Onwaarschijnlijke kunstaasverhalen op een na. Deze aflevering gaat nu eens niet over bloederige snoek, ook niet over snoeken die in een grote prooi gestikt of een vreemde tekening hebben. Ik wil het dit keer vooral hebben over vreemde zaken die ik meemaakte tijdens de duizenden uren vissen met vooral kunstaas op vriend Esox. Ik zit me nu af te vragen waarmee ik beginnen moet en dus eerst maar eens een rondje door mijn archief met vreemde snoeken gemaakt.
Tekst en foto’s: Jan Eggers
Daar vond ik nog een foto die past in deze bijdrage maar ook weer de uitzondering op de regel is. Het gaat om een snoek die met levend aas gevangen is in de 70er of 80er jaren van de 20ste eeuw. Ik moet ergens in mijn archief nog een brief hebben van de jeugdvisser met de achternaam Visser uit de buurt van Nieuwe Niedorp die de foto maakte en het verhaal op papier zette.
Dat verhaal is ongeveer zo: twee visvrienden visten met levend aas op snoek en een kreeg er beet en de dobber verdween. De dobber met daaronder de aasvis van zijn vismaat dreef langzaam richting plek waar de snoek de andere dobber met aasvis onder water hield. Plotseling verdween de tweede dobber ook onder water en ze waren er zeker van dat ze beiden “hobbel” hadden zoals ze dat in West-Friesland noemen. Na nog effe wachten werd door beide vismaten aangeslagen en tot hun grote verbazing merkten ze dat ze dezelfde snoek gehaakt hadden en daar is toen een fotootje van gemaakt die ik toch maar gescand heb. Zo, de kop is er af en heeft men een idee waarover aflevering 9 zal gaan: snoeken die meerdere stuks kunstaas tegelijk pakken of al kunstaas in hun bek hebben en dan zonder aarzelen nog een stuk kunstaas arresteren.
Hoe lang duurt het voordat een snoek weer kunstaas pakt?
Ik geloof dat ik op het forum van Roofvisweb een tijdje geleden een vraag zag over hoe kort de periode kan zijn tussen het vangen van een snoek met kunstaas en dat hij weer kunstaas pakt. Ik geloof dat de vraag naar aanleiding was van de melding dat Hans Koopman de blinde snoek ving die een paar dagen daarvoor al 2 keer door Frank van Vliet gevangen was. Deze snoek kon de aangeboden dode aasvis niet weerstaan, maar kunstaas is toch anders.
Ik ben er 200% zeker van dat ik ieder jaar opnieuw een aantal dezelfde snoeken vang. Soms met een paar dagen tussenruimte, soms maanden later. Je hebt naar mijn mening domme snoeken die meerdere keren per jaar een spinner, plug, jerkbait, lepel of streamer pakken en ook goocheme soortgenoten die zich maar een keer met kunstaas laten vangen.
Dat een snoek 5 minuten nadat hij gevangen en teruggezet is zich weer vergrijpt aan kunstaas, heb ik vorig jaar tijdens een SNB jeugdinstructie mee gemaakt. Een van de jeugdvissers ving een snoekje van 51 cm aan een tweedelige plug, een dreg zat vast in de onderkaak en de tweede dreg aan de buitenkant van het kieuwdeksel.
Toen ik de snoek terugzette hoorde ik de jongste, 8 jaar, deelnemers optimistisch zeggen: “Nou ga ik hem vangen”. Hij wierp zijn spinnertje op de plek waar de snoek teruggezet was en bleef het daar proberen. Ik hoor deze jeugdvisser nog roepen dat hij een snoek aan de lijn had en eigenlijk geloofde ik het niet. Maar om het kort te houden: ik zag de wondjes van de plug, kwam weer tot een lengte van 51cm en was er zeker van dat het dezelfde snoek als van een paar minuten eerder was.
Snoeken met souvenirs in hun bek.
De allereerste keer dat ik een snoek ving die al een ander stuk kunstaas in zijn of haar bek had, gebeurde in de Scherentuin in de buurt van Trosa. Ik viste daar met de veel te vroeg overleden Deense journalist/fotograaf Jens Ploug Hansen. De eerste dag ving ik stukken minder dan Jens die me op het einde van de dag een blauwe Swim Whizz gaf want hij was er van overtuigd dat de blauwe haringkleur het verschil maakte.
Hij had gelijk want ik ving de tweede dag veel meer snoek aan die blauwe plug. Ook een snoek die al een Rapala J-13 baars in zijn bek had waar hij blijkbaar totaal geen last van had. Blijft over de vraag hoe lang deze J-13 al in de bek van de snoek zat. Het antwoord op deze vraag weet ik wel van een andere snoek met dubbel ijzerwerk in zijn bek: minder dan 10 minuten.
Het gebeurde tijdens een van de eerste jaren dat ik op Great Slave Lake viste. Mijn lepel was een Len Thompson nummer 2 in de potato bug kleur en ik viste samen met mijn beste vismaat Bill Tenney en good old Ray Beck als gids. Ik haakte een mooie snoek die de mijn hoofdlijn net boven de onderlijn wist te breken. Jammer, vooral voor de snoek. Nieuwe onderlijn met lepel gemonteerd en verder gevist. Tot mijn verbazing ving ik enkele worpen later de zojuist verspeelde snoek met de lepel en onderlijn in en buiten de bek.
Later zag ik pas dat deze snoek heel speciaal was: het was een z.g. silver pike die een heel vreemd schubben patroon heeft en die komen in een volgend artikel nog wel een keer aan de beurt. Op dezelfde stek verspeelde ik ook een keer een metersnoek met een oranje Rapala Magnum 18 cm doordat mijn lijn onder een losse klinknagel vast liep.
Drie dagen later viste ik met gids Raymond Beck en haakte een mooie snoek. Ik geloofde mijn eigen ogen niet toen de snoek bij de boot kwam en ik een oranje Magnum 18 cm zag. Ik viste toch immers met een grote Mepps Musky Killer bucktail spinner? Achter mijn rug hoorde ik Raymond zeggen: “He is bringing back 10 dollars”. Ja, het was dezelfde snoek die ik 3 dagen eerder verspeeld had. De 18 cm Magnum hangt bij de verzameling speciale souvenirs in mijn kantoor en daar vis ik nooit meer mee.
De laatste dubbel uit dit gebied betrof een zwart-groene jerkbait waarvan de wartel tijdens de dril doormidden ging. Nog geen 10 minuten later kwam oud SNB penningmeester met een andere boot naar ons toe met een snoek van 105 cm die mijn jerkbait nog uit zijn bek had hangen. Door deze gebeurtenissen heb ik het vermoeden dat snoeken weinig pijn voelen.
Snoeken met dubbele honger
Topt de meest opmerkelijke vangsten reken ik de diverse snoeken die min of meer op hetzelfde moment meer stuks kunstaas tussen de kaken nemen. De eerste keer dat ik dit meemaakte was op het Silsby Lake in de provincie Manitoba. Zoals zo vaak viste ik daar met mijn beste vismaat ooit, de Amerikaan Bill Tenney die toen al dik in de 70 was. We hadden een weddenschap die als volgt in elkaar stak: wie de eerste snoek in de ochtend, middag en ook vaak avond ving, verdiende een dollar. Voor de zwaarste snoek van de dag was er ook een dollar en voor de kanjer van de hele trip 5 dollar.
Toen we een keer de middagsessie begonnen, wierpen we onze lepels vlak bij elkaar en ik hoorde Bill meteen triomfantelijk roepen; “Pike!!” Maar gek genoeg voelde ik ook tegenstand en had ik er ook een aan. Bill vroeg me een paar keer uit de buurt van zijn snoek te blijven met mijn lijn maar dat ging niet. Pas vlak bij de boot zagen we dat deze metersnoek beide lepels in zijn bek had en vervolgens ben ik wat foto’s gaan maken.
Een andere snoek met veel honger ving ik samen met Jan van Vliet van De Vlietlanden in het Egboetswater bij Oostwoud. We trolden vrij kort achter de boot en juist toen we onder de brug over de Markerwaard gingen, kwam er een forste tik op beide hengeltoppen. Ook deze snoek had beide pluggen in een split second tussen de kaken genomen en nog steeds zijn we het nog niet eens wie hem nu echt gevangen heeft.
Het meeste uitzonderlijke geval op dit gebied maakte ik een paar jaar geleden mee in Almere. Samen met vismaten Peter Nan en Piet van Saase trolden we van de Noorderplassen naar het Weerwater en Peter en ondergetekende visten met 10 inch Grandma’s in het schroefwater. Plots een forse ruk en geloof het of niet, een knappe snoek had beide grootmoeders te pakken genomen. Tijd voor een paar foto’s want anders gelooft geen mens het.
Deze dag waarop het piste van de lucht werd nog gedenkwaardiger toen ik een uurtje later mijn langste Nederlandse snoek kon landen. Een afschuwelijke snoek, wel 122 cm lang, die in heel slechte conditie was. Oorzaak? Deze snoek was stekeblind en alleen de kop was groot. In een volgend artikel komen we deze snoek nog wel tegen.
Jan Eggers