In het donker rijden we naar de helling. We willen er een lange dag van maken. Het zal taai worden, de vooruitzichten zijn niet zo best voor vandaag. Afgelopen donderdag ben ik alleen wezen vissen. Een paar uur staren naar de dobbers, zonder dat daar enige beweging in kwam. Met dit in het achterhoofd is er weinig hoop. Maar als je niet gaat, dan weet je zeker dat je niets vangt!
Foto’s en tekst: Jouke Timmer
Ik ben een ras optimist dus…. we gaan er vandaag gewoon weer voor! Bij het krieken van de dag liggen we dus in het water. We beginnen met kunstaas, hier hebben ze helaas geen trek in, dan maar over op doodaas. Na twee en half uur gevist te hebben en na ook nog eens twee keer te zijn verkast, hebben we nog geen enkel spoor van de snoek gezien. We verleggen nu de boot naar de overkant van het water. Na een poosje meldt de eerste vis zich, tergend langzaam neemt hij de dobber op sleeptouw, het zijn elke keer kleine stukjes dat de dobber meegenomen wordt, dit maakt het er niet makkelijker op. Wanneer moet je nu de haak zetten? Ik neem geen enkel risico, het is beter om een snoek te verspelen dan de haak te laten slikken. Even voel ik de vis …. en dat was het dan! Jammer, maar dat hoort bij het spel. Bas die vandaag mijn vismaat is zegt:” probeer het nog een keer op de zelfde plek”, zo gezegd zo gedaan en na vijf minuten gaat de vis er nogmaals met de dobber vandoor. Deze keer ziet hij het niet zitten om weer het aas uit zijn bek te laten rukken en gaat er dus heel gedecideerd mee vandoor. En ik? Deze keer trek ik aan het langste eind en de eerste snoek is binnen.
We verkassen nog maar een keer om ons geluk wat verderop te beproeven. Als onze aasjes zijn in geworpen, krijgen we binnen een paar minuten een aanbeet. Het lijkt wel een kopie van de eerste aanbeet, ik geef hem nu wat meer ruimte. Het blijft wikken en wegen, wanneer moet de haak gezet worden? Wanneer de vis langzaam naar het midden van het water begint te zwemmen, wordt de haak gezet. Dit keer gaat het om een mooie snoek, hij trekt de hengel goed krom, komt langzaam naar de boot toe, waar Bas druk is om dit alles te filmen. Wanneer de vis naast de boot komt, breng ik het schepnet in stelling, als ik de snoek wil scheppen maak ik een echte beginnersfout, de haak zit aan de buitenkant van de bek en dan moet je nooit proberen om eerst de kop in het net te krijgen! Je snapt het al, de haak komt vast te zitten in het net en de snoek zwemt er buiten, schudt nog een keer met zijn kop en weg is hij. Ik voel achter me een brandende vraag, wanneer ik me omdraai, krijg ik gelijk: “doe je dit altijd zo?” Er blijft niets anders over dan ruiterlijk toegeven dat het niet zo slim was. Gelukkig kunnen we erom lachen en Bas biedt mij een cursus “hoe schep je een snoek” aan, grrrr. Dan is het Bas die een aanbeet krijgt, hij wacht net even te lang om de hengel uit de steun te halen, deze wordt nu krom getrokken. Bas vergeet de beugel open te zetten, probeert de hengel uit de steun te krijgen, dit lukt hem maar, helaas de vis is verdwenen! En ik lig in een deuk en roep: “wil je ook een cursus volgen?” Samen zitten we te schudden van de lach, ach je hebt van die dagen dat alles fout gaat.
Dan gaan we nog maar een keer verkassen, we komen bij een groepje bomen. Hier ziet Bas een plug hangen, hij wil deze erg graag halen. We besluiten dat we dit later doen, we willen deze stek niet te veel verstoren. We hebben ons vandaag voorgenomen om een grote dame te vangen en tot nu toe is hier niet veel van terecht gekomen. Wie weet, in het laatste uurtje kan er nog van alles gebeuren, we weigeren om het op te geven. Zoals gewoonlijk hebben we veel plezier en weten precies hoe je die ene grote moet vangen!!! Dan gaat een van mijn dobbers er weer tergend langzaam vandoor, het is net of de vis niet kan besluiten waar hij heen wil met zijn prooi. Stukjes van dertig centimeter naar links en dan weer naar rechts, dan weer richting ons, daar tussen door doet hij niets en blijft de dobber doodstil staan. Op het moment dat ze een keuze heeft gemaakt, wordt het tijd om de haak te zetten. Zonder veel tegenwerking laat ze zich naar de boot brengen, maar bij de boot aangekomen heeft ze toch geen behoefte om uit het water te komen. We worden getrakteerd op een mooie, sterke dril meerdere keren neemt ze lijn van de molen en probeert van alles om van de haak verlost te worden. Er wordt alle tijd genomen om de snoek uit te drillen, deze willen we niet kwijt raken. Dan duikt ze naast de boot weer boven YES, hier zijn we voor het water opgegaan, na nog een paar uithalen geeft ze de strijd op en kan de snoek geschept worden voor een paar foto`s.
Het was heerlijk om weer eens een hele dag op het water te zijn, al is het hard werken om een vis te vangen, laat staan hem goed binnen halen en scheppen.
Bijna zou ik het vergeten, maar Baspius is nu de trotse nieuwe eigenaar van een boomplug.
Ik wens iedereen gezellige dagen en een visrijk 2013.
LOVE TO FISH
Pure fishing greetings, Jouke Timmer.
Volg ook de verhalen van Jouke Timmer op zijn blog via: