trappel nog een klein stukje door om mijn BBZ door die school te loodsen en keer om zodat ik de shad wat tijd kan geven. Bam… aanbeet en uithalen. Zes meter water onder me voeten, groot aas aan de onderlijn, dus grote vis!! Voor ik het weet ligt de vis in de oppervlakte. Whahaha, wat nou grote vis…
Echt heel veel kleiner zullen ze toch niet worden als ze voor een BBZ gaan? Naja, zal wel aan mijn viskunsten liggen maar vooralsnog ving ik de grotere vissen allemaal op wat kleiner kunstaas. De kleintjes klappen bij mij gewoon op het grotere aas. Klagen doe ik niet want je kan ook met een nul van het water afkomen. Voorlopig redt deze vis gewoon de zondagavond! Nog maar een plaatje terwijl de maat van de vis wat beter te zien is.
Nogmaals sleep ik het stuk langs het vanavond ontdekte talud. Op de dieptemeter zie ik signalen genoeg voor mijn gevoel maar reactie, ho maar. Ben gebroken. Druk weekend achter de rug en ondertussen al weer dik over koffietijd. De hele handel het water uit en richting huis. Aankomende week nog maar wat uurtjes maken als ik weer wat meer tijd over heb.
Tot volgende week…
Pascal van Veen
Bekijk hier het 1e deel van “Mijn” zandput belly missie: Mijn zandput belly missie 001
Bekijk hier het 2e deel van “Mijn” zandput belly missie: Mijn zandput belly missie002